Enige reactie over mijn avonturen hier in het Hoge Noorden? Laat dan hier jullie berichtje achter!
Lot in Finland
Lot gaat op stage naar Ekenas
19-05-2008
Lot ziet de Tallinn, Ekenäs' bowlinghall en Raseborg Castle met Vicky en Tony
Hej Hej lieve blog-lees-mensjes!
Sorry dat ik de laatste tijd zo weinig gepost heb op mijn blog. Dit ontbreken van nieuw leesvoer valt vooral te wijten aan het feit dat het hier goed weer was en dat ik veel tijd buiten heb gespendeerd en aan het feit dat het hier opt werk heel erg druk geweest is. Maar dit weekend is er weer een avontuur in mijn leven bijgekomen waar jullie toch allemaal weer van moeten meegenieten.
Zoals sommige onder jullie misschien al wel weten zijn Vicky en Tony hier op bezoek (sinds vorige week woensdag). Dat bezoek heeft er dus voor gezorgd dat ik weer een aantal heel mooie dingen heb gezien.
Donderdag (Vicky's en Tony's eerst echte dag hier in Ekenäs) was voor hun vooral een saaie dag! Ze kende het hier nog niet zo goede en daarenbovende regende het nog eens ook. Maar donderdagavond kwam er goed nieuws; ik kreeg vrijdag vrijaf. Noch Ulrica, noch Birgitta zouden op kantoor zijn dus kon ik ook niets komen doen en kreeg ik de dag vrij. Van die gelegenheid hebben we dan maar gebruik gemaakt om naar Tallinn af te reizen.
Om 7.37u hebben we in Karis de trein richting Helsinki genomen om dan daar rond een uur of 9 (eerst nog onze tickets terug en een toeristisch plannetje gaan halen) op zoek te gaan naar marktjes (markten bezoeken is namelijk één van Vicky's favoriete beziggheden ) Om 10.30u zijn we dan aangekomen aan de haven om vervolgens om 11u aan boord te gaan van de Viking Express.
2,5u later kwamen we dan aan in Tallinn. 4u aan wal is eigenlijk te kort om de Estste hoofdstad volledig te verkennen maar we hebben toch de hoogtepunten van de oude stad (die trouwens beschermd is door Unesco) kunnen bezoeken (met vooral dank aan Tony voor de geleverde spierkracht want echt rolstoel-minded waren ze een aantal 100de jaren geleden toch niet. 18.00u vertrok onze boot terug richting Helsinki en na te hebben aangeschoven aan het all-you-can-eat buffet en nog wat aan tax-free-shopping gedaan te hebben, hebben we eens in Helsinki terug aangekomen nog een klein stapje in het Finse nachtleven gezet. Na een treinrit Helsinki-Karis en een taxirit Karis-Helsinki lagen we rond 1u moe maar voldaan in ons bedjes.
Zaterdag was dan weer meer een discover-dag. Vicky en Tony waren al vroeg op weg naar Ekenäs markt. Een illusie minder rijk waren ze helaas al redelijk vlug terug. De markt van Ekenäs is namelijk zoals Ekenäs zelf: amper ne zakdoek groot! Daarna zijn we dan maar fietsen gaan huren voor hen want ze waren het stappen een beetje moe (fietsen die trouwens niet op de camping vlak voor mijn deur verhuurd werden zoals vermeld in de toeristische brochure, maar aan den helen andere kant van Ekenäs aan de haven). Met die fietsen hebben we dan bijna heel Ekenäs rond gereden en dat alleen omdat we (eigenlijk kwam het initiatief meer van den Tony zenne kant) de bowlinghall van Ekenäs wilde vinden. Na ne keer of twee verkeerd gereden te zijn kwamen we uiteindelijk ergens in een afgelegen industrieterrein terecht; en ja daar was den bowling. Da zag er allemaal maar redelijk louche uit dus besloten Vicky en ikke maar om eerst den Tony op verkenning te sturen. Vol lof kwam dieje terug buiten, ma omda den Tony der ni voor zou terug deinzen om in één of andere marginale tent te gaan bowlen hebben we een compromis gesloten da we eerst zouden gaan eten en 'der nog is zouden over nadenken'. Da eten hebben we gedaan in de Santa Fee, plaatselijke café/taverne. En ja achteraf zijn we (eigenlijk den Tony en Vicky ik heb vooral gesupporterd). Na den ene strike na den andere gescoord te hebben (waar jammer genoeg geen foto's van zijn wegens te rap weg zijn van de prentjes op de tvkes) zijn we nog nen echte Stella gaan drinken in de Santa Fe. Bleek daar toch ni de ijshockeymatch vant jaar bezig te zijn zeker. Finland-Zweden voor de bronze medaille in de wereldbeker. Da komt overeen me België-Nederland bij tsjotte. En ja normaal wint Zweden elke keer, maar deze keer (dankzij Belgische steun ) is Finland gewonnen. 3-0 denk ik.
Zondag zijn we dan Raseborg Castle gaan bezoeken, een ruïne van een kasteel hier in Ekenäs. Van waar ik woon is het wel 15 km rijden maar het is nog wel altijd Ekenäs. Tony en Vicky hebben diejen trip twee keer me de fiets afgelegd, ik heb heen den taxi genomen en terug me de Mega-Scooter (dieje ik trouwen ook verschrikkelijk ga missen alsk hier weg). Al blijken kasteeldomeinen ni zo echt scootervriendelijk te zijn...
Maandag hebben we dan ook vrij rustig den dag doorgebracht. Allé ja buiten het 'helling-avontuur' dan. Ik wou nog ne foto trekken van de plaatselijken oude watertoren. En ik wist wel da mn scooter maar maximum 12° helling aankan, maar we weten allemaal dak slecht ben in wiskunde he. Midden van de helling ineens baf; scooter stil en nimmer in gang te krijgen. Ikke dan maar eerst gebeld naar Vicky en dn Tony om te horen of da die in Ekenäs waren of ni (normaal wilden ze nog nen uitstap maken naar Turku ofzo) en ja gelukkig ze waren ni zo ver uit de buurt. Ik van mn scooter gestapt en den Tony wou hem zo naar beneden brengen (wa ni gemakkelijk was want der stond ergens een rem op) tot da Vicky haar ingenieursoog liet vallen op een knoppeke waar in koeien van letters onderstond "Push to reset brakesystem". Op het knoppeke gepushet en ja zenne scooterke marcheerde terug. Dan toch maar de vlakke weg naar huis gekozen en ondertussen nog iets gaan eten in 'den Albatros'.
Zo lieve blog-lees-beesjes, dit was het dan al weer!
Ik zit hier buiten in de zon aan mn laptop te schrijven ergen in Aboland (de eilandengroep die bij Finland hoort). Helena van bij Aronia heeft mij uitgenodigd om samen met haar en de kids het weekend door te brengen bij haar familie (papa Joran, mama Inger, en broer Peter). Donderdagnamiddag zijn we richting hier vertrokken maar niet voordat ik eerst Vappu gevierd had in Ekenäs-park met Ulrica (ook een collega van bij Aronia).
Vappu het feest dat hier gevierd op 1mei. Dan gaat iedereen de straat op, op zoek naar een mooi plekje om te picknicken en champagne te drinken. Vaak is dat dan ook een park waar iedereen samenkomt. Met Vappu draagt iedereen die afgestudeerd is in een algemene richting van het secundair onderwijs (min of meer het ASO van bij ons, al kan je het onderwijssysteem van hier helemaal niet vergelijken met het onze. Het lijkt meer op het Duitse systeem) een witte 'zeemanspet'. Echt heel mooi om te zien; jong en oud, mannen en vrouwen allemaal met zo'n witte pet op. Zoals ik al zei ben ik donderdag dus eerst met Ulrica naar het park geweest alwaar het Ekenäs mannenkoor het beste van zichzelf gaf. Weeral een leuke ervaring erbij.
Daarna ben ik dus met Helena dus richt hier (Aboland) vertrokken. En het is hier prachtig! Alleen maar bossen en velden zo ver je kan zien. Plaatselijke geluiden: vogels, vogels en nog is vogel. Ja en af en toe is nen tractor dieje voorbij rijdt. Ongeloofelijk.
Eigelijk kan is mijn Erasmus-avontuur pas begonnen met Pasen. En daar is maar 1 vrouw verantwoordelijk voor: Helena! Ik weet niet hoe ik haar ooit kan bedanken voor alles wat ze voor mij gedaan heeft/doet. Ik hoop dat ik ooit de kans krijg om iet voor haar terug te doen.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer!
Lot ziet Lapland met het zusje (vanuit de sneeuwscooter-slee)
Hallo België!
Sorry hoor dat het weeral zo lang geleden is dat jullie nog iets van mij gehoord hebben, maar zoals jullie al wel weten is Snie hier. En dat wil dan weer zeggen dat wij 'savonds meestal samen naar een filmke zitte te kijken op de pc. En filmke kijken en blog aanvullen da ga ni samen he.
Vrijdagavond na 't werk zijn we richting Lapland vertrokken voor het hele weekend. Wederterom met de nachttrein. Snie zag da idee van nen trein eerst ni zo goe zitten denk ik, maar ze zei achteraf toch da da best wel gezellig is en da vind ik ook wel. Plus ge krijgt hele mooie uitzichten te zien van achter het treinraampje.
Zaterdagmorgen rond een uur of 8 zijn we dan gearriveerd in 'het stationneke' van Rovaniemi. En net zoals me de mammie zijn we dan ne koffie gaan drinken en ne koffiekoek gaan eten in het stationrestaurant (met de lappekes van Lapland). Tegen 10u hebben we dan nen taxi laten bellen richting ons hotel, hotel Santa Claus. Midden in het centrum van Rovaniemi gelegen, vlak naast de winkelstraat dus da was ne meevaller. Toen we aan het hotel aankwamen hadden we het geluk dat onze kamer al klaar was dus dat we onze bagage daar direct konden achterlaten. Na ons eventjes te hebben opgefrist zijn we dan wat gaan rondlopen in het centrum en wat winkeltjes gaan zien in het plaatselijke shoppingcenter. 'sAvonds moesten we dan om 17.30u aan het kantoor van Arctic Safaries zijn (da kantoor lag gelukkig net om den hoek van het hotel) om van daar dan richting sneeuwscooters te gaan om vervolgens aan onze 'Under the Stars Night Safarie' te beginnen.
Eerst moest Snie nog vlug eventjes van schoenen veranderen ("You have to have very firm boots") en nen 'heml' passen en voor mij ene kiezen (voor mij nen XL voor Snie haar eierekopke ne L) en dan konden we vertrekke. Andere kleren (soort ski overall) moesten we gelukkig ni aan want we hadden alletwee ons skibroek en onze ski-jas aan. Aan de scooters aangkomen werd dus nogmaals bevestigd da Snie me de scooter zou rijden en da ik achter haar zou 'hangen' in een slee. Na nog wa instructies over hoe ge zo'n ding bestuurt en over tekens die gebruikt worden om te kunnen communiceren konden we dan vertrekken. Nadat ik weliswaar eerst, op ongetwijfeld de meest elegante manier, die slee ingetuimeld was natuurlijk. Het eerste stuk van onze safarie was meteen al het gevaarlijkste stuk. We moesten namelijk een heel stuk over de, gelukkig nog bevrozen , Ounajoki-rivier. Onze gids had wel gezegd dat het 'slippery' was op het ijs, maar na nog geen 500m maakte Snie en ik daar al ne U-turn om van je welste! Eventjes zat de schrik er wel in, maar dapper als we zijn hebben we da ni aan mekaar laten merken! Eens de bossen in ging da veel beter omda daar sneeuw lag, en daar heeft zo'n sneewmobiel-gevaarte natuurlijk meer grip op he. Maar als ik zeg dat het in de bosse beter ging dan bedoel ik da vooral op Snie en haar rijkunsten. Voor mij, die nog altij in een slee achter Snie hing, waren de bossen iets minder aangenaam. Bosweggetjes durven namelijk al eens te hobbele en aangzien zo'n slee gemaakt is van harde plastiek, waren die weggetjes ni zo vriendelijk voor mijne achterkant! Eens aangekomen op ons rustpunt bleek dieje pijn dan toch ni voor niks geweest te zijn; echt in de middle of nowhere COMPLETE stilte (als ge zo eerst een uur naar da geronkt van dieje sneeuwmobiel hebt moette luisteren, denkt ge eerst da der gewoon iets mis is met uw oren), ge hoort zelfs gene vogel, niks huis, niks beschaving en dan kampvuurtje bouwen en worstjes op bakken! Kei-gezellig, onvergetelijk gewoon! De terugrit ging veel vlotter dan de heenrit en toen hebben we ook kunnen genieten van de natuur en de uitzichten. Aangekomen in het hotel was het douchke pakke, pyjamake aan en slaapkes doen. De zondag werden we immers om 10u terug aan den bureau van Arctic Safaries verwacht voor 'The Arctic Combination Safarie'.
Omdat we de zondag (net als de zaterdag) de enige twee deelnemers waren zei de gids da we rustig konden rijden omdat we toch tijd me hopen hadden. Daarom heeft hij me ons naar plaatkes gereden langs waar de 'officiële reisroute' ni loopt denk ik. En sindsdien (ook al een beetje sinds de vorige safarie) is het zusje echt wel mijn heldin! 'Mega Snie op haar sneeuwscooter'! Hobbel hobbel door de bossen, bocht in bocht uit, en toen berg op berg af. Een van die bergen lag toch zeker ook ni in nen bocht zeker! Man man man, kriebels zenne! Na het 'nature' gedeelte zijn we dan naar de Husky-farm gereden. Daar hebben we dan me een hondenslee mogen rijden (ik als passagier, Snie als bestuurder); éen woord ONGELOOFELIJK! Ok de toerekes waren ni zo lang, ma toch die ervaring vergeet ge nooit meer! Eigelijk wilden we eerst ech ne safarie doen met de Husky-slee, maar blijkbaar is het al veel te warm voor die honden om nog zware inspanningen te doen. Dus zo 2 toereks rond maakte al veel goed. Achteraf hebben we dan nog binnen rond het haardvuur gezeten en nog wa informatie gekregen over de honden. Blijkbaar zijn er 3 verschillende rassen, en 1 hond van het 'Alaska-ras' (denk ik) kon tot 300kg trekken. Alleen he!
Van de Husky-farm ging het dan naar de rendierenboerderij. En dieje weg (de Huskies en de rendieren zijn buren dus zo ver was het ni) hebk mogen afleggen vanachter bij Snie op de scooter, kwestie van toch een beetje een idee te krijgen hoe da da voelt zo me zonne scooter rijden. Op de rendierboerderij hebben we dan, elk apart een ritje mogen maken met de rendierslee. En heeft Snie de rendieren dan nog mos moge voedere ook. Bij de rendierenboer hebben we ook iets te eten en te drinken gekregen want ondertussen was het al 14u. Na het eten nog een dvdke gezien over het leven van het rendier EN ons RENDIER-RIJBEWIJS gekregen! Jaja blijkbaar is da echt, en vervalt da binnen 5 jaar (dus tegen dan moeten we zeker nog is terugkomen he). Van bij de rendieren ging het dan terug huiswaarts (of beter hotelwaarts). Daar aangekomen (rond 15-16u) zijn we dan het Artikum (voor mij nog eens) gaan bezoeken, onze trein terug vertrok pas om 21.10u. Het Artikum is het provinciaal museum van Lapland en is echt wel de moeite om het te bezoeken.
De taxi is ons dan rond 17.45u terug aan het museum komen op halen om samen met ons onze bagage te gaan ophalen in het hotel en ons dan naar het station te brengen. Onderweg hebben we wel nog eventjes ne tussenstop gemaakt aan een tankstation om de banden van mijne rolstoel op te pompen. Die stonden namelijk redelijk plat en dan is het voor de bestuurder ni zo leuk om mij voort te duwen natuurlijk. Maar me 6,5 bar in de banden konden we weer verder! In het station aangekomen hebben we dan nog iets gegeten terwijl we op de trein moeste wachten en eens in de treincabine aangekomen was het pyjamake aan en oogjes dicht.
Rond 08.30u arriveerde we dan in Helsinki. Na een ontbijtje zijn we dan onze bagage in een locker gaan zetten en hebben we nog wat aan sight-seeing gedaan in de Finse hoofdstad. Daar heb ik nog iets nieuws ontdekt over mijn zusje; vraagt ze ni om in Nijlen ergens naar toe te rijden want ze rijdt los verkeerd, maar kaartlezen dat kan die dan weer wel perfect. Strange! We zijn dan iets gaan eten in Belge, een belgisch café waar ze Stella en Duvel (en nog een paar andere vloeibare Belgische lekkernijen) na nog een beetje rond te toeren hebben we dan om 15u de trein richting Ekenäs genomen om daar aan te komen, te eten en te slapen.
Om deze dagen met één woord te beschrijven: ONVERGEETELIJK! En dat dankzij mijn zusje!
Gistere zijn we dan eens gaan wandelen op Ramsholen, een eilandje van Ekenäs, waar nu allerlei bloemetjes in bloei staan. Echt heel heel mooi! En vandaag zal het afscheid nemen worden want Snie vertrekt terug morgen... Pfff wordt weer ff moeilijk tijd, ik ga haar misse. Maja nog 4 weken en we zijn weer op Belgische bodem he!
Zo lieve vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan als weer!
Lot ziet een echt Vlaamsch gerecht op het menu staan
Hej Hej
Vandaag weer niet veel taken gehad op het werk dus de middagpauze was een welkgekomen onderbreking in mn verder werkzaamheden voor mijn eindwerk.
Zoals jullie waarschijnlijk al wel weten eet ik altijd warm op de school; als student is dat spotgoedkoop (amper 2,30) en ja dan moet je 'savonds zelf niet meer staan kokkerellen he. Ik snap altijd maar bitterweinig van wat er op het menu staat (ik probeer altijd wel altijd via het Internet op voorhand te weten te komen wat er op het menu staat) en vandaag snapte 'k er helemaal niks van. Dus dan is het meestal altijd eerst kijken en dan beslissen, zeker als er niemand bij is om nog een last minute vertaling te doen. Maar wat was mijn verbasing en vreugde groot toen ik vanmiddag zag wat de pot schafte: WORST MET RODE KOOL EN PUREE! Drie werf hoera! 2 worstjes genomen, 2 scheppen rode kool en 2 scheppen puree... Dit moest en zou een feestmaaltijd worden. Eens aan mijn vaste tafel aangekomen stond daar een bordje; Discover something freshly new: patatoes, sausages and red cabbage. Something freshly new dachtk, da schaft de Vlaamsche pot al bijna 100 jaar!!! Maja! Nu na ongeveer 5 min was ik alweer een illusie armer; de roder kool was gemaakt met ajuin en der worst da ware percies pensen maar dan zonder het bloed. Dan maar genoten van de puree en rap terug aant werk. Want hoe vlugger den dag om was hoe beter; het zusje arriveerde namelijk om 18u in Karis.
Ondertusse ligt het zusje hier naast mij al bijna te knorren. Buiten de valies uitgepakt (waar allerlei verrassingetjes uitkwamen voor mij! DANK U MAMMIE! DANK U KIRSTEN!) en serieus bijgepraat hebben we niet veel gedaan... Maar ze is hier en das genoeg!
Zo dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer!
Duizend maal sorry dat het er deze week niet van gekomen is om ook maar iets te posten op m'n blog. Maar deze week is echt druk druk druk geweest, ni te doen! Daarom een kleine samenvatting...
Ik weet nimmer of dak al verteld heb over het feit dat maandagavond circusavond was?! In ieder geval maandagavond ben ik dus samen met Helena, Axel en Anna naar het circus geweest. Voor mij was da zeker jaren geleden dat ik nog zoiets gedaan had (cirque de soleil buiten beschouwing gelaten dan he), maar hier is da dus een groot evenement he. Eén waar dat heel Ekenäs op afkomt... Twas echt heel leuk, vooral omdat we dankzij de wielen onder mijn kont weer op de eerste konden zitten. Clowns, paarden, honden, mannen die denken dat ze sterk zijn, zelf danseressen inclusief pluimen in hun gat zijn de revue gepaseerd. Twee acts vond ik toch wel bijzonder spectaculair; kent ge die tekenfilmkes waar da ze der ene in een kanon steken en hem/haar dan afschieten?! Wel dees was real life: zij noemde Robin Valecia, ergens vanachter in de 30, moeder van 3 kinderen en ze werd afgeschoten door de echtgenoot in kwestie. Mijne mond viel open van verbazing. Nog nooit iemand zo door een circustent zien vliegen! Den tweeden act waarbij dak content was dak zat was was er eentje me een klein Latijns-Amerikaans manneke, zo'n jaar of 60-70. Bij dezen act kwam er ook een groot toestel aan te pas. Stel u een groot stalen rad voor, met aan da rad 2 ijzen staven vast die dan tegenover da rad samen komen in een gewicht. Die constructie hangt dan nog eens tussen 2 palen zodat die kan ronddraaien. En dan moet ge da manneke voorstellen dieje in da rad rondloopt terwijl da die constant rond draait! En da manneke liep ni alleen in da rad rond maar ook op da rad en da zelfs ook geblinddoekt. Komt daar nog eens bij da de circusdirecteur vooraf gezegd had da dezen act normaal me twee gedaan word, maar da de andere helft gewond was geraakt tijdens de voorbereidingen! Verschrikkelijk!!!!!
Dinsdag was dan terug nen dag om en beetje uit te rusten , maar tevens ook nog nen dag om hard te werken. Ik was namelijk gevraagd om een presentatie te geven over België en de eventuele Belgische bedrijfscultuur. Tot 1u s'nachts aan die Powerpoint presentatie bezig geweest.
Woensdag dan die presentatie gegeven, redelijk zenuwachtig, maar de reacties waren toch allemaal positief, (natuurlijk weeral vooral op de pralinekes die ik had meegenomen had ) maar toch ook op mijn presentatie.
Donderdag ben ik dan 'gaan shoppen'. Ik ben weliswaar maar in ene winkel binnengeweest maar toch. Mooie houten ketting gekocht die ik dan de volgenden dag kon aandoen...
Vrijdag; D-day. Het jaarlijks galabal van het school. Deze keer ook het laaste als Sydvast, want vanaf augustus gaat de school samen met een school uit Vaasaa en wordt ze samen met die school Novia. Heel de week ben ik zo zenuwachtig geweest als iets voor da feestje. Ten eerste omdat ik was uitgenodigd daar mijn basin om met haar mee te gaan als haar 'partner' en ten tweede omdat dus letterlijk een galabal is en ieder meisje daar dus in een lang galakleed rondloopt, en zo'n galakleed tja da hadk dus ni bij mijne garderobe gerekend toen ik naar hier vertrok. Dus ja ben ik maar in een kort 'galakleed' naar ginder vertrokken. Birgitta mijn bazin is mij hier rond half 6 komen halen om dan samen naar het hotel aan de rand van Ekenäs te rijden waar het feest doorging. Daar aangekomen heb ik toch wel een paar minuutjes moeten bekomen zenne. Real American toestanden, IEDER meisje in het lang, inclusief krullen in het haar of opgestoken. De coiffeurs van Ekenäs en omgeving hebben de vrijdag gouden zaken gedaan! En dan al de jongens ge zou denken in een schoon kostuum; nee nee in ne PITELEER, met WIT STRIKSKE en INCLUSIEF LAQUEN (als dees juist geschreven is) SCHOENEN! Man man man en dan zeggen da kik soms overdressed ben; wel deze keer viel ik ni op daar mn rolstoel maar door het feit da ik zo UNDERdressed was. Ik moest ten andere ook bekomen door het feit dat der een statement da in de mammie haaren Trotter stond bevestigd werd. Die vrouwen komen daar dus da hotel binnen in het lang één voor één op hoge hakken. Die schuiven aan aan de vestiaire die geven hunne jas af, en ni alleen da die geven ook hun SCHOENEN af en doen dan gemakkelijke, platte schoenen aan. Persoonlijk vind ik da geen zicht zo'n lang kleed en platte schoenen, maar ja wie ben ik. En toen begon het feestje he! Wa da ze bij ons ne cantus noemen doen ze hier dus tijdens een galadinner (terwijl da ze aant eten zijn) en dan niet me bij maar SCHNAPS van 40%. Man man man van tegengestelde gesproken allemaal in van die kei-mooie kleren maar wel om te zatsts. Ma ik vond het wel leuk gewoon al voor de ervaring. Tegen middernacht wask alweer terug op mn studiootje.
Zaterdagnamiddag ben ik dan me Helena naar Fiskars geweest. Een oud industriedorpje rond een Fiskars-fabriek (van de messen en de scharen). Nu worden die oude huisjes vooral bezet door designers, allerlei winkels en kunstenaars. Het was kei-mooi weer dus heel plezant om vant één naar het ander winkeltje te lopen. En hele mooie winkeltjes me hele mooie spullekes maar spijtig genoeg ook aan designer-prijzen, dus veel gekocht is er ni gedaan.
En vandaag is het dus zondag en buiten beetje gekuist en opgerommeld is er ni veel gebeurd want het heeft hier ni anders gedaan dan geregend. Jaja opgerommeld en gekuist want morgenavond KOMT HET ZUSJE!
Zo lieve blog-lees-kindertjes, dit was het dan al weer! Tot de volgende keer!
Lot ziet (samen met de mammie) een deeltje van Lapland - Deel II
Hey Hey!
Gisteren vooral veel geslapen dus is het er niet meer van gekomen om nog iets te posten op mn blog. Dus doen we dat nu maar he...
Waar waren we gebleven. Ah ja; na da ons ma dus, vol zenuwen, drie keer in en uit diejen trein gelopen was, heeft ze den 3de keer dan toch maar besloten om mij en de bagage mee te nemen...
Het was prachtig weer om Finland te bezoeken; sneeuw sneeuw en nog is sneeuw en koud dus dieje ging nog wel ff blijven liggen....
Na uitgestapt te zijn, zijn we in het station eerst gaan vragen hoe ik het restaurant/cafetaria van het station binnen kon want aan den ingang van het station was er wel een ramp voorzien maar dus ni aan de deur van het eet- en drinkgedeelte. Buiten de trappen bleek er dus geen andere ingang-optie te zijn dus wij die dan maargenomen he. Heel voorzichtig wel is waar want het sneeuwde en het was glad en we kennen de mammie haar ervaring daarmee ondertussen he... In de cafetaria dan rustig ontbeten en de nodige koffie gedronken om wakker te worden zodat we rond een uur of 9.30u terug ff naar het station gegaan zijn om onze zakken daar eventueel achter te laten en te vragen of het Snow Castle van Kemi ver was met de taxi.
Die meneer van Rovaniemi-station was echt heel vriendelijk, zelfs 'smorgensvroeg al. Wij dus gevraagd of we onze zakken daar konden achterlaten en alhoewel het Internet zij van niet bleken daar toch lockers te zijn waar je je spullen voor 2 in kon achterlaten. En de meneer was zo vriendelijk om naar het Snow Castle te bellen of dat het nog open was (bleek dus niet het geval te zijn, door de warme winter hebben ze het kasteel bijna 2 weken vroeger moeten sluiten) en nen taxi voor ons te bellen. Dus wij nog vlug onze spullen gaan wegdoen en de taxi in.
Eerste halte was het Artikum, het Nationaal museum van Lapland. Gewoonweg prachtig! Niet alleen het gebouw, maar ook de verschillende tentoonstellingen (bijna allemaal iets te maken met het leven en de inwoners van Lapland), heel mooi en de moeite waard. Er was ook een prachtige videoshow waarop je beelden kon zien van het Noorderlicht...adembenemend!
Na toch bijna 2,5u in het museum te hebben rondgelopen, zijn we dan iets gaan eten in de cafetaria. 3-gangenmenu voor amper 11 brood, water en koffie/thee inbegrepen, dus da konden we ni koud laten worden het! Na het middageten ben ik dan aan de receptie van het museum gaan vragen of zij een taxi konden bestellen voor ons en die taxi heeft ons dan verder naar 'Santa Claus Village' gebracht.
Da viet eerst kweetniehoe hard tegen. Je komt daar binnen via de hoofdingang en al wat je zit zij overdreven rood en blauwe neonlichtjes, daar dan nog is nep 'dennenslingers' doorgeweven en dan het één sovenierwinkeltje na het ander. We hadden wel gelezen in de reisgidsen dat 'Santa Claus Village' heel commercieel en heel toeristisch was, maar zo erg hadden we niet verwacht. Het was zo erg dat ik, en ik denk ons moeke ook, de eerste 5 minuten dat we daar waren er sterk over nadachten om te maken dat we daar wegwaren!
Maar eens je dan 'buiten' bent (uit het 'hoofdingang-gebouw' en tussen de rest van de huisjes die deel uitmaken van het kerstman-dorp) krijgt je toch meer een gevoel van rust. Het merendeel van onze tijd hebben we doorgebracht in 'Santa Claus Main Post Office' het postkantoor van de kerstman waar ze dus het hele jaar door kerstkaartjes verkopen en waar je die dus kan schrijven en versturen. Als je die kaartjes verstuurt worden die voorzien van een speciale kerstman-postzegel (die je wel zelf moet kopen) en van een speciale kerstman-poststempel! Eénmaal de kaartjes geschreven kan je dan kiezen tussen de brievenbus 'Today' en de brievenbus 'Christmas'. Als je kiest voor de Today-brievenbus worden de brieven/kaartjes die je er insteekt direct verzonden, de kaartjes/brieven in de Christmas-brievenbus worden pas met Kerstmis verzonden.
Ik denk dat we in totaal wel een uur of 2-3 in dat postkantoor gezeten hebben. We (vooral de mammie dan) hebben zelfs zo ons best gedaan dat we 2 Kerstman-Postzegel-t-shirten kado kregen van de lieve elfjes. Na alle kaartjes op de juiste brievenbus gedaan te hebben, hebben we dan de taxi terug richting Rovaniemi-station genomen, onze trein terug vertrok namelijk al om 17.30u en we moesten onze bagage nog uit de lockers gaan halen enz...
En zoals als reeds gezegd was onze trein terug er dus nog ene van den oude stempel he. De mammie trok haar uitspraken over de nieuw 'Blue Cars' (zie deel I) nog al redelijk vlug terug. Ma zo'n treinreis is echt wel een onvergetelijk ervaring. Alleen al voor de onvoorstelbaar mooie uitzichten die je te zien krijgt vanachter da kleine raampje,zou je de trein ipv het vliegtuig moeten nemen.
Terug aangekomen in Helsinki hadden we nog juist de tijd om een ticket richting Karis te kopen en iets te eten en te drinken voor we alweer aan onze volgende treinreis (naar huis) moesten beginnen. Omdat mijn Finse pre-paid SIM-kaart leeg was hadden we nog even gewacht tot dat de R-kiosk (een soort boekenwinkel/nachtwinkel/allesverkoper) open was. Toen hadden we dus nog maar 10min om aan het perron van onze trein te graken. Tijd genoeg bleek achteraf want in al onze haast namen we, denk ik, een trein te vroeg. In ieder geval niet de trein naar Karis.
Dan maar het eerst volgende station afgestapt en daar in het station gaan kijken waar en wanneer de volgende trein naar Turku vertrok. Die vertrok natuurlijk juist op het moment dat wij daar naar dat bord stonden te kijken. De lieft die ons naar het juiste perron moest brengen was bovendien ook nog kapot, alles zat zo'n beetje tegen. Hebben we daar maar een hele lieve mevrouw aangeproken die ons dan geholpen heeft (het station zelf was nog niet open) en die ons dan de weg heeft getoond naar één of andere security-mens, die op zijn beurt ons dan weer de weg naar het perron heeft getoond zonder dat we daar enige lift voor nodig hadden.
Al bi al zijn we goed en wel thuis geraakt, maar door die trein te missen kon de mammie nog wel maar een klein 3 uurekes bij mij nimmer zijn. Misschien maar goed ook want anders waren er misschien veel traantjes gevloeid en da was de bedoeling nu ook weer ni he!
Lieve mensje ik ga jullie laten want ik moet gaan eten. Om 18.30u komen ze mij namelijk halen om mee naar het circus te gaan... Maar daarover lezen jullie morgen meer!
Lot ziet (samen met de mammie) een deeltje van Lapland
Hallo België!
De mammie heeft een half uurtje geleden den taxi terug richting Karis genomen en van daar zal ze den trein richting Helsinki nemen om dan vervolgens daar nen taxi richting luchthaven te nemen. Rond 16u zou ze dan normaal ergens in de lucht of richting lucht zitten.
Twas toch weer ff tanden bijten toen ze vertrok. Afscheid nemen is nooit leuk he... En ze heeft het nu zelf kunnen zien; ik heb hier wel veel 'vrienden' en iedereen is heel lief en heel vriendelijk...Alleen tijdens het weekend zit ik hier meestal alleen op mn studiootje... Er is Emma met haar ga ik in het begin van de week meestal iets doen... Wandelen of ne koffie gaan drinken, maar tijdens het weekend (meestal van vrijdagavond tot zondagavond) zit zij bij haar vriendje in Espo. Wat haar van harte gegund is natuurlijk maar dat wil voor mij wel zeggen één vriendje minder... Jil is ook een hele leuke meid, maar ze houdt net zoveel van reizen en weg zijn als ik zelf. Wa er dus op neerkomt dat zij in het weekend ook raar of zelden thuis is... En dan ja de collega's opt werk, de mensen waark eigenlijk het meeste contact mee heb en het best mee overeenkom, maar die zijn stuk voor stuk moeder van een kroostrijk gezin dus die zitten er ook ni op te wachten om er in t weekend er nog eentje bij te nemen...
Ma nu me de mammie hier hebk Ekenäs ook een beetje beter leren kennen en misschien zalk int vervolg bij goe weer wel de stap durven zetten om alleen ergens iets te gaan drinken.
En nu Lapland.... Donderdagavond is Elof van Elof's taxi ons komen ophalen om ons naar Karis te brengen. In Karis hebben we dan de trein naar Helsinki genomen. Onderweg wask de tickets aan het bekijken die de mammie voor onze reis in Karis gekocht had. Bij (letterlijk) naderinzien bleek de datum niet te kloppen; we zouden op 3/4/08 om 19.30u in Helsinki vertrekken (met de slaaptrein richting Rovaniemi, hoofstad van Lapland) en volgens de bestelde tickets dus ook op 3/4/08 om 18.00u in Rovaniemi terug naar huis vertrekken. Dat plaatje klopte dus niet dus eenmaal in Helsinki aangekomen wij richting ticketbalie. Na 18u blijken daar maar 2 van de in totaal misschien wel 10 loketten open te zijn. Hebben we daar dus maar ff een kleine file veroorzaakt. Niet enkel de datum bleek verkeerd te zijn maar ook de cabines en de trein waarmee we terugkwamen.
De rit Helsinki-Rovaniemi zouden we maken in de zogenaamde 'Blue Cars' dat zijn de nieuwe, moderne en meer confortable slaaptreinen. We zouden wel degelijk in zo'n Blue Car reizen, maar niet in een 'Inva-cabine' (een speciale cabine voor gecapte mensen) die we nochthans wel gereserveerd hadden. Onze reis terug bleek echter gereserveerd te zijn in een slaaptrein van de oude stempel. En in die oude treinen is er dus nog niks voorzein voor gecapte mensen, dus dat kon wel eens voor problemen gaan zorgen. De datum veranderen bleek niet zo'n probleem; gewoon 10 bijbetalen en alles inorde. Een Inva-cabine op de heenreis versieren bleek ook niet zo moeilijk. Gewoon ons ticket laten zien aan één van de conducteurs en met de complmenten van de baliemadam zeggen dat we of wel in cabine 34, 35,36 (allemaal Inva-cabine) mochten slapen van haar. Nu alleen die trein terug nog. Om 18.00u bleek er alleen maar een oude trein uit Rovaniemi te vertrekken. Foutje boel dus. Dan maar gevraagd naar de 'Blue Cars' maar die vertrokken enkel rond 21u uit de Lapse hoofdstad. Aangezien onze reis zon 11 à 12 uur duurt waren de 'Blue Cars' geen optie want de mammie moest ten laatste om half 3 terug in Helsinki airport staan om haar vliegtuig te hebben en haar bagage stond nog hier bij mij in Ekenäs. En moest er dan iets mislopen.... Dan maar met de oude slaaptrein (aangezien ik toch uit mn rolstoel geraak). Maar de lieve baliemadam zorgde er dan wel voor dat we in de buurt ( er vlak naast meer bepaald) van het toilet sliepen.
Om 19.15u wij dus richting Inva-cabine nr 34 van de 'Blue-Car'-slaaptrein richting Rovaniemi. We stappen die trein op, gaan onze cabine binnen (vlak naast de deur en recht tegenover het toilet) en het eerste wa da de mammie zegt is; "Dees da's dan ook zo'ne ouwen trein?!" Moet je u voorstellen wij staan daar op nen trein alles kei-proper, kei-modern, volautomatische deuren, heel verzorgde beddes, stopcontacten waar je een heel leger mee kan bevoorraden, elektronisch regelbare airco en da is het eerste wa da madam zegt ! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
Onze aankomst in Lapland ging echter niet onopgemerkt voorbij. We hadden onze wekker redelijk op tijd gezet. Maar ik had niet gerekend op een gevecht met mn ski-broek en op het feit dat je echt wel om de beurt moet rechtstaan in zo'n cabine wil je iets doen of nemen. Dus ik was nog maar net klaar toen we Rovaniemi-station binnenreden en bijgevolg stond de rolstoel nog niet klaar en moesten we de laatste dingen nog in onze zak steken. Ik was er vrij gerust in dat we nog wat tijd hadden (er zitten namelijk heel veel mensen op zo'n slaaptrein, ook families met kleine kindjes en om heel die hun bagagehandel van de trein te krijgen dat duurt wel ff) maar de mammie werd dus (bijna letterlijk) zot van de zenuwen. Ik was klaar, zat op mn bed met mn jas aan en mn zak( diejek enkel nog moest dichtdoen) ma elke keer da het piepke ging om te waarschuwen dat de deur van de trein terug dichtging (zodat er niemand tussen zat) ging de mammie naar buiten. Wa da ze daar dan ging doen da weetk ni, want alles (bagage, rolstoel, IKKE) stond nog op den trein. Maar ik heb haar zeker 3 keer op het peron zien staan. Pieieiieiieiep de mammie naar buiten, opt laatste nipperke terug naar binnen, daar draaien, pieieieiiieieiep de mammie terug naar buiten, terug op het laatste nippertje naar binnen,... En da 3 KEER he!!! Man man man en ik zat daar in die cabine, achter da raampje te zien en te lachen. Da beloofde een goe begin....
De rest van onze Lapland reis zal ik jullie morgen vertellen... Kwestie van het een beetje spannend te houden!
Dag lieve mensje! Ik zie jullie graag!
P.S. Moeke bedankt voor deze kei-leuke tripjes! Hoop da we da ooit nog eens gaan doen!!!
Lot ziet een heerlijk lente zonnetje aan de Finse hemel!
Hey Hey!
Weeral van zondag geleden dat ik nog iets geschreven heb. Eigenlijk is er ondertussen niet veel spannends meer gebeurd, maar jullie leeshonger moet toch gestild worden he!
Maandag (na ons kei-leuk Stockholm-weekendje) ben ik blijgezind en gezwind terug aan het werk gegaan... Maar natuurlijk niet zonder alle collega's eerst op de hoogte te stellen van onze Zweedse avonturen. Ze waren allemaal ook heel content dat het zo leuk geweest was.
En dan maar verder gewerkt aan mn opdracht: de Engelse versie van de websites van andere University College's of Applied Sciences bezoeken. Daar moest ik dan vooral letten op het deel van de website dat voor het departement Research and Development bestemd was. Eénmaal die websites bekeken moest ik daar dan een rapport over schrijven en eventuele suggesties doen over hoe de Engelstalige versie van de Aronia-website er zou kunnen uitzien. Dat rapport en die suggesties heb ik dan dezemorgen netjes afgegeven. En de commentaar was positief, dus das weeral leuk he!
Na het werk ben ik dan nog een tas koffie gaan drinken met Emma. Normaal gingen we dat gisteren al doen, maar toen had de mammie gestuurd dat ze op Ekenäs markt in de zon zat te genieten op een terras en dat ik maar naar daar moest komen na 't werk. Emma kwam toen juist van de fitness en vond het dan beter om op nen andere keer af te spreken. En aangezien de mammie vandaag een daggetje gaan shoppen was naar Helsinki hebben we die tas koffie dan maar uitgesteld tot daarstraks.
Dus ik met Emma koffie gaan drinken en ijsje gaan eten. En dan voor de mammie kwestie van avondeten bij Mathilda nog ribbekes gaan halen. Ze was daar gisteren langsgeweest en 'zagen er toch zo goe uit he' slurp slurp! En dan huiswaarts gereden....
De mammie had van Helsinki een Moomin t-shirt en een Moomin boek bij. Ja zoals ik al gezegd heb is Moomin hier een heel beroemd figuurtje en ja om mij dus echt in de Finse cultuur te verdiepen moet ik toch op z'n minst één van de Moomin-boeken gelezen hebben.
Ah ja ik moet jullie ook nog iets vertellen ivm mn foto's. Ik kan ze blijkbaar niet op mn blog zetten. Het zijn er teveel denk ik. Dus ga ik ze op My Space zetten en op mn blog een link naar My Space achterlaten zodat jullie de foto's daar alsnog kunnen bekijken.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer! Dag vriendjes en vriendinnetjes tot de volgende keer maar weer!
XLotX
P.S.: De mammie en ik vertrekken donderdagavond naar Lapland en zullen pas zaterdagavond vroeg thuis zijn.... Dus het zal misschien zaterdagavond zijn alvorens jullie nog iets van mij horen... Doeg!
Zoals sommige onder jullie misschien wel weten ben ik dit weekend, 28-29-30 maart, met de mammie op bezoek geweest naar Stockholm. Nu ja op bezoek, we zijn eigenlijk op cruise geweest naar Stockholm, met de Viking Line Gabriella.
Het begon allemaal vrijdag middag om 13u. Toen is Björk van Elof's Taxi (is een speciale taxibus met lift enzo waar ik makkelijk met de rolstoel in kan) on komen ophalen om ons vervolgen naar Karis station te brengen. Karis is een dorpje vlak naast Ekenäs en daar is het makkelijker om met de rolstoel de trein te nemen. Dus in Karis aangekomenn tickets gaan halen voor de trein naar Helsinki en dan om 13.57u de trein richting hoofdstad genomen.
Daar aangekomen was het nog maar 15u ongeveer (Helsinki ligt op een uurtje hiervandaan) en we moesten maar pas om 17u inschepen, dus nog ruim de tijd om nog iets te gaan eten, iets wat we die middag nog niet gedaan hadden. Dus éénmaal in Helsiniki station aangekomen wij via de hoofduitgang (en -ingang) naar buiten. Man man man zo blij ben ik met een uitzicht nog nooit geweest, want wat zag ik daar aan de overkant van 't straat; jawel die GROTE GELE M! Voor het het eerst in meer dan een maand tijd heb ik nog eens frieten gegeten... met ne dubbele Cheesburger! Ik was zo blij als ne kermisvogel!
Na het eten hebben we dan een taxi genomen richting haven...Daar stond ons een tweede verrassing te wachten. We wisten wel dat we op cruise zouden gaan maar hadden nooit gerekend op zo'n grote boot! Je vaart er tenslotte maar ne nacht over. Nee diejen boot was dus wel degelijk gigantisch he! Wa wel leuk was natuurlijk! Dus wij gaan inchecken, en direct aan boord gegaan.
Noch ik, nog de mammie hadden ooit al zo'n cruise gedaan, en iedereen van mn collega's op twerk hadden verteld dat we ons niet te veel moesten voorstellen van zo'n cabine. Je zou me geluk naast elkaar kunnen staan... Niet dus onze cabine was bijna zo groot als mij studiootje hier. Ok, ze was kleiner, maar de badkamer was zeker even groot!
17.30u was het dan tijd voor de afvaart. Wederom op aanraden van de collega's zijn we dan opzoek gegaan naar een raam om de mooie eilandjes die je dan kan bewonderen niet te missen. En inderdaad de uitzichten die we toen voorgeschoteld kregen waren zeker en vast de moeite! De ramen waren wel wat vuil maar dat werd dubbel en dik goe gemaakt door de mooie natuur.
Toen de eilandje plaats maakten voor open zee zijn we dan wat gaan rondneuzen in de Tax Free-shop om vervolgens aan te schuiven aan het Viking Buffet (ook op aanraden van de collega's) Kei-lekkere Scandinavische dingen gegeten; voorgerecht, hoofdgerecht, en dessert en drinken wat en zoveel je maar wou! Na het eten dan nog wat TV gekeken in de cabine en dan gaan slapen.
Nu ja slapen; zoveel is er van slapen niet in huis gekomen. Ten eerste omdat er wind was en dan gaat zo'n boot dus op en neer en mijn bed stond dwars op de vaarrichting dus voelde mij de hele nacht in Walibi. En ten tweede omdat dit weekend zowel de Finse als de Belgische klok een uur vooruit moest gedraaid worden; maar dus niet van vrijdag op zaterdag zoals wij dachten maar van zaterdag op zondag. Dus Lot en mammie dachten dat we om half 8 gingen eten maar stonden al om half 7 op het appel voor het onbijt dat pas om 7u open ging! Man man man... Dus wij zaten als één van de eersten aan het ontbijt en zijn daarna nog een uurtje terug naar ons cabine kunnen gaan voor we aankwamen in Stockholm.
Aangekomen in Stockholm hebben we dan een seightseeing-bus genomen en zo nen tour rond de hele stad gedaan. Ik vond het land den ene kant wel spijtig dat we alles zo van achter glas zagen maar met de rolstoel zouden we te lang onderweg geweest zijn om voor de rest nog iets te kunnen doen... Na de tour (waar er ook een toch wel interessant bezoek aan een tentoonstelling over de Vikingen zat inbegrepen) zijn we dan afgestapt in het centrum van de stad. En toen was het Shopping-Time!
Nu buiten een echte Zweedse H&M hebben we niet veel gezien, maar ik wou daar wel eens binnen nu dat ik in H&M-hometown was... Maar wat blijkt H&M is hetzelfde in Zweden en in België... Toch wel beetje een teleurstelling! Na het shoppen terug nen taxi genomen richting boot en toen zat ons 'plezierreisje' er alweer bijna op.
Buiten geshopt in Tax-Free (want de prijzen waren echt wel opmerkelijk lager), gegeten en geslapen hebben we niet veel meer gedaan...
En nu zit ik hier moe maar voldaan (terug in mn studiootje) te schrijven op mn blogje... Weeral een mooi avontuur en heel wat mooie herinneringen die niemand meer kan afpakken!
En ja hoor voor de eerste keer horen er ook foto's bij deze blog (de bijhorende software marcheerde nimmer op mn pc en de mammie heeft die cd-rom van thuis moeten meebrengen), dus veel plezier ermee!!!! Foto's die bij vorige blogs horen zet ik er in de loop van deze week zeker nog op.
Jaja zoals jullie kunnen lezen hebben is de mammie dus gisteren aangekomen in het verre Finland. Weliswaar met een uur vertraging (dat ze dan wel aan de zus in België doorgeeft, maar niet aan mij zodak den taxi zou kunnen verwittigen. Wat zeggen we dan lang leven het Internet)
Marja ze is hier dus geïnstalleerd he... Ben blij da ze hier is maar besef nu ook da ne mens nogal wa rommel meesleurt op reis zenne. Ik mag blij zijn dak nog in mn bed geraak om te slapen ( nu ja slapen, buiten de geluidsoverlast waarvoor ons moeke 'snachts zorgt dan gerekend). Maja zoals ik al zij ze is hier en da is toch wel het belangrijkste.
Dus mocht ik vandaag een beetje later beginnen zodak ons moeke een beetje de weg kon wijzen in Ekenäs. Dus ik trok rond 9u de gordijnen open en wat zag ik... sneeuw, sneeuw, en nog eens sneeuw! Ja om het begin van de lente te vieren hebben de weergoden blijkbaar beslist om ne sneeuwstorm op Finland af te sturen! Remember de mammie die maar aant zagen was da ze nog is door de sneeuw wou lopen want da was al zo lang geleden? Wel ze heeft sneeuw gekregen, en wel 20cm! Doe daar dan nog wa wind bij en je hebt dus ne sneeuwstorm he... Gevolg; een hand voor uw ogen zien wordt ineens een stuk moeilijker. En dat niet alleen, let maar op!
Ik dus rond een uur of tien met de mammie richting school. Iedereen voorgesteld aan de mammie, de nodige Belgian chocolats afgegeven en dan gaan lunchen in de cafetaria me de mama. Moet je weten dat iedereen in die cafetaria welkom is om te eten, komen ook veel oude mensen eten, je moet alleen meer betalen dan de studenten en dan de personeelsleden. Dus wij lekker gegeten en dan, rond 13u, ikke terug aan het werk en de mammie terug naar mn studiootje gestuurd (na wel zeker 10 keer de weg uitgelegd te hebben).
Zo rond 14u-14.30u dachtk ik zal eens bellen om te vragen of alles inorde is; madam was juist aangekomen (mijn studio ligt op max. 20min van de school). Wat bleek helemaal verloren gelopen (da is hier ne sch**t groot he) en twee keer de weg moeten vragen! Nu weet ik van wie het zusje haar oriëntatievermogen heeft geërfd zenne! Ja en toen kwam het al schorvoetend gaf ze toe da 2 keer (!) gevallen was. Boempatat op haar g... Inderdaad ja! Maja buiten een paar blauwe plekken heeft ze er ni veel van overgehouden zenne. Ze heeft de benodigdheden om zacht te landen he...
Om vijf uur zijn we dan nog iets gaan drinken met Emma. Heel leuk, maar wel koud zo met al die sneeuw. En veilig voor de mammie deze keer want Mega Charlie was er bij met haar scooter he!
Lieve mensjes ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat! Tot de volgende keer maar weer!
Spannende dag vandaag! Ik denk dat ik al zeker 10 keer naar toilette geweest ben! Tis allemaal eigelijk gisteren al begonnen...
Ik was al rond 9u wakker, raar eigenlijk want ik was pas rond een uur of 2 in slaap gevallen. Maja da maakte toch ni zoveel uit want maandag was nog ne verlof dag, weliswaar zonder jaarmarkt maar toch een dagetje vrij. Ik dus al om 9u wakker, veel te vroeg in mijn geval om dan op een dagetje vrij al op te staan, dan maar een rodelboekske gepakt en wa gelezen.
Rond 11u, ik was ondertussen al opgestaan en mn eige aant voorbereiden om te douche, ging ineens mn Finse deurbel (is een raar ding ze ma daar zal ik nog wel eens op een andere keer verder op ingaan); Helena en de kids stonden voor de deur. Anna, de kleinste, verkleed als Paasheks en Axel, de oudste, verkleed als Paashaas. Zoalsk miss al wel verteld heb komen ze hier Paaszingen ipv Nieuwjaarszingen. Ze doen da weliswaar voor snoepjes ipv geld maar het principe is hetzelfde. Maar deze kindjes deden het omgekeerd; zij hadden kadootjes bij voor mij ipv ik voor hen. Ze hadden een potje met gras bij (da zaaien ze een week of 2 voor Pasen als teken van het begin van de lente en als teken van nieuw leven) en een houten Paasheks bij. Ik had verteld tegen Helena dat ik het hier op mn studiootje nogal kaal vond maar dat ik niet te veel geld wou uitgeven aan decoratiespulletjes die ik dan achteraf toch maar zou moeten achterlaten wegens anders nog meer overgewicht. Dus zorgde zij voor bruikleen decoratie, lief he! Helena had ook nog een eet-kadootje voor mij bij; Pashka, een Russisch gerecht, typisch voor Pasen, dat je met een soort suikerbrood moet eten. Ik weet alleen nog wel niet of dat Pashka als een volwaardig gerecht eet of als nagerecht. Moetk nog eens vragen....
Na al die festiviteiten heb ik dan het merendeel van mn vrij daggetje gespendeerd aan wassen, proberen te drogen, stofzuigen, opnemen en bedden opmaken. Jaja alles moest blinken want; DE MAMMIE KOMT VANDAAG!
Tis nu 18.20u hier en om 18.30u komt den taxi mij oppikken om dan naar Karis te rijden (stadje op 20min. van hier) om de mammie daar op te halen aan het station.
Vandaar nu weten jullie ook weeral waarom ik deze titel gekozen heb! Jaja moederkindje zeg het maar, kan me ni schelen, ma ik ben blij da mijn mammie in Finland is!
Ik ga mn jasje aandoen en wachten op den taxi, nog 6min!
Lot ziet voor het eerst een Fins huisje langs de binnenkant
Hej Hej
Vandaag de leukste Finse dag toe nu toe doorgebracht. Helena (weet wel toffe Finse collega) heeft mij deze middag rond 12u komen halen. Dus ik al redelijk vroeg uit de veren want vandaag (zaterdag) waren de winkels terug open. Ja je moet weten da Pasen hier nogal redelijk hard gevierd wordt. Dus verlengd weekend zowel vrijdag als maandag verlof. Dus rond half 10 stond ik al fris en monter onder de douche (ja voor mij is da tijdens het weekend vroeg uit de veren). Opende mijn gordijnen en wat zag ik; een heel mooi hagelwit landschap.... Bleek dat het redelijk hard gesneeuwd had deze nacht. Dus ik kei-vrolijk door de sneeuw (en me de sneeuw in mn gezicht dankzij de supersnelheid van mijne turboscooter ) naar de winkel. Snoepjes (van CANDY KING) gekocht voor de kindjes en een kei-coole stoffe paaskip, met paasbloemen in haren buik voor mama Helena. Deze middag hebben we dan een lekkere salade gegeten, vers bereid door Helena. En dan heeft Axel (5 jarig zoontje van Helena) speciaal voor mij een chocolade cake gebakken. Twas echt kei-plezant me die kindjes ondanks de taalbarrieres. Ik versta wel het meeste wat zij in het Zweeds vertellen of vragen ma ik kan natuurlijk nooit of toch bijna nooit antwoorden. Maar ja daar had de kleinste, Anna (4 jaar) al lang iets op gevonden. Eitjes schilderen en memorie spelen zijn universele spelletjes en daar heb je geen woorden voor nodig. Twas echt heel leuk... Je moet weten dat Axel autistisch is en toch begon die met mij te praten en pakte die mij vast enz. Helena schrok er zelf van dat die zo sociaal deed tegen mij... Echt twee hele leuke kindjes! En veel respect voor Helena, voor het eindeloze geduld dat zij aan de dag brengt voor haar zoontje en om hem proberen te verstaan. En dan is daar die kleine meid nog waar ze evenveel aandacht aan schenkt....
Na de cake (met dessert wijn en koffie) hebben we dan wat gebabbeld over de moeilijkheden van nieuwe samengestelde gezinnen. Want ook daarvoor moetk Helena bewonderen. Terwijl haar man op om de 2 weken bijna een volledige week op zee doorbrengt (werkt namelijk op een cruise schip van Turku (Finland) naar Stockholm (Zweden)) zorgt zij dan in die weken ook nog eens zonder problemen voor de kinderen uit haar man zn eerst huwelijk. Echt waar als superwomen bestaat noemt ze Helena Lans.
Na dat gebabbel was het alweer tijd voor het avond eten en ik ben echt verwend hoor.... Tafel mooi gedekt, 3-gangen-menu, bier, wijn,.... Eerst was er rodebiet uit de oven met geitenkaas en peper erover. Alhoewel ik nog nooit echt rode biet geproefd had vond ik het met die geitenkaas niet slecht. Ik zeg niet dat ik het uit mezelf zou kiezen maar ik heb al slechtere dingen gegeten. En dan was er hert met patatjes uit de oven en maïs. En toen kreeg ik het even moeilijk; de kids kregen namelijk hamburger met FRIETEN!!!!! Ja en ik heb op al die weken dat ik hier ben geen één friet meer aangeraakt, en voor "nen echten Beick" staat dat gelijk aan zo goed als dood gaan he... Dus ik heb zitten giezen iderdaad maar heb toch netjes de patatjes uit de oven opgegeten.
Na het hoofdgerecht volgde de verrassing: Memma. Een typisch Fins dessert dat (denk ik) alleen met Pasen gegeten wordt. Ami had mij aangeraden om het eens te proeven. Toen ik Jil (tutor) om wat meer uitleg vroeg zei zij dat het walgelijk was, maar dat Roger het wel heel lekker vond. Ok dan maar een derde opinie dachtk dus: Helena what do you think about Memma? It's awfull and it looks like Sh**t. But you have to try it. Owkeeey.... Dus zo gezegd zo gedaan. Helena had Memma als dessert. Toen ik aan iedereen vroeg naar wat het dan smaakte was het enige dat ze me konden vertellen dat het gemaakt werd van malt. Maar ja daar kon ik mij weinig bij voorstellen natuurlijk... Dus in een schepje Memma genomen en daar suiker en room (zoals voor slagroom maar dan zonder de slag) op gedaan en geproefd. En ja ik kende die smaak dus wel he. Had beter moette nadenken, maar malt zat dus ook in de liters OveMALTine da wij bij oma vroeger gedronken hebben dus slecht vondk het zeker ni!
En toen zat de dag er weeral op... En tot nu toe de plezantste dag van heel mijn verblijf hier in Finland...
Glad Pask! (rara weer een Zweedse uitdrukking; heeft te maken met de klokken van Rome en de Finse heksjes)
In m'n laatste schrijven heb ik jullie verteld over Emma (tutor van An, studente die hier vorig jaar op uitwisseling was), wel ik ben met haar maandag een kop koffie gaan drinken. Heel leuk, alleen al omdat ik nu een plaatsje weet waar je iets kunt gaan drinken. Twas zo'n soort mini-mini-shoppingcenter, 2 winkels, bovenaan ne fitness en onderaan een overdekt terras waar je dus een tas koffie kunt drinken he.
Emma haar echte woonplaats is hier eigenlijk 300km vandaan, Jacobstadt, maar omdat ze de studierichting die ze hier volgt daar ni kan volgen woont zij bijna het hele jaar door hier in het kleine Ekenäs. En wat blijkt ze woon op amper 5 minuutjes van waar ik woon (nu ja ik weet dat da relatief is want alles ligt hier op amper 10 minuutjes van elkaar maar ze woont toch echt wel dichtbij). Leuk om der iemand bij te hebben. Zoals ik al gezegd heb komk goed overeen met Jil, maar zij is het grootste deel van de week aan het werk. Tina m'n andere tutor, die si wel bijna altij op school maar da klikt ni zo echt goe...We hebben weinig dezelfde intresses.... Dus is het extra leuk da Emma terug in Ekenäs is want zo hebk er weer ne 'lunchpartner' bij he.
Over m'n collega's heb ik echt ni te klagen. Zijn allemaal stuk voor stuk kei-toffe madamme! Ma ééntje springt er toch wel uit; Helena, zij is denk ik ook wel de jongste van den hoop, maar wij delen het zelde soort humor en we kunnen ook gewoon goe babbelen me mekaar. Dus tegen de middag aan wordt er dan altijd druk over en weer gemaild of da er nog 'lunchpartners' gezocht worden.
Helena helpt mij ook met mijn verblijf hier. Zij is zelf opgegroeid op één van de Finse eilanden, en ik was voor één van de projecten van Aronia per toeval informatie aan het opzoeken over die eilanden toen zij mij vertelde dat ze dat weekend 'naar huis' (lees naar haar mammie en pappie) ging gaan. En zo zijn we aan de praat geraakt en tot nu toe zijn we nog niet gestopt. Ik had verteld over m'n Nesquick-avontuur en kijk nu staat er hier op mijn studiootje een kei-cool jaren '80 model stofzuiger te blinken. Die heeft ze gisteravond zonder dat ik het wist gebracht. Mijn eerste echte onverwachte bezoeker op m'n studiootje hier in Finland. Voor de komende maanden mag ik haar stofzuiger gebruiken. Daarenboven had ze mij gisteren morgen al een kadootje gegeven; honing van de Abo Islands (eiland waar zijn vandaan komt), en laat het nu net zijn da m'n honing (van Nonkel Louis natuurlijk) diejek meegebracht had van thuis juist op. Van timing gesproken he! Ik was echt blij dat zij voor de deur stond gisteren! En buiten de stofzuiger en de honing had ze nog iets bij voor mij, bleek toen ze vertrok. Ik had haar uitgeled da mijn studiootje de 2de deur aan de linkse kant was maar da ik geen naambordje had ofzo. Wat toverde zij tevoorschijn; nen hamer ne nager, ne stift en een kei-lief naambord-huisje. Dus nu bengelt er hier aan mijn deur een spliksplinter nieuw naambordje. Dezemorgen en dezenavond hebk er elke keer zeker 5 minuten naar zitte kijken! Verder heeft Helena mij ook uitgenodigd voor het paasweekend op voorwaarde dat de meter van haar dochtertje niet komt. Die meter is namelijk Fins, en spreekt alleen maar Fins, haar klein dochtertje spreekt ook alleen maar Fins. Helena is Fins- en Zweedstalig maar haar kindjes zijn alleen maar Zweedstalig dus da zorgt soms wel voor wa problemen. En dan kank wel verstaan da ze haar handen vol heeft met Zweeds-Finse vertalingen zonder dat ze er dan nog Zweeds-Finse-Engelse vertalingen moet bijnemen als ik er bij ben.
Ik ben gisteren, vlak na school, ook nog naar de opening van een tentoonstelling geweest. Ami had mij daar voor uitgenodigd. In het oudste gebouw van de school en tevens ook van heel Ekenäs (1800 en zoveel) woonde er de voorbije vijf weken een Poolse schildenaares. Die was uitgenodigd door één of andere Finse organistatie die regelmatig kustenaars van over de hele wereld voor een paar weken uitnodigd om hier, in Finland te komen werken. Na die periode is er dan vanzelfsprekend een tentoonstelling van het werk dat die kunstenaars hier geproduceerd hebben. Twas best mooi, ma ook heel raar. Twas allemaal heel strak en wat mij het meest verbaasde was da de schilderijen stuk voor stuk afbeeldingen waren van mensen in zwembroek of bikini. Ik denk ni da Finland aan de oorsprong van de inspiratie lag....
Zo beste blog-lees-kindertjes, ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn leven hier! Commentaar altijd welkom!
Ja lieve blog-lees-kindertjes sorry! Sorry dat het weeral bijna een week geleden is dat ik nog iets van mij heb laten horen! En de mammie doet nog zo haar best om mijn blog-adres aan iedereen door te geven. En ik dan niet schrijven das toch schandalig he!
Maar ik moet jullie eerlijk bekennen er is weer niet zoveel spannends gebeurd sinds mn laatste schrijven. Ik weet het, ik laat jullie waarschijnlijk allemaal in de steej door geen spannende avonturen meer te vertellen, maar ja wat moet ik zeggen. De dingen vallen hier zo stillaan in de plooi, en spannende ontdekkingsreizen komen dan spijtig genoeg ook niet meer zoveel voor.
Ik moet ook zeggen dat ik hier nog niet zoveel gedaan heb, qua de streek verkennen enz bedoel ik dan. Wat ik wel spijtig vind maar het is nu eenmaal niet gemakkelijk om op je eentje dingen te gaan doen... Jill mn tutor die helpt mij wel, maar die is momenteel hard aan het werken in een intrimkantoor omdat zei bijna geen lessen meer heeft, daardoor zie ik haar natuurlijk veel minder en is het minder vanzelfsprekend om af te spreken om iets te gaan doen... En Tina mn andere tutor, tja dat klikt zo ni echt dus daar hebk zowiezo al minder contact mee...
Ja je kan best wel zeggen dat ik hier voor de moment een vrij ééntonig (bijna saai) leventje leid. Ik hoop echter dat daar snel verandering in komt. Dezeavond, binnen een half uurtje om precies te zijn heb ik afgesproken met Emma, de tutor van An (studente van Geel die hier vorig jaar was) om ergens iets te gaan drinken. Daar kijk ik alvast naar uit! Morgenavond heb ik dan weer afgesproken met Ami om naar de opening van een tentoonstelling hier op school te gaan. Het zou gaan om één of andere Poolse kunstenaar. Maakt mij eigenlijk weinig uit zolang ik maar tussen de 4 muren van mijn studiooke weg ben. Ja zo een heel weekend alleen is toch wel zwaar; ik weet mij wel bezig te houden maar het zou toch leuker zijn moestk zo niet helemaal alleen zijn.
Op het werk valt alles wel mee; toffe taken, hele lieve collega's enz. Eén van die collega's heeft mij zelfs uitgenodigd om met Pasen naar haar te komen, dus al mijn hoop is nu op haar gevestigd om niet nog is een eenzaam weekend tegemoet te gaan.
Paasweekend zal dan toch het laatste eenzaam weekend zijn aangezien de mammie vlak daarna zal arriveren!! Ik kijk er alvast heel erg naar uit! Ja Pasen wordt hier ook gevierd maar helemaan niet met Paashaasjes zoals wij ze kennen, nee met heksen en bezems... Het echte verhaal erachter moet ik nog te weten komen maar naar het schijnt zou het een beetje weg hebben van Nieuwjaarzingen. Zeg maar Paaszingen maar dan verkleedt als heks. Daarom dat alle supermarkten hier nu volstaan met heksen en bezems. Mensen zetten zelf ook borstels voor hun deur. Raar...
Zo lieve mensjes dit was het dan al weer... Zie jullie graag! Tot gauw!
Lot ziet rare Finnen die praten en eten en drinken tijdens een lezing....
Hejsan!
Het zijn toch rare mensjes he die Finnen. Ik mocht vandaag mee naar een lezing over de finaciële steun die de mensen hier op Aronia het komende jaar zullen krijgen voor het ontwikkelen van hun projecten. Heel spannend voor hen natuurlijk want zo'n project staat of valt naargelang men genoeg geld krijgt. Deze lezing werd gehouden door mensen van de EU die voor het grootste deel van het geld voor de projecten zorgt. De rest van het geld komt meestal van bedrijven die zouden kunnen welvaren bij het project in kwestie.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen versta jij dan al zo goed Zweeds dat je die lezingen kunt begrijpen?! Nee en erger nog 3 van de 4 lectoren sprak dan nog enkel Fins en daar versta je helemaal geen bal van. Maar toch ik vond het gewoon wel een interessant om mee te maken en om te zien hoe de Finnen dat aanpakken zo'n dingen.
Wel ik wist al dat de mensen hier veel minder formeel zijn dan in België, studenten kunnen hier bijvoorbeeld hun leerkrachten gewoon bij hun voornaam noemen en zelfs bij hun bijnaam, geen enkel probleem! Maar nu was ik toch wel even in shock hoor toen ik dit allemaal zag. Wat zijn wij toch brave Belgjes dan!
Eerst en vooral was niet iedereen optijd voor de lezing,niet er op het eerst zicht, gebeurd in België ook wel, maar terwijl ik dan denk dat wij Belgen ons dan eerst excuseren en dan zo diskreet mogelijk een plaatjes proberen te bemachtigen... Geen probleem voor de Finnen, zij komen gewoon de kamer binnen, niks aan de hand en doen dan onderweg naar hun stoel ook nog eens een praatje met hun collega. Als ze dan eindelijk op hun plaats zitten staan ze binnen de 5min terug recht om achteraan in het lokaal hunzelf te gaan voorzien van koffie en een broodje (lezing was om 13u, vlak na de middagpauze). Ja en zo doen ze dat wel een paar keer, die koffie gaan halen, niet enkel tussen 2 voordrachten tussen door maar telkens als hun beker koffie leeg is.
Ik moet zeggen, ik vond dat best wel grappig.... Ik heb dan wel bijna niks verstaan van het geen er vooraan gezegd werd maar ik heb dan toch weeral heel wat opgestoken ivm met cultuurverschillen tussen België en Finland!
Nu zit ik hier, in 'mijn' kantoor nog te wachten op Ami, zij komt mij halen zodat ze mij de weg kan wijzen naar de wasmachines hier in de school (waar ik voortaan mn was mag komen doen.... Ok ik zal dan wel elke keer met mn waszak naar hier mogen rijden, maar liever dat dan zo helemaal alleen in de kelder van mn appartementsgebouw te zitten. En naar het schijnt is het hier ook goedkoper dan op m'n verblijfplaats, en da's altij mooi meegenomen he!
Naarmate mijn verblijf hier vordert worden m'n 'dagelijkse' blogjes percies maar korter en korter... Kan misschien wel een teken zijn dat ik mij hier toch wel stilaan begin thuis te voelen he... We zullen het maar langs de positieve kant bekijken he....
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer.... Tot gauw!
Het is al weer een dagetje of 2 geleden dat ik nog iets op mn blogje heb geschreven. Sinds zaterdag is er nu ook niet zoveel spectaculairs gebeurd.
Ik heb vandaag wel mn taken gekregen die ik op Aronia zal mogen uitvoeren. Naast de gebruikelijke bureaujobkes zoals kopiëren en klasseren zal ik deze week vooral helpen bij de voorbereidingen van de Energimassän (een beurs over energie en hoe daar spaarzaam mee om te gaan) die op 12 maart zal plaats vinden op de school. Vandaag heb ik al naamkaartjes, een wedstrijdformulier, en een enquête voor de bezoekers gemaakt. Ik zal op 12 maart zelf ook meehelpen maar wat ik percies zal doen is nog niet helemaal duidelijk.
Daarna zal ik zoals ook al gezegd, An-Louise helpen. Zij richt een project op om het toerisme rond de Baltische staten te doen opleven. Ik mag dan vooral veel opzoekingswerk rond accomodatie, eten & drinken, activiteiten,... in deze verschillende landen. Lijkt me heel interessant om te doen. Als er dan nog tijd overschiet magk ook eens nagaan over hoe Aronia zich het best in het Engels voorstelt op haar website, een taak waar Leen (studente van de KHK die vorig jaar op Aronia werkte) ook al mee bezig was.
Deze middag weer warm gaan eten (zoals elke middag trouwens) in de cafetaria van de school. De keuze was weer groot maar deze keer toch sneller gemaakt dan anders voor mij: balletjes in tomatensaus met puree, vis met puree (wat ik normaal ook graag lust, maar wegens weinig tijd en veel graten geen optie) en LEVER... Drie keer raden wat ik genomen heb. Inderdaad ja de ballekes! En die melk zul je zeggen waar heeft die het nu weer over... wel IEDEREEN neemt hier bij z'n eten smiddags melk om te drinken. Daarnaast ook wel water, fruitsap of limonade ofzo ma steevast staat er bij de Finnen een glas melk op hun plateau. Ik denk dat ze in de cafetaria van de school dagelijks minsten 40l melk moeten klaarhouden.
Ben vandaag na het werk eens doorgereden naar het meer om er wat foto's van te nemen, nu het hier allemaal nog zo mooi wit ziet. Want ok, het is hier nog redelijk koud is ik denk niet dat het hier op het einde van de week nog wit gaat zien.... Ik moet zeggen de natuur hier in Finland; SPECTACULAIR! En zeker nu, zo helemaal ondergesneeuwd.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer!
Lot ziet zatte studentjes die allerlei spelletjes doen in de natte sneeuw
Hallo België!
Gisteren voor het eerst op het werk geen tijd gehad om mn blog aan te vullen; da gaat dus de goeie kant uit he! Ulrica heeft zo hier en daar al eens een tipje van de sluier opgelicht over wat is zou mogen doen en zoals reeds gezegd ziet dat er veel belovend uit!
Gisteren was het eigenlijk een beetje een trieste dag opt werk. Eén van de mevrouwen die daar werkt (haar naam is ne rare Finse naam maar ze zei mij toen ik ze voor den eerste keer ontmoette dat zij haar dochter, speciaal omdat zij zonne moeilijke naam had, de simpele naam Hannah gegeven had; bijgevolg ik mocht gewoon 'Hannah's mother' zeggen), ging weg omdat er simpelweg geen geld meer was voor haar project. Zij was een oplossing aan het zoeken voor de vergrijzing in Finland, ja ook hier kennen ze dat probleem. Maar omda de bedrijven dus niet meer bereid waren om haar project te steunen moet zij dus op zoek naar een nieuwe job. In de nammidag was de koffiepauze dus iets uitgebreider dan normaal. Er was ne surplus van taart, ne speech van Brigitta (de directrice van Arionia) en veel tranen! Ja en zelfs ik heb geweend voor een mens dak nog geen week kende. Maar da was zo'n lieve he, die kon zo ni te goei engels spreken maar deed wel elke keer haar best ook al voelde kei-hard da ze kei-verlegen was. Ze is dieje laatsten dag speciaal aan mij komen vragen of ik smiddags met haar naar de cafetaria wou gaan eten. Echt een kei-lieve madam!
Door da triestig zijn opt werk was ik ook een beetje triest hier thuis. Ma na een beetje chatten me de mammie was da ook al weer zo goed als voorbij. Ik ben dan maar is optijd in mn beddeke gekropen want ik was heel moe.... En het heeft me deugd gedaan ma ik ga morgen toch nog verder uitslapen denk ik ze.
Vandaag benk dan rond een uur of 10 opgestaan om mij te kunnen douchen en heir mn kamer nog wa verder op te ruimen want al mn was van donderdag lag hier nog te drogen. En om 13.30u had ik afgesproken met Jill en Roger om naar het 'Winter-evenement' hier in Ekenäs te gaan. Ik was nog maar net uit de douche of Ami stond hier aan de deur. Ik had sinds gistere mn Finse simkaart niet meer in mn telefoon gestoken en ze had mij proberen te bereiken en da lukte ni dus nu was 'haar moederhart' ongerust zoals ze zelft zei. Maandag ochtend komt er iemand van het Internet om mijn legale aansluiting inorde te brengen. Want nu benk dus nog altijd aant surfen via iemand zn onbeveiligd draadloos netwerk hier in het gebouw. En ik mag voortaan ook mn was gaan doen in één van de gebouwen van de school dan moetk nimmer telkens naar de kelder gaan hier beneden. Daar benk wel blij mee.
Jill heeft mij dezenamiddag dus meegenomen naar het Winter-evenement hier in Ekenäs, aan het strand en de zee. Eén van de hoogtepunten van dat evenement zou normaal gezien de sneeuwsculpturen-wedstrijd zijn die tussen de verschillende studentenverenigingen gehouden worden, maar bij gebrek aan sneeuw dit jaar is de wedstrijd uitgedraaid op nen hoop zatte Finse studenten die spellekes zoals zakspringen, nageltje klop,... moesten spelen tegen elkaar. Natuurlijk mochten zij niet spelen alvorens goed voorzien te zijn van het nodige Finse bier. Twas echt wel leuk om naar te kijken. Verder was de brandweer daar ook om af en aan te rijden met nen hoop klein mannen en een paard me een kar achter om ritjes mee te maken. Normaal is die kar een slee, maar bij gebrek aan sneeuw hebben ze die slee dus ook moeten voorzien van wielen he. Ze zouden anders ni ver geraakt zijn. We hebben daar dan met zn alle ne Finse pannenkoek met confituur gegeten. Rechtstaand dus lekker smoddere!!! Aangezien we vlak aan de zee zaten waren er ook nog een paar zotte Finne die het leuk vonden om in het ijskoude water te springen. Me alle Chinezen maar ni me den deze zenne! Daarbij in die zee zouk ook weer met hetzelfde probleem zitten als in het gemiddeld Vlaams openbaar zwembad, erin ja maar eruit das een ander paar mouwen!
En zo was mijne namiddag ook weeral voorbij he! Dan hebk nog ne pastaschotel in den oven gezet, gegeten en nu ligk al in mn beddenbak se! Klaar om nog nr een Internet-aflevering van spoed te kijken en dan nr dromenland te vertrekken...
Dus mensen allemaal, goedenacht en tot de volgende keer!
Avontuur nr. zoveel... ik kom gisterenavond op mijn studiooke aan en ik dacht bij mezelf; laat ik mijne was is gaan doen dan benk daar al vanaf voor dees weekend. Ikke mijne Ikea-waszak uit de kast (om te laten zien dat ik in vreden kom he, Ikea ) en vlak voor mijn deur twee trappen naar beneden waar da Ami gezegd had dat ik het wasmachien en de droogkast zou vinden.... 5 minuten later beneden aangekomen (ik moest dieje grote zak ook mee nr beneden krijgen he) zie ik daar alleen een deur. Goe ik dacht laatk is proberen met mijne sleutel om die deur open te krijgen he. In die deur geen beweging in te krijgen in den buitenkant van da slot des te meer. Ja daar stondk dan he! Ma ni opgeven Charlotte, eens kijken voorwa da die knopkes hier naast die (nog altijd gesloten) deur dienen. Eén da flikkerde zowa oranje dus da kon al raden da da diende om het licht aan te doen, daarboven... EEN DEURBEL!
Bij mijn weten kan een wasmachien nog altij geen deur opendoen dus dan benk maar van aremoe terug naar boven geklomen, inclusief waszak. Boven aangekomen dachtk ik bel eens naar Tina één van mijn toeters die woont het dichtste bij die zal mij wel komen helpen dan (aangezien ze da beide belooft hadden). 2 keer gebeld, geen antwoord. Dan maar naar Ami gebeld (en naar de mammie om te wenen dak geen wasmachien vond), Ami stond binnen de 10min voor mijn deur. Wij twee samen de queeste verdergezet. Iderdaad in die deur beneden was geen beweging in te krijgen, waar kon da wasmachien zich dan toch verstoppen?! Na een tijdje zoeken kwam er dan één van de bovenbuurvrouwen naar beneden en dan hebben we, in de veronderstelling zijnde da die vrouw ook ooit haar kleren moest wassen, daar maar aan gevraagd waar we in godsnaam ergens een wasmachien konden vinden. Bleek dat er dus 2 ingangen zijn voor het washok, één langs de zijkant van den blok en één langs waar da wij dus eerst naar beneden waren gegaan maar die ingang wordt al jaren niet meer gebruikt. En nu zult gezeggen Charlotte waarom gaat ge gewoon ni op zoek naar een wasserette da's toch veel gemakkelijker, wel da hebben ze hier ni. Ekenäs is daar een veel te klein stadje voor naar tschijnt.... You figure....
Toen we beneden in het washok aankwamen bleek dus dat het wasmachien alleen werkt op 2 stukken van 1 en nee het was ni dak geen kleingeld bijhad, ne portemonnee vol zelfs, maar natuurlijk geen 1's te bespeuren he...Ami terug naar boven naar haare auto om voor mij 1's te gaan halen en ja toen dachte we dat we er bekan waren he. Niks was minder waar; ik dacht dak in de kast nog een overschotje vloeibaarwasmiddel had gevonden van de vorige bewoners 'Daily Classic' stond er op en dan iets van Textiel-bla bla bla. En ja hoor ook deze keer hadk geen geluk, da was wasverzachter! Ja wa nu... Dan maar m'n scooter terug buitenhalen en naar de kleine supermarkt hier in de buurt rijden zeker voor waspoeder...
Toenk voor den 2de keer terug boven kwam was ik zo moe dak aan Ami gevraagd heb om alstublieft mn zak beneden te gaan halen en dieje mee naar boven te brengen... Dieje was zouk wel op nen andere keer doen, eerst op zoek gaan naar wasmiddel en genoeg 1's.
En zo breng ik mijn avonden hier dus door he; al zoekend naar een wasmachien. De dingen die ik echt nodig had hebk dan maar me een Wipke me de hand gewassen en te drogen gehangen aan de railing van het douche gordijn. Echt goe drogen doe da hier toch nie, want toenk ging slapen lag ik nog tussen half natte lakens. Maar ik heb toch ni slecht geslapen alleen wa weinig, dees klinkt echt kinderachtig maar ik graag percies ma ni goe vertrokken met da uurverschil... Ik probeer altijd rond 23u plaatselijken tijd te gaan slapen (=22u Belgische tijd) maar da lukt mij maar ni en dan ist natuurlijk altij vroeg da he...
Voor de rest is valt alles nog altijd heel goe mee. Ik heb ondertussen al wa meer informatie gekregen ivm met mn taken die ik hier mag gaan doen. 12 maart gaat er hier op school een Energiebeurs door (een samenwerking tussen Aronia en de school) en ik krijg allerlei taken op ivm die beurs en op de beurs. Da lijkt mij echt wel heel leuk....
Het enige minpuntje in mijn rustige leventje hier zijn de toeters. Het zijn beide hele lieve meisjes, maar der is ni echt ne klik. Tina had bijvoorbeeld wel gezien da ik gebeld had, maar had gewoon ni opgenomen. En als ik een berichtje stuur om te vragen of ze smiddags willen afspreken in de cafetaria om samen te eten (wat ze zelf voor gesteld hadden de vorige avond) dan sturen ze heel enthousiast een berichtje terug da da inorde is, maar alsk dan éénmaal aan het eten ben dan kan het ineens ni rap genoeg voorbij zijn. Maar ja niks aan te doen he...
Gisteren eerste dagje stage gehad. Nu ja eerste dagje; Ami (is kort voor Anne-Marie) had gezegd dat ze mij rond half 9 zou opbellen en zo gebeurd zo gedaan. Rond 9u is ze mij dan thuis (de Finse thuis athans) komen oppikken samen met de conciërge van de school. Die conciërge was erbij om mijn tweede rolstoel mee naar school te brengen, op die manier kan ik elke dag met de scooter naar de stage rijden en kan ik mij binnen de school verder verplaatsen met de rolstoel.
Toen we op de school aankwamen, Ami en ik (zij en de tutors, vooral Jill moeten volgens mij na 3 maanden met mij een uitstekende conditie hebben want zij lopen constant naast mij terwijl ik lekker op de scooter zit ) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet.
Een uurtje voor de middag heeft Ami mij dan voor gesteld aan de mensen van Aronia, het R&D-centre waar ik zal werken, en in het bijzonder aan Ulrica Isaksson, zij gaat mij begeleiden tijdens mijn stage.
Tijdens de middag ben ik dan beneden in de cafetaria gaan eten met Jill & Tina mijn 2 toeters (op z'n moekes gezegd, lees tutors). Ik kan hier als student echt heel goedkoop, lekken en veel eten. Voor amper 2,30 heb je hier een voledige maaltijd; voor gerecht, hoofdgerecht, dessert en zelfs drinken. Daar kank thuis amper mijn potje voor koken.
Na de middag zijn Jill en ik dan even Ekenäs-centrum ingetrokken om een Finse sim-kaart te gaan kopen en om mij in te schrijven bij De Finse Post (blijkbaar moet je hier ingeschreven zijn om post te kunnen ontvangen ook zonder permanent verblijf) om er zeker van te zijn dat ik mijn Visakaart kan ontvangen. Toen we trug kwamen reed ik iets te nipt door de voordeur van de school en kwam mijn been in een ietwat benarde positie terecht tussen de deur en de scooter; maar voor zich ongerust maakt; ik had geen pijn ofzo het was gewoon eventje een rare maar later lachwekkende situatie.
Terug op Aronia aangekomen heeft Ulrica mij al aan zoveel mogelijk mensen voorgesteld, echt allemaal om te vriendelijkst. Daarna hebben we mijn werkuren besproken, van 8.30u-15.30, op die manier kunnen ze er bij Aronia altijd zeker van zijn dat er iemand is om mij binnen te helpen want het zijn hier heel zware deuren en de deur van de hoofdinkom kan ik zelf niet open krijgen omdat die niet blijft openstaan terwijl ik de scooter binnen rijdt. Daarna heb ik ook de directrice van dit instituut ontmoet, Brigitta, en met haar hebben we afgesproken om vrijdag samen te komen om dan mijn taken voor de komende maanden te bespreken en ineens de nodige papieren voor school in orde te maken. En toen was er koffiepauze (met 'Real Belgian choclats', meegebracht uit het verre Nijlen) en toen was het al tijd om naar huis te vertrekken! Wat gaat een dag toch snel voorbij....
Ulrica heeft mij dan de weg naar een grote supermarkt 'Janne' gewezen op 5 minuutjes van de school. Ik voor de eerste keer helemaal alleen, vol goeie moed weliswaar op pad met de scooter. Nu dat ik ging rekening moest houden met iemand die naast mij liep ging ik toch wel eens uit testen hoe vlug da ding wel ging als ik hem volledig op Konijn zette (Schildpad is het traagst;Konijn het vlugst); man zo'n ding haalt echt wel een snelheid hoor. Ik was aan de supermarkt voor ik het wist.
Eénmaal in de supermarkt verliep alles vlotjes; ik vond vlug alle dingen die ik nodig had, ik kon overal goed aan; ik vond zelfs een goedkoop waterkokertje om de methode kook-het-water-in-een-kannetje-dat-kei-warm-wordt-op-het-vuur te vervangen. Ik had de supermarkt gevonden en had alles gevonden wat ik nodig had, en dat helemaal alleen, dus ik zo fier als een gieter richting kassa. Hou u vast aan de takken van de bomen voor voorval nr. 2: Ik dus opweg naar de kassa, rijd ik daar in een gangetje waar een stapel met dozen koekjes in staat, blijf ik toch niet met mijn boekentas achter die stapel hangen zeker. Ja en juist op da moment vergis ik mij weer van hendel en geeft ik gas bij ipv achteruit te rijden. Bam! Al die dozen op de grond, al die zakjes met koekjes eruit en direct 5 man rond mij. Ik denk dat ik rood zag tot aan m'n kleine tenen! Nog 5 winkels te gaan en ik kom om van de honger !
Ik ben dan toch nog heel thuis geraakt inclusief al mijn boodschappen. Een boterhammetje gemaak met Kalkon (ra ra het Zweedse woord voor) en dan een douchke genomen in mijn douche/wc. Die douche dat is dus echt wel een verhaal appart he! Daar hangt ne sproeier aan de muur daar hangt een douche gordijn aan een railing, maar geen douche bak/ondergrond, enkel een gat ik de grond om het water te laten wegspoelen. En de wc staat daar dus op 2 cm vanaf he. Ik ga dus op het toilet zitten om mij te douchen he (voorlopig bij gebrek aan een plastieken stoeltje).
Nog wat op de computer gewerkt en toen was het weeral tijd om te gaan slapen. Jaja 3 dagen hier en Charlotte Op de Beeck heeft haar stempel weeral op Ekenäs gedrukt!
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer! (maar dan nen auto he)
De zenuwen beginnen nu echt wel de overhand te nemen! Nog maar 2 kleine weekjes en ik ben vertrokken... En er moet nog zoveel geregeld worden...
Sinds maandag heb ik eindelijk een fatsoenlijk warme jas en een skibroek. Momenteel verschilt de temperatuur in Ekenäs wel niet zoveel met de onze hier in België maar naar het schijnt kan het daar ineens tot -16°C beginnen vriezen dus, beter voorkomen dan genezen (van een zwaar longontsteking denk ik als je niet te goei voorzien bent op zulke vrieskou) he.
Zoals ik al zei moet er dus nog veel geregeld worden... op amper 2 weken: Normaal gezien zou ik mn fiets meenemen nr Ekenäs voor de verplaatsingen daar ter plaatsen. En normaal gezien zou die fiets meekunnen met SN Brussels Airlines maar na enkele weken heen en weer getelefoneer viel gisteren eindelijk het verdict; de fiets kan NIET mee. Een oplossing zoeken voor dit probleem is dus nu aan de orde he!
Voor de rest is bijna alles geregeld maar ik zeg het die zenuwen die doen geen goed hoor. Waar ben ik toch aan begonnen... Ach ja de beslissing is genomen, er is geen weg meer terug.....
De volgende dagen/weken zal ik jullie ook via deze weg op de hoogte proberen te houden
) Om 10.30u zijn we dan aangekomen aan de haven om vervolgens om 11u aan boord te gaan van de Viking Express.
! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet. 
