Enige reactie over mijn avonturen hier in het Hoge Noorden? Laat dan hier jullie berichtje achter!
Lot in Finland
Lot gaat op stage naar Ekenas
22-03-2008
Lot ziet voor het eerst een Fins huisje langs de binnenkant
Hej Hej
Vandaag de leukste Finse dag toe nu toe doorgebracht. Helena (weet wel toffe Finse collega) heeft mij deze middag rond 12u komen halen. Dus ik al redelijk vroeg uit de veren want vandaag (zaterdag) waren de winkels terug open. Ja je moet weten da Pasen hier nogal redelijk hard gevierd wordt. Dus verlengd weekend zowel vrijdag als maandag verlof. Dus rond half 10 stond ik al fris en monter onder de douche (ja voor mij is da tijdens het weekend vroeg uit de veren). Opende mijn gordijnen en wat zag ik; een heel mooi hagelwit landschap.... Bleek dat het redelijk hard gesneeuwd had deze nacht. Dus ik kei-vrolijk door de sneeuw (en me de sneeuw in mn gezicht dankzij de supersnelheid van mijne turboscooter ) naar de winkel. Snoepjes (van CANDY KING) gekocht voor de kindjes en een kei-coole stoffe paaskip, met paasbloemen in haren buik voor mama Helena. Deze middag hebben we dan een lekkere salade gegeten, vers bereid door Helena. En dan heeft Axel (5 jarig zoontje van Helena) speciaal voor mij een chocolade cake gebakken. Twas echt kei-plezant me die kindjes ondanks de taalbarrieres. Ik versta wel het meeste wat zij in het Zweeds vertellen of vragen ma ik kan natuurlijk nooit of toch bijna nooit antwoorden. Maar ja daar had de kleinste, Anna (4 jaar) al lang iets op gevonden. Eitjes schilderen en memorie spelen zijn universele spelletjes en daar heb je geen woorden voor nodig. Twas echt heel leuk... Je moet weten dat Axel autistisch is en toch begon die met mij te praten en pakte die mij vast enz. Helena schrok er zelf van dat die zo sociaal deed tegen mij... Echt twee hele leuke kindjes! En veel respect voor Helena, voor het eindeloze geduld dat zij aan de dag brengt voor haar zoontje en om hem proberen te verstaan. En dan is daar die kleine meid nog waar ze evenveel aandacht aan schenkt....
Na de cake (met dessert wijn en koffie) hebben we dan wat gebabbeld over de moeilijkheden van nieuwe samengestelde gezinnen. Want ook daarvoor moetk Helena bewonderen. Terwijl haar man op om de 2 weken bijna een volledige week op zee doorbrengt (werkt namelijk op een cruise schip van Turku (Finland) naar Stockholm (Zweden)) zorgt zij dan in die weken ook nog eens zonder problemen voor de kinderen uit haar man zn eerst huwelijk. Echt waar als superwomen bestaat noemt ze Helena Lans.
Na dat gebabbel was het alweer tijd voor het avond eten en ik ben echt verwend hoor.... Tafel mooi gedekt, 3-gangen-menu, bier, wijn,.... Eerst was er rodebiet uit de oven met geitenkaas en peper erover. Alhoewel ik nog nooit echt rode biet geproefd had vond ik het met die geitenkaas niet slecht. Ik zeg niet dat ik het uit mezelf zou kiezen maar ik heb al slechtere dingen gegeten. En dan was er hert met patatjes uit de oven en maïs. En toen kreeg ik het even moeilijk; de kids kregen namelijk hamburger met FRIETEN!!!!! Ja en ik heb op al die weken dat ik hier ben geen één friet meer aangeraakt, en voor "nen echten Beick" staat dat gelijk aan zo goed als dood gaan he... Dus ik heb zitten giezen iderdaad maar heb toch netjes de patatjes uit de oven opgegeten.
Na het hoofdgerecht volgde de verrassing: Memma. Een typisch Fins dessert dat (denk ik) alleen met Pasen gegeten wordt. Ami had mij aangeraden om het eens te proeven. Toen ik Jil (tutor) om wat meer uitleg vroeg zei zij dat het walgelijk was, maar dat Roger het wel heel lekker vond. Ok dan maar een derde opinie dachtk dus: Helena what do you think about Memma? It's awfull and it looks like Sh**t. But you have to try it. Owkeeey.... Dus zo gezegd zo gedaan. Helena had Memma als dessert. Toen ik aan iedereen vroeg naar wat het dan smaakte was het enige dat ze me konden vertellen dat het gemaakt werd van malt. Maar ja daar kon ik mij weinig bij voorstellen natuurlijk... Dus in een schepje Memma genomen en daar suiker en room (zoals voor slagroom maar dan zonder de slag) op gedaan en geproefd. En ja ik kende die smaak dus wel he. Had beter moette nadenken, maar malt zat dus ook in de liters OveMALTine da wij bij oma vroeger gedronken hebben dus slecht vondk het zeker ni!
En toen zat de dag er weeral op... En tot nu toe de plezantste dag van heel mijn verblijf hier in Finland...
Glad Pask! (rara weer een Zweedse uitdrukking; heeft te maken met de klokken van Rome en de Finse heksjes)
In m'n laatste schrijven heb ik jullie verteld over Emma (tutor van An, studente die hier vorig jaar op uitwisseling was), wel ik ben met haar maandag een kop koffie gaan drinken. Heel leuk, alleen al omdat ik nu een plaatsje weet waar je iets kunt gaan drinken. Twas zo'n soort mini-mini-shoppingcenter, 2 winkels, bovenaan ne fitness en onderaan een overdekt terras waar je dus een tas koffie kunt drinken he.
Emma haar echte woonplaats is hier eigenlijk 300km vandaan, Jacobstadt, maar omdat ze de studierichting die ze hier volgt daar ni kan volgen woont zij bijna het hele jaar door hier in het kleine Ekenäs. En wat blijkt ze woon op amper 5 minuutjes van waar ik woon (nu ja ik weet dat da relatief is want alles ligt hier op amper 10 minuutjes van elkaar maar ze woont toch echt wel dichtbij). Leuk om der iemand bij te hebben. Zoals ik al gezegd heb komk goed overeen met Jil, maar zij is het grootste deel van de week aan het werk. Tina m'n andere tutor, die si wel bijna altij op school maar da klikt ni zo echt goe...We hebben weinig dezelfde intresses.... Dus is het extra leuk da Emma terug in Ekenäs is want zo hebk er weer ne 'lunchpartner' bij he.
Over m'n collega's heb ik echt ni te klagen. Zijn allemaal stuk voor stuk kei-toffe madamme! Ma ééntje springt er toch wel uit; Helena, zij is denk ik ook wel de jongste van den hoop, maar wij delen het zelde soort humor en we kunnen ook gewoon goe babbelen me mekaar. Dus tegen de middag aan wordt er dan altijd druk over en weer gemaild of da er nog 'lunchpartners' gezocht worden.
Helena helpt mij ook met mijn verblijf hier. Zij is zelf opgegroeid op één van de Finse eilanden, en ik was voor één van de projecten van Aronia per toeval informatie aan het opzoeken over die eilanden toen zij mij vertelde dat ze dat weekend 'naar huis' (lees naar haar mammie en pappie) ging gaan. En zo zijn we aan de praat geraakt en tot nu toe zijn we nog niet gestopt. Ik had verteld over m'n Nesquick-avontuur en kijk nu staat er hier op mijn studiootje een kei-cool jaren '80 model stofzuiger te blinken. Die heeft ze gisteravond zonder dat ik het wist gebracht. Mijn eerste echte onverwachte bezoeker op m'n studiootje hier in Finland. Voor de komende maanden mag ik haar stofzuiger gebruiken. Daarenboven had ze mij gisteren morgen al een kadootje gegeven; honing van de Abo Islands (eiland waar zijn vandaan komt), en laat het nu net zijn da m'n honing (van Nonkel Louis natuurlijk) diejek meegebracht had van thuis juist op. Van timing gesproken he! Ik was echt blij dat zij voor de deur stond gisteren! En buiten de stofzuiger en de honing had ze nog iets bij voor mij, bleek toen ze vertrok. Ik had haar uitgeled da mijn studiootje de 2de deur aan de linkse kant was maar da ik geen naambordje had ofzo. Wat toverde zij tevoorschijn; nen hamer ne nager, ne stift en een kei-lief naambord-huisje. Dus nu bengelt er hier aan mijn deur een spliksplinter nieuw naambordje. Dezemorgen en dezenavond hebk er elke keer zeker 5 minuten naar zitte kijken! Verder heeft Helena mij ook uitgenodigd voor het paasweekend op voorwaarde dat de meter van haar dochtertje niet komt. Die meter is namelijk Fins, en spreekt alleen maar Fins, haar klein dochtertje spreekt ook alleen maar Fins. Helena is Fins- en Zweedstalig maar haar kindjes zijn alleen maar Zweedstalig dus da zorgt soms wel voor wa problemen. En dan kank wel verstaan da ze haar handen vol heeft met Zweeds-Finse vertalingen zonder dat ze er dan nog Zweeds-Finse-Engelse vertalingen moet bijnemen als ik er bij ben.
Ik ben gisteren, vlak na school, ook nog naar de opening van een tentoonstelling geweest. Ami had mij daar voor uitgenodigd. In het oudste gebouw van de school en tevens ook van heel Ekenäs (1800 en zoveel) woonde er de voorbije vijf weken een Poolse schildenaares. Die was uitgenodigd door één of andere Finse organistatie die regelmatig kustenaars van over de hele wereld voor een paar weken uitnodigd om hier, in Finland te komen werken. Na die periode is er dan vanzelfsprekend een tentoonstelling van het werk dat die kunstenaars hier geproduceerd hebben. Twas best mooi, ma ook heel raar. Twas allemaal heel strak en wat mij het meest verbaasde was da de schilderijen stuk voor stuk afbeeldingen waren van mensen in zwembroek of bikini. Ik denk ni da Finland aan de oorsprong van de inspiratie lag....
Zo beste blog-lees-kindertjes, ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn leven hier! Commentaar altijd welkom!
Ja lieve blog-lees-kindertjes sorry! Sorry dat het weeral bijna een week geleden is dat ik nog iets van mij heb laten horen! En de mammie doet nog zo haar best om mijn blog-adres aan iedereen door te geven. En ik dan niet schrijven das toch schandalig he!
Maar ik moet jullie eerlijk bekennen er is weer niet zoveel spannends gebeurd sinds mn laatste schrijven. Ik weet het, ik laat jullie waarschijnlijk allemaal in de steej door geen spannende avonturen meer te vertellen, maar ja wat moet ik zeggen. De dingen vallen hier zo stillaan in de plooi, en spannende ontdekkingsreizen komen dan spijtig genoeg ook niet meer zoveel voor.
Ik moet ook zeggen dat ik hier nog niet zoveel gedaan heb, qua de streek verkennen enz bedoel ik dan. Wat ik wel spijtig vind maar het is nu eenmaal niet gemakkelijk om op je eentje dingen te gaan doen... Jill mn tutor die helpt mij wel, maar die is momenteel hard aan het werken in een intrimkantoor omdat zei bijna geen lessen meer heeft, daardoor zie ik haar natuurlijk veel minder en is het minder vanzelfsprekend om af te spreken om iets te gaan doen... En Tina mn andere tutor, tja dat klikt zo ni echt dus daar hebk zowiezo al minder contact mee...
Ja je kan best wel zeggen dat ik hier voor de moment een vrij ééntonig (bijna saai) leventje leid. Ik hoop echter dat daar snel verandering in komt. Dezeavond, binnen een half uurtje om precies te zijn heb ik afgesproken met Emma, de tutor van An (studente van Geel die hier vorig jaar was) om ergens iets te gaan drinken. Daar kijk ik alvast naar uit! Morgenavond heb ik dan weer afgesproken met Ami om naar de opening van een tentoonstelling hier op school te gaan. Het zou gaan om één of andere Poolse kunstenaar. Maakt mij eigenlijk weinig uit zolang ik maar tussen de 4 muren van mijn studiooke weg ben. Ja zo een heel weekend alleen is toch wel zwaar; ik weet mij wel bezig te houden maar het zou toch leuker zijn moestk zo niet helemaal alleen zijn.
Op het werk valt alles wel mee; toffe taken, hele lieve collega's enz. Eén van die collega's heeft mij zelfs uitgenodigd om met Pasen naar haar te komen, dus al mijn hoop is nu op haar gevestigd om niet nog is een eenzaam weekend tegemoet te gaan.
Paasweekend zal dan toch het laatste eenzaam weekend zijn aangezien de mammie vlak daarna zal arriveren!! Ik kijk er alvast heel erg naar uit! Ja Pasen wordt hier ook gevierd maar helemaan niet met Paashaasjes zoals wij ze kennen, nee met heksen en bezems... Het echte verhaal erachter moet ik nog te weten komen maar naar het schijnt zou het een beetje weg hebben van Nieuwjaarzingen. Zeg maar Paaszingen maar dan verkleedt als heks. Daarom dat alle supermarkten hier nu volstaan met heksen en bezems. Mensen zetten zelf ook borstels voor hun deur. Raar...
Zo lieve mensjes dit was het dan al weer... Zie jullie graag! Tot gauw!
) naar de winkel. Snoepjes (van CANDY KING) gekocht voor de kindjes en een kei-coole stoffe paaskip, met paasbloemen in haren buik voor mama Helena. Deze middag hebben we dan een lekkere salade gegeten, vers bereid door Helena. En dan heeft Axel (5 jarig zoontje van Helena) speciaal voor mij een chocolade cake gebakken. Twas echt kei-plezant me die kindjes ondanks de taalbarrieres. Ik versta wel het meeste wat zij in het Zweeds vertellen of vragen ma ik kan natuurlijk nooit of toch bijna nooit antwoorden. Maar ja daar had de kleinste, Anna (4 jaar) al lang iets op gevonden. Eitjes schilderen en memorie spelen zijn universele spelletjes en daar heb je geen woorden voor nodig. Twas echt heel leuk... Je moet weten dat Axel autistisch is en toch begon die met mij te praten en pakte die mij vast enz. Helena schrok er zelf van dat die zo sociaal deed tegen mij... Echt twee hele leuke kindjes! En veel respect voor Helena, voor het eindeloze geduld dat zij aan de dag brengt voor haar zoontje en om hem proberen te verstaan. En dan is daar die kleine meid nog waar ze evenveel aandacht aan schenkt....
