We
hadden gisteren al op voorhand afgerekend voor onze kamer met ontbijt en bij
het afgeven van de sleutel bleek dat we nog 4 euro extra moesten betalen. We hadden
een 2° tas koffie gevraagd omdat het zo koud was en dat was die extra. Tegen
onze zin betaald en dan maar gestart in een malse regen en kil, slechts 12°.
Zwijgend
zetten we ons eerste klim van 6 km in met bedampte brilglazen, natte sandalen
op gladde pedalen en een nog gladder wegdek.
Opletten
dus: Troage gereje es vroeg thuis (voor de familie die da verhaaltje wel
kent) Na 12 km, een steile helling waar Leentje de pedalen verliest en tijdig
van de fiets wipt; te voet dan maar. Pierewiet is galant want na eerst zijn
fiets naar boven te brengen keert hij terug voor Leentjes fiets aangezien er
geen Eduardo in de buurt was.
De
gps-route volgt de camino die alle dorpjes wil aandoen via kronkelende
stijgende en dalende wegen. Leentje wil de grote baan volgen met minder km op
de wegenborden. Nog even, we moeten nog een bergje over, wegwijzer tres picos
al domain natural zware klim na 22 km hebben we al 450 hoogtemeters. Pierewiet
en danseuse en Leentje niet zo comfortabel met e-hulp 2 om toch boven te
geraken.
Op
de top, in Colombres.is een mooi herenhuis, ingericht als museum, van Spaanse
emigranten die teruggekeerd hun gestolen
rijkdom uitstallen. Villa Quinte Guadeloupe, archivo de indianos met opvallende
blauwe gevel. In dit mooie park en met dat uitzicht verorberen we onze pik-nik om
12h30 en het boeltje wordt gesloten tot 15h30 . Het is siësta;.
We zetten onze weg verder zonder bezoek en we
zoeken de hoofdweg op die wel een voldoende brede fietsstrook heeft.
Het
loopt zeer goed tot Llanes en op een terrasje willen we opladen.
1°
bar; nen beuzak, no, no
2°
vinobar zonder eten, si, si, si en we drinken elk 2 tonicas. Een waterzonnetje
droogt onze klamme kledij en geeft ons weer courage om geestig verder te
bollen.
Eerst
nog wat gezever bij zonnig weer en een goed lopend stuk; Máa zitte goe, doe eu
gat gien ziere? Páa zitte gij wel goe want euwe zak hangt schief. Welke zak? De
linkse, zein slotse es open. Verdomme, da slotse éét verre zitte, t goa nie
goe niemier toe. Stop nen kier t es verslete zekers. k zalt nog nen kier in
de goeie poziese steke. t Es t hope da t eiuwt tot t endend.
Om
17h in Ribadesella een mooi badplaatsje. We hebben een mooi hotelletje als
beloning voor de geleverde inspanning en maken nog een wandeling op de dijk.
De
rit: 79 km, gemiddelde 16,4 km/h, 717 hoogtemeters
Logies:Hotel
Verdemar
Spreuk
van de dag; Heb je langs de grote weg gereden dan heb je heel wat hellingen
vermeden.
Een gezellige avond als afsluiter gehad met ons dagje aan zee. Tevens in
het restaurant veel ambiance met de voetbal Spanje Portugal op tv. Opgezweepte
Spanjaarden leefden luidruchtig mee en de ontlading was groot bij de
overwinning na strafschoppen, leuk om eens in het echt mee te maken.
Gisteren was het zonnig en 38°,maar deze morgen is het zeer grijs en overtrokken. Pierewiet beloofde een min of
meer golvend ritje naar onze tussenstop Santander maar dat starte toch al met
een gestage klim van 13km op ons volle maag en dan meer van dat kaliber. We
zien maar 20 meter voor ons uit als we in de hoogte zitten door de mist. Er
valt een druilige motregen en dat is wat minder voor de fietsvreugde.
Aan de overzet zien we net de boot de trossen losgooien en het zeegat
kiezen. Zo een 35 minuten later mogen we er toch op en weer niet zo gemakkelijk
met die bepakte fietsen tussen de gewone passagiers. We kunnen wat op adem komen en met onze
regenjasjes aan rijden we Santander binnen.
Grote, drukke stad met immense gebouwen, winkels, banken, restos en bars,
parken en kerken een beetje zoals in elke grootstad. We vinden een leuke plek om
de batterij op te laden en we mogen ze zelf in het stopcontact steken, want
zoals BENA schrijft :wat je zelf doet is meestal beter. Ondertussen genieten we
van el menu del dia We moeten wel wachten tot 13 uur eer ze warme maaltijd opdienen.
Na de koffie ons hulpmiddel ophalen en joepie ze is voor 95% geladen.
Gerustgesteld en uitgerust rijden we verder want met volle batterijen is
het echt wel plezanter rijen. We klimmen en rijden nog een 50km verder en net
voor we ons eindpunt voor vandaag bereiken zien we nog 2 Duitse peregrinos.
Enkele tips uitgewisseld en kiekjes genomen
Het stadje Comillas heeft als bezienswaardigheid El Capricho van Gaudi
ea mooie oude gebouwen. We zijn echt wel moe en aan een opfrisbeurt toe. Leentje
krijgt flanellen benen als ze stopt en Pierewiet vond het ook meer dan genoeg. Leentje
ervaart die kustroute toch meer als een bergroute, het is maar wat ze je
wijsmaken in de boekskens en de kunsten van de alom geprezen en soms verfoeide
gps.Die kent alleen de windstreken en kilometers die kilos worden!
Deze avond weeral fiesta in de stad: we horen al kanonknallen ,muziek en
ambiance. Is dat ter ere van onze intrede in de stad of als aanmoediging om
verder te gaan?
Vanavond trekken we nog eens de stad in, maar we zijn wel op tijd terug,
we zullen ons bedje hard nodig hebben.
De
rit: 81 km, gemiddelde 14,8 km/h, 855 hoogtemeters
Logies:
Hotel Solatorre
Spreuk
van de dag; Boten houden niet van fietsers.
Onze citytrip gisterenavond afgesloten met een glaasje bubbels, een
uitstekende maaltijd en een flesje rood.
Om 7h nog snel de koppen van de e-krant De Gentenaar doorgenomen en we
leiden onze goed uitgeruste paarden met de lift één voor één naar beneden. Na
het ontbijt volgt de derde lifttrip met de bagage, alles goed opgebonden en
wijle weg uit Bilbao met een pak goede herinneringen..
Weer is het dat druk verkeer tot 10 km buiten de stad, eerst langs een
groot havengebied om dan in ons fietstempo te komen eens we weer door kleinere
dorpjes rijden.
De eerste onschuldige klimmetjes dienen zicht aan maar volgen elkaar in
sneltempo op dus om 11h een bijlaadbeurt in een bar en wij 2 tonicas con lemon.
Nog geen 20 km verder is t weer van da, nu is ze echt zo goed als plat. (zie
hoogtemeters) We zijn in Laredo en 2h verplicht terras met eten en drinken en
een ex-pelegrina die ons een uurke in t Spaans ratelt waar we overal moeten
stoppen en hoe we best rijden. Wij verstaan één tiende van haren uitleg en
knikkken altijd begrijpend zodat ze zou afronden. Gien avance, dus maar onze
velo gepakt en vertrokken naar een overzet om alzo 6km omweg te besparen.
De weg eindigt op houten loopplanken tot halfweg het strand om dan nog 100m
de fietsen aan de hand in het zand voort te duwen. Het bootje ligt er al en we
haasten ons want we kennen het system al van boten die op tijd vertrekken. Op
een loopplank van 40cm breed moet Pierewiet 2X met het volle gewicht van de
fietsen op die smalle plank en dan nog goed evenwicht houden of man en paard
liggen in t water! 5 minuten later aan de overkant en hetzelfde scenario speelt zich af met een
bonus van 20 trappen om de promenade te bereiken.
We zien het nog zitten om nog 15km door te gaan want een gezellig
kuststadje wenkt. We vinden ons hotel en krijgen een kamer met zicht op zee. Na
deze inspanningen meer dan verdiend en Leentje gaat nog even pootje baden.
De
rit: 84 km, gemiddelde 14 km/h, 921 hoogtemeters
Logies:
Hotel Las Olas Noja
Spreuk
van de dag; Met Gert en Josje is het uit, maar met ons gaat het nog goed
vooruit.
Gisteren, tijdens onze avondwandeling, ontpopten we ons als kerkgangers.
In de 1° iglesia Sint-Nikolaas met prachtig interieur (bladgoud alom) hebben we
2 elektrische kaarsen ontstoken. Eenmaal gebeld aan de sacristie voor de
stempel in onze credential (driemaal was om te biechten) Een oude, dove,
bevende pastoor kwam de trappen af en moest dan nog terug achter zijne stempel.
Leentje is hem een beetje tegemoet gegaan om hem die trappen te besparen.
Volgende kerk een kathedraal Juan XXIII° op de heuvel van Bilbao. Een
man raadt ons aan om de lift te gebruiken want die brengt ons wel 50m hoger. 45
eurocent/pers te betalen aan de liftboy die op een barkruk zit in de liftcabine
(1,5m X 1,5m) en steeds mee op en neer
gaat. De ransel vol wisselgeld en tickets om zijn nek en uit een portatiefradio
die boven zijn hoofd hangt klinkt te luide muziek. (wat een job!) De kathedraal staat op het hoogste punt dus
nog wat trappen maar het was de moeite.
De afdaling van wel meer dan 200 trappen was in de stijl van Montmartre
in Parijs en eindigde op een gezellig pleintje waar we onze 2 cervesas dik
verdiend hadden.
21h, we wippen als eerste klanten een restaurant binnen en de
Spanjaarden arriveren maar rond 22h en zelfs met kleine kinderen bij. Na het
eten direct naar bed want het is weeral half twaalf.
Bilbao, un dia de cultura.
Het Guggenheimmuseum heeft heel wat te bieden, eerst en vooral de
architectuur (zowel binnen als buiten) maar ook de permanente tentoonstelling is
schitterend. Nog meer geluk hebben we met de tijdelijke expositie van de Britse
kunstenaar David Hockney.
We vergapen ons vooral aan een 35 minuten durende videomontage. Met 2 X 9
cameras maakt hij opnames vanuit
verschillende invalshoeken en projecteert die dan op 18 schermen in aangesloten
opstelling 3 X 6. Soms worden dezelfde landschappen in een verschillend seizoen
met elkaar vergeleken en in een ander beeld laat hij dansers van het ene scherm
naar het andere huppelen. FANTASTISCH MOOI!!!!
Alsof we er niet genoeg kunnen van krijgen doen we ook het Museo Bellas Artes de Bilbao aan dat een beetje
doet denken aan ons Gents museum van schone kunsten. We krijgen ook compassie
met de museumsuppoosten. Hoe lang moet de dag van deze mensen wel niet duren,
zo een ganse dag in een zaaltje rondlopen om dan eens uit te rusten op een
stoeltje.
Voor ons middagmaal volstaan weer enkele tapas, die we kiezen uit een
gevarieerd aanbod op de toog; We
beginnen het te kennen en rond 14h30 nemen we onze siesta want het wordt weer
drukkend warm.
Na het dagverslag voor de blog gaan we terug wat flaneren in de stad en
ons avondeten zoeken.
De
rit: 0
km, gemiddelde 0 km/h, 0 hoogtemeters
Logies:
Ibis Bilbao centro
Spreuk
van de dag; Voor cultuur en citytrippen moet je een dagje van het zadel wippen.
Gisteren ons hotel nog geboekt
via booking omdat we niet te veel tijd zouden verliezen in Bilbao, we willen
echt de stad bezoeken.
Vroeg uit de veren om tijdig te arriveren. Het is maar een kort ritje
maar toch direct begonnen met een klim van 4 km. Maar dan was het echt wel een
goed lopend parcours.
In haar enthousiasme démareerde
Leentje aan een rotonde en nam de afslag Bilbao autopista (minder km?)
Pierewiet volgde niets vermoedend de weg van het boekje en dacht dat Leentje
voorop was in de afdaling. Leentje keek om en zag Pierewiet over de brug
fietsen en maakte gelukkig rechtsomkeer. Ik dacht dat Leentje nog voorop was en
begon aan een spurtje om haar in te halen. Na 2 km gezwoeg begon ik toch te
twijfelen en stopte. Was ze nu zoveel straffer geworden of had ze rechtsomkeer
gemaakt terug naar huis? Na 5 min wachten kwam een rood vestje in zicht, was
het roodkapje? Nee, het was wel degelijk
Leentje die daarna schaterlachend haar verhaal van de snelwegoprit deed.
In de agglomeratie van Bilbao werd het drukker en ook veel
vrachtverkeer. Als fietser was het echt wel opletten geblazen om naar ons hotel
in het centrum te geraken.
Aan de balie konden we om 11h direct inchecken en hebben meteen een
nachtje bijgeboekt want de topattractie het Guggenheimmuseum is gesloten op
maandag. In onze ruime kamer mogen we ook onze paarden stallen. De bagage met
het hotelkarretje eerst naar boven en dan één voor één de paarden de lift in
naar onze kamer op de 2° verdieping.
Rond de middag op stap en lekkere warme en koude tapas genuttigd. We
flaneren nog wat in de oude stadswijk maar het is echt drukkend warm 29°. We merken
dat we fietsbenen hebben gekregen en de wandelbenen kunnen bijna geen trap meer
op.
Het is weer siesta tot 16h en wij begrijpen waarom. Op een bankje
in een park beslissen we om de koelte van onze kamer op te zoeken, we nemen het
Spaanse bioritme over.
Twee uren gemaft, het was nodig en nu weer fris om de stad verder te
ontdekken.
De
rit: 31 km, gemiddelde 15,9 km/h, 208 hoogtemeters
Logies:
Ibis Bilbao centro
Spreuk
van de dag; Word je gevolgd door de man met de hamer, keer dan vlug terug naar
je kamer.
Gisterenavond werden
we in Zumaia ondergedompeld in een groots volksfeest. La fiesta de Don Juan dat
samenvalt met de eerste zomerdag. Dit wordt gevierd met reuze bbqs, eet- en
dranktenten en kraampjes allerhande. De
straten en pleintjes stonden overvol met drinkende lawaaierige mensen en ook spelende
en huilende kinderen feestten mee. Vuurhaarden werden buiten aangestoken en
kanonschoten afgevuurd. Daartussen moesten wij een rustig zitje zoeken voor ons
avondmaal.
Bij het ontbijt gaf Miguel ons nog wat instructies voor een
minder lastige etappe op weg naar Bilbao. Gracias Miguel, dat eerste stuk viel
goed mee.
Als laatste peregrinos verlieten wij om 8h50 Villa Luz onder
een schiterend ochtendzonnetje. We reden langs Bizkaia, nu weten we ook waar
die golf vandaan komt.
De zonnecréme kon weer naar boven komen na deliberatie en
wordt voor de eerste maal gebruikt. Leentje is in België vertrokken met kloeke
Gandaham billen die in Frankrijk al snel veranderden in jambon de Bayonne en
hier Spanje jamon Ibérico worden. Als de zon blijft schijnen worden ze bij onze
aankomst zeker de délicatesse Pata Negra om van te snoepen.
Na 60 km zwoegen is de batterij bijna leeg en we komen aan
in Guernika, het dorp dat door de Duitsers verwoest werd bij een bombardement
in 1937 en waar Picasso een beroemd schilderij van maakte. Onze paarden stallen
we aan de reling langs het water en wij gunnen ons ook wat rust in de tapasbar
terwijl de camarero de batterij achter de toog oplaadt.
Een maaltijd, dos cervesas en een uur later zien we dat de
batterij; cero,cero,cero,cero opgeladen is = PECH. Pierewiet gaat terug en
gaat zelf achter de toog el pila aansluiten en ja, de lading start maar we
moeten weer een uurtje wachten voor 20 % energie bij te hebben.
Wij gaan ondertussen op stadsverkenning. Nada, museo, iglesia
etc gesloten wegens siesta en zondag.
In dezelfde bar nog een tonic gedronken om de tijd te rekken maar om 15h30 zijn
we toch vertrokken.
De batterij slonk zienderogen met de stevige klim naar alto
Morga. We moeten onze slaapplaats vroeger
zoeken en op de top is er een mooi hotel naast het terras waar we uitpuffen van
de inspanning. We twijfelen niet en reserveren meteen onze kamer. Pechdag ook
voor de wifi die maar niet opstart, na een uurtje proberen en door op een andere pc aan te sluiten lukt
het wel. Morgen naar Bilbao.
De rit: 76 km, gemiddelde 14,7 km/h, 928 hoogtemeters
Logies: Katxi hotel Morga
Spreuk van de dag; Wie zijn batterij
laadt achter den toog, houdt ze maar beter in het oog.
Het slaperige meisje van de albergue wees ons een kortere weg voor te
starten zodat we geen 6 km moesten omrijden voor op de route te geraken. Je zal
wel 20 minuutjes met de fiets aan de hand moeten lopen maar dan ben je vlug op
de camino.
Allemaal leugens, het was 1,5 km
langs een steil pad bezaaid met steenbrokken, nie te doen. Na 50 m was Leentjes
pijp al uit en voor Pierewiet was het ook al meer dan genoeg. We gingen door de
hel maar we kregen een engel in ons spoor. Puedes ayudarse? Dice angel Eduardo.
Leentje subito, No, no, no es necesario (Leentje halfdood en te fier om hulp te
aanvaarden terwijl haar voorwiel al steigerde van het gewicht achteraan de
fiets) Pierewiet direct tussenkomen, Si, si, si es necesario. De 37 jarige
Eduardo nam de fiets over en zei; resto fresco want er volgt nog een serieuse
klim na dit bospad. Leentje stapte zelfs zonder fiets aan de hand hijgend en puffend naar boven. Een foto en
multi gracias y besos, buen camino en we konden aan onze klimtocht beginnen.
1h30 onderweg en slechts 7,5 km afgelegd om de top te bereiken. Virage
na virage, handen aan de rem en knietjes omhoog binnenkant bocht voor de snelle
afdaling. In Pasajes de San Juan wezen attente Spanjaarden ons meermaals de
nieuwe weg via una pista roja naar San Sebastian. Muy buen.
Daar aangekomen moesten de batterijen van ruiters en paarden opgeladen
worden in een leuke tapasbar en smaken dat het deed.
Een lichtpuntje om heel wat hoogtemeters te vermijden is de tandradtrein
die ons 150 m hoger brengt. Een getrek en gesleur met de beladen fietsen op de
trappen naar het treintje. Eén zijzak moet eraf om door het deurgat te kunnen,
elk zijn apart compartiment en de andere medereizigers niet content. (van die
kant moeten we geen hulp verwachten) Eénmaal boven snel uit de wagon en de reistassen
op het perron gegooid. De onverschillige conducteur stuurt ons verkeerd, 30
trappen op en dan nog eens terug naar beneden voor de juiste salidad. (eerst de
fietsen, dan de zakken en dan Leentje die de wacht hield) Wij moesten als enigen nog hoger op deze berg,
al de rest ging naar de cafetaria om te genieten van het panorama. We duwen
hard verder maar wel in stijgende richting.
In Zarautz op een terrasje aan el playa besluiten we om nog 10 km verder
te gaan om onze slaapplaats te zoeken.
Vals plat ritje tot Zumaia. Onderweg een bereidwillige chauffeur die ons
de weg wees naar een albergue maar wij willen een hotel. Info touristica belt
naar logiesmogelijkheden en vindt uiteindelijk een appartement voor 1 nacht aan
80 euro, zonder wifi 3 km terug. Als we er naartoe rijden komen we dezelfde
chauffeur Miguel tegen die ons een aparte kamer in zijn albergue aan biedt aan
40 euro met wifi = joepie en wij terug.
Daar aangekomen moesten we nog een ½ uurtje wachten voor ze de kamer op
de 3° verdieping klaar hadden. Het is een prachtige villa van de voorouders die
15 kinderen hadden en wel evenveel kamers. Op de benedenverdieping in de
living/slaapkamer lagen al de pelgrims met zweetvoet- en stinkende wasgeur en
nog zo iets van dien aard.
Het derde verdiep is van ons en nu gaan we de stad in voor iets te eten
en drinken natuurlijk.
De rit: 63 km, gemiddelde 11,6 km/h, 971 hoogtemeters
Logies: Zumaia Villa Luz
Spreuk van de dag; Met de fiets aan
de hand geraakt men ook door t Spaanse land.
Gisterenavond bij het
diner, hebben we van onze vrienden; de tachtigjarige Monsieur Ricard et sa
compagne Demoiselle Vrancken afscheid
genomen. Au revoir et à bientôt.
We kunnen natuurlijk
niet na elke werkdag een rustdag nemen anders zijn we 2 maanden onderweg. Dus na het ontbijt niet het zwembad induiken
maar onze mail en blog nog even checken. We hebben tranen gelachen met de respons in het gastenboek en
via de mail. De rijmelarij werkt blijkbaar aanstekelijk, zelfs op een oude hit
van Samantha werd er een nieuwe tekst
gemaakt. Dat werkte deze morgen als een massage voor hart en ziel. Dank aan
alle poëten.
Opgewekt op weg en net
op tijd een boswegel vermeden van de vervloekte gedownloade route en met wat info
van een duitse wandeltouriste terug op de piste cyclable. We hadden geen detailkaarten mee van de laatste
200 km tot Spanje omdat de gps doorgaans
zó betrouwbaar is.
Na een gevaarlijke
passage door Bayonne kwamen we rond de middag aan in Biarritz waar we pik-nikten met zicht op zee, wat een
verademing voor Leentje die zich altijd lekker voelt aan zee. Veel surfers op
de hoge golven en schoon jong volk op het strand. Drie meisjes op het strand
leren danspasjes aan.(zie foto) Vanaf nu rijden we door Baskenland en volgen
we de corniche langs de kust met mooie panoramas die snel wisselen van côte
sauvage tot riante badplaatsjes.
De eerste stad in
Spanje is Irun en al información turística
sturen ze ons naar een albergue op de route in Hondarribia. Na wat vraag-
en zoekwerk met onze eerste spaanse palabras worden we tot 3X toe op het zogezegde goede pad gezet. De
laatste senora stuurde ons via een steile helling (afstappen en naar boven
duwen) naar onze afgelegen verblijfplaats.
Twee blaffende hondjes
en een jong meisje verwelkomden ons hartelijk. We zijn de enige gasten dus
kamer, badkamer, living en eetzaal voor ons alleen. We hebben honger maar het
zal zeker tot na achten duren voor we wat te verorberen krijgen. Ondertussen
droogt onze was buiten en de batterij laadt
op terwijl wij ons huiswerk maken. Hier totaal geen luxe maar vredig in de
natuur met een kabbelend beekje onder ons vensterraam.
De rit: 75 km, gemiddelde 14,6 km/h,
527 hoogtemeters
Met milde wind vertrokken in de goede richting tot we na 7 km aan een barrière komen; DOMAINE
MILITAIRE INTERDIT AU PUBLIQUE. De gps-track stuurde ons wel voor de kortste weg door dit domein.
Giene pardon van de onverbiddelijke gendarmes: Vous devez
faire le tour vers le bourg En dat wil
zeggen dat we rond het meer van Biscarosse moeten, wat een détour van is van 30
km en wij hadden er vandaag 85 km gepland.
Niet getreurd en redelijk optimistisch de andere baan op die
ook iets meer hoogtemeters had.
Het is hier zoals bij de kleine zelfstandigen, als ge een
rustdag neemt hebt ge s anderendaags dubbel
werk. Zwijgend duwen we verder, we geraken er wel, we hebben de hele dag
om dit goed te maken.
Wanneer we stoppen in Mimizan om de inwendige mens wat te
versterken ziet Pierewiet dat zijn buitenband vooraan een gevaarlijke scheur heeft in
de langsrichting. Hij durft niet goed meer verder fietsen en we zoeken een fietswinkel op. De eerste man die we inlichtingen
vragen is een Poolse bouwvakker = nada, dan een onverschillige jonge fransman
die ons 5 km terug wil sturen = dat geloven we niet want we zijn dicht bij de
plage waar er toch vélo-verhuur is en daar willen we wel 5 km voor omrijden. We
vinden er een location de vélos, maar die is gesloten tot 14h.
We posteren ons in de créperie daar rechtover en bestellen
alvast 2 crèpes et 2 cafés allongés. Ondertussen mag de batterij achter het
buffet opgeladen worden. Het is een min of meer zuiderse uurrooster die op
geen kwartiertje kijkt maar dan komt de man opdagen. Geluk, hij heeft
buitenbanden in voorraad en die mag Pierewiet in zijn atelier zelf monteren.
We zijn gered en gaan verder op weg voor de resterende 70 km
volgens de slimme gps (track gedownload
via gps-ies) Terug worden we tot 2 X toe de verkeerde richting ingestuurd.
Leentje wil de gps in de bossen gooien en liever op reisduifgevoel verder fietsen naar het zuiden.
Ondertussen ontwikkeld zich stilaan een metamorphose; Leentje wordt
een mythologische figuur Medea. Ze zint op wraak op de man die steeds verder ten
oorlog trekt en verzint een snode daad.
Vanaf nu, indien de afstand meer dan de geplande 70 km is, geen
extras en zelfs geen dagelijkse kost meer in Leentjes privé keuken. Honger is de
beste saus, wie niet luisteren wil moet voelen!
We arriveren toch nog met een laatste inspanning om 19h maar
wel doodmoe in ons hotel. In het zwembad
duiken zit er nu niet meer in maar wel een verkwikkende douche voor het diner
en daarna nog ons huiswerk van vandaag maken.
Onze laatste dagetappe in Fankrijk is qua afstand zoals onze startrit vanuit Zwijnaarde +/- 130 km en dat is méér dan genoeg.
De rit: 133 km, gemiddelde 18,1 km/h, 295 hoogtemeters
Logies: Hotel Lacotel
Spreuk van de dag; Met de GPS in het
bos loopt het soms wel "total loss."
20-06-2012 Dag 14 Biscarosse plage â jour de repos
Hier in Biscarosse zijn we ongeveer
halfweg qua km, dus we zijn er nog niet helemaal , bijlange nie, bijlange nie.
Ons hotel is prima, een Logis de France met drie cocottes voor het
restaurant en drie schouwkes voor het
logement, alsook verwarmd zwembad. Gisteren hebben we onszelf lekker verwend met een "coupke",een goed menu en een
flesje gekraakt op de goede prestatie..
Deze morgen meteen één dag bijgeboekt, zo kon Pierewiet ook op 't gemak
de fietsen eens nazien, remmen vervangen en de modder afspoelen en alles goed
smeren. Ziezo, goed gedaan maat, het lijken weer nieuwe fietsen.
Ondertussen worden alle kleren eens duchtig gelucht en weer geordend.
Van het teveel aan kledij en de Franse routekaarten willen we af, deze
dan ook meteen in een pakje gewurmd. Hier aan de plage was het kantoor op woensdag maar open tot 12 h. Dus
moest Pierewiet naar de post 15 km
verder met stevig klimwerk via een VTT-route door de bossen. ('t was leuk) 17,5 euro kwijt en we
zijn 2 kg lichter geworden.
Leentje had vandaag geen zin om extra in de hoogte te gaan fietsen Nee, nee,
vandaag liever lui dan moe. Alhoewel dat mag niet te lang mag duren want in zon hotel zou je de goesting en het
ritme verliezen waarmee we vertrokken zijn. Maar van opgeven is nog geen sprake.
De rit: 0 km, gemiddelde 0 km/h, O
hoogtemeters
Logies: Hotel La Forestiére
Spreuk van de dag; Als we verder doen
zoals vandaag, stel dan het einddoel maar in vraag.
Er wordt slecht weer geanonceerd op
TV , s morgens regenbuien en s middags onweders maar we gaan niet zó ver
vandaag. 60 km naar Biscarosse plage ttz dat was ons gedacht.
Pletsende regen als we opstaan en
Pierewiet houdt zich nog wat bezig met de Wifi die geen ontvangst heeft op de
kamer en dan maar zoeken op het terras en bij het ontbijt in het restaurant lukt
het wel. Nog even e-mail gecheckt en de horaire voor de overtocht per boot van
Cap ferret nar Arcachon geraadpleegd. We moeten de boot halen om 11h30 want de
volgende is pas om 14h30 en dat is vrij laat.
Het is 9h38 als we vertrekken en
striemende regen voor 37 km naar Cap Ferret maar toch doen we nog een rondje in
Lacaneau om dan alles uit de kast te halen op weg naar de veerboot. Na de kustwegen
zijn de Landes minder mild, in het begin mooie rechte stukken maar nu steeds
hoger/lager (we denken aan Walter Capiau met zijn capriolen vandaag in de
krant) We rijden langs zandige stukken magere grond met droge omgevallen bomen
en takken als kadavers of versteende skeletten. Art moderne au naturelle van
de pins des Landes, die boomschors leent zich perfect om het onkruid in onze
tuintjes tegen te houden.
We geven GAS, TEGENGAS en BUZZE en
halen 24 km/h gemiddeld over de smalle paadjes met boomwortels, dennenappels en
putten worden goed vermeden.
11h28 arrivée Cap Ferret en we zagen
de loopplank optrekken en de boot wegvaren alvorens we een opmerking konden
maken aan de billetterie Te Vroeg Weg!!
We hadden nog zo ons best gedaan en voelden
ons onheus behandeld en ietwat ontgoocheld. Op tijd binnen en toch geen prijs
gereden.
Even overleggen; rijden we de baai rond
of wachten we 3 h. Leentje gunt de plaatselijke middenstand giene frank meer, stel
u voor nog 3 h cafetaria. We laten de boot voor wat hij is en doen ons goesting
ttz rond de baai dArcachon.
Dat hebben we duidelijk onderschat,
het is 65 km en plus maar het houdt wel op van regenen. We pic-nicken en
drogen onze zwart geel rode jasjes op de fiets. Vive la Belgique!
De batterij van de e-bike heeft al
goed gepresteerd en Leentje eveneens. We zoeken een oplaadpunt om bij te tanken
maar niet zo simpel. Een bord crêperie ouvert trekt onze aandacht maar de patronne veut fermer sa baraque,
desolé.
Nog 20 km eer we een bureau de tabac
open vinden met een zéér behulpzame cafebaas die de elektriek graag levert
samen met de drankjes om ons te versterken voor de nog resterende 35 km.
De weg volgt weer de kust maar van
vlak fietsen is geen sprake. De hoogste duin van Frankrijk la dune de Pyla
moeten we over en er volgen nog klimmetjes waardoor de batterij zienderogen
slinkt.
Stilzwijgend maar nog niet ontmoedigd
zetten we onze tocht verder en Leentje heeft nu nog enkel beenkracht. Als het
nu nog 15 km of 50 km is, het kan ons niet meer deren maar we zijn toch blij
als we om 19 h ons hotel bereiken.
De rit: 128 km, gemiddelde 18,1 km/h,
359 hoogtemeters
Logies: Hotel La Forestiére
Spreuk van de dag; Als je te laat
komt voor de boot, wordt de afstand met 65 km vergroot
8h40 vertrokken voor
eerst 25 km richting Royan. Op een mooie fietsroute langs de kust passeren we
riante badplaatsen met villas van een zekere grandeur die al baden in de
zon.
In de haven ligt ons
cruiseschip al aangemeerd en de passagiers, te voet, met de vélo ou en voîture
mogen inschepen. Er zijn er zelf enkele bij die met de camion gekomen zijn,
maar iedereen mag mee. We veroveren een 1°rangplaats op het bovendek voor de
overtocht van 30 minuten naar Le Verdon door de monding van La Gironde.
Schip ahoi en weer
de fiets op richting Lacaneau, nog 80 km door de Landes maar +/- vlak parcours. Van nu af aan kunnen we ons
niet meer verkeerd rijden er loopt maar één piste cyclable langs de kust die
slingert tussen de pijnbossen.
Elk bos heeft zijn
naam en in le fôret du flamand is een bicigrina de weg kwijt. Volg maar en we
raken aan de praat met Dé uit Meppel (Drente), ze moest eens kleppen, want
alleen op pad is zwaar. Ze rijdt ook op een e-bike (Flyer) en trekt nog een
karretje, en dat viel niet mee op de hellingen en daarom was ze ook naar de kust
afgezakt. De fiets laat ze achter aan de Spaanse grens en dan trekt ze zelf het
karretje met haar bagage te voet verder langs de Camino del Northe.
Jacobs wegen zijn
ondoorgrondelijk.We fietsen nu naast een naturistenkamp. Zo heeft iedereen toch
zn eigen plekje onder de zon. Wij hielden toch maar onze kleren aan om te
passeren langs al die Duitse wagens die daar geparkeerd waren.
Het laatste stuk van
ons traject was een evenwichtsoefening
op de balk, een smal gehavend betonpaadje waar fietsers mekaars niet konden
kruisen zonder af te stappen. (zie foto)
Vandaag genoten we van
de zee, de kust, de boot, de duinen en de bossen en gelukkig weer veilig
aangekomen.
De rit: 112 km, gemiddelde 17,8 km/h, 240 hoogtemeters
Logies: Hotel LOyat
Spreuk van de dag; Bloemen verwelken,
cruisescheepjes vergaan, maar onze fietsen zullen naar Compostela gaan.
Gisteren bij het
binnenrijden van La Rochelle direct een vacantiegevoel. Joepie, de zon scheen,
een schitterende jachthaven, leuke terrasjes en winkeltjes, kuierende mensen in
zomerkledij, kortom: de bewoonde wereld in een zogenaamde slechte economische tijd.
Na uitpakken en verfrissen waren we ook
twee normale toeristen in de stad .Op het terras van restaurant "Du Nord onze verdiende pint
gedronken en ons avondmaal verorberd. De eerste Franse moules marinière met frietjes en caraf wijn. Achter
ons zaten 2 sympathieke koppels uit Veurne ook te genieten van hun
fietsvacantie, maar wel met de mobilhome als vervoer. Wat tips
uitgewisseld en na onze koffie tevreden
naar bedje toe.
Deze morgen opgestaan
met een zonnige hemel, het beloofde veel goeds. Nog een toerke door de
stad en op weg voor 65 km, bijna plat langs de kust, heerlijk om de zee te
ruiken en te zien. Zo belanden we in
Rochefort, geen paters te zien, maar wel een aangenaam plein met terrassen waar
we ons tegoed gedaan hebben op zijn zondags.
Dan naar de Pont de
transbordeur ons laten overzetten via deze zwevende brug. Dit is enig in
Frankrijk en tevens zijn er maar 8 zulke constructies in de hele wereld.
Langs
aangename fietspaden tussen kreken en kanalen zien we reigers en ook
ooievaars en andere watervogels.
We naderen Marennes, centrum van mossel- en
oestercultuur, en dan moeten we nog een grote brug van 2 km over om la Tremblade te bereiken,
want daar gaan we nu overnachten.
Terwijl Leentje
uitpakt en het huishouden doet, kijkt Pierewiet de fietsen na. Het was echt nodig,
Leentje heeft teveel geremd dus remblokken
achteraan vernieuwd. (veiligheid voor alles hé)
Het hotel raadde ons
restaurant Gaby aan in de vissershaven.
Na de lekkere vissoep en mosselen keerden we tevreden terug om nog snel ons dagverslagje te schrijven.
De rit: 71 km, gemiddelde 13,9 km/h, 150
hoogtemeters
Logies: Hotel Phoebus
Spreuk van de dag; Als je fietst
langs de kust laten de bergen je met rust.
JOKERSPREUK OP ZONDAG; Fietsers op
zondag met zware zakken, blijven af en toe eens plakken.
16-06-2012 Dag 10 Moutiers sous Chantemerle - La Rochelle
Gisterenavond toch nog
eens den boutique opengedaan en 11 km in
het zwart gewerkt. We reden (zonder batterij) naar het enige café in het dorp
waar ze ook nog iets te eten gaven. Désolé monsieur, dame savonds doen we de keuken niet meer open. Bière pression
genuttigd et à propos, er is een resto op 2 km la petite cuillère. Als het maar
2 km is zullen we toch maar rijden hé.
Leentje
haar humeur zakte al een beetje toen ze de rit voor zich zag: op en neer en
hoog. Niet flauw doen en dus hop mee in het gelid. Het werd 5 km in de pletsende regen naar een park met visvijvers en een beetje camping. Voilà, we waren er! Al wat ambiance in de zaal, maar OOK DEZE KEUKEN was uitzonderlijk gesloten deze avond wegens
een muzikaal optreden. Wij als doornatte cyclisten meewarig bekeken en
vriendelijk doorgestuurd naar het derde
restaurant:" Le Carpe dOr" die we al tegengekomen waren onderweg. Ze wezen ons
een zogezegde kortere baan langs viswegeltjes
om er sneller te geraken gezien de
regenvlaag. Merci madame, we keren niet meer terug voor de muzikale avond,
non, non.
Daar aangekomen waren
er nog 2 personen aan tafel en maakten
ze aanstalten om te sluiten, maar de kok was er nog en er was nog keus. Een pastis om te bekomen en de caraf de vin en de pasta smaakten toch lekker. Op de fiets nu nog 5,5 km terug in de
regen, beetje nefast voor de
feestvreugde maar eind goed, al goed komen we aan in ons mooi landgoed .
Als we opstaan valt de
regen met bakken naar beneden en we staan voor een rit van 90 km. De eerste 50
km vragen weer wat klimwerk, net een roetsjbaan op de kermis of de rups. Deze
keer niet overdekt met een knus zeiltje maar wel zo nat als een dweiltje. Daarna loopt het vlak door Les Marais
de Poitevin, moerassige grond doorsneden
met kanalen als een patroon van Mondriaan, ze noemen het ook Het Groene Venetie van de Vendée.
Vanmiddag veel geluk
gehad bij het vinden van ons middagmaal .
Café des Sport kondigde een plat du jour aan maar het was NADA. Madame had geen
zin, wel genoeg drinkers aan de toog en spelers
aan de tafels. Weer onze helmen opgezet en vooruit. Aan de hoek van de straat zien we een boulangerie /patisserie
met een klein kiekenkraampje op hun parking: enkel op zaterdag. Oef, de
vriendelijke dame van de winkel biedt ons een plaatsje aan in haar
etablisssement. Monsieur heeft het
kiekske versneden in 4 en met ons bakske
patatjes erbij zaten we als in een sterrenrestaurant en lekker droog! Leentje
had een handdoek, servetten en bestek
mee zodat we niets vuil maakten. Als dank nog een koffie en stuk fruittaart verorberd bij die vriendelijke mensen en ze wensten ons
ook gemeend bon courage et bon voyage.
De Atlantische kust bereiken we in La Rochelle. Als Sint-Jacob ons
wil zegenen voor deze tocht is hij goed geslaagd maar het is voor ons niet
nodig om die zegening een ganse dag aan te houden. We reden toch tevreden nog 35 km verder tot onze bestemming. We herkenden de omgeving want we logeerden en fietsten er al
eerder.
Een sms-je van zus Marianne
en schoonbroer Norbert die waren op weg naar huis vanuit Spanje via Bordeaux, maar mekaar tegenkomen zou moeilijk
worden, we zien elkaar terug thuis hé.
In het hotel de kleren
gewassen en gedroogd, zo waren we weer
gewone toeristen in de stad en bovenal: de zon kwam erdoor.
De rit: 90 km, 15,5 gemiddelde 302 km/h, hoogtemeters
Logies: Hotel Altica
Spreuk van de dag; een lekker kipje met patat, dat hebben we in lang nog niet gehad.
15-06-2012 Dag 9 Thouars - Moutiers sous Chantemerle
Gisteren in
ons hotel een nog straffere gast tegengekomen. Een fransman uit Duinkerken die
heen en terug naar de Spaanse grens fietste aan +/- 300 km/dag. Hij vertrok
altijd om 4h om rond 20h in zijn hotel toe te komen. WABLIEFT!!!!
Deze morgen
op t gemak ontbeten want er was maar 65 km voorzien. We deden het rustig aan
met weer klimwerk en tegenwind. Don Quichote en Sancho Panza vechten tegen de
windmolens. (zie foto) Veel vals plat tussen velden waar grote vierkante en
ronde balen stro verpakt of gebonden lagen als reuze kazen in een grote groene
etalage. Niet veel leven te bespeuren in de mini-dorpjes zonder café of
boulanger.
In Bressuire
landden we in een leuk restaurantje Le Carton Rouge" voor onzen dejeuner, een
formule: salade campagnarde + jambon aux herbes grillé + tarte aux poires +
caraf de vin + café = pour nous deux 29 euros.
Aan de
overkant hinnikten onze paarden, de jockeys zaten al te lang op hun gemak. Nog
30 km voor de boeg tot ons hotel. Ruime kamer op een groot landgoed met mooie
tuin en manège, un peu chique mais très aimable.
Vandaag
sloten we onze boutique om 16h30 na 65 km hard werken. Het spaargaren en het
katoen was allemaal verkocht. Morgen zijn we weer open. Nu nog in het dorp rap om
een frisse bière pression en dan ons avondmaal nog 4 km verder.
De rit: 65 km, gemiddelde
14,1 km/h, 447 hoogtemeters
Logies: Hotel domaine la Chantemerle
Spreuk van de dag; Met een formule achter de kiezen kunnen we ons goed humeur niet meer verliezen.
In de kerk van Vendome aan St Antonius, de patroon van de verloren
voorwerpen, gevraagd of hij niets kon doen bij "Booking" voor terugbetaling van
onze foute reservatie en hem 'nen cens gegeven en een kaars gebrand. Doet het
geen goed, het doet ook geen kwaad.
s Avonds al een mailtje dat ze het in orde
gebracht hebben voor ons. Booking en ook Sint-Antonius wel bedankt.
Azay-le-Rideau kennen we van een vorige fietsvacantie, dus niet getalmd en om 9u20
vertrokken zonder regen en zonder windvestjes. Een mooie route langs de Loire en tamelijk
vlak. Oef, ne keer iets anders dan klimmen. En langs golvende velden, wijngaarden,
kastelen en wijnboeren. Niets geproefd onderweg want eens verleid zouden we moeilijk
verder kunnen fietsen. Onze maag gevuld en de uitgedroogde mens gelaafd zonder alcohol op een zonnig terrasje waar zus
Marinella net een smsje stuurde dat we op tijd moesten rusten en meteen een
spreuk van de dag meegestuurde. Leuk!
Schone liedjes duren echter niet lang, de 2° helft
van de rit was weer glooiend. Toch nog comfortabel in het zadel maar daar was
weer de tegenwind. We krijgen niet alleen eelt op de poep, maar ook op ons
voorhoofd. Wie weet waar dat nog goed
voor is. Verder door de velden op soms onooglijke baantjes en boerenwegels, putten, plassen, steenslag
deden er geen goed aan om vlug op te schieten, gelukkig goed zonnig weer tot het
einddoel van de dag. Het bobijntje van Leentje Spaargaren was afgerold, en het katoen van Pierewiet was ook verwerkt, de batterij knipperde dat ze leegliep.
Net op tijd aan ons hotel.
De vriendelijke dame aan de hotelbalie stelde
zelf voor om onze fietsen in haar eigen garage te stallen en gaf nog wat tips
voor restaurants in de buurt. Il y a aussi un chinois tout près .. Non, non madame . alors
jarrète tout de suite; glimlachte ze als goede verstaander.
En terwijl Pierewiet om een biertje was gaan halen werd
op de kamerdeur geklopt: SOS Piet Fietsentruyt!
Hoe gao da iere met die Ostvlamingen? Komme
ukik ne kiere kie-ke, wa eszje al
heleerd vande wee-ke?
1é: Da we sckone tegaore moete bluven, zudander
ulder gein ottos kunnen tusse wringene.
2é: Leentje moe up tied kleinjer sckakelen,
uuk ast bergaf es moe je da in de goaten
oeden.
3é: Bergop aan lugte of an un stoptiekene moejze rap keune vertrekkene om uw wiel rond te
kriegen. Vergete
nie daje un zakstje patatjes van 20 kilo op jun stoeltjse edt en azo es da nie
uemmakelijk veure te starte en te draajen.
4é :As er entwa piept of kraokt of sleipt, direct kieke, zodaje den boel nie saboteert.
5é:sAvens niet te vele eetn of drinkene, je
moe sanderdaoge were vruug ep en kilometers draaien ;
6é: eten ep de vélo éér daje ongere ebdt en
genoeg en veele drinke veur da je dust edt.
Ja Piet, Wreed stief bedankt hé en we zullen
erop peize; mercie hé
De rit:
86 km, gemiddelde 15,5 km/h, 235 hoogtemeters
Logies: Hotel du Relais
Spreuk van de dag via zus Marinella; Al gaan de benen nog zo snel de vermoeidheid
achterhaalt ze wel.
Gisterenavond: 1é haar in de boter. Na een voortreffelijk
diner in la Scala en met als afsluiter n grappa keerden we te voet terug naar ons hotel nog 2,5 km.
Even nachecken van de geplande route en gedane
reservatie maar dat was een andere GRAPpa. Verkeerde bestemming onherroepelijk
geboekt via Booking.com. (Vezelay ipv Villandry)
Pierewiet snel op zoek naar een ander hotel in
de juiste richting en ondertussen om 23u50 contact via telephone en e-mail naar
booking voor de vergissing recht te zetten, maar dat was een ander paar mouwen; deze booking kon niet meer geannuleerd
worden, maar ze zou haar best doen om het op te lossen.
Het humeur zakt een beetje en het is niemands
schuld. Beetje ambetant door dit
akkefietje, het kon erger. Morgen beter en misschien een goed berichtje voor de
rechtzetting van de annulatie .
Na het ontbijt fietsen we geladen weg en het
was alweer 09u35 om te vertrekken en toch al van voor halfacht op .
Vendome is een prachtig stadje in een dal, dus na
rondritje al direct een serieuze klim om eruit te geraken. Zwijgend en hijgend een
steileklim zonder end en nog eentje en
nog eentje om er wat in te komen. Gelukkig geen regen maar wel wind en door hetzelfde
landschap als gisteren. Klim- en daal scenario door de golvende graan- en
korenvelden in de omgeving van de valleé de la Brenne tot Chateau-Renault. Broodje brie verorberd op een bankje en weer 3 Nederlanders voorbijgefietst. Daaag, tot ziens.
Terug een steile klim en hellingen tot 10 km
voor Tours. Daar veranderde het
landschap van alleen maar velden in de eerste zongerichte wijngaarden. Toen we in de bebouwde kom kwamen was het niet
te doen, we moesten onze gezadelde
paarden een goeie 100 m langs een smalle weg omhoog duwen, helling minstens 35%. Dan nog die afdaling
met haarspeldbochten en in de laatste
draai gaat Leentje onderuit. Snel geholpen door haar ploegmaat was ze direct weer op
de fiets en van niets gebaren hé.
Een eindje verder 2 Canadezen uit Vancouver die de weg kwijt waren. We hebben ze gegidst
tot Tours. Ze bikten 3 dagen terwijl hun ladys in Paris aan shopping deden. Ze
zouden ook nog Brussel ,Brugge en Gent aandoen en wij maar reclame maken voor
onze schone stad Gent! Thank you,
bye bye and have a save trip.
Tours is
fietsonvriendelijk maar we moeten erdoor om op de fietsroute te komen langs de Loire. Beetje appelflauwte nu en de honger wordt gestild met energierepen. We hebben nog een
goeie 25 km voor de boeg. In Tours
verlaten we de St Jacobsroute en doen we
onze eigen Camino naar de Atlantische kust. Ons eindpunt vandaag is Azay-le-Rideau en we moeten weg van de Loire. Aan
het kasteel van Villandry; een bus Bruggelingen die ons een goeie reis wensen. Merci beste landgenoten, we doen ons best
en doe ze ginder de groeten.
Batterij raakt plat en nog een zwaar parcours van 8 km te gaan, het
bljft maar stijgen en het moet nu op eigen kracht. 18 uur aankomst hotel, onze paarden gestald en doodop binnen in een
grote 4persoonskamer voor ons 2.
Morgen mag het een
beetje minder AUB/SVP/ kwestie van het nog
uit te houden.
De rit: 107 km, gemiddelde 15,8 km/h, 528
hoogtemeters
Logies: Hotel Le fleur de lis.
Eerste statie van de kruisweg;
Leentje valt voor de eerste maal onder haar fiets. Johannes-Petrus en Jacobus helpen haar weer recht
Vroeg opgestaan en van Pierewiet een nieuw
talent ontdekt : soigneur van een coureur. Leentje heeft een taaie ipv een Thaise massage gehad, slechts enkele lettertjes verschil
maar toch een goede warming-up voor de beentjes.
Slechts 12 graden, grijs en koud, als het maar
niet regent aan de start zijn we al
content. Nog wat drukte in Chartres en
dan een rustige tocht langs de rivier de lEure. Verder doken we korenvelden in
en we zagen immense graansilos als kathedralen, slapende dorpjes met grote
boerderijen en enkel een blaffende hond die
geen passanten gewend was . Langs schijnheilige wegen van vals plat reden we
langs windmolenparken en chateaus van geen arme boeren. We kruisten de graanschuur van Frankrijk langs de route de Blé dOr.
Middagstop in Bonneval, broodjes genuttigd,
éné met hesp en éne met kees.
Het stadje was al volop in de ban van de Tour de France. 21
juli is daar een tijdrit van 52 km en de ramen van winkels en bistros waren al
sfeervol beschilderd alsook bebloemde fietsen langs de weg.
Tocht verder gezet en rara wat zagen we in de
verte opdoemen? Een groot geel pak met
een vijftal zakken en dat op wielen, kan niet missen een hollander met hebben en
houden op een Kogafiets .
Besjoer, bonjour, en wij hallo, het was de Jos op compostelatocht
vanuit Arnhem vertrokken. Kaarten en route
bekeken en nou hoe doen jullie dat om te slapen vraagt ie? Jos
houdt echt van kamperen en vindt dat ook wel leuk zo in een klooster of bij
particulieren slapen als het te fel
regent. Nou, nee, het weer valt niet mee hé ,en dan die tegenwind en buien . Ieder
zn meug , nog wat info uitgewisseld en
weg waren we.
Het laatste stuk was heel rustig fietsen langs de Loir, maar toch als
beloning van de regengoden nog enkele buien voor de laatste 10 km.Het hotel vroeg nog een flinke klim van de bicigrinos en de batterij was ook
op haar einde .Marleentje Spaargaren had zelf ook van katoen
gegeven en Pierewiet had katoen van een nog betere kwaliteit om er te geraken.
De rit: 104 km, gemiddelde 16,6 km/h, 368
hoogtemeters
Logies: Hotel Balladins
Spreuk van de dag; Daar waar hollanders kamperen gaan belgen in
hotels logeren.
Gisteren nog grote
paniek, de GPS kon de kaarten niet meer vinden en dus ook niet meer opstarten.
De ingebouwde SD-card gaf geen connectie met het toestel maar na verwijdering
van deze SD-card bleken de kaarten ook in het toestel ingeladen en kon ik de
routes en tracks weer lezen. Gelukkig want wij wijken soms af van de
pelgrimsweg en hebben niet alle papieren kaarten mee.
Deze morgen, eerste
werk; zonnecrème, zonnebril en zomertopjes naar FIETSZAK 2 verhuisd als straf wegens
gebuisd. Volgende week krijgen ze nog een kans in 2é zit, hopelijk zullen ze dan
wel slagen en kunnen weer in FIETSZAK 1 belanden.
Vertrokken met grijze
wolken, direct een verkeerde helling en 2 km terug om de juiste route te
vinden. Pierewiet had Leentje al moed ingesproken dat het maar 40 km wind
op kop was maar toch ook nog zo een 50km
zijwind. Bedankt JP, kon jij maar die windmachine van hierboven bedienen.
Om 12uur kreeg Leentje
lood in de benen. Hardnekkige tegenwind en hellingen waren er op dat moment
teveel aan. 12 km verder tot het volgend dorp kon echt niet meer. Een rustpauze
en versterking van de inwendige mens was dringend nodig, dan maar in het gras
langs de kant van de weg gepiknikt. Terug op onze fietsen en niet te snel van
start en het liep weldra weer op wieltjes.
Niettemin de wind
bleef van de partij. In Maintenon eerst onze stempel halen en een terrasje doen. Zo moet
dat zijn. Terwijl Pierewiet een foto nam van het kasteel landden er 2 pelgrims.
Het waren de eerste die we tegenkwamen.
Hallo, doen jullie ook de camino was de
vraag en zowaar het waren Nederlanders, zwaar bepakt met tent en kookgerei. Sjaan
en Theo uit Alkmaar. Voor hem was het de 2é keer heen en terug vanuit Nederland
(Alkmaar). Ze hadden helaas nog niet kunnen kamperen maar wel goedkoop kunnen
slapen. De kaarten wat bekeken en net toen we aanstalten maakten om te
vertrekken arriveerde er nog eentje, een veertiger uit Leeuwarden die al
gevallen was in St Omer even terug een weekje naar huis moest voor verzorging met
spierscheuring in de arm , maar na de valse start met volle moed de trip weer aangevangen
vanaf St-Omer.
We zijn onze eigen weg
gereden en onderweg aanmoedigingen gekregen
van voorbijstekende wielertoeristen en passanten. Blijven rijden was de
boodschap en de batterij in het oog houden. Pierewiet reed sterk op kop en
Leentje volgde weer in goed tempo bergop-bergaf tot Chartres.
Daar verrees de cathedrale torenhoog recht voor ons. Nog een
goede klim met onze laatste krachten,
maar de steile top moest te voet met fiets aan de hand. NIET TE DOEN! Beetje gerust
en dan naar steil naar beneden, bijna in vrije val maar zonder te vallen,
naar het hotel fietsen zon 5km verder. Vriendelijk onthaal, fietsen veilig
gestald en opfrissen voor het avondmaal en uitblazen van de tocht.
De rit: 95km, gemiddelde 15,7 km/h, 443 hoogtemeters
Logies: Hotel Kyriad
Spreuk van de dag; Klimmen, dalen, stijgen
doet ons toch een beetje hijgen.
t Was weer veel volk bij Hoe Lang gisteren
maar 2 pelgrims konden er ook nog bij. Het
houdt eigenlijk het midden tussen Colmar en Mc Donalds maar dan Aziatisch en
meer dan 200 plaatsen. Veel klingel/klangel
en maar aanschuiven en opscheppen tot een grote toren en liefst met 2
borden per keer. Als afsluiter bij de rekening nog een likeultje gekregen.
Hierbij onze score
met punten van 1 tot 5: slecht tot uitstekend
Vriendelijkheid personeel : 5
Keuze buffet 5
Hoeveelheid buffet 5
Was het lekker 1
Totaal 16
Het is dus nog eens bewezen dat je met de
juiste vragen altijd veel punten behaald , maar tegen Hoe Lang zeggen we tot
nooit meer.
Vandaag , Paris par canal de LOurq plus de
20 km et on tombe juste au centre de
Paris, formidable nest-ce-pas. Parijs
is altijd een beetje thuiskomen voor ons en nu per fiets als globetrotters
maneuvreren en laveren we op de fietsvriendelijke paden en door het stadsverkeer. Voorheen keken we soms meewarig naar
de gepakte fietsers in Parijs, maar nu
waren wij het zelf die goed
vooruit gingen.
Hola, halt
voor een foto aan Centre
Pompidou en hop naar
Notre-Dame voor een stempel, maar de receptionist was net gaan eten. Leentje
naar de boutique in het portaal om een klevertje van de geschenkverpakking te vragen ipv een stempel
. Merci madame, vous
etes très gentille, cest pour le carnet
du chemin de Saint Jacques. Bon
courage et bonne route en weg was Leentje
tussen
de rij wachtenden aan de kassa.Pierewiet
op wacht bij de fietsen en de route verder bestudeerd .
Een beetje later een leuk Italiaans restaurantje gevonden en eerst een goeie frisse pint gedronken voor onze pasta en pizza
arriveerden. Zalige, zondige zondag en
vaderdag , eten, wijn en koffie waren heerlijk en vriendelijke bediening.
Na afrekenen weer op
onze fietsen maar het was precies zwaarder
rijden nu , maar geen nood , de batterij was meer dan 100% opgeladen dus er
mocht kwistig mee omgesprongen tot het einde toe en Pierewiet duwde lustig mee
zonder elec-steuntje.
Toch weer wat regen rond 15uu maar niets kon ons deren .
Om 17uur aangekomen in
Linas. Uitgepakt, kleine en grote wasjes gedaan met de handmachine en het beloofde
blogwerk gemaakt voor het
thuisfront.
De rit: 67 km, gemiddelde 14,5 km/h, 395 hoogtemeters
Logies: Hotel Kyriad
Spreuk van de dag; Op vaderdag fietsen door Parijs vinden de Gentse
bicigrinos vrie wijs.
