Deze morgen lekker uitgeslapen en ons enige camino-opdracht vandaag is Jacob gaan bedanken. Er is namelijk een pelgrimsmis om 12h in de kathedraal die we niet willen missen.

Eerst nog vlug naar de balie van het hotel om de vliegtuigtickets uit te printen want alles was via internet geboekt.

Als we in de kathedraal binnenkomen om 11h20 zit het al overvol. Jacob herkent Pierewiet meteen en is blij dat hij teruggekomen is en zelfs Leentje meegebracht heeft. Zet je maar vooraan dat ik jullie beter in de gaten kan houden, maar er is geen plaats meer, nog net 2 op de laatste bank. De kerk is overvol en zelfs in alle zijbeuken staan pelgrims. Iedereen is onder de indruk bij de afroeping van de nationaliteiten die aanwezig zijn. Zelfs 2 uit Gent BelgIca, 32 uit Antwerpen en 1 uit Brugge. Halfweg de mis wordt er ook een Vlaamse tekst voorgelezen. Onze verwondering is groot als we op het einde van de viering toch het wierookvat zien optrekken en balanceren over de twee zijbeuken. Extase alom en een daverend applaus.

We moeten ons haasten om de bus te halen voor de rit naar de luchthaven.

Twee keer moeten we de lucht in om Brussel te bereiken.

Santiago – Barcelona: vlucht: VY1675 om 14h50 – 16h25 (1h vertraging)

Barcelona – Brussel : vlucht VY8990 om 18h05 – 20h10  (2h vertraging)

Dan een laatste treinrit naar Gent en de thuisbestemming komt in zicht, een bereidwillige man uit Roeselare wil ons een lift geven; dankuwel Jacob voor de brave man op ons pad te sturen.

We gaan moeten afkicken van de dagelijkse fietstochten maar ook van onze dagelijkse gewoontes in “het verborgene” ttz. de BP’s en BK’s (bermplassers en boskakkers) en ook eens een BP in de gloria. Wat we geleerd en ondervonden hebben is in iets geloven en er voor gaan in volle vertrouwen, natuurlijk met de goede voorbereiding van Pierewiet was dat al iets makkelijker. De problemen aanpakken als ze zich voordoen en niet op voorhand scenario’s maken van als dit of dat zou kunnen gebeuren.

Dank aan alle bloglezers, de gebrande kaarsjes hebben onze geest verlicht en de vele opgestoken duimen hebben ons een duwtje in de rug gegeven. Wij hebben genoten onderweg en jullie via de blog.

Wie er niet genoeg kan van krijgen kan de blog van Juan Bicigrino van vorig jaar nog lezen. www.bloggen.be/jpds

De totale rit: 2295 km, 14 138  hoogtemeters

Logies: Hekers 5 Zwijnaarde

Spreuk van de dag; Oost West, thuis best??????

05-07-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Na de zware trip gisteren was er een pelgrim in ons hotel uit Sevilla die wist te vertellen dat het nog niet gedaan was. Hij deed het voor de 2é keer en verwittigde ons dat er zeker nog 2 zware bulten en nog heel wat bobbels waren op de laatste 50km.

We vertrekken 8u45 in een miezerig weer en de eerste 35km lopen toch vlot ondanks de kwellingen op de hellingen en bovenop wat tegenwind en een bijze regen op onze kop. Merci Jacob, het mag niet TE goed gaan hé.

Op een rondpunt moeten we van de baan af. We zien hele drummen stappers aan de overkant van de weg die aan een omheining hun symbolische last neerleggen of hangen.10tallen takkenkruisjes, foto’s, sjaaltjes, zakjes, brieven hangen er in een kleurig lint aan de draad. Wij laten ook iets achter.

We zitten in de sfeer en nemen een foto aan het Jacobsbeeld en Leentje wil de voetgangers volgen ipv het naastliggend fietspad. Amaai , geen Eduardo in de buurt, iedereen is belast en beladen en einde krachten zo te zien. De weg is steil en bezaaid met keien en Leentje wordt gestraft, niet te doen en met de fiets aan de hand hijgend naar boven tot we weer de fietsweg op kunnen. GPS en Pierewiet kregen gelijk deze keer.

Nog wat gevaarlijke wegen op en af en dan de stad binnenrijden in alweer een fikse regenbui.

Het geeft een raar gevoel de laatste 2km naar boven rijden: iets zoals weemoed omdat het gedaan is, onwezenlijk en ongelooflijk dat we het gepresteerd hebben zonder tegenslag en tegelijkertijd iets van heimwee naar huis omdat we het met zo velen willen delen.

Aankomen op het plein is magisch, iedereen wenst mekaar proficiat in alle talen en nemen foto’s. Japanners, Nederlanders, Britten, Duitsers, Portugezen, Brazilianen, Fransen en wij Belgen daartussen doen ook ons babbelke .

Geloof het of niet, maar een cameraploeg van Santiago TV  interviewt Pierewiet. ‘s Avonds gekeken, niets gezien maar toch echt gebeurd.

We gaan onze CAPITULUM ophalen, in t Vlaams: onze diplome in het pelgrimshuis.

In ons hotel komen we gelijktijdig toe met de Nederlander  die het fietstransport doet. Als we snel zijn kan onze fiets en bagage ook mee opgeladen worden in zijn grote camionette. Er staan al een dertigtal fietsen en inpakdozen klaar en terwijl hij inlaadt maken wij ook snel onze pak. We halen snel wat stadskledij en toiletzak uit de fietszakken want anders konden we niet meer deftig terugkeren. ’t Kon eigenlijk niet beter passen die zorg was dan ook al uit de voeten.

Nu vrije tijd in Santiago en we gaan dat hier op een waardige manier afsluiten.

De rit: 52 km, gemiddelde 15,4 km/h, 455 hoogtemeters

Logies: Hotel Mèxico

Spreuk van de dag; Wie een fietscamino maakt naar Santiago, komt terug met een herboren imago.

04-07-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Na een sober ontbijt deze morgen, om 8u50 vertrokken voor een steile klim van aan de deur van het hotel. Daarom ook dat we gisteren tot hier wilden geraken om met verse moed te kunnen gaan werken.

8km stijgen en al 345 hoogtemeters. We zien nu meerdere pelgrims op de weg, te voet en zelfs fietsers die het lastig hebben en met de fiets aan de hand verder gaan. Gelukkig is het niet te warm, de ganse dag bewolkt, de windvestjes waren meer dan nodig in de afdalingen.

We zien meer caminowegwijzers en zelfs als tegel in het voetpad geplaveid. Het scharnierpunt van de schelp is de richtingsaanwijzer en de nerven symboliseren alle wegen die samenkomen in dit ene punt. (zie foto)

Het is half 12 en we zijn 34km verder en 494 hoogtemeters overwonnen.

Leentje roept naar Pierewiet :de kleinen op mijn stoelke begint te neuten dat hij honger heeft. Hij had nochtans een vol buikske  als we vertrokken. Hij heeft verdorie al meer dan 70% opgegeten, dat is goed gesneukeld op zo ne korte tijd en hij wil nog!

We zullen hem content stellen als brave ouders want anders wordt hij lastig en maakt hij ons ook de hele dag ambetant. De kleinen trekt zijn ouders meerdere bars binnen en we geraken nog niet al te rap buiten. Hij is lastig vandaag en om 17u is er geen houden meer aan. We gaan hem zijn buikske vol laten eten en wij gaan dat ook doen en zelfs blijven slapen.   

 De rit: 88 km, gemiddelde 14,6 km/h, 946 hoogtemeters

Logies: Hostal Sasmonde

Spreuk van de dag; Maakt de kleinen van zijnen neus op ‘t stoelke, dan is het voor ma en pa een boelke. 

03-07-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Espana – italia   4 – 0  ALEGRIA con muchos cervezas San Miguel y Mahou vieren de Europese titel mee.

9u3O verlaten we Villa Roja en het weer zit mee vandaag. Jacob is ons gezind en geeft een duwtje in de rug, de wind blaast in de goede richting. Gracias  Jacobeo!

We passeren een Francaise die een praatje slaat met Pierewiet. Als we verder rijden roept ze ineens:”Arrète mon mari, j’ai une problème.” Pierewiet zet een spurt in want de Fransman is al een kilometer verder. Oef, hij arresteert de man, enfin, hij arrêteert hem en zegt dat zijn madame achterop is met fietspech. Hij kijkt verwonderd en zegt:”Pourtant elle sait bien faire du cyclisme. Hij doet toch een détour en wij verder. Om ne keer te zeggen als ne vent op zijne vélo zit dat hij aan niets anders denkt.

Het is een nette streek in Asturia,  er zijn veel bebloemde dorpjes en de groendienst is hier altijd aan het werk met snoeien, sproeien en bermen maaien. Die mensen hebben nog werk, de jongeren spreken anders, ze willen naar het buitenland, werk zoeken, gelijk waar.

Halféén en ons maagske begint te knorren, alhoewel er al 1 platano y 1 madalena in zit. We gaan “el café d’Espagne” binnen en bestellen onze broodjes terwijl el batteria ook oplaadt. We kunnen onze ogen niet geloven: de senôra komt rond met mini tapas en versnaperingen voor iedereen aan de bar en ook aan ons tafeltje. We kijken wat verbaasd en ze legt zelf op een servetje nog een mini kippenstukjes voor ons. Iedereen die iets drinkt krijgt er meerdere malen iets bij. We bestellen nog een koffie en weer komt ze af met een sneetje brood con jamon. Ze zijn zeer vriendelijk en dat is hier blijkbaar de gewoonte, een beetje meer dan een chipske of wat borrelnootjes die steeds weerkeren zoals bij ons.

Content rijden we verder en Leentje ziet de eerste richtingsaanwijzer SANTIAGO op een andere weg dan gepland. We besluiten die te nemen omdat hij vermoedelijk korter is, wel meer op de grote baan maar minder kronkels in de lieflijke dorpjes en bossen die de weg langer maken. Leentje krijgt vleugels en duwt ongenadig op de pedalen.

Ons pa zaliger zou gezegd hebben: we zijn nog verre van ‘tdurp, ‘tdurp, ’tdurp, we zijn nog verre van ‘tdurp. Dat was een airke  dat ze met de harmonie speelden als het einde in zicht was maar de rondgang of de stoet nog niet gedaan was.

Hoop doet leven en we hebben gas gegeven. Op de alto Vilalba zijgen we neer op een terras van het enige café met 8 huizen errond. Onzen asem was op en dorst, dorst, dorst. Het zonnetje scheen lekker maar droogt ons ook uit. Een biertje hebben we wel verdiend.

Nog een 12 tal km af te malen zoals die 2 Bruggelingen met de moto zeiden op een ander terras :”We hebben junder gezien en ‘twas kaffiemeuln voor jundere hé en wieder op us gemak op de moto.” Ze deden een toer in de bergen, niet naar Compostella, maar gewoon op vacantie en graag zigzaggen  en ulder leggen in de bochten. Allé, een goeje vojoize nog en stelt da wel tot ginter hé. Je moet maar goeste hèn op de vélo zo verre. Merci madam, en we hebben ulder uuk een goeie reize gewenst.

Mondonedo is in zicht en we nemen het eerste hotel dat we zien want we hebben ons kilometers en mogen stoppen vinden we allebei.

Weer is het avondmaal maar om 21 uur, maar we kunnen onze tijd goed opvullen met onze dagelijks werk.

De rit: 105 km, gemiddelde 16,8 km/h, 920 hoogtemeters

Logies: Hotel  Montero

Spreuk van de dag; Als je rot(s)kust verlaat, denk dan niet dat het steeds bergaf gaat.

02-07-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Domingo=zondag ,maar voor ons toch een gewone werkdag. Ondertussen zijn we ook kampioenen geworden in onze lavaderia bano y ducha. ’s Avonds de slipjes, koersbroeken, shirts, handschoenen en kousjes wassen. Superdroog wringen en in de handdoek uitduwen, dan op de kapstok, handdoekrekken of andere haakjes hangen. ’s Morgens uitwapperen en op de lampadères verder drogen, de haardroger is de max om het helemaal droog te blazen terwijl we op het toilet zitten. Zo kan alles weer aan of in de fietszakken.

Het is altijd wat moeilijk om de stad uit te geraken en de juiste richting te volgen. Op een smal wegeltje volgen we de camino in de bossen. Veel mountainbikers en wielertoeristen die dat precies gewoon zijn. Op een iets betere weg zowaar ook echte coureurs met volgwagen die geen moete hebben en vrolijk ”ola” roepen. Waren het allemaal OLA’s ijsjes die we moesten oplikken,  we hadden allang buikpijn Hier groet iedere passant, dat kennen we niet in Belgie.

We moeten naar de kustweg en schieten goed op omdat de hellingen iets minder steil zijn zodat we in de afdalingen onze snelheid  flink kunnen aanhouden, minder remmen dan in de bospaden. In een tapasbar in Soto de Liuina  komen meerdere fietsers hun stempel en controleblaadje invullen op hun weg naar Compostella, hun startte in Bilbao.

Nu slingert de route  voortdurend onder de nieuwe autopista waar we verschillende keren onderrijden.Die autostrade is natuurlijk een rechte lijn en 20 km korter dan onze weg. Pierewiet is de locomotief  en Leentje volgt goed mee maar ze wil een eindstation.

We zien een mooie villa Casa ROJA , bellen meteen aan en  zijnzeer tevreden met de accommodatie.

We kunnen hier lekker à la carte eten. De keuken van de stijlvolle madame zal vrie goe zijn (10 croquetas par persona) 

We verkiezen de locale sfeer op te snuiven 50 meter verder. Menu peregrino, muy bien, con a la casa: vermicellikiekensoep, salade verde y garniture, ribbekes en frietjes voor Pierewiet en merlusa con patatas voor Leentje; Postre? si si. Vamos tomar el café al bar. TV futbol y ambiancia, dos bieros por favor.

We beginnen goed de Jommekestaal te spreken allos eindigt op os en mas contentos keren we naar onze mooie villa om dit neer te schrijvosè

Adios  y hasta maniana y vamos dodos.      

De rit: 90 km, gemiddelde 14,2 km/h, 1004 hoogtemeters

Logies: Hotel Casa Roja

Spreuk van de dag; Neem je af en toe een banaan in de mond dan draaien de beentjes beter rond.

01-07-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Na onze strandwandeling gisteren blijven we in het restaurant van het hotel eten. Om 21h zijn we weer de eerste klanten terwijl de camarero en de cocinero nog buiten staan. We zitten als enige gasten en met een cava en een hapje bestuderen we el menu. We gaan voor de croquetas casera con queso (Pierewiet) y con jamon ibérico (Leentje). We lachen ons een kriek als we elk 10 stuks krijgen en dat als voorgerecht na reeds een klein soepje fabado Asturiana. Ze zijn overheerlijk maar er moeten er toch een paar terug want we hebben nog ons hoofdgerecht bacalao y acompanamientos voor Leentje en  fileta de ternera y guarnicion voor Pierewiet. Ook een dubbele portie voor elk! We geven de ½ terug alhoewel het fijn en lekker is.

Mochten  we thuis zijn dan zouden de perro’s Beegie & Wielka en de  gato’s July  en Amedée smullen van  de restjes van hapjestante Marleen in Belgie, maar niet deze keer.

Stilaan komen de andere gasten binnen terwijl wij al aan onze postre toe zijn, maar we moeten echt NO-NO zeggen. Café? si si, dos café’s Americano maar liefst op het terras. Pierewiet  verwent zich nog met een cognac erbij en dan gaan we naar boven dodo doen, we zijn thuis.

Deze morgen pas om 10 uur vertrokken voor een lange rit. De regenvestjes aan want het druppelt al. Na 3km giet het onophoudelijk maar we gaan toch door. We rijden volgens  het boekje dat ons weer de bergen instuurt. 551 hoogtemeters al op 3u1/2 rijden en 40km gedaan. De voorziene tussenstop in Villaviciosa komt geen minuut te vroeg. We  warmen en drogen ons bij de menu del dia en na de koffie zijn we weer paraat.

We volgen nu de rijbaan en hebben nog een klim tegoed, de Alto del Campo 6km klimwerk. Weer even bijladen in het enige routiercafé op die hoogte want dit stond vermeld in het boekje

Op naar Oviedo waar we gaan overnachten, het is 18u45 als we arriveren in ons hotel. We genieten van een lekker warm bad en willen nog even buiten in het centrum en tevens iets eten. Sfeer alom in de Asturische sidrerias waar ze de cider op spectaculaire manier inschenken. Wij kiezen voor een typische restaurant Tierra Astur, waar we ook cider drinken bij onze schotel: Mar y Montagne. Nog een kommetje aroz con leche , een café solo en na een wandelingske ons blogske typen en ‘t beddeke opzoeken.

Morgen weer vroeg dag voor een rit met misschien weeral kronkels en hoogtes, je mag niet al geloven wat ze u beloven.   

De rit: 83 km, gemiddelde 14,3 km/h, 937 hoogtemeters

Logies: Hotel Caveda

Spreuk van de dag; Als het teveel regent ga dan lekker eten, want dan kan je die miserie wat vergeten.

30-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

We hadden gisteren al op voorhand afgerekend voor onze kamer met ontbijt en bij het afgeven van de sleutel bleek dat we nog 4 euro extra moesten betalen. We hadden een 2° tas koffie gevraagd omdat het zo koud was en dat was die extra. Tegen onze zin betaald en dan maar gestart in een malse regen en kil, slechts 12°.

Zwijgend zetten we ons eerste klim van 6 km in met bedampte brilglazen, natte sandalen op gladde pedalen en een nog gladder wegdek.

Opletten dus: “Troage gereje es vroeg thuis” (voor de familie die da verhaaltje wel kent) Na 12 km, een steile helling waar Leentje de pedalen verliest en tijdig van de fiets wipt; te voet dan maar. Pierewiet is galant want na eerst zijn fiets naar boven te brengen keert hij terug voor Leentjes fiets aangezien er geen Eduardo in de buurt was.

De gps-route volgt de camino die alle dorpjes wil aandoen via kronkelende stijgende en dalende wegen. Leentje wil de grote baan volgen met minder km op de wegenborden. Nog even, we moeten nog een bergje over, wegwijzer “tres picos al domain natural” zware klim na 22 km hebben we al 450 hoogtemeters. Pierewiet “en danseuse” en Leentje niet zo comfortabel met e-hulp 2 om toch boven te geraken.  

Op de top, in Colombres.is een mooi herenhuis, ingericht als museum, van Spaanse emigranten die teruggekeerd  hun gestolen rijkdom uitstallen. Villa Quinte Guadeloupe, archivo de indianos met opvallende blauwe gevel. In dit mooie park en met dat uitzicht verorberen we onze pik-nik om 12h30 en het boeltje wordt gesloten tot 15h30 . Het is siësta;.

 We zetten onze weg verder zonder bezoek en we zoeken de hoofdweg op die wel een voldoende brede fietsstrook heeft.

Het loopt zeer goed tot Llanes en op een terrasje willen we opladen.  

1° bar; ‘nen beuzak, no, no

2° vinobar zonder eten, si, si, si en we drinken elk 2 tonica’s. Een waterzonnetje droogt onze klamme kledij en geeft ons weer courage om geestig verder te bollen.

Eerst nog wat gezever bij zonnig weer en een goed lopend stuk; Máa zitte goe, doe eu gat gien ziere? Páa zitte gij wel goe want euwe zak hangt schief. Welke zak? De linkse, zein slotse es open. Verdomme, da slotse éét verre zitte, ’t goa nie goe niemier toe. Stop ‘nen kier ’t es verslete zekers. ‘k zalt nog ‘nen kier in de goeie poziese steke. ’t Es ’t hope da ’t eiuwt tot ‘t endend.

Om 17h in Ribadesella een mooi badplaatsje. We hebben een mooi hotelletje als beloning voor de geleverde inspanning en maken nog een wandeling op de dijk.

De rit: 79 km, gemiddelde 16,4 km/h, 717 hoogtemeters

Logies:Hotel Verdemar

Spreuk van de dag; Heb je langs de grote weg gereden dan heb je heel wat hellingen vermeden.

29-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Een gezellige avond als afsluiter gehad met ons dagje aan zee. Tevens in het restaurant veel ambiance met de voetbal Spanje – Portugal op tv. Opgezweepte Spanjaarden leefden luidruchtig mee en de ontlading was groot bij de overwinning na strafschoppen, leuk om eens in het echt mee te maken.

Gisteren was het zonnig en 38°,maar deze morgen is het zeer grijs  en overtrokken. Pierewiet beloofde een min of meer golvend ritje naar onze tussenstop Santander maar dat starte toch al met een gestage klim van 13km op ons volle maag en dan meer van dat kaliber. We zien maar 20 meter voor ons uit als we in de hoogte zitten door de mist. Er valt een druilige motregen en dat is wat minder voor de fietsvreugde.

Aan de overzet zien we net de boot de trossen losgooien en het zeegat kiezen. Zo een 35 minuten later mogen we er toch op en weer niet zo gemakkelijk met die bepakte fietsen tussen de gewone passagiers. We  kunnen wat op adem komen en met onze regenjasjes aan rijden we Santander binnen.

Grote, drukke stad met immense gebouwen, winkels, banken, resto’s en bars, parken en kerken een beetje zoals in elke grootstad. We vinden een leuke plek om de batterij op te laden en we mogen ze zelf in het stopcontact steken, want zoals BENA schrijft :wat je zelf doet is meestal beter. Ondertussen genieten we van “el menu del dia” We moeten wel wachten tot 13 uur eer ze warme maaltijd opdienen. Na de koffie ons hulpmiddel ophalen en joepie ze is voor 95% geladen.

Gerustgesteld en uitgerust rijden we verder want met volle batterijen is het echt wel plezanter rijen. We klimmen en rijden nog een 50km verder en net voor we ons eindpunt voor vandaag bereiken zien we nog 2 Duitse peregrinos. Enkele tips uitgewisseld en kiekjes genomen

Het stadje Comillas heeft als bezienswaardigheid “El Capricho van Gaudi ea mooie oude gebouwen. We zijn echt wel moe en aan een opfrisbeurt toe. Leentje krijgt flanellen benen als ze stopt en Pierewiet vond het ook meer dan genoeg. Leentje ervaart die kustroute toch meer als een bergroute, het is maar wat ze je wijsmaken in de boekskens en de kunsten van de alom geprezen en soms verfoeide gps.Die kent alleen de windstreken en kilometers die kilo’s worden!

Deze avond weeral fiesta in de stad: we horen al kanonknallen ,muziek en ambiance. Is dat ter ere van onze intrede in de stad of als aanmoediging om verder te gaan?

Vanavond trekken we nog eens de stad in, maar we zijn wel op tijd terug, we zullen ons bedje hard nodig hebben.         

De rit: 81 km, gemiddelde 14,8 km/h, 855 hoogtemeters

Logies: Hotel Solatorre

Spreuk van de dag; Boten houden niet van fietsers.

                               als ze die zien aankomen aan de kademuur,

                               dan vertrekken ze een beetje vôôr hun uur.

28-06-2012, 23:10 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Onze citytrip gisterenavond afgesloten met een glaasje bubbels, een uitstekende maaltijd  en een flesje rood.

Om 7h nog snel de koppen van de e-krant “De Gentenaar” doorgenomen en we leiden onze goed uitgeruste paarden met de lift één voor één naar beneden. Na het ontbijt volgt de derde lifttrip met de bagage, alles goed opgebonden en wijle weg uit Bilbao met een pak goede herinneringen..

Weer is het dat druk verkeer tot 10 km buiten de stad, eerst langs een groot havengebied om dan in ons fietstempo te komen eens we weer door kleinere dorpjes rijden.

De eerste onschuldige klimmetjes dienen zicht aan maar volgen elkaar in sneltempo op dus om 11h een bijlaadbeurt in een bar en wij 2 tonica’s con lemon. Nog geen 20 km verder is ’t weer van da, nu is ze echt zo goed als plat. (zie hoogtemeters) We zijn in Laredo en 2h verplicht terras met eten en drinken en een ex-pelegrina die ons een uurke in ’t Spaans ratelt waar we overal moeten stoppen en hoe we best rijden. Wij verstaan één tiende van haren uitleg en knikkken altijd begrijpend zodat ze zou afronden. Gien avance, dus maar onze velo gepakt en vertrokken naar een overzet om alzo 6km omweg te besparen.

De weg eindigt op houten loopplanken tot halfweg het strand om dan nog 100m de fietsen aan de hand in het zand voort te duwen. Het bootje ligt er al en we haasten ons want we kennen het system al van boten die op tijd vertrekken. Op een loopplank van 40cm breed moet Pierewiet 2X met het volle gewicht van de fietsen op die smalle plank en dan nog goed evenwicht houden of man en paard liggen in ’t water! 5 minuten later aan de overkant  en hetzelfde scenario speelt zich af met een bonus van 20 trappen om de promenade te bereiken.

We zien het nog zitten om nog 15km door te gaan want een gezellig kuststadje wenkt. We vinden ons hotel en krijgen een kamer met zicht op zee. Na deze inspanningen meer dan verdiend en Leentje gaat nog even pootje baden.

De rit: 84 km, gemiddelde 14 km/h, 921 hoogtemeters

Logies: Hotel Las Olas Noja

Spreuk van de dag; Met Gert en Josje is het uit, maar met ons gaat het nog goed vooruit.

 

 

 

 

 

 

27-06-2012, 20:55 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisteren, tijdens onze avondwandeling, ontpopten we ons als kerkgangers. In de 1° iglesia Sint-Nikolaas met prachtig interieur (bladgoud alom) hebben we 2 elektrische kaarsen ontstoken. Eenmaal gebeld aan de sacristie voor de stempel in onze credential (driemaal was om te biechten) Een oude, dove, bevende pastoor kwam de trappen af en moest dan nog terug achter zijne stempel. Leentje is hem een beetje tegemoet gegaan om hem die trappen te besparen.

Volgende kerk een kathedraal Juan XXIII° op de heuvel van Bilbao. Een man raadt ons aan om de lift te gebruiken want die brengt ons wel 50m hoger. 45 eurocent/pers te betalen aan de liftboy die op een barkruk zit in de liftcabine (1,5m X 1,5m)  en steeds mee op en neer gaat. De ransel vol wisselgeld en tickets om zijn nek en uit een portatiefradio die boven zijn hoofd hangt klinkt te luide muziek. (wat een job!)  De kathedraal staat op het hoogste punt dus nog wat trappen maar het was de moeite.

De afdaling van wel meer dan 200 trappen was in de stijl van Montmartre in Parijs en eindigde op een gezellig pleintje waar we onze 2 cervesas dik verdiend hadden.

21h, we wippen als eerste klanten een restaurant binnen en de Spanjaarden arriveren maar rond 22h en zelfs met kleine kinderen bij. Na het eten direct naar bed want het is weeral half twaalf.

Bilbao, un dia de cultura.

Het Guggenheimmuseum heeft heel wat te bieden, eerst en vooral de architectuur (zowel binnen als buiten) maar ook de permanente tentoonstelling is schitterend. Nog meer geluk hebben we met de tijdelijke expositie van de Britse kunstenaar David Hockney.

We vergapen ons vooral aan een 35 minuten durende videomontage. Met 2 X 9 camera’s maakt hij opnames  vanuit verschillende invalshoeken en projecteert die dan op 18 schermen in aangesloten opstelling 3 X 6. Soms worden dezelfde landschappen in een verschillend seizoen met elkaar vergeleken en in een ander beeld laat hij dansers van het ene scherm naar het andere huppelen. FANTASTISCH MOOI!!!!

Alsof we er niet genoeg kunnen van krijgen doen we ook het “Museo  Bellas Artes de Bilbao” aan dat een beetje doet denken aan ons Gents museum van schone kunsten. We krijgen ook compassie met de museumsuppoosten. Hoe lang moet de dag van deze mensen wel niet duren, zo een ganse dag in een zaaltje rondlopen om dan eens uit te rusten op een stoeltje.

Voor ons middagmaal volstaan weer enkele tapas, die we kiezen uit een gevarieerd  aanbod op de toog; We beginnen het te kennen en rond 14h30 nemen we onze siesta want het wordt weer drukkend warm.

Na het dagverslag voor de blog gaan we terug wat flaneren in de stad en ons avondeten zoeken.

De rit:  0  km, gemiddelde 0  km/h, 0 hoogtemeters

Logies: Ibis Bilbao centro

Spreuk van de dag; Voor cultuur en citytrippen moet je een dagje van het zadel wippen.

26-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisteren ons hotel nog geboekt via booking omdat we niet te veel tijd zouden verliezen in Bilbao, we willen echt de stad bezoeken.

Vroeg uit de veren om tijdig te arriveren. Het is maar een kort ritje maar toch direct begonnen met een klim van 4 km. Maar dan was het echt wel een goed lopend parcours.

 In haar enthousiasme démareerde Leentje aan een rotonde en nam de afslag “Bilbao autopista” (minder km?) Pierewiet volgde niets vermoedend de weg van het boekje en dacht dat Leentje” voorop was in de afdaling. Leentje keek om en zag Pierewiet over de brug fietsen en maakte gelukkig rechtsomkeer. Ik dacht dat Leentje nog voorop was en begon aan een spurtje om haar in te halen. Na 2 km gezwoeg begon ik toch te twijfelen en stopte. Was ze nu zoveel straffer geworden of had ze rechtsomkeer gemaakt terug naar huis? Na 5 min wachten kwam een rood vestje in zicht, was het roodkapje?  Nee, het was wel degelijk Leentje die daarna schaterlachend haar verhaal van de snelwegoprit deed.

In de agglomeratie van Bilbao werd het drukker en ook veel vrachtverkeer. Als fietser was het echt wel opletten geblazen om naar ons hotel in het centrum te geraken.

Aan de balie konden we om 11h direct inchecken en hebben meteen een nachtje bijgeboekt want de topattractie “het Guggenheimmuseum” is gesloten op maandag. In onze ruime kamer mogen we ook onze paarden stallen. De bagage met het hotelkarretje eerst naar boven en dan één voor één de paarden de lift in naar onze kamer op de 2° verdieping.

Rond de middag op stap en lekkere warme en koude tapas genuttigd. We flaneren nog wat in de oude stadswijk maar het is echt drukkend warm 29°. We merken dat we fietsbenen hebben gekregen en de wandelbenen kunnen bijna geen trap meer op.

 Het is weer siesta  tot 16h en wij begrijpen waarom. Op een bankje in een park beslissen we om de koelte van onze kamer op te zoeken, we nemen het Spaanse bioritme over.

Twee uren gemaft, het was nodig en nu weer fris om de stad verder te ontdekken.

De rit:  31 km, gemiddelde 15,9 km/h, 208 hoogtemeters

Logies: Ibis Bilbao centro

Spreuk van de dag; Word je gevolgd door de man met de hamer, keer dan vlug terug naar je kamer.

25-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisterenavond  werden we in Zumaia ondergedompeld in een groots volksfeest. La fiesta de Don Juan dat samenvalt met de eerste zomerdag. Dit wordt gevierd met reuze bbq’s, eet- en dranktenten en kraampjes allerhande.  De straten en pleintjes stonden overvol met drinkende lawaaierige mensen en ook spelende en huilende kinderen feestten mee. Vuurhaarden werden buiten aangestoken en kanonschoten afgevuurd. Daartussen moesten wij een rustig zitje zoeken voor ons avondmaal.

Bij het ontbijt gaf Miguel ons nog wat instructies voor een minder lastige etappe op weg naar Bilbao. Gracias Miguel, dat eerste stuk viel goed mee.

Als laatste peregrinos verlieten wij om 8h50 Villa Luz onder een schiterend ochtendzonnetje. We reden langs Bizkaia, nu weten we ook waar die golf vandaan komt.

De zonnecréme kon weer naar boven komen na deliberatie en wordt voor de eerste maal gebruikt. Leentje is in België vertrokken met kloeke Gandaham billen die in Frankrijk al snel veranderden in jambon de Bayonne en hier Spanje jamon Ibérico worden. Als de zon blijft schijnen worden ze bij onze aankomst zeker de délicatesse “Pata Negra” om van te snoepen.

Na 60 km zwoegen is de batterij bijna leeg en we komen aan in Guernika, het dorp dat door de Duitsers verwoest werd bij een bombardement in 1937 en waar Picasso een beroemd schilderij van maakte. Onze paarden stallen we aan de reling langs het water en wij gunnen ons ook wat rust in de tapasbar terwijl de camarero de batterij achter de toog oplaadt.

Een maaltijd, dos cervesas en een uur later zien we dat de batterij; cero,cero,cero,cero…… opgeladen is = PECH. Pierewiet gaat terug en gaat zelf achter de toog el pila aansluiten en ja, de lading start maar we moeten weer een uurtje wachten voor 20 % energie bij te hebben.

Wij gaan ondertussen op stadsverkenning. Nada, museo, iglesia etc… gesloten wegens siesta  en zondag. In dezelfde bar nog een tonic gedronken om de tijd te rekken maar om 15h30 zijn we toch vertrokken.

De batterij slonk zienderogen met de stevige klim naar alto Morga.  We moeten onze slaapplaats vroeger zoeken en op de top is er een mooi hotel naast het terras waar we uitpuffen van de inspanning. We twijfelen niet en reserveren meteen onze kamer. Pechdag ook voor de wifi die maar niet opstart, na een uurtje proberen  en door op een andere pc aan te sluiten lukt het wel. Morgen naar Bilbao.

De rit:  76 km, gemiddelde 14,7 km/h, 928 hoogtemeters

Logies: Katxi hotel Morga

Spreuk van de dag; Wie zijn batterij laadt achter den toog, houdt ze maar beter in het oog.

24-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Het slaperige meisje van de albergue wees ons een kortere weg voor te starten zodat we geen 6 km moesten omrijden voor op de route te geraken. Je zal wel 20 minuutjes met de fiets aan de hand moeten lopen maar dan ben je vlug op de camino.

Allemaal leugens, het was 1,5 km langs een steil pad bezaaid met steenbrokken, nie te doen. Na 50 m was Leentjes pijp al uit en voor Pierewiet was het ook al meer dan genoeg. We gingen door de hel maar we kregen een engel in ons spoor. Puedes ayudarse? Dice angel Eduardo. Leentje subito, No, no, no es necesario (Leentje halfdood en te fier om hulp te aanvaarden terwijl haar voorwiel al steigerde van het gewicht achteraan de fiets) Pierewiet direct tussenkomen, Si, si, si es necesario. De 37 jarige Eduardo nam de fiets over en zei; resto fresco want er volgt nog een serieuse klim na dit bospad. Leentje stapte zelfs zonder fiets aan de hand  hijgend en puffend naar boven. Een foto en multi gracias y besos, buen camino en we konden aan onze klimtocht beginnen.

1h30 onderweg en slechts 7,5 km afgelegd om de top te bereiken. Virage na virage, handen aan de rem en knietjes omhoog binnenkant bocht voor de snelle afdaling. In Pasajes de San Juan wezen attente Spanjaarden ons meermaals de nieuwe weg via una pista roja naar San Sebastian. Muy buen.

Daar aangekomen moesten de batterijen van ruiters en paarden opgeladen worden in een leuke tapasbar en smaken dat het deed.

Een lichtpuntje om heel wat hoogtemeters te vermijden is de tandradtrein die ons 150 m hoger brengt. Een getrek en gesleur met de beladen fietsen op de trappen naar het treintje. Eén zijzak moet eraf om door het deurgat te kunnen, elk zijn apart compartiment en de andere medereizigers niet content. (van die kant moeten we geen hulp verwachten) Eénmaal boven snel uit de wagon en de reistassen op het perron gegooid. De onverschillige conducteur stuurt ons verkeerd, 30 trappen op en dan nog eens terug naar beneden voor de juiste salidad. (eerst de fietsen, dan de zakken en dan Leentje die de wacht hield) Wij moesten als enigen nog hoger op deze berg, al de rest ging naar de cafetaria om te genieten van het panorama. We duwen hard verder maar wel in stijgende richting.

In Zarautz op een terrasje aan el playa besluiten we om nog 10 km verder te gaan om onze slaapplaats te zoeken.

Vals plat ritje tot Zumaia. Onderweg een bereidwillige chauffeur die ons de weg wees naar een albergue maar wij willen een hotel. Info touristica belt naar logiesmogelijkheden en vindt uiteindelijk een appartement voor 1 nacht aan 80 euro, zonder wifi 3 km terug. Als we er naartoe rijden komen we dezelfde chauffeur Miguel tegen die ons een aparte kamer in zijn albergue aan biedt aan 40 euro met wifi = joepie en wij terug.

Daar aangekomen moesten we nog een ½ uurtje wachten voor ze de kamer op de 3° verdieping klaar hadden. Het is een prachtige villa van de voorouders die 15 kinderen hadden en wel evenveel kamers. Op de benedenverdieping in de living/slaapkamer lagen al de pelgrims met zweetvoet- en stinkende wasgeur en nog zo iets van dien aard.

Het derde verdiep is van ons en nu gaan we de stad in voor iets te eten en drinken natuurlijk.

De rit:  63 km, gemiddelde 11,6 km/h, 971 hoogtemeters

Logies: Zumaia Villa Luz

Spreuk van de dag; Met de fiets aan de hand geraakt men ook door ‘t Spaanse land.

23-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisterenavond bij het diner, hebben we van onze vrienden; de tachtigjarige Monsieur Ricard et sa compagne  Demoiselle Vrancken afscheid genomen. Au revoir et à bientôt.

We kunnen natuurlijk niet na elke werkdag een rustdag nemen anders zijn we 2 maanden onderweg. Dus na het ontbijt niet het zwembad induiken maar onze mail en blog nog even checken. We hebben tranen gelachen met de respons in het gastenboek en via de mail. De rijmelarij werkt blijkbaar aanstekelijk, zelfs op een oude hit van Samantha werd er een nieuwe tekst gemaakt. Dat werkte deze morgen als een massage voor hart en ziel. Dank aan alle poëten.

Opgewekt op weg en net op tijd een boswegel vermeden van de vervloekte gedownloade route en met wat info van een duitse wandeltouriste terug op de piste cyclable. We  hadden geen detailkaarten mee van de laatste 200 km tot Spanje  omdat de gps doorgaans zó betrouwbaar is.

Na een gevaarlijke passage door Bayonne kwamen we rond de middag aan in Biarritz waar we  pik-nikten met zicht op zee, wat een verademing voor Leentje die zich altijd lekker voelt aan zee. Veel surfers op de hoge golven en schoon jong volk op het strand. Drie meisjes op het strand leren danspasjes aan.(zie foto) Vanaf nu rijden we door Baskenland en volgen we de corniche langs de kust met mooie panorama’s die snel wisselen van côte sauvage tot riante badplaatsjes.

De eerste stad in Spanje is Irun en “al información turística”  sturen ze ons naar een albergue op de route in Hondarribia. Na wat vraag-  en zoekwerk met onze eerste spaanse palabras worden we tot 3X toe op het zogezegde goede pad gezet. De laatste senora stuurde ons via een steile helling (afstappen en naar boven duwen) naar  onze afgelegen verblijfplaats.

Twee blaffende hondjes en een jong meisje verwelkomden ons hartelijk. We zijn de enige gasten dus kamer, badkamer, living en eetzaal voor ons alleen. We hebben honger maar het zal zeker tot na achten duren voor we wat te verorberen krijgen. Ondertussen droogt onze was buiten en de batterij laadt op terwijl wij ons huiswerk maken. Hier totaal geen luxe maar vredig in de natuur met een kabbelend beekje onder ons vensterraam.

 De rit: 75 km, gemiddelde 14,6 km/h, 527 hoogtemeters

Logies: Albergue Goikoerrota Hondarribia capitan Tximista

Spreuk van de dag; Zelfs als je langs de kust wil rijden, kan je ook geen berg vermijden.

22-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Met milde wind vertrokken in de goede richting tot we na 7 km aan een barrière komen;  DOMAINE MILITAIRE INTERDIT AU PUBLIQUE. De gps-track stuurde ons wel voor de kortste weg door dit domein.

Giene pardon van de onverbiddelijke gendarmes: “Vous devez faire le tour vers le bourg”  En dat wil zeggen dat we rond het meer van Biscarosse moeten, wat een détour van is van 30 km en wij hadden er vandaag 85 km gepland.

Niet getreurd en redelijk optimistisch de andere baan op die ook iets meer hoogtemeters had.

Het is hier zoals bij de kleine zelfstandigen, als ge een rustdag neemt hebt ge ’s anderendaags dubbel  werk. Zwijgend duwen we verder, we geraken er wel, we hebben de hele dag om dit goed te maken.

Wanneer we stoppen in Mimizan om de inwendige mens wat te versterken ziet Pierewiet dat zijn buitenband vooraan een gevaarlijke scheur heeft in de langsrichting. Hij durft niet goed meer verder fietsen en we zoeken een  fietswinkel op. De eerste man die we inlichtingen vragen is een Poolse bouwvakker = nada, dan een onverschillige jonge fransman die ons 5 km terug wil sturen = dat geloven we niet want we zijn dicht bij de plage waar er toch vélo-verhuur is en daar willen we wel 5 km voor omrijden. We vinden er een location de vélos, maar die is gesloten tot 14h.

We posteren ons in de créperie daar rechtover en bestellen alvast 2 crèpes et 2 cafés allongés. Ondertussen mag de batterij achter het buffet opgeladen worden. Het is een min of meer zuiderse uurrooster die op geen kwartiertje kijkt maar dan komt de man opdagen. Geluk, hij heeft buitenbanden in voorraad en die mag Pierewiet in zijn atelier zelf monteren.

We zijn gered en gaan verder op weg voor de resterende 70 km volgens de slimme  gps (track gedownload via gps-ies) Terug worden we tot 2 X toe de verkeerde richting ingestuurd. Leentje wil de gps in de bossen gooien en liever op reisduifgevoel verder fietsen naar het zuiden.

Ondertussen ontwikkeld zich stilaan een metamorphose; Leentje wordt een mythologische figuur “Medea.” Ze zint op wraak op de man die steeds verder ten oorlog trekt en verzint een snode daad.

Vanaf nu, indien de afstand meer dan de geplande 70 km is, geen extra’s en zelfs geen dagelijkse kost meer in Leentjes privé keuken. Honger is de beste saus, wie niet luisteren wil moet voelen!

We arriveren toch nog met een laatste inspanning om 19h maar wel doodmoe in ons hotel. In het zwembad duiken zit er nu niet meer in maar wel een verkwikkende douche voor het diner en daarna nog ons huiswerk van vandaag maken.

Onze laatste dagetappe in Fankrijk is qua afstand zoals onze startrit vanuit Zwijnaarde +/- 130 km en dat is méér dan genoeg.

De rit: 133 km, gemiddelde 18,1 km/h, 295 hoogtemeters

Logies: Hotel Lacotel

Spreuk van de dag; Met de GPS in het bos loopt het soms wel "total loss."

21-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Hier in Biscarosse  zijn we ongeveer halfweg qua km, dus we zijn er nog niet helemaal , bijlange nie, bijlange nie.

Ons hotel is prima, een Logis de France met drie cocottes voor het restaurant en drie schouwkes  voor het logement, alsook verwarmd zwembad. Gisteren hebben we onszelf lekker verwend met een "coupke",een goed menu en een flesje gekraakt op de goede prestatie..

Deze morgen meteen één dag bijgeboekt, zo kon Pierewiet ook op 't gemak de fietsen eens nazien, remmen vervangen en de modder afspoelen en alles goed smeren. Ziezo, goed gedaan maat, het lijken weer nieuwe fietsen.

Ondertussen worden alle kleren eens duchtig gelucht en weer geordend.

Van het teveel aan kledij en de Franse routekaarten willen we af, deze dan ook meteen in een pakje gewurmd. Hier aan de plage was het kantoor op woensdag maar open tot 12 h. Dus moest  Pierewiet naar de post 15 km verder met stevig klimwerk via een VTT-route door de bossen. ('t was leuk) 17,5 euro kwijt en we zijn 2 kg lichter geworden.

Leentje had vandaag geen zin om extra in de hoogte te gaan fietsen Nee, nee, vandaag liever lui dan moe. Alhoewel dat mag niet te lang mag duren want  in zo’n hotel zou je de goesting en het  ritme verliezen waarmee we vertrokken zijn. Maar van opgeven is nog geen sprake.

De rit: 0 km, gemiddelde 0 km/h, O hoogtemeters

Logies: Hotel La Forestiére

Spreuk van de dag; Als we verder doen zoals vandaag, stel dan het einddoel maar in vraag.

20-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Er wordt slecht weer geanonceerd op TV , ’s morgens regenbuien en ’s middags onweders maar we gaan niet zó ver vandaag. 60 km naar Biscarosse plage ttz dat was ons gedacht.

Pletsende regen als we opstaan en Pierewiet houdt zich nog wat bezig met de Wifi die geen ontvangst heeft op de kamer en dan maar zoeken op het terras en bij het ontbijt in het restaurant lukt het wel. Nog even e-mail gecheckt en de horaire voor de overtocht per boot van Cap ferret nar Arcachon geraadpleegd. We moeten de boot halen om 11h30 want de volgende is pas om 14h30 en dat is vrij laat.

Het is 9h38 als we vertrekken en striemende regen voor 37 km naar Cap Ferret maar toch doen we nog een rondje in Lacaneau om dan alles uit de kast te halen op weg naar de veerboot. Na de kustwegen zijn de Landes minder mild, in het begin mooie rechte stukken maar nu steeds hoger/lager (we denken aan Walter Capiau met zijn capriolen vandaag in de krant) We rijden langs zandige stukken magere grond met droge omgevallen bomen en takken als kadavers of versteende skeletten. Art moderne “au naturelle” van de pins des Landes, die boomschors leent zich perfect om het onkruid in onze tuintjes tegen te houden.

We geven GAS, TEGENGAS en BUZZE en halen 24 km/h gemiddeld over de smalle paadjes met boomwortels, dennenappels en putten worden goed vermeden.

11h28 arrivée Cap Ferret en we zagen de loopplank optrekken en de boot wegvaren alvorens we een opmerking konden maken aan de billetterie  “ Te Vroeg Weg!!”  We hadden nog zo ons best gedaan en voelden ons onheus behandeld en ietwat ontgoocheld. Op tijd binnen en toch geen prijs gereden.

Even overleggen; rijden we de baai rond of wachten we 3 h. Leentje gunt de plaatselijke middenstand giene frank meer, stel u voor nog 3 h cafetaria. We laten de boot voor wat hij is en doen ons goesting ttz rond de baai d’Arcachon.

Dat hebben we duidelijk onderschat, het is 65 km “en plus” maar het houdt wel op van regenen. We pic-nicken en drogen onze zwart geel rode jasjes op de fiets. Vive la Belgique!

De batterij van de e-bike heeft al goed gepresteerd en Leentje eveneens. We zoeken een oplaadpunt om bij te tanken maar niet zo simpel. Een bord “crêperie ouvert” trekt  onze aandacht maar de patronne veut fermer sa baraque, desolé.

Nog 20 km eer we een bureau de tabac open vinden met een zéér behulpzame cafebaas die de elektriek graag levert samen met de drankjes om ons te versterken voor de nog resterende 35 km.

De weg volgt weer de kust maar van vlak fietsen is geen sprake. De hoogste duin van Frankrijk “la dune de Pyla” moeten we over en er volgen nog klimmetjes waardoor de batterij zienderogen slinkt.

Stilzwijgend maar nog niet ontmoedigd zetten we onze tocht verder en Leentje heeft nu nog enkel beenkracht. Als het nu nog 15 km of 50 km is, het kan ons niet meer deren maar we zijn toch blij als we om 19 h ons hotel bereiken.

De rit: 128 km, gemiddelde 18,1 km/h, 359 hoogtemeters

Logies: Hotel La Forestiére

Spreuk van de dag; Als je te laat komt voor de boot, wordt de afstand met 65 km vergroot

20-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

8h40 vertrokken voor eerst 25 km richting Royan. Op een mooie fietsroute langs de kust passeren we riante badplaatsen met villa’s van een zekere “grandeur” die al baden in de zon.

In de haven ligt ons cruiseschip al aangemeerd en de passagiers, te voet, met de vélo ou en voîture mogen inschepen. Er zijn er zelf enkele bij die met de camion gekomen zijn, maar iedereen mag mee. We veroveren een 1°rangplaats op het bovendek voor de overtocht van 30 minuten naar Le Verdon door de monding van La Gironde.

“Schip ahoi” en weer de fiets op richting Lacaneau, nog 80 km door de Landes maar +/-  vlak parcours. Van nu af aan kunnen we ons niet meer verkeerd rijden er loopt maar één piste cyclable langs de kust die slingert tussen de pijnbossen.

Elk bos heeft zijn naam en in “le fôret du flamand” is een bicigrina de weg kwijt. Volg maar en we raken aan de praat met Dé uit Meppel (Drente), ze moest eens “kleppen”, want alleen op pad is zwaar. Ze rijdt ook op een e-bike (Flyer) en trekt nog een karretje, en dat viel niet mee op de hellingen en daarom was ze ook naar de kust afgezakt. De fiets laat ze achter aan de Spaanse grens en dan trekt ze zelf het karretje met haar bagage te voet verder langs de “Camino del Northe.”

Jacobs’ wegen zijn ondoorgrondelijk.We fietsen nu naast een naturistenkamp. Zo heeft iedereen toch z’n eigen plekje onder de zon. Wij hielden toch maar onze kleren aan om te passeren langs al die Duitse wagens die daar geparkeerd waren.

Het laatste stuk van ons traject  was een evenwichtsoefening op de balk, een smal gehavend betonpaadje waar fietsers mekaars niet konden kruisen zonder af te stappen. (zie foto)

Vandaag genoten we van de zee, de kust, de boot, de duinen en de bossen en gelukkig weer veilig aangekomen.

De rit: 112 km, gemiddelde 17,8  km/h, 240 hoogtemeters

Logies: Hotel L’Oyat

Spreuk van de dag; Bloemen verwelken, cruisescheepjes vergaan, maar onze fietsen zullen naar Compostela gaan.

18-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisteren bij het binnenrijden van La Rochelle direct een vacantiegevoel. Joepie, de zon scheen, een schitterende jachthaven, leuke terrasjes en winkeltjes, kuierende mensen in zomerkledij, kortom: de bewoonde wereld in een zogenaamde “slechte economische tijd”. 

Na uitpakken en verfrissen waren we ook twee normale toeristen in de stad .Op het terras van restaurant "Du Nord” onze verdiende pint gedronken en ons avondmaal verorberd. De eerste Franse moules marinière met frietjes en caraf wijn. Achter ons zaten 2 sympathieke koppels uit Veurne ook te genieten van hun fietsvacantie, maar wel met de mobilhome als vervoer. Wat tips uitgewisseld  en na onze koffie tevreden naar bedje toe.

Deze morgen opgestaan met een zonnige hemel, het beloofde veel goeds. Nog een toerke door de stad en op weg voor 65 km, bijna plat langs de kust, heerlijk om de zee te ruiken en te zien. Zo belanden we in Rochefort, geen paters te zien, maar wel een aangenaam plein met terrassen waar we ons tegoed gedaan hebben op zijn zondags.

Dan naar de “Pont de transbordeur” ons laten overzetten via deze zwevende brug. Dit is enig in Frankrijk en tevens zijn er maar 8 zulke constructies in de hele wereld. 

Langs aangename fietspaden tussen kreken en kanalen zien we reigers en ook ooievaars en andere watervogels. 

We naderen Marennes, centrum van mossel- en oestercultuur, en dan moeten we nog een grote brug van 2 km over om la Tremblade te bereiken, want daar gaan we nu overnachten.

Terwijl Leentje uitpakt en het huishouden doet, kijkt Pierewiet de fietsen na. Het was echt nodig, Leentje heeft teveel geremd  dus remblokken achteraan vernieuwd. (veiligheid voor alles hé)

Het hotel raadde ons restaurant “Gaby” aan in de vissershaven.  Na de lekkere vissoep en mosselen keerden we tevreden terug om nog snel ons dagverslagje te schrijven.

De rit: 71 km, gemiddelde 13,9 km/h, 150 hoogtemeters

Logies: Hotel Phoebus

Spreuk van de dag; Als je fietst langs de kust laten de bergen je met rust.

JOKERSPREUK OP ZONDAG; Fietsers op zondag met zware zakken, blijven af en toe eens plakken.

17-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m  

Gisterenavond toch nog eens den boutique opengedaan en 11 km in het zwart gewerkt. We reden (zonder batterij) naar het enige café in het dorp waar ze ook nog iets te eten gaven. Désolé monsieur, dame s’avonds doen we de keuken niet meer open. Bière pression genuttigd et à propos, er is een resto op 2 km ” la petite cuillère”. Als het maar 2 km is zullen we toch maar rijden hé. 

Leentje haar humeur zakte al een beetje toen ze de rit voor zich zag: op en neer en hoog. Niet flauw doen en dus hop mee in het gelid. Het werd 5 km in de pletsende regen naar een park  met visvijvers en een beetje camping.  Voilà, we waren er! Al wat ambiance in de zaal, maar OOK DEZE KEUKEN was uitzonderlijk gesloten deze avond wegens een muzikaal optreden. Wij als doornatte cyclisten meewarig bekeken en vriendelijk doorgestuurd naar het derde restaurant:" Le Carpe dO’r" die we al tegengekomen waren onderweg. Ze wezen ons een zogezegde kortere baan langs viswegeltjes om er sneller te geraken gezien de regenvlaag. Merci madame, we keren niet meer terug voor de muzikale avond, non, non.

Daar aangekomen waren er nog 2 personen aan tafel  en maakten ze aanstalten om te sluiten, maar de kok was er nog en er was nog keus. Een pastis om te bekomen en de caraf de vin en de pasta smaakten toch lekker. Op de fiets nu nog 5,5 km terug in de regen, beetje nefast voor de feestvreugde maar eind goed, al goed komen we aan in ons mooi landgoed .

Als we opstaan valt de regen met bakken naar beneden en we staan voor een rit van 90 km. De eerste 50 km vragen weer wat klimwerk, net een roetsjbaan op de kermis of de rups. Deze keer niet overdekt met een knus zeiltje maar wel zo nat als een dweiltje. Daarna loopt het vlak door Les Marais de Poitevin, moerassige grond doorsneden met kanalen als een patroon van Mondriaan, ze noemen het ook Het Groene Venetie van de Vendée.

Vanmiddag veel geluk gehad  bij het vinden van ons middagmaal . Café des Sport kondigde een plat du jour aan maar het was NADA. Madame had geen zin, wel genoeg drinkers aan de toog en spelers aan de tafels. Weer onze helmen opgezet en vooruit. Aan de hoek van de straat zien we een boulangerie /patisserie met een klein kiekenkraampje op hun parking: enkel op zaterdag. Oef, de vriendelijke dame van de winkel biedt ons een plaatsje aan in haar etablisssement.  Monsieur heeft het kiekske versneden in 4 en met ons bakske patatjes erbij zaten we als in een sterrenrestaurant en lekker droog! Leentje had een handdoek, servetten en bestek mee zodat we niets vuil maakten. Als dank nog een koffie en stuk fruittaart verorberd bij die vriendelijke mensen en ze wensten ons ook  gemeend bon courage et bon voyage.

De Atlantische kust bereiken we in La Rochelle. Als Sint-Jacob ons wil zegenen voor deze tocht is hij goed geslaagd maar het is voor ons niet nodig om die zegening een ganse dag aan te houden. We reden toch tevreden nog 35 km verder tot onze bestemming. We herkenden de omgeving want we logeerden en fietsten er al eerder.

Een sms-je van zus Marianne en schoonbroer Norbert die waren op weg naar huis vanuit Spanje via Bordeaux, maar mekaar tegenkomen zou moeilijk worden, we zien elkaar terug thuis hé.

In het hotel de kleren gewassen en gedroogd, zo  waren we weer gewone toeristen in de stad en bovenal: de zon kwam erdoor.

De rit: 90 km, 15,5 gemiddelde  302 km/h,  hoogtemeters

Logies: Hotel Altica

Spreuk van de dag; een lekker kipje met patat, dat hebben we in lang nog niet gehad.

16-06-2012, 00:00 geschreven door los bicigrinos jp&m