Mijn baksteen in de maag wordt groter en groter. Ik blijk toch niet dezelfde gevoelens te hebben voor W als hij voor mij. Heb ook het idee dat hij naar mij vlucht, telkens het bij hem minder gaat!! Zo gaan we niet overeenkomen hoor!!! Vandaag hebben we wel de dag samen doorgebracht. Maar ik geef toe, dat ik blij was, toen hij de deur achter hem toeduwde! En dat zou niet mogen, als je vlinders hebt! Dus, conclussie, nee, dit zal het dus niet worden. Maar hoe zeg ik het hem? Ondertussen had ik toegezegd om volgend week een weekend met hem weg te gaan... Kan dat nu moeilijk afzeggen é...(al geboekt)
Tja, afwachten...
Misschien vraag je je af, hoe komt het toch, je zit hier telkens over leuke dingen te praten wat het W aanbelangt en toch moet je hem nu niet hebben... Wal dat komt omdat S in mijn kopje nog zit. Meer dan ik zou willen toegeven. En voor even heb ik ook geprobeerd om S te vergeten door bij W te zijn. Maar blijkbaar werkt dit zo niet...
Weekje in verlof, eerst wil ik thuis beetje werk verzetten en toch ook beetje tijd nemen voor mezelf nadien! W is gisteren over de middag binnengesprongen met belegde broodjes en zo hebben we gezellig samen gelunched. Deze middag heb ik hem terug gevraagd te komen eten... Zijn madam is nochtans ook op het onverwachts thuis hoor, maar hij verkiest zijn tijd met mij te spenderen, zalig! Misschien dat we volgende week enkele dagen er tussenuit trekken... Zij hadden dit al gepland, maar hij wil niet samen met haar gaan. Nu heeft ze de mogelijkheid gekregen te gaan met haar zus of vrienden, maar ze wil niet. Dus gaan wij dit doen! Tegen haar heeft hij gezegd dat hij nood heeft aan enkele dagen rust, alleen... Tja, veel alleen zal hij niet zijn hé . Soms voelt deze situatie als ene baksteen in mijn maag, het is verre van ideaal! Dat weet ik ook wel!
Maar ik geniet van de luttele uurtjes samen, misschien komt daar verandering in? Wie zal het zeggen, enkel de tijd zal dit uitwijzen.
.
