Soms vraag ik me af waarmee ik bezig ben... Ik ben vroeger belogen en bedrogen geweest. Ofwel ben ik nu paranoïde aant worden, maar ik hoop dat W eerlijk is tegen mij over alles. Gisterenavond had hij terug ruzie met zijn madam. Toen liet hij me weten dat hij terug moest aanzetten van thuis, dat ze hem daar niet wou. Ik vroeg hem waar hij ging slapen. Toen antwoordde hij, ga jij maar slapen, ik kan niet weg! Ze had zijn sleutels weggestoken, zodat hij niet wegkon! Waar is het geloof dan van het feit dat zij hem niet thuis wil??? Als je iemand het huis uitzet, dan steek je zijn sleutels toch niet weg? Dan is de enige andere optie: hij vindt maar iets uit om thuis weg te kunnen???!!! Wat moet ik nog geloven? Zal hem er wel eens over aanspreken hoor. Heb vroeger genoeg zever meegemaakt en ik wil zeker niet terug in datzelfde straatje komen.
Kleine update: Ik heb gisteren S terug gezien na een maandje. Nu moet ik toegeven dat mijn gevoelens voor hem terug de kop staken... Maar hij is er thuis nog niet uit. Hij weet nog niet wat hij wil. Gaat hij zoals belooft, binnenkort een beslissing nemen? Dat weet ik niet. Ik ben het beu altijd te moeten afwachten!!!
Wat heb ik eigenlijk voor leven? Soms vind ik dat het niet veel voorstelt. Dan zegt mijn vriendin altijd: je hebt een dak boven je hoofd, je hebt een toffe job, je hebt een auto, geen financiële zorgen...Je bent toch goed bezig! Dan moet ik haar gelijk geven, op dat vlak heeft ze gelijk. En nu maar hopen dat de rest ook eens wil keren! Dat ik ook eens geluk mag vinden in de liefde!!!
 "Confused"){kind=icon}
