|
Na een heerlijk ontbijt nog een heel leuke babbel gehad met het
Nederlandse koppel. Vertrokken naar Dunedin, maar verder gereden tot aan het
meest noordelijk punt van het schiereiland om daar de Royal Albatros Colony te
bezoeken. Jammer genoeg moest je hiervoor alweer NZD 50 betalen om deze
vogels te kunnen zien en dat vonden we net iets te veel. Wel genoten van het
mooie uitzicht op zee en rotsen.
Rond 15.00 uur ingecheckt in het Larnach Castle. Pas
dan was onze kamer gereed. We logeren in een standaard lodge wat niet meer
betekent dan een slaapkamer met badkamer waar het erg muf rook. Ik heb even wat
deodorant in het rond gespoten
;-) Dit kasteel werd netjes
opgekalefaterd, maar staat in onze ogen een beetje gelijk aan vergane glorie.
Onze lodge, in de omgeving van het kasteel, ligt ongeveer op een 8‑tal
kilometer van Dunedin en ziet uit op Otago Harbour, wat ons een wijd en
prachtig uitzicht geeft op water en bergen.
Naar het centrum van Dunedin gereden om daar Baldwin Street
te bekijken, de stijlste straat ter wereld volgens het Guinness Book of
Records. Deze 350‑meter lange straat stijgt zo maar even met 35 %. Sinds
1990 houdt men hier elk jaar de Baldwin
Street Gutbuster waar deelnemers tegen de tijd naar boven rennen en terug.
Het aantal deelnemers kan oplopen tot 1 000. We zijn even naar de top
geklommen (langs de trappen was het eenvoudiger) en daarna rustig naar beneden
gewandeld en de Chinezen proberen te negeren die nog steeds op dezelfde plek
stonden, poses aannamen en honderduit fotografeerden. Pfff
ik kan geen
Chinees meer zien
:-(
Nadien wilden we nog even de Chinese Gardens bezoeken, maar
we waren een halfuur te laat. Omdat de tuinen pas openen om 10.00 uur
kunnen we ze niet meer bekijken; we moeten morgen immers bijna 400 km
rijden tot Christchurch waar onze fantastische reis eindigt.
Toch nog even fotos genomen van het Train Station en het
Court House alvorens in de buurt van het Ortagon te parkeren en op zoek te gaan
naar een restaurantje. Alweer kip gegeten
Paul zei in de auto dat hij
thuis uitkeek naar een ordinaire boterham met charcuterie en ik kon niet anders
dan dit beamen. Na 3 maanden uit eten gaan, verlang ik ernaar om terug
mijn eigen potje te koken. Raar, maar waar
|
