|
Vrij laat vertrokken omdat we tijdens het ontbijt nog met
andere gasten gepraat hebben. Eerst bezochten we het National Kiwi Centre in
Hokitika. Hier konden we tegen NZD 21/persoon (dit was 60+ tarief) de kiwis
bezoeken. Kiwis zijn eigenlijk nachtdieren en slapen overdag. Rond
21.00 uur worden ze actief. Je kan de grootte van een kiwi vergelijken met
die van een kip. Het is een loopvogel die niet kan vliegen. Ze zijn nagenoeg
blind en hebben een lange bek die ze constant gebruiken om voedsel te zoeken in
de grond. Ze hebben een grijsbruine kleur en vrij stekelige veren. Paul noemt
mij soms kiwi
Tja, mijn haartjes moeten dringend heel gekleurd
worden
Eerst werden de eels (palingen) gevoederd en pas daarna de
kiwis. Er zaten welgeteld 2 kiwis in het verblijf. Een vrouwtje en een
mannetje. Het vrouwtje bleek bij aanvang constant het mannetje achterna te
zitten, zodat hij zich helemaal terugtrok en zich niet meer liet zien. Het vrouwtje
had duidelijk de leiding. We zagen dan ook het vrouwtje in het donkere verblijf
constant heen‑en‑weer lopen en haar bek in de grond te steken om voedsel te
zoeken. Zelfs nadat ze voedsel kregen toegediend op een schoteltje bleek de
kiwi het voedsel moeilijk te vinden. Echt wel grappig
Het was er heel
donker, maar zodra je ogen aan de duisternis gewend waren, kon je ze vrij goed
observeren.
Onderweg geluncht en rond 13.15 uur gearriveerd aan het
Glenfern Villas Hotel. Er bleek niemand aanwezig te zijn, maar er was een
telefoon beschikbaar. Toen we eindelijk iemand aan de lijn kregen, bleek dat we
pas konden inchecken om 14.00 uur. Vermits we geen drie kwartier konden
wachten, hebben we dan maar koers gezet naar de Franz Joseph Glacier. Deze
gletsjer is 12 km lang en ligt ongeveer op een 20 km afstand van de
Foxgletsjer. Het gebied rond de twee gletsjers is een onderdeel van het Te
Wahipounamu, een park dat een natuurerfgoed is van UNESCO. In het verleden was
de gletsjer van onderaan te bezichtigen, maar door de instabiliteit is dit
tegenwoordig niet meer mogelijk.
De gletsjer was niet zomaar te bereiken. Hiervoor moest je
een wandeling van 1,5 uur doen (heen en terug). Het pad was vrij breed,
maar bezaaid met stenen. Het was dus moeilijk en vermoeiend lopen. We deden er
ongeveer een uur over om tot de gletsjer te geraken. Onderweg kleine, maar erg
leuke watervalletjes gezien en prachtige fotos kunnen nemen. De weergoden
waren ons weer gunstig gezind want we konden de gletsjer in de zon
fotograferen. Even gerust aan de gletsjer en dan de terugtocht aangevat. We
waren ongeveer 2 uur onderweg (fotos en selfies inbegrepen).
Nadien besloten we naar de Fox Glacier te rijden, ongeveer
21 km verderop. Er was een lookout die ongeveer heen en terug 20 min
in beslag zou nemen. Die hebben we eerst gedaan. Het was niet echt de moeite
want de gletsjer was maar van heel ver te bewonderen.
Toch aan de wandeling begonnen naar de Fox Glacier, maar na
ongeveer een 20‑tal minuten beseften we dat we nog niet halverwege waren en zijn
dan maar teruggekeerd naar het hotel. De receptie was immers maar open tot
19.00 uur en we moesten nog inchecken.
Aan de receptie dadelijk een restaurant in de buurt
gereserveerd (Alice May). Een shuttlebus zou ons ophalen en naar het restaurant
brengen en weer terug. Maar eerst even het verhaal van Alice May, waarnaar het
restaurant genoemd is. Alice May kwam uit een groot en zeer katholiek gezin.
Rond haar twintigste raakte ze zwanger van haar vriendje, maar haar kindje werd
dood geboren. Plots wilde de vader niet meer trouwen met Alice, waardoor ze het
heft in eigen hand nam en haar vriend 4 x in de borst schoot met een
revolver die in haar handtas zat. Daarna probeerde ze de hand aan zichzelf te
slaan, maar om de een of andere reden mislukte dit. Ze moest de gevangenis in,
maar werd na 6 jaar weer vrijgelaten. Ze hertrouwde en kreeg nog
6 kinderen van haar nieuwe man.
Morgen gaan we naar Wanaka, zon 286 km verder
|
