Vanochtend rustig ingepakt en na het ontbijt vertrokken richting Taupo. Onderweg was het erg regenachtig, maar dat vinden we niet erg als we ons verplaatsen. Het grootste meer van Nieuw‑Zeeland, Lake Taupo, is gevormd door één van de grootste vulkanische explosies ooit. De eerste uitbarsting was zo’n 26 500 jaar geleden, waarna door de klap, het hele Noordereiland onder een 100 meter dikke laag as kwam te liggen. Alle vegetatie verdween. De tweede was zo’n 1 800 jaar geleden, waarbij het as tot 55 km in de atmosfeer werd geworpen. Er waren berichten dat de knal zelfs in China was gehoord. Ook uit Italië kwamen berichten van donkere wolken en spectaculaire zonsondergangen. Taupo staat bekend als het walhalla voor forelvissers. Het wordt dan ook de hoofdstad van de forel genoemd.

In de buurt van Taupo bezoeken we de Huka Falls, een kolkende massa water die zich tussen de rotsen door perst. Het debiet is 282 000 liter per seconde. In één minuut kan je twee Olympische zwembaden vullen, wat getuigt van een zeer groot debiet. We hebben ondertussen al veel watervallen gezien tijdens onze reizen, maar deze was echt overweldigend. In één woord … wow!

Onderweg geluncht in een dorpje waarvan we ons de naam niet meer herinneren wegens onuitspreekbaar. Onze reis verder gezet naar Mount Tongariro waar we zullen logeren in een echt château. Gearriveerd rond 14.00 uur, ingecheckt en uitgepakt. We verblijven op de 3^de verdieping (de hoogste) en hebben een mooi zicht op de vulkaan Tongariro. Het is de meest actieve vulkaan in het gebied. De meest recente uitbarsting was op 21 november 2012, waarbij een aswolk tot 4 213 m werd gerapporteerd. Dit was slechts 3,5 maand na de voorlaatste uitbarsting op 6 augustus 2012. Echt fijn om te weten …

Het Visitor Centre wist ons dadelijk te vertellen dat de Red Crater, het Emerald Lake en het Blue Lake die we zeker wilden zien zo’n 8 uur in beslag zou nemen. Ja, en zij bedoelde enkel te voet te bereiken … Om onze namiddag verder nuttig te besteden, besloten we het Whakapapaniu Track te volgen naar de Tawhai Falls. Het track was zo’n 6 km lang, heen en terug. We begonnen om 15.20 uur aan de wandeling en ondertussen was de zon van de partij (nochtans maar 19 °C en frisse wind). We moesten eerst fameus klimmen om de falls van boven te kunnen bewonderen om daarna weer een hele daling te doen via trappen en tussen allerlei wortels en stenen. We hebben er in totaal 2 uur en 10 minuten over gedaan (foto’s inbegrepen). Na de inspanning van gisteren was dit echt wel genoeg. Ik heb me, na het douchen, haast volledig ingesmeerd met Flexiumgel …

Rond 19.00 uur gedineerd in het aanpalende restaurant van het château want ik had niet veel energie meer om rond te lopen. Wel lekker gegeten voor een redelijke prijs. Morgen en overmorgen kan ik mijn pijnlijke spieren en knoken even laten rusten.

Een paar dagen rust zal wel eens deugd doen. Enkele dagen moeten inhalen,maar het blijft altijd boeiend. De fotos zijn ook prachtig. De vermoeidheid begint zich te uiten. 

16-01-2018 om 19:26 geschreven door Wiske