Wakker geworden en geschrokken van het uur! Het alarm was niet afgegaan! Het was al tien voor 8! Snel gewassen, tanden gepoetst en alles ingepakt. Ik moet zeggen, zonder pochen, dat we daar tegenwoordig heel bedreven in zijn. :-)

Vanochtend weer lekker buiten ontbeten in het Ponsonby Art Hotel. We sliepen ditmaal in een mooie, grote kamer zonder trappen en met een comfortabele badkamer, dus deze keer geen kans om te struikelen vermits zich alles op het gelijkvloers afspeelde.

Rond half tien vertrokken richting Waitomo om de Glowworm Caves te bezoeken. Waitomo bekent letterlijk in de Maori‑taal ‘water dat door een hol stroomt’. De Waitomo Caves vormen een gigantisch grottenstelsel waarvan een groot deel nog niet eens werd ontdekt.

Het bezoek was een dure grap (NZD  51/persoon), maar zeker de moeite waard. Toen we onze kaartjes reserveerden, konden we de grot pas bezoeken om 15.30 uur. Op dat moment was het half één en 3 uur wachten, vonden we veel te lang. We moesten immers nog helemaal naar Rotorua rijden, zo’n 140 km verder. Maar, we wilden de glimwormen echt wel zien en vroegen ons af of we ondertussen geen wandeling konden maken in de buurt. We keerden terug naar het ticketbureau en toen we onze kaartjes kochten, bleek onze tour een uur vervroegd te zijn. Blijkbaar had iemand zijn online tickets geannuleerd. Wij sprongen een gat in de lucht en besloten eerst onze picknick op te eten, een lekkere koffie te drinken en daarna een wandeling te doen. Veertig minuten later stonden we tijdig aan de ingang. De gids was een vrouw wier familie al heel lang deze grotten beheerde. Ze had zussen, neven, nichten, tantes enz. die in dit bedrijf werkten.

Wij bezochten de Ruakuri grotten, eerst te voet en daarna met de boot o.l.v. een gids. Miljoenen glimwormen bedekken het plafond van deze grot en het lijkt net alsof de Melkweg uit de hemel is gedonderd en zich heeft vastgeplakt aan deze grot. Je kon zien dat de gids echt in haar job opging, zo enthousiast vertelde ze over de glimwormen. De glimwormen geven licht af om insecten aan te trekken. Eénmaal het insect dicht genoeg bij de glimworm komt, geeft de worm een kleverige stof af zodat het insect als het ware vastplakt aan de worm. Daarna wordt het smakelijk opgegeten. Het leven van de worm is echter niet benijdenswaardig. Als hij volgroeid is, moet hij nog snel een paringspartner vinden, waarna hij sterft. De sukkelaar kan immers niet eten. Een bizarre dood …

Rond half vier in de namiddag verder gereisd naar Rotorua. We hebben ondertussen geleerd dat we onze gps mondjesmaat informatie moeten toedienen of ze is totaal haar kluts kwijt. Omdat ze signalen krijgt van diverse satellieten slaat ze dikwijls de bal volledig mis en moeten wij keer op keer horen ‘perform a U‑turn when possible’. Om gek van te worden … Dus telkens we een stadje of groot dorp op de kaart vinden, zetten we dit als trefwoord in de gps en dan is er geen enkel probleem. Al doende leert men!

Tegen half zes onze lodge gevonden. Om bij de receptie te geraken, moest je hiervoor wel een heel smalle laan stijl naar beneden rijden (links beton, rechts prachtige paarse bloemen). Ik vraag me af wat er gaat gebeuren wanneer je hier een tegenligger ontmoet … Als ik bang ben, doe ik mijn ogen toe. Maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet want Paul is een heel goeie chauffeur.

Ons klein appartementje ziet uit op een prachtige tuin met mooie bloemen en het zicht op een uitgestrekt meer met een steiger. In het water vind je zwarte zwanen  en kleine watervogels die constant duiken naar vis. Lieflijk mooi.

Na een verfrissende douche de smalle laan van de B & B ditmaal stijl naar boven gereden naar de Eat Street. Dat is niet de ware naam van de straat, maar je vindt hier het ene gezellige restaurant naast het andere. Wij kozen voor het Steak House en hebben ons tegoed gedaan aan een lekker steak met frietjes en een slaatje. Voor Marleen, Kim en Hilde … ik heb maar een paar frietjes gegeten … ;-)

We hebben heel wat informatie gekregen aan de receptie om de dag morgen zinvol op te vullen. En nu een beetje uitrusten. Kan vandaag niets posten op de blog, want er is geen internet. Een paar dagen geleden woedde nl. een erg zware storm met blikseminslag die de kabels van het internet verwoestte. Morgen wordt de wifi beslist hersteld.