Vandaag wordt een reisdag; we keren terug naar Auckland, maar zullen een mooie scenic drive doen. Aan het ontbijt kennisgemaakt met de Nieuw‑Zeelandse vrienden van onze hosts Phil en Wendy en ook nog met Duitse gasten. Langer aan tafel blijven zitten door de leuke conversatie. Toen we eindelijk vertrokken, met een fikse handdruk van de Nieuw‑Zeelandse vrienden, bood Wendy ons 2 cakes van de ontbijttafel aan. We hebben die vriendelijk aanvaard en ik heb haar beloofd een positieve recensie op Tripadvisor te schrijven.

Vertrokken rond tienen en gekozen om via de oostkust naar Auckland te rijden en niet via de snelweg, want daar is immers niets te zien. Omdat we toch langs de Haruru Falls passeerden (die waterval die we gisteren misliepen), besloten we om daar even een kijkje te nemen. Op weg van de parking naar de falls zagen we een kip en haan met hun 7 tjirpende kuikens. Keilief! De waterval, die zogenaamd weinig water bevatte, was toch wel de moeite. Het water moest in hoefijzervorm naar beneden stromen en dat deed het net niet. Het is immers zomer en dan is het water schaars hier. Beneden merkten we kanovaarders op die zo dicht mogelijk het neerstortende water trachtten te benaderen. Heel mooie foto’s gemaakt.

De reis voortgezet om na Omapere het Waipoua Forest te bezoeken. Eigenlijk moesten we er niet veel voor doen, want de weg die we volgden liep gewoon doorheen het bos. Dit is het belangrijkste Kaurireservaat.

De kauri is een conifeer die enkel voorkomt in Nieuw-Zeeland. Kauribossen zijn enkel nog te vinden in het noordelijke gedeelte van het Noordereiland in de regio Northland. Kauri's kunnen tientallen meters hoog worden en zijn pas na 800 jaar volgroeid. Wij bezochten de Tane Mahuta met een hoogte van 51,5 m en een omtrek van 13,8 m. Het is een erg imposante boom …

Onderweg, rond twaalf uur, hadden we de cake van Wendy al verorberd. En die was ongelooflijk lekker (daar gaat mijn lijn!). Verder gereden en gezocht naar een plek om te lunchen, maar niets om te eten tegengekomen … Eindelijk arriveerden we in Dargaville waar we een eettentje binnenvielen met grote honger. He was ondertussen al 14.00 uur. We bestelden dadelijk een cappuccino/hot chocolate, een toast met pâté en een panini met gerookte kip. De drank werd dadelijk geserveerd en die was dan ook al lang opgedronken vooraleer de lunch eraan kwam. Na ongeveer een halfuur meldde de dienster ons dat ze helaas geen gerookte kip meer in huis hadden. Paul koos dan maar voor gerookte zalm. Maar zelfs dan duurde het nog onmenselijk lang vooraleer we te eten kregen. Paul vroeg zich al af of ze lunch en dinner niet door elkaar zouden gehaald hebben. Een andere ober vroeg ons plots of we al besteld hadden. Jaaaaa! En Paul antwoordde dat wij vóór de avond in Auckland moesten zijn. Even later kwam de eerste dienster en die vroeg of we nog altijd geen eten hadden??? Anyway, om een lang verhaal kort te maken, kregen we na 3 kwartier eindelijk onze lunch voorgeschoteld. Hier komen we nooit meer terug. De tent heette niks voor niks Blablabla …

Toen we Auckland naderden, hebben we redelijk wat file gehad ondanks het feit dat het zaterdag was. We arriveerden pas laat in het hotel in Ponsonby en besloten dadelijk te gaan eten aan de haven van Auckland. Gedineerd in een trendy restaurantje met live muziek en ons tegoed gedaan aan lekkere slaatjes. Nog even gewandeld langs de jachthaven. Hier liggen echt mooi en dure jachten. Langs de promenade volgt het ene dure restaurant het andere op. Er heerst een geweldig leuke sfeer daar!

Morgen trekken we naar Rotorua.