Vroeg afgereisd omdat we vandaag alweer zo’n 517 km moeten afleggen. Gsm was geprogrammeerd op 06.30 uur. Stipt op dat uur kregen we een stem te horen die zei dat het half zeven was en die de weersvoorspelling meedeelde i.p.v. het door ons gekozen deuntje. Wij waren perplex … Bleek dat ik gisteravond nog snel het uur van ontwaken had gewijzigd, waardoor ik Bixby had ingeschakeld. Dit is een dienst die Samsung Galaxy aanbiedt en een overzicht biedt van je foto’s, je agenda, nieuws, je hartslag enz. Blijkbaar kan het ook gebruikt worden als wekdienst.

Enkel koffie gedronken en beginnen rijden. Buiten de 517 km moeten we ook van auto wisselen in het Hertzkantoor van Yulara, waar we logeren. Het rijden ging vlotjes. Geen mens te zien op de eindeloze, verlaten wegen buiten een paar tegenliggers. We ontdekten ook een bordje waarop vermeld stond dat we moesten uitkijken voor road trains van 53,5 m! Dit verbaasde ons omdat we dachten dat de langste road train 36,5 m lang was. We zijn er eentje tegengekomen en die was beslist overweldigend. Wat een gevaarte!

Onderweg gaan eten in een Roadhouse. De helft van een wrap verorberd omdat hij nogal groot uitviel. De rest bijgehouden tot we weer honger kregen. Daar ook gemerkt dat er weer een uurverschil was; we waren immers het Northern Territory binnen gereden. Het is hier een uur vroeger, dus hadden we ons middagmaal al om 10 uur … En dan klagen de Belgen omdat ze moeten overschakelen van zomer- naar winteruur. Wij hebben al 3 x een tijdverschil meegemaakt op 5 weken … Voor alle duidelijkheid … momenteel is het hier 8,5 uur later dan in België!

Op weg naar Uluru kom je Mount Connor tegen. Het is een prachtige, reusachtige rotsformatie maar heeft helaas een grijze kleur en geen rode. Vele mensen denken dat dit al Ayers Rock is, maar dat is het niet. De foto’s bewijzen dat deze berg wel heel indrukwekkend was.

Het hotel goed gevonden, maar de temperatuur valt een beetje tegen. Het is hier ongeveer 40 °C en de hitte is overweldigend. Gelukkig was er bewolking! In de zon moet het moordend heet zijn. In plaats van de auto voor de deur van de hotelkamer te parkeren, moesten we hem op de parking vooraan het hotel achterlaten en te voet met al onze bagage zo’n 10 minuten wandelen naar onze kamer. De instructies van de receptioniste klopten alweer niet zodat we in de moordende hitte verkeerd liepen. Dan maar onderweg in een winkeltje van het hotel de weg gevraagd. Eindelijk onze hotelkamer gevonden en het beviel ons heel goed. Het was de wandeling waard!

Dadelijk de weg gevraagd naar het Hertzbureau want we moesten onze Toyota Corolla inruilen tegen een Toyota Prado 4x4. Alweer op het verkeerde been gezet door de receptioniste. In Australië is men blijkbaar niet in staat de correcte weg te wijzen. Gearriveerd aan het Shell benzinestation, getankt en alweer de weg gevraagd. Bleek het bureau van Hertz haast naast ons hotel te liggen. Het was een moeilijke bevalling voor het meisje achter de counter, maar uiteindelijk toch een Mitsubishu Pajero gekregen i.p.v. een Toyota Prado. Een heel toffe wagen, automatisch, terwijl we ene met versnellingen dachten te krijgen. Paul heeft de gebruiksaanwijzing moeten doornemen om te zien hoe de wagen in 4x4 werkt, want er was niemand die uitleg kon geven. We zullen wel zien … maar ik heb alle vertrouwen in mijn ventje.

Gegeten in de Bistro van het hotel aan een redelijke prijs voor een lekker gerechtje. Eindelijk nog eens een salade kunnen eten! Verslag gemaakt en toen ik wilde aanloggen op het internet bleek dat er ‘too many devices connected’ waren. Allez, dan maar de wifi op mijn gsm uitgeschakeld en geprobeerd op het netwerk te geraken. Niet makkelijk, aangesloten, niet aangesloten en zo gaat het maar voort. Maar, ondanks de frustratie, houden we vol … :-)

Winteruur en zomeruur, weet je nu al welk uur het is hahaha 

19-12-2017 om 19:35 geschreven door Wiske