|
Vanochtend Coober Pedy bezocht. We hebben maar 234 km
te rijden op de Stewart Highway, dus we hebben tijd zat; het is toch altijd
maar rechtdoor
;-) Tijdens onze
rit vroegen we ons af wat die kleine bergjes in het oh zo eentonige landschap
van rode aarde met steppegras waren. Waar opaalzoekers het landschap hebben
omgewoeld, ligt het vrijwel boomloze terrein bezaaid met bergen aarde. Waar men
dus dacht opaal te vinden, begon men te graven en liet men de afval achter. Dat
verklaart de ligging van deze hopen aarde. Zij liggen soms op kilometers
afstand van elkaar.
Eerst een bezoek gebracht aan de Old Timers Mine. Deze biedt
een fascinerend inzicht in de wereldberoemde opaalmijnindustrie van dit outback‑stadje.
Met een helm op het hoofd vertrokken door de nauwe gangen van de mijn en hebben
geleerd hoe mensen heel hun dag ondergronds doorbrachten in vreselijk
erbarmelijke omstandigheden. Soms kostte het weken om een gat te boren in de
rotsen vooraleer men kon graven naar opaal. Opaal is een amorfe variëteit van
kwarts. Opaal kan kleurloos zijn, wit, melkachtig blauw, grijs, rood, geel,
groen, bruin en zwart. Het opaal is één van de mineralen die fossielen vormen
of kunnen vervangen. Zo zagen we fossielen van schelpen in opaal.
Sommige mensen hadden in de mijn een klein appartement, een
kinderkamer en een keuken uitgehouwen in de rotsen. Het was er lekker koel en
het was dichtbij het werk. Je moet nl. weten dat de temperaturen hier hoog
kunnen oplopen. Je vindt hier ook een gamma van historische gereedschappen,
zoals lampen, een gemotoriseerde lier, een theodoliet van een landmeter en een
originele Royal Flying Doctor First Aid Kit om geïsoleerde bewoners te
behandelen en te redden. Ook een tandartsstoel en apparatuur die de tandarts
gebruikte, kom je hier tegen.
Net op tijd om het voederen van kangoeroes te zien in het Josephines
Gallery & Kangaroo Orphanage. De eigenaars hebben een art‑gallery en
zorgen al 15 jaar voor de opvang van gewonde of zieke kangoeroes. Ze
hebben er momenteel 3 en een joey (baby kangoeroe). We mochten ze voederen. De
snack bestond uit gedroogde vruchten en wasabinoten. Heel voorzichtig
knabbelden de dieren aan de noten en toen er niets meer op mijn hand lag, likte
Shauni mijn hand helemaal schoon. Zo lief!
Volgens de reisgidsen leven en werken de mensen in Coober
Pedy voornamelijk ondergronds. Maar we ondervonden dat dit niet helemaal waar
is. In Coober Pedy gebeurt heel veel bovengronds. Er zijn een restaurants,
bars, hotels, shops bovengronds, maar je vindt er tevens een ondergrondse
orthodoxe kerk, Saint Elijahs. Daar zijn we ook een kijkje gaan nemen. Heel
speciaal!
We logeren in Marla Travellers Rest in Marla. Marla is een
service centre aan de Stuart Highway. Buiten het service centre is er geen
bebouwing. Het ligt immers in het midden van de Australische outback. Toch vind
je hier een kleine supermarkt en een tankstation. Marla ligt aan The Ghan
spoorlijn. De trein doet de plaats 4 x per week aan. Voor de rest is er
totaal niets te zien in dit hete oord. Hoewel, er lopen hier veel aboriginals
rond die door de ober van het restaurant aangemaand worden schoenen aan te
trekken
;-)
|
