|
Vroeg vertrokken vanuit het resort omdat we vandaag zon
slordige 700 km moeten afleggen. Het vervelende is dat we eerst terug naar
Gawler en Port Augusta moeten rijden om van daaruit te kunnen vertrekken naar
Coober Pedy. Coober Pedy staat bekend als de opaalhoofdstad van de wereld. De
naam is afkomstig van Kupa Piti, een Aboriginalnaam die witte man in gat betekent. De stad ligt in de Outback, honderden km
van de dichtstbijzijnde nederzetting af. Vanwege de weersomstandigheden wonen
de meeste mensen ondergronds en werken ze in ondergrondse mijnschachten. Je
vindt hier dus o.m. kerken, hotels, bedrijven
onder de grond.
Omdat het een behoorlijk af te leggen afstand was, zijn we
verschillende keren gestopt om onze benen even te strekken en wat rond te wandelen
om ons verstand op nul te zetten. Ik heb natuurlijk niet veel moeten doen, al
het werk was voor Paul, de chauffeur. En hij heeft het super gedaan! We hebben onderweg
ongeveer 4 x moeten stoppen, o.a. voor een grote dode kangoeroe die in het
midden op ons rijvak lag en waar we echt niet konden over rijden, en 3 x
voor emoes met babys die de weg overstaken. Gelukkig heeft Paul goede ogen en
hebben we tijdig kunnen remmen. Je mag hier tenslotte toch over het algemeen 110 km/uur
rijden op de wegen.
Gegeten in Studs Roadhouse en een lekkere cappuccino/hot
chocolate gedronken. Onderweg waren we niet verbaasd weer op een eindeloze weg
te rijden voor honderden kilometers zonder veel passage te zien, behalve road
trains. Uiteindelijk gearriveerd rond 16.30 uur in het Desert Cave Hotel.
We kregen een ondergrondse kamer toegewezen met alle comfort. Alleen is het
water hier een dure zaak. Gelukkig konden we douchen al kwam het water maar
mondjesmaat uit de sproeier
Eindelijk hadden we weer internet! Ik had bijna
afkickverschijnselen
Dadelijk ingelogd en dochterlief en de Milonnekes
op de hoogte gebracht van onze avonturen. Ogenblikkelijk een aantal fotos
verkleind en geprobeerd ze op de blog te zetten. Blijkbaar valt het internet
hier vaak weg, want ben er nog altijd niet in geslaagd. Zucht!
s Avonds gaan eten in het restaurant van het hotel
(buiten eten leverde weer enkel burgers en pizza op). Maaltijden waren hier
weer erg duur. Ik koos voor een penne met garnalen en chorizo en pikante saus
en Paul had een kangoeroesteak met courgetten en couscous. Hij haat couscous,
maar er je kon er geen frieten bij krijgen. Mijn penne was lauw en van garnalen
was er geen sprake. Ik besloot de dienster hierover aan te spreken. Zij haalde
de chef erbij en ik kreeg een gratis dessert aangeboden, een dessert waarvoor
ik absoluut niet had willen betalen, maar we waren blij met de compensatie en
hebben het broederlijk gedeeld. En nu tijd voor een slaapmutsje in de kamer
|
