|
Vandaag leuke dag gehad. Na een ontbijtje op het prachtige
terras met uitzicht op de plezierhaven van Port Fairy vertrokken naar Hamilton.
Onze host, Richard, van het Oscars Waterfront Boutique Hotel, had voor ons het
adres van een computerwinkel opgezocht in Hamilton, een stad die we zouden
kruisen als we naar Dunkeld, onze volgende bestemming, zouden reizen. Eindelijk
duidelijkheid in het vooruitzicht!
Toen we arriveerden in Hamilton bleek de computerwinkel
gesloten te zijn en ik bedoel daarmee terminaal gesloten. Ik ging informeren
bij de kapper die naast de computerwinkel gelegen was en er bleek een andere pc‑winkel
te bestaan 2 straten verder. Daar werden we vriendelijk geholpen door
Ricky die gelukkig van wanten wist. Het was dan toch niet onze usb‑uitgang die
om zeep was, maar slechts het toestelletje waarmee ik fotos van de SD‑kaart op
de tablet zette. Hij bood dadelijk een ander toestel aan dat over 6 verschillende
uitgangen beschikte. Dat wat de oplossing! Voor $ 40 waren we gesteld en
super blij dat we de volgende 2 maanden verder onze fotos konden opslaan.
Snel een sandwich met heel veel groenten gegeten in een
koffiebar en dadelijk richting hotel gereden. Ondanks het feit dat het adres
alweer geen nummer had, heeft onze gps het hotel feilloos gevonden. Dadelijk
ingecheckt, een reservatie voor het avondeten gemaakt (19.30 uur, want er
is hier niet veel keuze), bagage weggeborgen en vertrokken naar de Grampians.
Grampians National Park is een zandsteengebergte en kreeg
zijn Engelse naam in 1836 van Major Thomas Mitchell, die de Grampians op de
Grampian Mountains in Schotland vond lijken. In 1984 werden 1 672,29 km²
van de Grampians beschermd als nationaal park. Hier moeten we beslist een
aantal lookouts bezichtigen
Op het verste punt liggen de Mackenzie Falls. Het is
ongeveer 90 km rijden, een lange rit dus vooraleer we de parking van de
Falls opreden. De Falls liggen op 2 km afstand van de parking en zijn
ongeveer 25 m hoog en 20 m breed. Die 2 km gaan dus recht naar
beneden via paden en trappen. De Falls waren overweldigend. We hebben er al
verschillende gezien in vorige reizen, maar deze was de wandeling zeker waard.
Mooie fotos genomen en uiteraard ook een selfie. De terugweg was goed voor
37 floors. De dragers van een Samsung Gear II‑horloge weten waarover
ik spreek
(voor de leken, 1 floor= 3,5 m stijgen).
De volgende uitzichtpunten waren de Reed Lookout en The
Balconies. The Balconies is rotsformatie die zich boven een diep dal bevindt; als
het ware een stenen balkon
Toen we daar arriveerden, bleek dat er een
aantal jongeren zich op de rotsformatie bevonden en daarmee de regels
overtraden want het was verboden terrein. Er stond zelfs duidelijk een bordje
met No Access op die plaats; het was
zelfs onverantwoord! Dit betekende dat je, vanuit de lookout, niet alleen de
rotsformatie zag, maar ook de jongeren die zonder enige verantwoordelijkheid op
het uiterste puntje van de rotsen waren gaan zitten en elkaar onophoudelijk
fotografeerden. Omdat dit maar bleef duren, heb ik hen vriendelijk (inwendig
kokend) toegeroepen dat ik graag een foto van de rotsformatie wilde nemen maar
zonder hen en of ze even opzij wilden stappen. Eén van de meisjes reageerde
heel positief en dreef de hele groep opzij zodat we toch nog een mooie foto
konden nemen.
Volgende lookout, de Boroka Lookout, hebben we moeten
overslaan wegens tijdgebrek. Het lag nog eens 15 km verder van de weg het
binnenland in. Daarna nog het Wonderland Carpark bezocht dat bijzondere
rotsformaties bevatte die op de Grand Canyon leken. Mooie omgeving met een
rotsachtig pad waardoor we alweer moesten klimmen (goed voor mijn bips!).
Ondertussen was het al vrij laat in de namiddag geworden en
op onze terugweg moesten we plots snelheid minderen en stoppen. Net voor ons
stond een vrachtwagen en blijkbaar was er net voor de vrachtwagen een boom
omgevallen. Het Rescue Team moest de boom opruimen, maar daarvoor moest hij
eerst in stukken gezaagd worden. We hebben daar even tijd verloren. Pas rond
19.30 uur terug in het hotel aangekomen en dadelijk de receptie laten
weten dat we wat later zouden komen eten. No worries antwoordde de
receptioniste
Voor het eerst een steak gegeten omdat we er zon zin in
hadden. Gelukkig hadden we frites als side dish, want de steak werd à point
geserveerd, zoals gevraagd, maar zonder groenten. Als ik thuiskom, ga ik massas
groenten eten en nooit meer klagen dat ik ze moet kuisen
;-)
Snel nog het verslag typen en de fotos in de juiste mapjes
steken, want dat is al een paar dagen misgelopen. Blij dat het probleem
opgelost is
|
