|
Gisteren nog vergeten te vertellen dat ik eindelijk, na
12 dagen nog eens een wasje heb kunnen doen. Ik wist niet dat ik zo
gelukkig kon worden van wassen
;-)
Vanmorgen op tv verontrustend nieuws gehoord over de
weersomstandigheden in Victoria (zuidoosthoek Australië). Er zouden hevige
stormen met veel wateroverlast voorspeld worden met zelfs overstromingen en dit
binnen de 48 uur. Er is op dit moment, en dat is om 21.00 uur
plaatselijke tijd, al zoveel neerslag gevallen als in één maand. No worries,
hoor je mij al denken, ware het net niet dat Melbourne net de bestemming is die
wij aandoen binnen 48 uur. Morgen wordt een heel lange reisdag naar Perth
om van daaruit een vlucht naar Melbourne te nemen. Hopen dus dat het weer zich
bedenkt en de weergoden ons goed gezind zullen zijn!
Vanochtend na het ontbijt willen we een aantal lookouts
bezichtigen. We begonnen met de Coastal Cliffs, die liggen het dichtst bij het Kalbarri
Edge Resort waar we logeren. We hebben zalig mooie fotos genomen. Tegen een
uur of één bedroeg de temperatuur al 31 graden. Gelukkig is er genoeg wind
om de temperatuur draaglijk te maken.
Na de middag bezochten we het Kalbarri National Park en
de Murchison River met zijn uitzichtpunten. We waren gewaarschuwd! Hier was het
nog heter en moesten we zeker water en vliegennetjes meenemen, mochten we een
wandeling doen.
We reden rechtstreeks naar het verste punt, nl. Hawks Head.
Daar konden we immer in de schaduw picknicken. Toen we even gingen verkennen,
ontdekten we dat buiten picknicken geen optie was. In heel Australië leven nl. exemplaren
van een mini‑versie van onze vliegen. Het zijn kleine, irritant zoemende
beestjes die onmiddellijk op je hoofd gaan zitten en absoluut een voorkeur voor
je oren en je neus hebben. Je wordt er gewoon compleet gek van! Daarom hadden
we van onze buren een vliegennetje te leen gekregen zodat je tenminste je
gezicht kan beschermen. Dan maar in de auto gegeten
Heel de namiddag deden we de meest waanzinnige uitzichtpunten
aan. Sommigen waren dadelijk bereikbaar, voor anderen moesten we wel
1,2 km (heen- en terug) stappen, wat helemaal niet zwaar is, mocht het
niet in de brandende zon gebeuren, eerst stijl naar beneden en daarna stijl
naar boven. Vergeet ook niet het vliegennetje dat de zichtbaarheid van de
omgeving hevig beperkte en dat je ook belette om deftig te drinken. Ondertussen
amuseerden de vliegen zich rot
Rond 17 uur besloten we nog even naar de supermarkt te
gaan om water, cola no sugar (want zo heet cola zero hier), crackers en
vochtige doekjes te kopen. Onderweg kruisten we een politiewagen en die deed
teken om te stoppen
Meestal betekent dit troubles. En ja, we hadden
prijs
een speeding ticket
Waar we maar 60 mochten, reden we 72!
Hij vroeg Pauls rijbewijs en verdween voor een paar minuten. Toen hij
terugkwam, deed hij een mooie geste! Hij had de maximumsnelheid verlaagd met
1 punt, zodat we zogezegd maar 71 reden, wat ons een boete van slechts
100 dollar (lees 65) opleverde i.p.v. 300 dollar (lees
200)! Dat was, ondanks alles, toch een meevaller. Even lief gelachen
naar de politieagent en hem ontzettend bedankt voor de kleine boete.
Gedoucht en gegeten in dezelfde eettent zoals gisteren, want
ondertussen is het hier nog altijd low season. Deze keer een heel lekkere
salade gegeten.
Het beetje pech blijft blijkbaar duren, want nu werkt de
adapter voor mijn SD‑kaartje niet meer. Dus vandaag geen fotos op de blog. In
Perth kunnen we hopelijk een ander exemplaar kopen. Ik probeer alvast een paar
fotos van mijn gsm te posten.
|
