|
Na een leuk en gezellig ontbijt met de Australische en
Duitse gasten rond half 10 vertrokken vanuit The Rosewood. Jane hartelijk
bedankt voor haar gastvrijheid, haar tips en haar babbels. Beloofd om op
Tripadvisor een recensie te schrijven. Snel een lunch gekocht in de shop van
het tankstation, want we hebben ondervonden dat het eten hier ontzettend duur
is.
De eerste en enige voorziene stop naar Fremantle is
Busselton. Daar hebben ze een echte jetty (lees: pier) van 1,8 km lang.
Die willen we wel eens zien
Busselton blijkt een bruisend stadje te zijn
en vermits het zaterdag is, lijkt iedereen naar het strand te gaan. Het is er
dus ontzettend druk, maar gezellig.
Toen we naar de pier wandelden, zagen we vuurpijlen in de
lucht, afgevuurd vanaf een schip op de zee, een helikopter die ter plekke bleef
hangen en tenslotte zo laag boven het water hing dat er iemand uit gedropt
werd. Het bleek om een rescue-oefening te gaan. Trouwens de jetty vierde
vandaag zijn 30‑jarig bestaan en daardoor moesten we geen inkom betalen om op‑en‑neer
te lopen. Omdat het zalig weer was (zon 29 °C), besloten we de pier af te
wandelen. We moesten immers maar 270 km rijden vandaag.
Onderweg op de pier zagen we verschillende vissers. Zij
vissen meestal op kleine inktvissen. We zagen iemand de ingewanden uit de
inktvis halen op een speciaal daarvoor gebouwd aanrecht (ja, net zoals in de
keuken). Even later zagen we een andere visser een pas gevangen inktvis van de
haak halen. Net toen wij passeerden, spoot de vis een enorm grote hoeveelheid
inkt (zwarte smurrie) op het hemd van de man. Hij lachte met het voorval
,
wij ook omdat het ons net niet besmeurde!
Na de wandeling van ongeveer 3,6 km hebben we een lekkere koffie gedronken op een
terras met uitzicht op de zee. Iedereen was in opperbeste stemming
Het
was immers weekend!
Onze weg verder gezet tot in Bunbury en daar gepicknickt in
het zonnetje bij het water op een bank. Daarna verder gereden tot in Fremantle.
Net voor we Fremantle binnenreden, gaf ik het adres van ons hotel in, maar de
gps bleef maar zoeken naar een signaal. Zeker2x geprobeerd, maar geen
resultaat. Dan maar de boel afgezet en weer helemaal opgestart. Nog steeds geen
resultaat. Paul ging de weg dan maar vragen in een winkel. Daar kenden ze hotel
Esplanade niet. Bij een derde poging hadden we eindelijk satellietontvangst,
dus vonden we zonder problemen ons hotel. Het is een enorm groot hotel met bar
en een hele grote eetzaal. Wij zitten op de 3de verdieping in
kamer 327, een ruime kamer met grote tv, kluis en koelkast.
Nogal snel vertrokken om de omgeving te verkennen en vermits
het haast tijd was voor het avondeten een Italiaan binnengestapt. Ik at alweer
sla met kip, Paul had een pizza. Wel lekkere wijn gedronken ... Nadien nog
wat rondgewandeld en daarna in ons hotel in de bar het verslag van vandaag
getypt en de fotos gesorteerd. Morgen wordt een rustige dag. We hebben niet
veel te bezichtigen, dus no worries zoals de Australiërs hier zeggen.
PS: de kerstboom staat hier al te schitteren
|
