|
Na een lekker ontbijt, verzorgd door onze gastvrouw Jane en
een gezellige babbel met Karen en Lloyd uit de UK, vertrokken voor een ritje
naar Cape Leeuwin (spreek uit Luwin), het meest zuidelijke punt van het Australische
vasteland, genoemd naar een Nederlands schip, de Leeuwin. Op de kaap staat de
Cape Leeuwin vuurtoren. De toren zelf is 39 m hoog, maar vanwege de
plaatsing op de kaap bevindt het licht zich op 56 m boven de zeespiegel en
heeft een bereik van 25 zeemijl. De toren heeft een ronde conisch vorm en
is gemaakt van lokaal aanwezige kalksteen. De eerste kerosinelamp had een
intensiteit van 250 000 candela (is
de eenheid van lichtsterkte). Deze werd in 1925 vervangen door een
verbeterde versie die driemaal krachtiger was. Tot 1982 werd de lamp handmatig
bediend, maar in dat jaar werd de lamp en het draaimechanisme vervangen door
elektrische versies. De hallogeenlamp van 1 000 watt heeft een
lichtsterkte van 1 miljoen candela. In september 1992 werd de bediening
volledig geautomatiseerd. Hier zie je ook de samenvloeiing van de Indische en
Stille oceaan
Even gestopt bij Hamelin Bay en een wandeling langs het
strand gemaakt. Hier kan je stingrays (roggen) zien die in de zee zwemmen. We
hebben er idd een aantal zien zwemmen, maar konden jammer genoeg geen fotos
maken.
Van daaruit gereden naar Café Boranup waar we een Thaise
pompoensoep aten en een lekker ijskoffie/ijschocolade dronken. Meer moet dat
niet zijn
Daarna wilden we Lake Cave bezoeken, maar het duurde wat
lang alvorens de guided tour begon. Daarom Mammoth Cave bezocht zonder guided
tour, maar met een toestelletje waarmee je info krijgt over de verschillenden
grotten. Die van Paul stond op Mandarijn, maar dat zagen we pas toen we de grot
betraden ;-) Na de tour hebben we wel 171 treden omhoog moeten klimmen om terug
boven te geraken. Best heavy! Ik heb dan ook 21 floors gedaan volgens mijn
stappenteller
Vervolgens naar Xanadu Winery gereden voor een heuse
proeverij. Lekkere witte en rode wijnen geproefd, maar niks gekocht. De
gemiddelde prijs bedraagt immers AUD 39 tot 59, wat zon 26 tot
40 euro per fles bedraagt. Een beetje veel voor ons
Besloten om na de wijnproeverij te reserveren in het
restaurant dat we gisteren niet vonden, nl. Morries. We moesten wel reserveren
omdat ze daar ook werken met 2 shiften. Eindelijk vonden we het bewuste
restaurant en bleek dat ze ook een gezellig terras hadden, dus daar hebben we
een Chardonnay gedronken. Omdat ik altijd hardop praat (ja, zelfs in het
Engels), vroeg ik me af of er hier een wifi-code was. De jongedame naast ons
antwoordde haast ogenblikkelijk. Ja, er was een wifi‑code, nl. jazznights, en
dadelijk waren we in gesprek. Bleek dat ze a.s. zaterdag ging trouwen en wel in
het Wine Estate, Xanadu, waar we even voordien een wijnproeverij hadden. Zij
was ontzettend sympathiek en heeft ons nog een aantal bezienswaardigheden
aangeraden om de volgende dag te doen. Nadien zagen we haar in gezelschap van een
jongeman en ik vroeg haar of hij the lucky one was. Ogenblikkelijk stelde ze
hem voor en hadden we alweer een fijn contact met locals.
Even snel naar het guesthouse om andere kleren aan te
trekken en ons klaar te maken voor het avondeten. Onze dienster, Katie van
Morries, herkende ons meteen. Lekkere vis gegeten, maar het viel ons op dat er
eigenlijk weinig groenten geserveerd werden. Dat is jammer. Toch een leuke dag
gehad vandaag.
|
