|
Geslapen tot 06.30 uur en uiteraard volledig
uitgeslapen. Paul ging even informeren of we konden ontbijten, want we hadden
nog steeds geen stroom. Er bleek een basic ontbijt mogelijk te zijn, maar
weliswaar zonder koffie. Nou ja, muesli met fruit en light melk voor mij en een
boterhammetje met jam voor Paul was voor ons meer dan genoeg. Nog een glaasje
appelsap erbij en we konden er weer tegen. Bij het uitchecken bleken we het
ontbijt (dat niet was inbegrepen) niet te hoeven betalen. Dat was een mooie
compensatie voor het geleden ongemak vonden wij
:-)
Ondertussen scheen de zon volle bak in Kalgoorlie, net alsof
er gisteren niets was gebeurd. We reden dadelijk terug naar de goudmijn en tot
onze grote verbazing was de mijn toegankelijk voor visitors. Eenmaal boven
hadden we dadelijk een prachtig zicht op de mijn. Ondanks de stroompanne
gisteren was het één en al bedrijvigheid in de mijn. Zware trucks reden heel
langzaam naar boven en wanneer ze elkaar kruisten, moesten ze extra voorzichtig
zijn om niet van de helling te schuiven. Heel indrukwekkend!
Van Kalgoorlie de highway naar Esperance genomen. Weer uren
gereden op een eindeloze lange weg waar we slechts enkele tegenliggers hadden,
waaronder voornamelijk road trains. Onderweg een stop gemaakt in Norseman om de
Tin Camels te fotograferen. Deze zijn een eerbetoon aan de vroege kameeltreinen
die goederen vervoerden van en naar de stad. Camel teams waren in het begin van
de eeuw een algemeen zicht in en rond Norseman. Niet alleen werden zij door de
prospectors gefinancierd maar ze waren ook betrokken bij de installatie en het
onderhoud van de telegraaflijn van Oost‑West.
In Norseman gezocht naar een restaurantje waar we een snelle
hap konden eten. Er was maar één eettent open en gelukkig serveerden ze daar
een wrap met kip en verse groentjes. We dronken nog een lekkere coffee caramel
en vervolgden al vlug onze weg. Nog even gestopt bij Beacon Hill Lookout maar
dat was niet echt de moeite. Dan maar rechtstreeks doorgereden naar Esperance.
We reden richting zee en stopten al gauw voor een spectaculair
uitzicht. Wat is het hier mooi! De zee, de rotsen, de branding
En het
water was hemelsblauw!
We logeren in de Esperance B&B en werden zeer
vriendelijk verwelkomd door de vrouw des huizes, Heather. Het verschil tussen
een hotel en een B&B is wel heel groot (ook ondervonden in Zuid‑Afrika
vorig jaar). Je wordt hier echt hartelijk en persoonlijk verwelkomd en je kan
hier genieten van allerlei faciliteiten, o.a. een persoonlijke uitleg over de
bezienswaardigheden, de restaurants, de leuke plekjes, wandelingen enz. Ook
hebben we hier een klein appartementje met slaapkamer, badkamer en wc. We
kunnen zelfs de ruimte afsluiten met een deur. Beneden hebben we een koelkast
te onzer beschikking om water, cola en wijn te bewaren. We zijn dan ook de
enige gasten in de B&B. Hoe fijn is het om hier ook een wasje te kunnen doen!
Morgen zal Heather me hierin begeleiden. Hoera, morgen weer propere kleren!
Rond vieren vertrokken om een wandeling te maken langs de
Esplanade. Die loopt parallel met de kustlijn. Heerlijk de zeewind in je haren
te voelen terwijl je je benen strekt! Na de wandeling iets gaan drinken in het
Pier Hotel. We wilden hier later gaan eten maar omdat ze geen wifi hadden, was
dit geen optie. Dan maar gekozen voor het Best Western Hotel, maar eerst thuis
gaan douchen.
Heel lekker gegeten! Paul had een heerlijke steak met
frietjes en ik had Thaise visballetjes met lekkere rauwe groentjes en een sweet
chili saus. Onze huwelijksverjaardag gevierd met een cocktail omdat het
gisteren allemaal een beetje in het water viel
Al 2 dagen geen verslag kunnen posten op de blog. Dit
keer omdat de vorige gasten het totaalpakket van de data van de wifi hadden
opgebruikt. Niet fijn voor de uitbaatster, niet fijn voor ons! Dus jullie
zullen nog een beetje geduld moeten hebben.
|
