|
Op tijd opgestaan en na het ontbijt nog even onze mails
gecheckt, want de wifi in Hyden is beperkt tot de inkomhal, de bar en het
restaurant. Bij het uitchecken kregen we nog een discountbon van
40 ct bij het tanken van diesel/fuel aan het tankstation van het
hotel. Gelukkig doen we dit altijd. Elke ochtend tanken zodat we onderweg niet
in de problemen komen.
Gps ingesteld, maar we werden totaal de verkeerde kant
opgestuurd
Dan maar de wegenkaart erbij gehaald en zelf een route
uitgestippeld. Dat werkte
Er volgde een rit langs eindeloze wegen zonder
ook maar één tegenligger
Toen we eindelijk op de Great Eastern Highway
kwamen, leek het een makkie om tot in Kalgoorlie te rijden. Maar niets was
minder waar
We waren deze ochtend al vertrokken met regen, maar tegen de
tijd dat we de highway opreden, goot het pijpenstelen, was het stormweer en
bliksemde het. Alles was grijs en het rijden was allesbehalve leuk. Halverwege
de rit zijn we zelfs even moeten stoppen om Paul een beetje te laten rusten.
Naarmate we Kalgoorlie naderden, bleek er wat licht in de
lucht te zitten. Toen zagen we dat er hier een ware storm door het stadje was
geraasd. Overal zag je ontwortelde bomen, omvergeblazen omheiningen en veel
afgerukte takken over de weg. Rond 15 uur passeerde hier dus een ware
zomerstorm. Ook rond het hotel lagen takken en geknakte bomen
Wij zijn
het oog van de storm nipt ontlopen!
We checkten in, maar door de stormschade was het systeem
uitgevallen en kregen we geen gepersonaliseerde deurkaart. Iemand van de
receptie deed de deur van onze kamer open zodat we tenminste onze bagage konden
wegbergen. Maar toen was er nog wel internet en werkte de televisie! Dadelijk
vertrokken om de beroemde Super Pit Mine te bezoeken. Dit is de grootste goudmijn
ter wereld. Ze produceert meer dan 800 000 ounces goud per jaar. Het
gat in de aarde van deze goudmijn is 3,5 km lang en 1,5 km breed,
groot genoeg dat Ayers Rock er in zijn geheel in past. Jammer genoeg was de
mijn gesloten wegens stroompanne. Zo jammer, want we zijn helemaal naar hier
gereden speciaal om de mijn te zien.
Snel een BWS gezocht om wat wijn in te slaan. We wisten al
dat het hotel geen eten kon serveren, want er was een trouwfeest aan de gang.
Toch suste men ons met de belofte aan roomservice.
Na de douche toch nog maar eens gaan kijken in Hannan
Street, de straat met de vele restaurantjes. Geen enkel restaurant bleek open.
Eenmaal terug in het hotel bleek er nog steeds geen verlichting te zijn en geen
wifi. Toen we ook nog een stroompanne hadden, was het hek helemaal van de dam. Dus, kort samengevat
geen goudmijn,
geen eten, geen verlichting, geen wifi. Natuurlijk treft het hotel totaal geen
schuld en hebben we gewoon pech. Hier zitten we dus op onze 39ste huwelijksverjaardag
in een onverlichte hotelkamer zonder avondeten. Ik had deze dag toch wel anders
ingevuld gezien
Het is nu 19.45 uur en ik stik van de honger! Om
20 uur dan maar gaan slapen. Hopelijk morgen meer geluk!
|
