|
Al helemaal ingepakt om 10.00 uur stipt. Michaël van BrassCars, ons luchthavenvervoer, was te laat op de afspraak, maar belde ons toch om te melden dat hij onderweg was. Gelukkig verliep het verkeer naar Brussel vrij vlotjes voor een weekdag. Geen uur later arriveerden we al op de luchthaven. Zalig was het om te merken dat de incheckbalie al open was en we helemaal niet moesten aanschuiven.xml:namespace prefix = "o" ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik was echter een beetje ongerust over het gewicht van onze bagage. Mensen die mij kennen, weten dat ik graag al eens een ander tenuutje aandoe en vermits we zowel lange als korte broeken, t-shirts met lange en korte mouw (ook topjes), fleeces, lichte vestjes, jassen enz. moesten pakken, was ik bang dat we zouden moeten bijbetalen. Onze koffers wogen, volgens ons draagbaar meetinstrument, respectievelijk al 30 en 32 kg. En toen moesten de opladers nog ingepakt worden, 2 toiletzakken vol schoonheidsproducten (tja, ik wil er nog goed uitzien en ja, ik word ouder en heb meer producten nodig om ongeveer hetzelfde effect te bereiken) én 2 toiletzakken met pillen! Anyway, bij het inchecken bleek mijn angst vals alarm. De twee koffers wogen iets meer dan 30 kg, dus mijn angst was beslist ongegrond. Volgend jaar kopen we dus een nieuw meetinstrument of we zetten onze koffer op de weegschaal, zoals we vroeger deden.
Op de luchthaven nog een wijntje gedronken (na een relatief dure lunch). Dat wijntje kostte zo maar even 19 euro voor 2 glazen en dan was de wijn nog niet koud en niet lekker. Ik was er niet goed van
We vlogen eerst naar Dubai, zon 06.40 min vliegen. Daar kwamen we aan om 21.15 uur Belgische tijd. Het uurverschil in Dubai bedraagt 3 uur, dus arriveerden we rond middernacht. Daar we nog tot 03.15 uur tijd hadden vooraleer we opstegen, gingen we graag een wandelingetje maken op de luchthaven middenin de vele boetieks van grote, chique merken, de talloze brillenzaken, Starbucks koffiezaken en eetzaken. Alles vonden we, behalve een bistro waar ze een glas wijn serveerden. Het is duidelijk
de moslims drinken dus echt niet
Dan maar een cola light gedeeld en gewacht aan de juiste gate. Ook nu ging het inschepen vlotjes, maar groot was onze verbazing toen we het vliegtuig zagen staan! We hadden nog nooit met zon enorm toestel gevlogen. Alweer Emirates, maar deze keer een dubbeldekker
Ja, ja, er was een heuse bovenverdieping
Het duurde dan ook een hele poos vooraleer iedereen zijn handbagage had weggestopt en zijn plaats had gevonden. Er was nog één plaats vrij naast Paul en we hebben echt geluk gehad dat er niemand opdaagde. Zo had hij wat meer beenruimte want economy is niet gemaakt voor mannen met lange benen. Het heeft nog wel zon slordige 45 minuten geduurd alvorens we opstegen, want het was zeer druk volgens de captain. Gelukkig had de drukte vóór ons vertrek geen invloed op het aankomstuur. Vermoedelijk heeft de piloot was sneller gevlogen.
Eenmaal aangekomen in Hongkong, bagage opgepikt en de airportshuttle genomen tot eindhalte Hongkong. Een vriendelijke jongedame heeft ons alle informatie gegeven voor een heen- en retourticket en gaf ons ook informatie over de gratis hotelshuttle. De airportshuttle is een voorbeeld van efficiëntie: talloze efficiënt gebouwde opslagplaatsen voor de reizigersbagage en comfortabele, brede stoelen. Hier kan België nog wat van leren
Eenmaal aangekomen in Hongkong werden we als bijna vanzelf geleid naar de gratis shuttlebus (H2) die ons naar ons hotel zou leiden. Een uur na landing werden we gedropt in de straat van ons hotel. En toen stonden we daar met onze bagage. Even zoeken naar de ingang zou geen probleem moeten zijn
, maar het was een vrij smalle straat met vele wolkenkrabbers, veel verkeer, veel voetgangers en we zagen niet dadelijk de naam van het hotel verschijnen. Ik besloot een jonge voorbijganger aan te spreken. Hij lachte me vriendelijk toe (en antwoordde in het Engels, oef ...) en deed ogenblikkelijk zijn oortjes uit, grabbelde in zijn zak naar zijn smartphone, opende Google Maps, lokaliseerde de naam van het hotel, opende daarna Google Streetview en draaide zich om met een smile om, om te zeggen dat we 10 meter verder, achter het hoekje, ons hotel zouden vinden. Zo merkten we meteen dat de technologie hier nog een pak meer gevorderd is dan bij ons. Echt wow!
De lobby van het hotel bleek op de 2de verdieping te liggen. Daar werden we alweer zeer efficiënt benaderd, maar het Engels heeft hier een zeer vreemd accent. Daarbovenop spreken ze ongelooflijk snel zodat we in de lift elkaar even moesten testen wat we juist wel/niet verstaan hadden. We kregen een kamer op de hoogste verdieping toegewezen, nl. op het 38ste! Maar
met uitzicht op de haven
Zalig!
Ondertussen was het zes uur s avonds en al vrij donker toen we besloten om iets te gaan eten. We hadden al snel een Ibishotel gevonden in de buurt waar er happy hour werd gehouden. Ja, ja, uiteraard geen happy hour voor de door ons gekozen cocktails
Maar ja, we moeten nog veel leren
Nu is het haast 22 uur en duiken we ons bed in, want we zijn ondertussen al 31 uur wakker!
|
Geniet van de eerste dag in Hong Kong
