Vorige week donderdag sliep Badri niet thuis en besloten we om samen met de kinderen een klein festje te bouwen thuis. Muziek volledig open en dan de nepalese dansen proberen te leren. Dit lijkt veel makkelijker dan het is maar uiteindelijk gaat het gewoon om het plezier. Het was 1 van de eerste keren dat de kinderen zo enthousiast waren en zich ook volledig lieten gaan. Je merkt echt een duidelijk verschil of badri thuis is of niet. Nog geen enkele avond z gelachen als toen, echt avond om te blijven herinneren maar zo zijn er wel meerdere. We krpen uiteindelijk veel later dan normaal toegestaan in bed en besloten om uit te slapen want de dag erna ging ik samen met mieke en hans het nepalese nachtleven eens gaan verkennen. Onze eerste stop waseen gezellige taverne voor stukje taart en koffietje. Je moet weten dat ze hier al vanaf 4 beginnen uit te gaan. Daarna gingen we op zoek naar het belgische frietkot maar dit zag er zo vuil uit dat we besloten om in iets typisch nepalees te gaan eten.De Rum doodle bar noemde het restaurant. Echt aanrader voor alle toeristen. Volledig het restaurant hangt vol met papieren voeten met boodschappen van toeristen. En terwijl je eet is er een liveband die alle soorten muziek speelt maar voornamelijk rock. We zijn hier dan ook enkele uren blijven zitten na ons eten. Hans dronk enkel water maar ik en mieke ontdekten het nepalese bier en dit viel wel in de smaak. Gelukkig niet zo straf dan bij ons want 650ml per fles. Erna trokken we naar een gezellig tuinte met terug een liveband maar na slechts vijf min viel de politie binnen en namen ze de gitarist mee waarop vele klanten rechtstonden en begonnente vechten. Wij besloten dan maar m te vertrekken en richting tom and jerrys te gaan. ans had het daar niet naar zijn zin en ging rond 22.30 slapen maar ik en miee namen nog paar everestbeer en hadden gezellige avond. We kregen dan ook nog eens gratis chips van baas dus alles was perfect. Uiteindelijk dan beetje in de wind richting hotel vertrokken om 01.45. Het nachtleven valt niet te vergelijken met het onze maar heeft zeker n vast zijn charmes. Mieke en ik hadden afgesproken elkaar te wekken om 11u wan we moeten voor 12 uit het hotel. Zo gezegd dus zo gedaan en dan tevoet richting huis maar dit duurt een kleine twee uur.dus namen we een taxi tot in sita paila chock dat ongeveer halfweg ligt. In de namiddag trokken we naar ncn (namaste children nepal). Daar de hele dag gevoetbald met de jongens want op zaterdag geen school en rond 7 naar huis om geslaagde dag af te ronden. Mieke voelde zich niet zo goed en kroop onmiddelijk in bed.De volgende dag terug naar ncn om de stolen en tafels een laatste laag verf te geven en om eindelijk de speelruimte leeg te maken. ook zorgden we ervoor dat er een omheining gebouwd kan worden op het dak van het weeshuis. Dag erna gingen we inkopen den want we zouden croque monsieur maken voor iedereen. Blij dat we alles hadden gevonden hoewel de hesp er niet eetbaar uitzag. Maar niemand die klaagde en het smaakte dusja. In de namiddag gingen we naar het schooltje om lessen bij te wonen en te kijken wat ik daar van therapi ekan geven. Ik weet niet waar eerst te beginne maar kan hier zovel doen als ergo. Dit wordt echt een schitterende uitdaging. Gisteren was het uiteindelijk tijd om eens alles te wassen want mogen vertrekken we op trekking voor 14 dagen. Mieke en ik deden dit dan ook maar voor hans was dit niet nodig en hij voelde zich niet zo bijzonder goed. In de namiddag vertrokken ik en mieke nr ncn om de tafels gaan af te kuisen want karki had geholpen met verven maar natuurlijk heel de witte bovenkant mee roo gevrf. Dus schrobben was de boodschap zonder white spirit. Eerst met staalwol en erna met zeep en tandenborstel. Roeien met de riemen die men heeft noemt men dit. Terug een ervaring rijker. Rond 15.30 waren de eerste kinderen daar en kon ik therapie geven. Uiteindelijk is dit voor de kinderengewoon spelen maar onbewust trainen ze wel hun motoriek en leren ze logisch en strategisch denken. Ik en mieke amuseerden ons kostelijk en het was doodjammer dat we om 6 moesten vertrekken want het wa donker. Maar vrtekken is niet zo simpoel want ze lieten niet toe dat we alleen giongen. Dus dan maar stkje met taxi. Hadden we dit op voorhand gweten waren we zeker nog paar uurtjes langer gebleven maar das ged voor volgende keer. s' Avonds was eer terg geen elektriciteit en kropen hans en alle andere kinderen rond 20.30 n bed. Maar ik en mieke hadden totaal nog geen zin dus deden kaarsje branden namen ons paar koekjes en babbelden nog een tijdje. Eens de elektriciteit terug belde ik nog eens naar huis want laten weten dat ik twee weken weg ben en dan i bed kruipen. We ontdekten trouwes naast de spinnen een vierde kamergnoot, muizen. Dit is niet zo naar de zin va mieke en ik vind dit ook niet optimaal maar gewoon negeren en slapen is de booschap. Voila dat was het zo een beetje voor deze keer en nu zal je 2 weken moeten wachten want op trekking.
