Deze week is echt voorbij gevlogen. De eerste dag gingen we winkelen voor de educatieve speelruimte en kchten tapijt want de betonnen vloer is veel te kud om op te zitten. Maar eigenlijk willen we van die grote speelmatten en deze hebben ze her maar niet voldoende en dus zoals gewoonlijk in nepal duurt het heel erg lang voor je zo iets te pakken krijgt. Maar ik ben er gerust in dat ik ze zal krijgen als ik maar een beetje geduld heb. Het enige nadeel aan die dag was dat ik behoorlijk ziek was maar gewoon even op de tanden bijten en de dag erna is het over want je weet dat het door het eten komt. De dag erna gingen we naar school om daar een les te volgen met Hans. Hij was toneeltjes aan het spelen en oefenen met die mannen en zo kon ik wat observeren. Na de les gingen Mieke en ik richting NCN om het tapijt te gaan leggen. Er was wel een klein probleemtje en dat was onze tape. We haden tape gekocht maar blijkbaar hadden ze die de vorige avond al voor andere dingen gebruikt. Volgende morgen bleven Mieke en ik thuis om onze medicijnen te ordenen en alles te beschrijven in het engels zodanig dat de mensen hier weten wat ze waarvoor kunnen gebruiken. Eens dit gedaan gingen w naar ncn om de meubels te plaatsen maar eens we dit gedaan hadden zagen we dat we het anders wilden en zeiden dit ook tegen badri. s 'Avonds was er normaal geen bijles want Ussa kon niet komen maar ik en Mieke besloten om gewoon zelf bijles te geven want anders maken die kinderen hun huiswerk niet. Dit was echt super want als Ussa erbij isdan gaan de kinderen automatisch meer naar haar toe want zij kan het in nepalees uitleggen. Volgende dag moesten we eerst 2 uur wachten op chauffeur om naar thamel te kunnen gaan en daar poefkes te kunnen kp[en zodanig dat de kindern niet op de grond moeten zitten. Nadien besloten w om te voet naar poshpatinath (hindoeistische crematies) te gaan. Maar we liepen hopeloos verloren en kwamen midden in een betoging van de communisten terecht. We vonden het al raar dat er zoveel volk liep en geen enkele toerist. Pas toen we ineens een ganse groep met vlaggen enz zagen staan wisten we dat we hier niet moesten zijn. Maar nood brak wet en we moesten er voledig door of anders moesten we terugkeren. Dus keuze snel gemaakt en er gewoon doorstappen. We hadden veel beziens maar uiteindelijk nemand die iets zei. En diegene die nog het meeste gaapten waren de agenten die volledig gewapend instonden voor de veiligheid. Dit was op zich wel tof om eens mee te maken maar misschien niet zo slim van ons om er door te lopen. We zijn toch geraakt waar we moesten zijn en genoten er echt van. s' Avonds aten we de beste pizza van nepal en kcht ik nog 3cds voo 1 euro stuk. Dag erna gingen we eerst naar thamel achter de vloer maar zoals je al kan denken was het nog steeds niet binnen. Du gingen we maar naar ncn om bijles te geven en te vragen wat ze p hun vrije zaterdag wilden doen. Zr vroergen ons om hen te leren dansen en of zij ons dan nepalese dans konden leren. Dus gingen we zaterdag zoals beloofd naar cn om te gaan dansen. In de voormiddag eerst alles klaarzetten want geen radioen dus via computer. Maar eens geinstalleerd konden we beginnen. Het begin verliep een beetje chaotisch maar uiteindelijk hebben ze ons toch leren dansen. Dit is erg mooi maar oh zo moeilijk. Nadien leerde ik hen de swing en hier zijn ze echt volledig zot van dus volgende week moeten we cds meenemen en hen volledig de swing aanleren. He enige probleem is dat ze niet kunnen volgen dus Ste kheb nog geen betere partner gevonden ze hier. Maar dit was echt zalig. Gewoon ganse namiddag dansen of iets wat er moest voor door gaan. En nu ben ik ver uitgebabbeld en moet ik voor de zoveelste keer gaqan kijken voor de vloer. Tot volgend week
Hier ben ik terug na een weekje. Aangezien ik mijn dagboek thuis laten liggen heb kan ik niet elke dg beschrijven want weet niet meer wat we op exact welke dag deden. Kga dus gewoon samenvatting van de volledige week geven. Deze week hadik voor de eerste keer echt het gevoel dat ik voltijds met stage bezig was. We gingen elke dag naar het weeshuis om te "spelen" met de kinderen, bijles te geven en dergelijke. Ook gingn we winkelen deze week om educatieve spelen te haklen die ik kan gebruiken in de educatieve speelruimte om therapie te geven. Dit duurde echt de ganse dag want gewoon van het ene "shoppingcenter" naar het andere gereden. Uiteindelijk spelletje of 5 gekocht en enkele kaarten met alfabet en dergelijke voor aan de muur te hangen.. Voor de rest ook de verf gekocht voor de ruimte en dit dan ook meteen geverfd. Dus nu krijgt de educatieve speelruimte endelijk vorm. Ik hoop dat deze tegen eind deze week volledig klaar zal zijn maar ja met nepalezen weet je nooit en zijn er altijd wel onverwachte omstandigheden. Maar ben al blijdat alles geverfd is en we de meubels erkunnen inzetten. Omtrent stage doe ik hier enorm veel observaties terwijl de kinderen aan het tekenen of spelen zijn. En dan waar nodig lg ik hen uit wat en waarom ze iets anderszouden moeten doen. Zo hebben we enkele zalige dagen in ncn gehad samen met de kinderen. Ben aan proberen fotos op facebook te zetten van kinderen en mij dus. Deze week hebben we natuurlijk ook wat tijd genomen voor onszelf maar dan wel als we niets konden doen in het weeshuis. Zo gingen we naar het klooster want mieke had dit nog niet gezien en dit was echt een van de leukste dagen tot nu toe. Niet dat het klooster zo speciaal was maar wel de wandeling er naartoe en terug was super. We zijn echt door paadjes gestapt waar eigenlijk geen pad was maar zo echte typische berghuisjes tegengekomen. Deze zijn echt schitterend. We wndelden enkele uren maar verveelden ons nooit want het was zo mooi. Zondag tijdens de lunch met badri vroeg die ons of we geen zin hadden in een massage. Natuurlijk hadden we daar zin in en hij bracht ons naar een massagecenter van zijn vriend. Hier kregen we (ik en mieke want hans bleef thuis) een massage van 2uur. Deze massage was echt zalig en gaan zeker nog terug gaan. Na massage mocht je dan gratis gebruik maken van stoomkabine en sauna dus het kon niet beter. In de voormiddag waren we al naar een klein straatfestivalletje geweest waar initiatie salsa gegeven werd. De slechtste dag van de week was de vrijdag want dan waren mieke en ik ziek van iets wat we de dag ervoor gegeten hadden maar dit duurde slechts 1 dag us geen probleem. Trouwens op vlak van eten leer je echt alles eten hier. Zo kregen we als aperitiefhapje kleine vissenkopjes. Het ziet er niet uit maar ja dan gewoon verstand op nul en eten zeker. En eigenlijk was dit ng niet zo slecht maar het is het uitzicht dat niet goed is. Mohamed die ging nog maar eens gaan zoeken achter zijn verdronken vriend maar zoner resu;ltaat. Hij blijft geloven dat hij na 7 weken zijn vriend levend gaat terug vinden maar dit is heel onwaarschijnlijk. Verder weet ik niet echt mee wat te vertellen behalve dan dat we gisteren nog gaan eten zijn in thamel en hiernachtje gebleven zijn. Wat wel nog leuk was, was dat voor de eerste keer tijdens de hapjes alle kinderen er ook kwamen bij zitten. Voila dit was het voor deze week.
Ik ben nu net terug van de trekking en zal hier maar keer iets zetten. Maar niet zoals vorige keren elke dag beschrijven want dit is veel te veel. We zijn begonnen met een rafting. Dit was op zich heel leuk maar minder spectactulair dan verwacht. Maar gewoon het schitterende weer en supermooie natuur maken dit wel goed. En daarbij ook gewoon de mensen en het plezier dat je samen hebt. Na het raften ging het richting chitwan voor enkele dagen. De rit naar chitwan duurde wel enkele uren langer vanwege een ongeluk. Een motto met daar op 4 mensen was onder een bus gereden. Met als gevolg 2 doden en 2 zwaargewonden. Bij ons zetten ze daar tent over en sluiten baan gedeeltelijk af maar hier leggen ze er gewoon vuilniszak over en je moet er maar rond rijden of stappen. In chitwan gingen we als eerste met kano gaan varen op zoek achter krokodillen en andere zeldzame dieren. Dit was de perfecte manier om op te staan want moesten er wel al voor 6u uit.Eens het varen gedaan was en na het zien van veel vogels en enkele krokodillen trokken we naar de geboorteplaats van de olifanten. Dit voelde beetje aan als een schooluitstapje want in groep met gids terwijl je makkelijk alleen kon doen maar was wel fijn om uitleg te krijgen. Hierna volgde dan wel het plezantste van de dagen in chitwan. We zijn naar de badplaats voor olifanten geweest en konden daar samen met olifanten baden. Echt iets wat je gedaan moet hebben als je het mij en mieke vraagt. Dus kropen we boven op rug van olifant om zo rivier in te gaan en douche te krijgen en erna paar keer afgegooid te worden. Hans die deed dit niet maar als je mij vraagt miste hij echt iets. Achter dit was het tijd van een olifantensafari. We kwamen onderweg enkele neushoorns, herten, krokodillen enz tegen maar doordat je met 4 op 1 olifant zat was dit niet confortabel maar je moet dit wel gedaan hebben. Zelf eerst nog wat toeren moeten uithalen omdat gewicht niet in evenwicht zat en dus moesten ik en mieke wisselen van plaats maar boven op olifant is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Toen terug waren in hotel zag ik dat mijn handdoek gestolen was. Zou niet weten wat iemand met vuile handdoek moet maja kijk. De laatste dag moesten we om 6 uur opstaan om vogels te gaan bekijken maar uiteindelijk zagen we misschien 4 vogels en dan nog vogels die je hier overal ziet. Maar terug ideale manier om wakker te worden. De dag erna gingen we naar pokhara want vanaf daar zou trektocht effectief beginnen. Maar eerst moesten we geld zoeken want ze waren ons klein detail vergeten vertellen, namelijk dat de hotelletjes onderweg niet in de prijs inbegrepen waren dus dit kost ons nog eens een 200euro extra maar achteraf gezien was dit zeker zijn geld waard. AL was de zoektocht naar geld ook wel de moeite want vanwege het festival werktte geen enkele geldautomaat. Uiteindelijk na 3uur zoeken toch een wisselkantoor waar ze zonder automaat geld konden afhalen van onze visa. Dit is goed voor 1 keer maar je hebt totaal geen overzicht van wat ze doen en dus moet je er maar vanuit gaan dat ze eerlijk zijn. En dan begon de trektocht uiteindelijk. Deze was echt zalig gewoon. Ook al hebben we zwaar afgezien en kou gehad. Maar dit was zo mooi dat je al de rest gewoon vergat. Het feit dat het soms zo zwaar maakte het misschien wel nog mooier want dan was je blij dat je die dag op bestemming waard en kon je nog meer genieten van de omgeving. Na de 3de dag ofzo waren we in hotelletje waar er volleybal terrein aan was en ik en mieke dan maar besloten om gewoon aan nepalezen te vragen om mee te spelen want daar niets anders te doen. We hebben ons echt rot geamuseerd toen en er bijnaam aan overgehouden. Ineens noemden die ons kanchi(mieke) en kancha(ik). We weten wel niet wat het betekende dus ze konnen ons evengoed uitschelden maja. We zijn diezelfde mensen wel nog paar keer tegengekomen achteraf en terug gevolleybalt. Er waren wel 2 dingen waar we moesten aan wennen. Dit waren de koude nachten en dan het uur om te gaan slapen. Iedereen kruipt hier om 7 uur in zijn bed want om 6u donker. De eerste dagen was dit echt moeilijk maar na enkele zware dagen waren we al blij dat we zo vroeg in bed konden. Maar dan was er nog de koude. Het was de eerste keer in mijn lewven dat ik met lange broek, trui, muts , handschoenen , slaapzak en donsdeken moest slapen. We zijn echt van het ene uiterste in het andere gevallen. We vertrokken bij +35 om tot -15 te gaan en dan terug naar +35 graden te gaan . Dit was op zich wel eens een ervaring. Eens we aan onze eindbestemming waren was het echt super. Ik denk dat dit 1 van de mooiste dingen moet zijn die je in de bergen kan zien. Op 4130m hoogte zitten en dan gewoon omringt worden door de hoogste bergen ter wereld in een stralende zon. Alle bergen rondom ons waren meer dan 8000m hoog dus wel vrij indrukwekkend. Hier dan ook eens de moeite gedaann om rond 5u op te staan en te gaan kijken naar de zonsopgang. Dit was wel de moeite maar zo enorm koud. De terugweg was misschien nog wel mooier want dan door echt authentieke bergdorpjes gegaan. Maar wij dachten dat het enkel dalen zou zijn maar dit viell een beetje tegen. Er was nog heel wat klimwerk ook. Waar ik ook enorm van verschoten was, was het eten. Ondanks alles zo primitief is slagen ze er telkens in om goed eten te maken. Je mag wel niet kijken naar de keuken en waar het in gereed gemaakt word want dit is degoutant. Je leert hier wel om niet te eten met je ogen, je moet wel. Ik wil niet altijd weten wat we aten maar uiteindelijk was het lekker dus is er geen enkel probleem. Op de laatste dag van de trekking hadden we uit het niets ineens een feestje in het "hotelletje". Die dragers draaiden ineens muziek volledig open en dan maar beginnen dansen. Dit was misschien wel de leukste avond van allemaal. Na de trektocht besloten we om toch nog enkele dagen in phokara te blijven want iedereen is daar zo vol lof over en we hadden geen tijd gehad om het te bezichtigen. Daar hebben mieke en ik ons wel eens laten gaan met eten en echt genoten van de avondjes. Gwoon rustig restaurantje doen, cocktailtje drinken, hapje nadien en dan nog pintje erna. Dus gewoon genieten. Phokhara is idd wel heel mooi en moet je gezien hebben als je hier bent. Waarschijnlijk gaan ik en mieke nog wel eens terug maar dan met ons 2 op scooter en daar dan paragliding. Maar dit is voor op het einde want nu eerst paar weken terug volop tegen de stage aanleggen.De ruimte is leeg en heb alle doc dus kan er echt tegenaan gaan nu. Ook staat er ondertussen al muur op het dak voor de veiligheid. Gisteren dan uiteindelijk busrit van 8u gemaakt om terug naar kathmandu te komen en hier nachtje in hotel te blijven. Ik en mieke hebben hier eindelijk iets zoals disco gevonden die langer dan 12u open is en dus daar maar naartoe getrokken. Het was echt zalig. Keer kunnen dansen en op muziek van bij ons en niet dit van hier. Het was uiteindelijk 4 uur als we in bed lagen maar toch nog snel uit bed geraakt. Hier is het nu 11.15 en ga stoppen met typen want is te goed weer om binnen te zitten en ik wil naar weeshuis om met kinderen te werken.
Vorige week donderdag sliep Badri niet thuis en besloten we om samen met de kinderen een klein festje te bouwen thuis. Muziek volledig open en dan de nepalese dansen proberen te leren. Dit lijkt veel makkelijker dan het is maar uiteindelijk gaat het gewoon om het plezier. Het was 1 van de eerste keren dat de kinderen zo enthousiast waren en zich ook volledig lieten gaan. Je merkt echt een duidelijk verschil of badri thuis is of niet. Nog geen enkele avond z gelachen als toen, echt avond om te blijven herinneren maar zo zijn er wel meerdere. We krpen uiteindelijk veel later dan normaal toegestaan in bed en besloten om uit te slapen want de dag erna ging ik samen met mieke en hans het nepalese nachtleven eens gaan verkennen. Onze eerste stop waseen gezellige taverne voor stukje taart en koffietje. Je moet weten dat ze hier al vanaf 4 beginnen uit te gaan. Daarna gingen we op zoek naar het belgische frietkot maar dit zag er zo vuil uit dat we besloten om in iets typisch nepalees te gaan eten.De Rum doodle bar noemde het restaurant. Echt aanrader voor alle toeristen. Volledig het restaurant hangt vol met papieren voeten met boodschappen van toeristen. En terwijl je eet is er een liveband die alle soorten muziek speelt maar voornamelijk rock. We zijn hier dan ook enkele uren blijven zitten na ons eten. Hans dronk enkel water maar ik en mieke ontdekten het nepalese bier en dit viel wel in de smaak. Gelukkig niet zo straf dan bij ons want 650ml per fles. Erna trokken we naar een gezellig tuinte met terug een liveband maar na slechts vijf min viel de politie binnen en namen ze de gitarist mee waarop vele klanten rechtstonden en begonnente vechten. Wij besloten dan maar m te vertrekken en richting tom and jerrys te gaan. ans had het daar niet naar zijn zin en ging rond 22.30 slapen maar ik en miee namen nog paar everestbeer en hadden gezellige avond. We kregen dan ook nog eens gratis chips van baas dus alles was perfect. Uiteindelijk dan beetje in de wind richting hotel vertrokken om 01.45. Het nachtleven valt niet te vergelijken met het onze maar heeft zeker n vast zijn charmes. Mieke en ik hadden afgesproken elkaar te wekken om 11u wan we moeten voor 12 uit het hotel. Zo gezegd dus zo gedaan en dan tevoet richting huis maar dit duurt een kleine twee uur.dus namen we een taxi tot in sita paila chock dat ongeveer halfweg ligt. In de namiddag trokken we naar ncn (namaste children nepal). Daar de hele dag gevoetbald met de jongens want op zaterdag geen school en rond 7 naar huis om geslaagde dag af te ronden. Mieke voelde zich niet zo goed en kroop onmiddelijk in bed.De volgende dag terug naar ncn om de stolen en tafels een laatste laag verf te geven en om eindelijk de speelruimte leeg te maken. ook zorgden we ervoor dat er een omheining gebouwd kan worden op het dak van het weeshuis. Dag erna gingen we inkopen den want we zouden croque monsieur maken voor iedereen. Blij dat we alles hadden gevonden hoewel de hesp er niet eetbaar uitzag. Maar niemand die klaagde en het smaakte dusja. In de namiddag gingen we naar het schooltje om lessen bij te wonen en te kijken wat ik daar van therapi ekan geven. Ik weet niet waar eerst te beginne maar kan hier zovel doen als ergo. Dit wordt echt een schitterende uitdaging. Gisteren was het uiteindelijk tijd om eens alles te wassen want mogen vertrekken we op trekking voor 14 dagen. Mieke en ik deden dit dan ook maar voor hans was dit niet nodig en hij voelde zich niet zo bijzonder goed. In de namiddag vertrokken ik en mieke nr ncn om de tafels gaan af te kuisen want karki had geholpen met verven maar natuurlijk heel de witte bovenkant mee roo gevrf. Dus schrobben was de boodschap zonder white spirit. Eerst met staalwol en erna met zeep en tandenborstel. Roeien met de riemen die men heeft noemt men dit. Terug een ervaring rijker. Rond 15.30 waren de eerste kinderen daar en kon ik therapie geven. Uiteindelijk is dit voor de kinderengewoon spelen maar onbewust trainen ze wel hun motoriek en leren ze logisch en strategisch denken. Ik en mieke amuseerden ons kostelijk en het was doodjammer dat we om 6 moesten vertrekken want het wa donker. Maar vrtekken is niet zo simpoel want ze lieten niet toe dat we alleen giongen. Dus dan maar stkje met taxi. Hadden we dit op voorhand gweten waren we zeker nog paar uurtjes langer gebleven maar das ged voor volgende keer. s' Avonds was eer terg geen elektriciteit en kropen hans en alle andere kinderen rond 20.30 n bed. Maar ik en mieke hadden totaal nog geen zin dus deden kaarsje branden namen ons paar koekjes en babbelden nog een tijdje. Eens de elektriciteit terug belde ik nog eens naar huis want laten weten dat ik twee weken weg ben en dan i bed kruipen. We ontdekten trouwes naast de spinnen een vierde kamergnoot, muizen. Dit is niet zo naar de zin va mieke en ik vind dit ook niet optimaal maar gewoon negeren en slapen is de booschap. Voila dat was het zo een beetje voor deze keer en nu zal je 2 weken moeten wachten want op trekking.
Het is ondertussen al meer dan een week geleden maar ik had niet de mogelijkheid om de pc te gebruiken dus vandaar dat het iets langer duurt. Alles is hier nog steeds super en elke dag sta je hier wel voor enkele verassingen maar dit maakt het net leuk. Het eten is hier trouwens echt wel lekker [anso] maar moet zeggen dat twee weken twee maal per dag rijst eten toch al beetje eentonig wod maja we klagen niet want uiteindelijk meer dan genoeg. De dag na mijn vorige bericht zijn we dus met de raftboot erop uit getrokken op zoek achter de vermiste, verdronken persoon maar zonder succes. Dit was wel wat tegenstrijdig want de natuur waas daar zo mooi en jij zit dan naar een lijk te zoeken. Maar toch heb ik geprobeerd om te genieten van de natuur en vele dieren zoals arenden en waterslangen. Na het raften ging ik normaal met de auto terug n huis om de volgende dag hans en mieke op te pikken aan luchthaven maar aangezien de chauffeur er niet meer was moesdt ik daa een nacht blijven. We gingen dan maar per bus naar het dichtste stadje om een hotel te zeken. De eerste keer boven op het dak van een overvolle bus, echt de moeite en eigenlijk is het veiliger op het dak dan in de bus als je u voldoende vasthoud. Die avond gingen we echt uitgebreid gaan eten met vie personen voor slechts 3.80uro. De dag erna moest ik dus zien dat ik op tijd thuis was m naar de luchthaven te gaan dus dropten ze mij in een klein busje. Daar zat ik dan voor meer dan drie uur, in overvol busje met niemand bij mij die engels sprak en ik wist totaal niet waar ik zou moeten uittstappen. Maar uiteindelijk er toch geraakt en op tijd an luchthaven. Bleek toen dat de vlucht 4u vertraging had maar wij hadden geen chauffeur meer zo laat dus zat er niets anders op dan terug te keren en andee driver te gaan zoeken. Uiteindelijk rond 9 savonds waren ze er en gingen we nr thamel om daar twee dagen te slapen. Daar hadden we echt superlekker eten en vonden we enkele typisch nepalese cafetjes. Trouwens hans en mieke vallen heel goed mee. Twee totaal verschillende persoonlijkheden maar dat is net tof. Na die twee dagengingen we dan nr huis en moesten we de kamers verdelen. Ik verhuisde naar de grote kamer samen met mieke en hans ligt op mijn vorige kamer. Dit zal mss nog wel eens wisselen. Het is vooal leuk zo nog wat te kunnen babbelen inhet nederlans alsje in bed ligt hoewel ik de erse dagen soms moeite hadmet de uitspraak van het nederlands of gwoon er engels in vermengde. De dag erna deden we eigenlijk niets. Iedereen was moe en wou een beetje bekomen. We gingen wandelen en achterdrinken maar voor de est gewoon genieten van omgeving enveel babbelen want we kennen uiteindelijk elkaar nog maar net. 1 van de dagen erna nm Dawa [jongen met 1 arm] mij en mieke mee naar het ziekenhuis van de overheid en een priveziekenhuis. Hans ging naar een klooster. In het ziekenhuis van de regering kwamen we wel even met beide voeten op de grond. Het was echt de eerste keer dat ik het meilijk had met een situatie. Die mensen liggen daa in erbarmelijke omstandigheden. Zelfs de dode personen liggen gewoon een meter van de personen die verzorgt worden. De geur die daar hangt is gewoon verschrikkelijk. Maar wel blij dat ik er geweest ben. Dit was ook deel van de stage maar enorm confronterend. Zelf de plaatselijke bevolking durft daar niet naar het toilet omdatr het gewoon te vuil is. Maar als je ziek bent heb je geen keuze natuurlijk. Nog zoiets was de spoed. Iedereen loopt daar binnen en buiten en het enige wat er staat is een zuurstoffles en heel wat bedeen die elk moment kunnen doorzakken.Ook het trieste dat wanneer je niet kan betalen je ewoon buiten op het dak moet liggen en ze je daar danwel komen verzorgen. Dit is onmenselijk maar toch zijn daar honderden mensen die ziten te wachen op een behandeling. Eens we daar buiten waren hebben ik en mieke ons fles water die we meehadden gewoo weggegooit want die geur zat aandie fles enhet is waarschijnlijk miet zo maa je had het gevoel dat al die bacterien aan die fles zaten. Op weg naar het volgende zieknhuis waewn we dan nog getuigen van een ongeluk tussen drie mottos en een auto maar gelukkig zonder gewonden. Je ziet dan iedereen daar naartoe lopen van de plaatselijke bevolking maar ipv te helpen nemen die hun fototoestel en nemen fotos. Na de middag gingen we dan nr het prveziekenhios voro de iet5s rijkeren en dit is dan wel in orde maar natuurlijk heel weinig mensen want niet te betalen. s' Avonds wouden ik en hans de afwas eens doen maar z haden niet gezefd dat de waterleiding stuk was en dus met gevolg dat gans de keuken onder water stond. Iedereen vond dit hier hilarsch en kuisten dit gewoon samen op. De dagen erna gingen we naar het schooltje en opvangethuis om echt aan de stage te beginnen. Op et schooltje moest ik juist geld afgeven maar dit is niet zoals bij ons. Het duurde meer dan twee uur voor het in orde was. In het opvangtehuis zijn we begonnen met de medicijnen die vervallen zijn weg te goooien maar ipv deze ergens af te geven verbranden deze gewoon alles. ook zijn de meubels of het materiaal voor de speelruimte besteld en kunnen we deze middag normaal beginnen. Ook heb ik terug mijn zusje gezien en dit is echt super maar eigenlijk zijn al deze kinderen zo leuk. Maar zusma zal wss altijd boontje vor hebben want dit was de eerste die ik zag en waarik echt contact mee had. Binnen twee weken is het terug festival en gaan we dus maar 16 dagen trekken in de bergen. Vandaag starten we echt met e speelruimte. Voor de rest is het hier zalig en klikt het heel goed met mieke. Ook met hans klikt het maar deze wil vaker alleenzijn dus geven we hem ook die kans. Maar ik kan hier nog superveel zette maar geen tijd meer voor. Fotos daar moet je nog op wachten wqantdit is nog niet mogelijk maar ik doe mijn bes.
Het is hier echt geweldig, alles is hier zo mooi en rustig en iedereen op straat spreekt je aan alsof ze je al jaren kennen. Deze week kon ik eigenlijk niet zoveel doen in het weeshuis want de kinderen zijn allemaal weg omwille van een 15daags durend festival. Dus besloten badri en ik om de cultuur te leren kennen en ging ik 2 dagen alle tempels bezichtigen. Het is ongelooflijk hoe rijk dit land wel is. Ze hebben zo een grote culturele achtergrond en leven hier met massaal veel verschillende godsdiensten doo elkaar maar iedereen respecteerd de ander. Maar ik kan hier zoveel schrijven over wat ik zag maar als je het niet ziet kan je je het niet voorstellen dus jullie zullen moeten wachten to ik thuis ben om de fotos te bekijken en dan zal ik alles wel in geuren en kleuren vertellen. Na 2 dagen de toerist uit te hangen gng k naar het wees huis om aan mijn ruimte te beginnen maar ik kon niet veel den want alles is gesloten en ik heb ook de inspraak van de kinderen nodig. Tch begon ik met enkele schetsen te maken en uit te schrijven wat ik zoal ga doen. de dagen erna bezocht ik steeds in de namiddag enkele boedischtische stupa. Deze staan bovenop de berg en het uitzich is gewoon m stil van te worden. De eerste stupa deed ik samen met twee kinderen ie mijn gisen waren maar de dag erna tok ik er alleen op uit met juist twee flessen water bij mij. Ik wist totaal niet hoe ik daar zou geraken maar ik begon gewoon te stappen en ik zou zel zien waar ik uitkwam. Het was de mooiste3 wandeling tot nu toe. Ik leerde mensen kennen,ik had ongelooflijke uitzicten, ik zag mijn eerste slang van ongeveer een meter lang ofzo maar toen ik dit vertelde ze dat dit gewoon de kleinste waren dus ik kijk uit om de grote te zien. Ik weet niet waar ik overal was maar ik ben gewoonwweg een stu door de "jungle" gegaan omdat ik wist dat het boven op de berg was. en na meer dan een uur klkimmen bereikte ik het kloster en hier straalde zoveel rust van uit. Je kon gewon bij de monikken gaan zitten en genieten van de stilte. En het grote verschil met de dag ervoor was dat dit klooster niet toeristisch is. De dag erna kwamen er 3 iranezen bij ons logeren omdat deze de week ervoor een vriend verloren waren bij het kajakken maar ze kunnen het lichaam niet vinden. Dus tot vandaag is er stil hoop dat de persoon die overboord viel toch uit het water is geraakt en ergens in de jungle is. Maar het is onwaarschijnlijk dat hij nog leeft maar we blijven zeken. Deze iranzen zijn zo een sterke en symphatiee mensen. Vooral de man (mohamed) maakt een diepe indruk op mij. Hij is zo overtuigd van zijn doel en vl overgave. Ondanks hij zijn beste vriend verloor blijft hij mensen helpen en lachen. Hij is al meer dan drie jaar aan het trekken met zijn fiets en hij begon eraan met 300dollar. Hij werkt nooit dus hij overleeft door mensen te helpen die hem dan een nacht te slqapen en eten geven. Derze persoon moet je echt ontmeten. Nog zo iemand die ik leerrde kennen was Zusma, zij is een meisje van 6 jaar oud die in het weeshuis leeft. Eigenlijk heeft ze niets maar toch lijkt we het gelukkigste meisje ter wereld. Ondanks ze geen engels of heel weinig engels spreekt kan ik toch pefect met haar communiceren. Ze is gewon zo onschuldig en eerlijk en ze houd ervan om mij overal mee nrtoe te nemen en mijn gids te spelen. Ze noemt mij haar grote broer en voor deze drie maand zal ik dit proberen te zijn voor haar. Er was echter wel en klein pobleem gisteren. Wanneer ik naar beed ging zag ik dat mijn geld op mijn bed lag en dit kon niet want het zat in mijn tas. Blijkbaar wa er iemand in mijn kamer geweest en had deze een beetje geld gestolen. Het was ongeveer een 30 euro. Ik vertelde dit aan badri en hij zal dit oplossen zegt hij en hij gaf mij een groot slot. Maar dit voorval weegt niet op tegen alle goede dingen hier. En diegene die het stal heeft wss niets en kan je het dan kwalijk nemen?Wat niet wil zeggen dat ik het goedkeur, zker niet. Maar je moet altijd afsluiten met iets positiefs dus vegeet snel dit kleine voorval en onthou gewoon dat ik het hier geweldig naar mijn zin heb. Er is zoveel meer dat ik met vertellen maar ik wrd het typen stilaan beu dus wacht tot ik thuis ben en dan zal je alles wel horen.
Bij deze laat ik dus weten dat ik goed ben aangekomem.Ze zijn gisteren komen halen aan luchthaven om dan echt een dolle rit te hebben naar thamal waar ik badri ontmoette die mij in hotel dropte ;). En dan ben k er maar op uit getrokken op mijn eemtje en de stad wat gaan verkennen. Echt gewoonweg een zalige drukte waar iedereen door elkaar rijd en loopt maar ook iedereen met elkaar babbelt. Echt een supergevoel om hier rond te lopen en ondanks je hier niemand kent lijkt het en voelt het of je hier al eens was en iedereen je kent. Dus mijn eerste avond was meer dan geslaagd. Nu terrug nog wat verkennen en straks naar bdri zijn huis waar ik de volgende weken zal verblijven.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik heb hier geprobeerd om een blog aan te maken zodanig dat ik toch een beetje contact kan houden met iedereen zonder dat ik iedereen afzonderlijk moet mailen. Ik ga mijn best doen om hier regelmatig iets op te plaatsen maar ik beloof niets want de meesten zullen wel weten dat ik niet zo een computerfreak ben en ik ook niet altijd de mogelijkheid tot internet zal hebben. Kzal nog even kort zeggen wat ik in Nepal ga doen. Ik zal daar een educatieve speelruimte oprichten in een opvangtehuis in functie van mijn bachelorproef. Daarnaast is het natuurlijk ook de bedoeling dat ik het land ga ontdekken op een ander manier dan de doorsnee toerist. Voila das genoeg voor het eerste bericht denk ik. Kzal nog wel keer iets laten horen als ik uiteindelijk in Nepal zit binnen vier dagen.
