Het is ondertussen al meer dan een week geleden maar ik had niet de mogelijkheid om de pc te gebruiken dus vandaar dat het iets langer duurt. Alles is hier nog steeds super en elke dag sta je hier wel voor enkele verassingen maar dit maakt het net leuk. Het eten is hier trouwens echt wel lekker [anso] maar moet zeggen dat twee weken twee maal per dag rijst eten toch al beetje eentonig wod maja we klagen niet want uiteindelijk meer dan genoeg. De dag na mijn vorige bericht zijn we dus met de raftboot erop uit getrokken op zoek achter de vermiste, verdronken persoon maar zonder succes. Dit was wel wat tegenstrijdig want de natuur waas daar zo mooi en jij zit dan naar een lijk te zoeken. Maar toch heb ik geprobeerd om te genieten van de natuur en vele dieren zoals arenden en waterslangen. Na het raften ging ik normaal met de auto terug n huis om de volgende dag hans en mieke op te pikken aan luchthaven maar aangezien de chauffeur er niet meer was moesdt ik daa een nacht blijven. We gingen dan maar per bus naar het dichtste stadje om een hotel te zeken. De eerste keer boven op het dak van een overvolle bus, echt de moeite en eigenlijk is het veiliger op het dak dan in de bus als je u voldoende vasthoud. Die avond gingen we echt uitgebreid gaan eten met vie personen voor slechts 3.80uro. De dag erna moest ik dus zien dat ik op tijd thuis was m naar de luchthaven te gaan dus dropten ze mij in een klein busje. Daar zat ik dan voor meer dan drie uur, in overvol busje met niemand bij mij die engels sprak en ik wist totaal niet waar ik zou moeten uittstappen. Maar uiteindelijk er toch geraakt en op tijd an luchthaven. Bleek toen dat de vlucht 4u vertraging had maar wij hadden geen chauffeur meer zo laat dus zat er niets anders op dan terug te keren en andee driver te gaan zoeken. Uiteindelijk rond 9 savonds waren ze er en gingen we nr thamel om daar twee dagen te slapen. Daar hadden we echt superlekker eten en vonden we enkele typisch nepalese cafetjes. Trouwens hans en mieke vallen heel goed mee. Twee totaal verschillende persoonlijkheden maar dat is net tof. Na die twee dagengingen we dan nr huis en moesten we de kamers verdelen. Ik verhuisde naar de grote kamer samen met mieke en hans ligt op mijn vorige kamer. Dit zal mss nog wel eens wisselen. Het is vooal leuk zo nog wat te kunnen babbelen inhet nederlans alsje in bed ligt hoewel ik de erse dagen soms moeite hadmet de uitspraak van het nederlands of gwoon er engels in vermengde. De dag erna deden we eigenlijk niets. Iedereen was moe en wou een beetje bekomen. We gingen wandelen en achterdrinken maar voor de est gewoon genieten van omgeving enveel babbelen want we kennen uiteindelijk elkaar nog maar net. 1 van de dagen erna nm Dawa [jongen met 1 arm] mij en mieke mee naar het ziekenhuis van de overheid en een priveziekenhuis. Hans ging naar een klooster. In het ziekenhuis van de regering kwamen we wel even met beide voeten op de grond. Het was echt de eerste keer dat ik het meilijk had met een situatie. Die mensen liggen daa in erbarmelijke omstandigheden. Zelfs de dode personen liggen gewoon een meter van de personen die verzorgt worden. De geur die daar hangt is gewoon verschrikkelijk. Maar wel blij dat ik er geweest ben. Dit was ook deel van de stage maar enorm confronterend. Zelf de plaatselijke bevolking durft daar niet naar het toilet omdatr het gewoon te vuil is. Maar als je ziek bent heb je geen keuze natuurlijk. Nog zoiets was de spoed. Iedereen loopt daar binnen en buiten en het enige wat er staat is een zuurstoffles en heel wat bedeen die elk moment kunnen doorzakken.Ook het trieste dat wanneer je niet kan betalen je ewoon buiten op het dak moet liggen en ze je daar danwel komen verzorgen. Dit is onmenselijk maar toch zijn daar honderden mensen die ziten te wachen op een behandeling. Eens we daar buiten waren hebben ik en mieke ons fles water die we meehadden gewoo weggegooit want die geur zat aandie fles enhet is waarschijnlijk miet zo maa je had het gevoel dat al die bacterien aan die fles zaten. Op weg naar het volgende zieknhuis waewn we dan nog getuigen van een ongeluk tussen drie mottos en een auto maar gelukkig zonder gewonden. Je ziet dan iedereen daar naartoe lopen van de plaatselijke bevolking maar ipv te helpen nemen die hun fototoestel en nemen fotos. Na de middag gingen we dan nr het prveziekenhios voro de iet5s rijkeren en dit is dan wel in orde maar natuurlijk heel weinig mensen want niet te betalen. s' Avonds wouden ik en hans de afwas eens doen maar z haden niet gezefd dat de waterleiding stuk was en dus met gevolg dat gans de keuken onder water stond. Iedereen vond dit hier hilarsch en kuisten dit gewoon samen op. De dagen erna gingen we naar het schooltje en opvangethuis om echt aan de stage te beginnen. Op et schooltje moest ik juist geld afgeven maar dit is niet zoals bij ons. Het duurde meer dan twee uur voor het in orde was. In het opvangtehuis zijn we begonnen met de medicijnen die vervallen zijn weg te goooien maar ipv deze ergens af te geven verbranden deze gewoon alles. ook zijn de meubels of het materiaal voor de speelruimte besteld en kunnen we deze middag normaal beginnen. Ook heb ik terug mijn zusje gezien en dit is echt super maar eigenlijk zijn al deze kinderen zo leuk. Maar zusma zal wss altijd boontje vor hebben want dit was de eerste die ik zag en waarik echt contact mee had. Binnen twee weken is het terug festival en gaan we dus maar 16 dagen trekken in de bergen. Vandaag starten we echt met e speelruimte. Voor de rest is het hier zalig en klikt het heel goed met mieke. Ook met hans klikt het maar deze wil vaker alleenzijn dus geven we hem ook die kans. Maar ik kan hier nog superveel zette maar geen tijd meer voor. Fotos daar moet je nog op wachten wqantdit is nog niet mogelijk maar ik doe mijn bes.
