La Finta Giardiniera in De Munt

Na 25 jaar herneemt operahuis De Munt een van zijn successtukken: La Finta Giardiniera van Mozart. Operafan Kurt Van Eeghem kan zijn geluk niet op.

ma 14/03/2011 - 20:06 Na 25 jaar herneemt operahuis De Munt een van zijn successtukken: La Finta Giardiniera van Mozart. Operafan Kurt Van Eeghem kan zijn geluk niet op.

Na 25 jaar is deze Finta Giardiniera in een regie van Karl-Ernst en Ursel Herrmann nog altijd een sprankelende voorstelling die verre van gedateerd is. Operafan Kurt Van Eeghem ging naar de première van deze herneming en werd opnieuw betoverd door de muziek en door de enscenering.

Het was Gerard Mortier die Karl-Ernst en Ursel Herrmann in het begin van de jaren 1980 naar De Munt haalde. Hij was daar toen artistiek directeur en presenteerde een hele reeks ensceneringen van het duo Herrmann. Voor Mortier betekende het zijn doorbraak in de internationale operawereld. En voor De Munt betekende het een belangrijke heropleving als operahuis in Brussel.

De verdienste van de Herrmanns is dat ze deze liefdesopera van Mozart herleiden tot de essentie. En volgens Kurt Van Eeghem is dit stuk met de jaren  alleen nog maar beter geworden.

['La Finta Giardiniera' - Wolfgang Amadeus Mozart. Regie: Karl-Ernst en Ursel Herrmann. De Munt, Brussel, tot en met 30.03.2011]

19-03-2011 om 11:17 geschreven door limelightje  

Mijn laatste activiteit gaat door op vrijdag 18 maart. Deze laatste behoort namelijk tot de categorie klassiek meer bepaald een opera. Maar na deze laatste opgelegde activiteit zullen er vast en zeker nog extra’s volgen. De titel van de opera genaamd ‘La Finta Giardiniera’. Deze opera is te zien in De Munt in Brussel. De opera begint om 19uur en zal ongeveer 4 uur duren. Dit wordt dus lang stilzitten!Toch ben ik ervan overtuigd dat ik een heleboel zaken zal kunnen opsteken. Maar gelukkig ga ik deze voorstelling vanavond niet alleen bijwonen. Ik ga namelijk samen met Natthaya naar de opera en er zullen daarnaast ook enkele andere klasgenoten aanwezig zijn. Namelijk Thomas, Silke, Margo, Mattis, Safa,.. Wij hebben namelijk tickets kunnen bemachtigen via klasgenoten. Dit was heel handig! Want ik moest enkel nog een opera of een concert gaan zien (categorie klassiek).

Mijn verwachtingen staan heel hoog! Want ik wil vanavond graag versteld staan. Ik heb nog nooit een opera bijgewoond. Ten eerste wil ik daarom heel graag zien hoe dit juist in zijn werk gaat. Kan men het verhaal achter de zang op een goede en verstaanbare manier aan het publiek overbrengen?  Dit is wel heel belangrijk vind ik. Ten tweede is het ook belangrijk dat de zangers zich kunnen inleven in het verhaal. Dat ze hun emoties naar het publiek toe kunnen uiten. Er moet namelijk een betekenis achter zitten.  Ten slotte hoop ik dat de opera me tot een ander inzicht zal brengen!  

Ik weet nog niet zoveel over deze opera. Ook over opera’s in het algemeen heb ik weinig kennis. Maar op de site van De Munt heb ik wel gelezen dat er gaat gebruik worden gemaakt van liederen van Mozart. Over Mozart heb ik wel al iets over vernomen. We hebben hem namelijk besproken in de lessen muzikale opvoeding. Ik vind Mozart’s liederen heel speciaal en vooral rustgevend. Het brengt je tot rust en laat je nadenken. Mozart is een componist die voor iedereen zeker heel bekend in de oren klinkt. Zijn liederen onderscheiden zich helemaal van andere liederen. Volgens mij gaat zijn muziek zeer goed bij deze opera horen. Het is namelijk een liefdesopera van Mozart.

Ik ben echt ontzettend benieuwd of de opera mij vanavond kan bekoren. Daarnaast hoop ik ook dat deze opera mij in de toekomst zal aanzetten om nog eens naar een opera te gaan.  

18-03-2011 om 18:09 geschreven door limelightje  

11-03-2011 om 12:25 geschreven door limelightje  

11-03-2011 om 12:23 geschreven door limelightje  

Uit het geheugen in museum Dr. Guislain

11-03-2011 om 12:20 geschreven door limelightje  

Op dinsdag 1 maart ben ik samen met de twee humane klassen naar Gent geweest. We vertrokken nadat we het illuseum hadden we bezocht richting het Guislain museum. Het Guislain was ongeveer 5 km verwijderd van het Illuseum museum. Dit was een korte rit! Toen we aankwamen was ik ervan versteld hoe groot dit gebouw wel was. Allereerst gingen we naar de refter waar we onze boterhammetjes konden eten. Deze refter leek mij op een zaal waar geesteszieke familie ontvangen. In de zaal praatte de geestesziekte dan met een familielid aan een tafeltje zonder dat niemand hen kon horen. Nadat we onze boterhammetjes hadden gegeten zijn we eens een kijkje gaan nemen in de binnentuin van het Guislain museum. We gingen op een bankje zitten en we maakten enkele foto’s om op onze blog te zetten. Maar toen we naar het bankje gingen vroeg een meneer iets. We verstonden hem niet, maar we dachten dat hij een sigaret vroeg. Dit vonden we wel eigenaardig! Nadat alle leerlingen zich op de binnenplaats bevonden, vertrokken we richting de ingang van het museum. Toen we aan de ingang stonden, moesten we even wachten want iedereen kreeg een sticker van het Guislain museum. Deze sticker moesten we aanhouden gedurende de rondleiding in het Guislain museum. Nadat iedereen een sticker had gekregen, gingen we naar de eerste verdieping. Daar moest iedereen zijn jas en tas in een soort van kooi steken. Elke klas humane kreeg afzonderlijk een gids. Onze gids (een vrouw) begon met de rondleiding in de zolder van het museum. We konden de rondleiding niet meteen starten in het begin van de locatie omdat er namelijk al een andere groep stond. De vrouw vertelde ons over de oprichting van het Guislain museum. Ze vertelde over de verschillende ruimtes in dit gebouw. Een leerling vroeg of er in dit gebouw ook nog geestesziekten rondlopen. De vrouw antwoordde ons dat het kan dat deze mensen hier rondlopen. De geestesziekten hebben namelijk elk een job. Naast deze uitleg kregen we ook enkele foto’s te zien. Op deze foto’s zag je kinderen die een handicap hadden. Dit was heel erg om te zien! Bij deze foto’s stond ik wel even stil. Aan de andere kant van de zaal stonden enkele foto’s maar dit waren dan volwassen mensen. Een zaal verder liet de vrouw een bad zien. In dit bad werden geestesziekte geplaatst als ze zich niet gedroegen. De bewakers lieten dan een bad vollopen met heet water. Hierin moesten de mensen soms dagen inzitten. Ze waren ook vastgebonden, je kon enkel hun hoofd zien. Het vel van de mensen hun lichaam pelde af. Dit is een manier dat ze vroeger gebruikte. Hiervan was ik heel geschokt. De mensen konden ook niet beslissen of ze dit wouden of niet. Ze hadden dus geen inspraak. Hierna gingen we naar de eerste verdieping. Hier zagen we hoe ze de mensen met een geestesziekte vandaag de dag behandelen. Vandaag gebruikt men de elektroconvulsietherapie. Deze therapie heb ik samen met Alix en Natthaya even wat dieper onderzocht in onze project van cultuurwetenschappen. We hebben namelijk onderzocht hoe deze therapie te werk gaat en of deze therapie bijwerkingen heeft. Hiernaast zijn we ook de evolutie nagegaan in de therapie om mensen te behandelen. Is de therapie door heen de jaren verfijnd?

Ik vond het heel interessant dat we op al onze vragen antwoorden kregen. Dit museum was voor mij een zeer boeiende ervaring! Ik weet nu zeer veel over geestesziekten en hoe je ze moet behandelen. Het zou me zeker niet storen als we hierover nog zouden leren in de lessen gedragswetenschappen. Dinsdag 1 maart was een dag waarop ik heel veel informatie heb opgeslagen en die ook nooit meer zal vergeten.

11-03-2011 om 12:18 geschreven door limelightje  

11-03-2011 om 12:15 geschreven door limelightje  

Op dinsdag 1 maart ben ik samen met de 2 humane klassen naar Gent geweest. We vertrokken rond 20u30 richting Gent met de bus. De rit duurde ongeveer een uurtje. In de voormiddag bezochten we het illuseum. Het illuseum is namelijk een heel bijzonder museum want het goochelt met gezichtsbedrog en optische illusies. In zo’n museum mag e eigenlijk je ogen niet geloven. Want je ziet namelijk dingen die er bijvoorbeeld niet zijn of zaken die onjuist waargenomen worden! De rondleiding in het museum begon met een korte toelichting van een meneer die vertelde wat gezichtsbedrog inhoudt. Hij vertelde ons ook wat we in dit museum allemaal gingen zien en te weten  komen. Allereerst moesten we plaatsnemen in een zaaltje waar het helemaal donker was. Hier vertelde de meneer over dia’s en hoe ze evolueert zijn in de loop der jaren. Het was heel interessant om de evolutie van de dia’s waar te nemen. Vroeger gebruikte men een veel groter plaatje om zaken te kunnen waarnemen. Dit is nu allemaal verfijnd! Naast deze uitleg liet hij ons ook enkele dia’s zien. Om de dia’s goed te kunnen waarnemen kregen we 3D-brillletje. Met een 3D-brilletje zie je het beeld namelijk recht naar je toekomen. Als je je 3D-brilletje afzette had het geen effect meer! We zagen o.a. verschillende bloemen. We zagen goed de opbouw van de bloem met het 3D-brilletje. Naast deze uitleg werd we verwacht in de zaal er net naast. Hier konden we met onze eigen waarnemen hoe onze ogen ons kunnen bedriegen. Er zijn enkele zaken die me echt zijn bijgebleven! Men moest bij een bepaalde proef van of een  afstand zeggen ‘hoeveel borden je zag’. Mijn eerste antwoord was uiteraard 4. Maar als je dichterbij ging kijken klopte dit niet. Er waren namelijk drie bordje maar daarnaast was er een bordje op geschilderd. Daardoor leek het van ver dat er vier bordjes waren. Nu zie je maar hoe je ogen je kunnen bedriegen. Een volgende proef was als je met een 3D-brilletje naar een foto keek zag je door het rode kant van het brilletje een vrouw en door de groene kant een man. Dit was heel raar! Ten derde was er een proef waardoor er twee mensen door een doos moesten kijken. De ene persoon zag de andere heel oud. Hierna keek door een doos en zag ik een heel mooie stad. Dit was echt verbazingwekkend! Je kijkt door een doos en ziet een hele stad voor je. Een volgende test was dat je door een doos moest kijken. Je moest zeggen welke kaart bovenaan lag de heer of de dame van het kaartspel. Als ik in de doos keek lag de heer bovenaan maar als je dan aan de andere kant was dit andersom de dame lag bovenaan. Dit was weer een test waar het gezichtsbedrog duidelijk naar voren komt! Nadat we zelf heel wat proefjes konden waarnemen, werden terug verwacht in het kleine donkere zaaltje. De meneer liet ons enkele goocheltrucs zien. Hij deed bijvoorbeeld een truc met een kaartenspel. De meneer liet iemand uit publiek een kaart uit kaartenspel nemen. Nadien wist hij onmiddellijk welke kaart er was gekozen. Naast deze goocheltruc liet hij ook een truc zien met enkele blokken. Hij liet namelijk zien dat het helemaal niet moeilijk om te rekenen. Je moet enkel je blokken gebruiken en dan weet je welk getal je zoekt. Hij gebruikte hiervoor telkens een soort buis die hij over de blokken schoof. De voorstelling liep ten einde. Ik vond dit museum echt heel interessant hoe je kan zien dat je ogen niet altijd de waarheid spreken. Je mag niet altijd voort gaan op wat je ziet!

11-03-2011 om 12:14 geschreven door limelightje  

27-02-2011 om 22:07 geschreven door limelightje  

27-02-2011 om 22:05 geschreven door limelightje  

27-02-2011 om 22:04 geschreven door limelightje  

In het vak podium koos ik voor een dansvoorstelling in het vondel te Halle. Op vrijdag 25 februari ging ik samen met mijn zus naar de voorstelling kijken daarnaast waren er ook nog andere leerlingen van mijn klas aanwezig. De voorstelling begon om 20u30 en duurde ongeveer anderhalf uur. De voorstelling heet ‘Fabuleus’ en is van de groep Everland.

Een dansvoorstelling is één van de activiteiten waar ik het meest naar uitkeek. Dit komt mede doordat ik namelijk zelf dans. Dansen brengt je tot rust en laat je even al je zorgen vergeten. Ik dans al van toen ik 8 jaar was. Vroeger danste ik en daarnaast turnde ik ook. Maar mijn passie lag toch meer voor het dansen. Nu dans ik al zeven jaar bij balletschool ‘limelight’. Mijn dansschool geeft een heel uitgebreid gamma van stijlen. Ik dans o.a. klassiek, Jazz, tapdans, salondansen (tango,samba) en daarnaast wordt er ook gewerkt aan de lenigheid. De lessen gaan door op woensdag, donderdag en zaterdag. Naast het vele repeteren treden wij ‘Limelight’ ook op voor mensen o.a. in rusthuizen. Er is nog een andere reden waarom ik voor deze voorstelling koos. Doordat ik zelf dans zie ik nooit geen anderen dansen. Dit vind ik wel spijtig. Dus dit was de gelegenheid om andere dansers eens aan het werk te zien. Hoe leven andere dansers zich in het verhaal van de muziek? Hoe overtuigen ze het publiek van hun talent? Hierdoor stonden mijn verwachtingen heel hoog!

Voordat ik naar de voorstelling ging, had ik al eens een kijkje genomen op de cultuursite van het vondel. Daar vernam ik dat de dansers zowel op hedendaagse als klassieke muziek gingen dansen. Er stond ook vermeld dat de dansers op muziek van Michael Jackson gingen dansen. De dansgroep die kwam optreden bestond uit 12 professionele dansers. In mijn dansschool dans ik ook op liedjes van Michael Jackson. Maar verder wist ik nog niet zoveel over deze dansgroep. Mijn besluit stond vast: ik was ervan overtuigd dat het schitterend zou worden! 

27-02-2011 om 22:00 geschreven door limelightje  

Ik ben het volledig eens met de recensie van Els Van Steenberghe. De dansprestaties van de dansers waren buitgewoon goed. Ze hadden echt gevoel voor muziek. De dansers wouden meegeven dat dansen is iets waarin je je helemaal kan in uitleven.  Je kan even tot rust komen en je zorgen vergeten Ze waren voor het dansen geboren! Dit lieten ze  ook zien in hun gelaat, ze gaven uit wat ze voelden bij elk toon van de muziek.

Het decor op het podium was simpel maar toch gaf het een bepaald effect. Er werd fel licht gebruik (een soort van spots) en ook een soort van blazers (ventilators). Naast het decor was de kledij van de dansers gevarieerd. Elke danser had een verschillende kleur van kostuum aan dit gaf een mooi effect in de zaal. De dansers waren in totaal met 12: 6 jongens en 6 meisjes. De 12 dansers wisselde elkaar af,er was een mooie samenhang. Soms dansten ze met twee of drie en kwam er telkens nog enkele dansers bij. Heel opmerkelijk was ook dat de dansers steeds gelijk waren, ze dansten op het ritme van de muziek.

Enkele hoogtepunten waren voor mij bijvoorbeeld een jong meisje die een prachtige stem had. Naast het dansen kon ze ook prachtig zingen en dit liet ze ook zien.  Ze blies het publiek achterover met haar stem. Het meisje verwoordde ook wat dansen voor haar is. Ze zei ook dat ze graag nog meer tijd wou vrij maken voor het dansen. Omdat je tijdens het dansen helemaal tot rust komt en je leeft je in op het ritme van de muziek. Na het meisje zei een jongen ook even wat dansen voor hem betekende. Ten tweede was er het moment waarin één van de jonge dansers Michael Jackson imiteerde. De spot werd op hem gericht : hij stond in het middelpunt van de kijker. Ten derde dansten de dansers op het einde allemaal samen op de muziek van ‘Triller’ van Michael Jackson. Dit vond ik heel goed mede doordat ik in mijn dansschool ook op dit nummer van hem dans.

Mijn  besluit stond al vast na het eerste nummer waarop de dansers dansten. Dit wordt echt een pracht van een voorstelling. Uiteindelijk werd mijn gevoel ook bevestigd. Ik was echt onder de indruk van de dansprestaties van de 12 jonge dansers. Ze zette elk stuk voor stuk hun eigen talent neer..

Als er nog eens een dansvoorstelling van Everland komt, zou ik dat voor geen geld van de wereld willen missen!

27-02-2011 om 21:59 geschreven door limelightje  

Knack recenseert

Theater ~ Beat it ( * * * )

We hadden onze Barbiepoppen net naar de zolder gebracht. Ineens verspreidde het gerucht zich door de puberklas dat Lenny Kravitz – dé Lenny Kravitz van het coole Are you gonna go my way? – naar Flanders Expo zou afzakken. Zouden we? We gingen! Een ganse klas pubermeiden zou zich samen en voor het eerst naar het magische Flanders Expo begeven waar de (volgens ons) groten der aarde (Rick Astely, New Kids On The Block, Take That, …) zich door hun gillend publiek lieten bewonderen.

 We vonden het concert veel lawaai en weinig muziek maar even in een ruimte vertoeven met de popster, bezorgde ons toen – toegegeven – de hartenklop in dekeel. Voor even.

 Ferme ‘heartbeat’

 fABULEUS’ dansvoorstelling Everland start met zulk een (al dan niet puberale) hartenklop. Voor deze productie sloegen de artistieke leider van fABULEUS Dirk De Lathauwer en choreografe Natascha Pire de handen in elkaar. Beide delen ze een fascinatie voor Michael Jackson én voor jongeren.

De Lathauwer profileert zich vooral met stevige teksttheaterstukken waarin hij, samen met zijn jonge acteurs, op zoek gaat naar de noodzakelijkheid en de actualiteitswaarde van een historisch of repertoireverhaal. Met Wolfsroedel (2006) maakte hij een van Floortje Zwigtmans boeken tot wervelend teksttheater. En samen met de beginnende acteurs Johnny De Meyer en Roos Van Vlaenderen ensceneerde hij Heiner Müllers beroemde “Kwartet” (2004). Die rijke tekst (Müllers vrije bewerking van Pierre Choderlos de Laclos’ “Les liaisons dangereuses”) door zulke jonge acteurs laten brengen, genereerde een heel andere lezing van de tekst. De tekst ging plots (ook) over het ontdekken van en zoeken naar liefde.

De Lathauwer slaagt er geregeld in om de enscenering door jongeren tot een meerwaarde voor die tekst te maken. Er wordt als het ware een nieuwe dimensie van de tekst blootgelegd.

Met Everland slaagt De Lathauwer er niet helemaal in om een extra dimensie van en visie op het oeuvre van The King of Pop te ensceneren.

Dans is toch vooral de taal van choreografe Natascha Pire. Everland ademt haar zwierige en theatrale choreografische taal uit. Niettegenstaande de choreografie in dit geval een collagechoreografie is. De Lathauwer en Pire vroegen tijdens het repetitieproces aan een aantal collega’s (Sidi Larbi Cherkaoui, Koen De Preter, Randi Devlieghe en Christophe Lequesne) om hen bewegingszinnen aan te reiken en enkele uren met de jongeren te werken. Met dit materiaal ging Pire vervolgens aan de slag.

Pires taal kenmerkt zich door wervelende bewegingen die zich vaak in een vrij concreet decor ontplooien en langzamerhand naar een climax toegroeien. Een mooi voorbeeld hiervan is haar funky BBB & wasverzachter (2002) waarin een jonge Sandrine Van Handenhoven haar eerste stappen op de bühne zette.

 Teer body’

Everland bezit, net als Jackson, een gepassioneerd hart in een broos lichaam. Het is niet volledig duidelijk waar én waarom de dansers precies dansen. Bevinden ze zich in een oefenruimte? Waarvoor oefenen ze? Reperteren ze voor de show die ze op dat eigenste moment brengen?

De sterkste momenten zijn de louter dansante momenten waarin enkele van de meest getalenteerde dansers op klassieke muziek Jackons danstaal ‘toepassen’. Dit is overigens erg geslaagd choreografisch ‘stuntwerk’ van Pire.

Van zodra er moet "geoefend" worden of de andere dansers hun dansende collega’s zogezegd aanmoedigen, ontstaat er een enigszins gekunstelde sfeer.

Naast de dansende jongeren is er ook nog een droogkomische roadie die de moonwalk ten beste mag geven. En, er is de rockgitarist die op zijn dooie eentje voor het meeste integere moment zorgt: al zittend op een muziekbox zet hij die net volgroeide vingers zo stoer en nonchalant mogelijk op de juiste gitaarsnaren. De aandoenlijke concentratie onder de stoere haardos maakt hem opslag tot een icoon van elke jonge generatie. Met het spreekwoordelijke tongpuntje uit de mond uit alle macht proberen om de spelregels en technieken van de volwassenheid onder de knie te krijgen. Zodat ze die volwassenen zo gauw mogelijk kunnen tonen hoe het beter, sneller, gedrevener en schoner kan.

Ook Jackson straalde die kwetsbaarheid én die honger om te imponeren uit. In Everland is het willen imponeren en het durven kwetsbaar zijn iets te veel in verschillende scènes verdeeld, terwijl het simpelweg kwetsbaar zijn terwijl je probeert te imponeren zoveel sterker is.

Els Van Steenberghe

Everland, fABULEUS. Gezien op 27 maart 2010. Meer info: www.fabuleus.be

27-02-2011 om 21:55 geschreven door limelightje  

16-02-2011 om 20:35 geschreven door limelightje  

Ik ben het volledig eens met de recensie. Toen we aankwamen met een groep van 30 leerlingen en twee begeleiders stond er een prachtig gebouw voor ons. Het gebouw doet je even wegdromen van de realiteit. Je kunt uren naar zo’n mooi gebouw staren. Het gebouw stond me zeker en vast aan. Het museum zal me waarschijnlijk nog meer bekoren.

In het museum kregen we een rondleiding van een gids. Het was goed dat we werden begeleid door een gids. Een gids kan je altijd nog meer achtergrondinformatie vertellen. We hadden een vrouw die ons gidste. Ze vertelde ons over Magritte zelf en over zijn beroemde werken. We hebben een 10-tal werken samen met de gids besproken.

De gids ging ook altijd verder in op het schilderij. Ze vroeg ons bijvoorbeeld wat wij zagen in een bepaalde kunstwerk. De vrouw gaf ons altijd even bedenktijd. Het is heel moeilijk om bij de werken van Magritte het verhaal achter zijn werken te zien. Hij neemt namelijk verschillende elementen samen in één schilderij. Bijvoorbeeld: zijn favoriete boek, een zee omdat hij graag naar de zee gaat,.. . Bij zijn werken moet je soms een beetje langer kijken voor je het begrijpt wat hij nu precies bedoelt.

Magritte schilderde naast een vogel of de zee ook zijn vrouw en zijn beste vrienden. De vrouw van Magritte heette Georgette. Ik herriner me nog een schilderij waar Georgette stond op afgebeeld. In het midden van het schilderij stond Georgette en naast haar stond verschillende voorwerpen. Deze voorwerpen waren waarschijnlijk heel belangrijk voor haar. Naast Georgette schilderde hij ook Irene. Zij is een vriendin van Rene en Georgette die vaak bij hen op bezoek kwam.

Bij de werken van Magritte paste steeds ook een eigenaardige titel. Maar Magritte zette niet zelf een titel onder het schilderij. Een titel werd bedacht door andere mensen. De titel was ook steeds ver verzocht. Een schilderij noemde bijvoorbeeld ‘De kus’. Maar aan het schilderij kon je zeker niet afleiden dat het over liefde ging. Op het schilderij zag je twee weiden met in het midden een soort van cirkel en helemaal vanonder op het schilderij zie je dan dat de twee weiden elkaar raken. Dit stelt eigenlijk de kus voor.

Naast de vele schilderijen van Magritte kon je ook brieven en filmpjes van Magritte zien. In de recensie wordt dit ook duidelijk aangehaald. We hebben bijvoorbeeld een filmpje gezien met Rene Magritte en zijn vrouw Georgette. In dit filmpje was Margritte aan het eten.

Ik kan dus zeker besluiten dat dit museum voor mij een ontdekking was. Ik was zeer versteld van Magritte’s werken. Zijn werken waren echt prachtig. Het doet je meer nadenken over het leven. Magritte is een voorbeeld voor vele andere kunstenaars. Hij vindt zijn inspiratie door alles wat hij ziet en meemaakt. Magritte is een kunstenaar die je echt aanzet tot denken. Hij schildert iets door er bij na te denken.

In de toekomst zou ik graag nog museums willen bezoeken waar de werken van Magritte te zien zijn. De kunststroming surrealisme vind ik heel boeiend en interresant. Daarom had ik ook gekozen voor het Magritte museum. Het is eens iets helemaal anders dan dat ik gewoon ben!

16-02-2011 om 20:30 geschreven door limelightje  

Het Magritte museum is gevestigd in een prachtig gebouw met een unieke beschildering. In het museum kun je niet alleen genieten van de grootste collectie van schilderijen van Magritte, maar ook van de brieven, foto's en tekeningen van de schilder. Voor alle leuke en interessante feitjes en weetjes kun je je laten begeleiden door een gids. Deze rondleidingen worden onder andere in het Nederlands gegeven. Wil je liever zelf het museum ontdekken en toch alle informatie krijgen, dit kan ook. Er is voor € 4 een audiogids te verkrijgen die je alles vertelt. Geniet van de schitterende surrealistische kunst van Magritte in het Magritte Museum.

16-02-2011 om 20:28 geschreven door limelightje  

Op woensdag 9 februari was het museumdag. Op die dag mochten we zelf kiezen welk museum we bezochten. Je kon kiezen uit verschillende activiteiten. Voorbeelden hiervan zijn het Hortahuis, Stripmuseum, Muziekinstrumentenmuseum en niet te vergeten het Magritte museum. Iedereen werd per activiteit in groepjes gedeeld. Ik koos voor het Magrittemuseum. Leerlingen die voor deze activiteit gekozen hadden, werden om 9uur verwacht aan het station. De begeleidende leerkrachten die mee gingen met ons telden de leerlingen alvorens we konden vertrekken. Rond 9u20 namen we dan de trein naar Brussel-Centraal. Eenmaal we aangekomen waren, vertrokken we allen naar het Magritte museum. Het museum was niet ver verwijderd van het station. Onze rondleiding begon om 10u en duurde tot 11u30.

Een week voor het museumdag was, moest iedereen zijn keuze bekendmaken. Mijn keuze lag al  vast. Ik wou heel graag eens het Magrittemuseum bezoeken. Deze kans heb ik dan ook niet laten liggen. Rene Magritte is voor mij een heel bijzondere kunstenaar. Hij behoort namelijk tot de surrealisten. Een surrealist is iets iemand die de verwerkelijkheid op een andere manier weergeeft. Soms schilderen surrealisten wel ongewone dingen. Magritte heeft zijn eigen stijl gecreerd en die siert hem wel. Vele mensen vallen wel voor zijn werken. Bij zijn schilderijen moet je nadenken, verder kijken dan je neus lang is. Vorig jaar tijdens de lessen cultuurwetenschappen hebben we het ook al even over Magritte gehad. We bespraken enkele kunststromingen. Magritte plaatsen we dan binnen het surrealisme. Ik weet al een beetje over Magritte maar ik wil nog veel meer te weten komen. Bijvoorbeeld : Waar haalt hij zijn ideen? , Hoeveel tijd steekt hij in één schilderij?,... . Het bekendste schilderij van Magritte kent ongetwijfeld iedereen wel namelijk ‘Ceci n’est pas une pipe’. Ik ben heel benieuwd om nog meer werken van hem te kunnen bewonderen! Tot slot zou ik willen weten wie de persoon achter Magritte is.  

16-02-2011 om 20:27 geschreven door limelightje  

Tentoonstelling : Wim Delvoye

In het kader van expo heb ik gekozen om naar een tentoonstelling te gaan in Bozar .Mijn keuze ging uit naar een tentoonstelling van Wim Delvoye. Deze tentoonstelling heet: “Knockin’ on Heaven’s Door”.  Op de laatste dag van de herfstvakantie(zondag 7 november)   ben ik samen met mijn zus een namiddag naar Brussel gegaan. We stapten Bozar binnen rond 15u30. Het was voor ons de eerste keer dat we de werken van Wim Delvoye in het echt konden zien.  Mijn verwachtingen waren heel hoog gesteld. Dit komt enigszins doordat ik al over deze kunstenaar heb geleerd.  Vorig jaar bij het vak cultuurwetenschappen hebben we enkele kunstenaars besproken en wat verder ingaan op hun werken. Een van die kunstenaars was Wim Devolye. Ik vond al vanaf het begin dat hij een eigenzinnige niet alledaagse stijl had. Maar zijn kunstwerken inspireerden mij wel.  In de les cultuurwetenschappen hebben we twee van zijn werken uitgebreid bekeken. Dit was de cloaca. De cloaca is een duplicaat van het menselijk spijsverteringsstelsel.  Dit is misschien een banaal onderwerp maar  het is wel goed gevonden. Daarnaast hebben we ook gezien dat Wim Delvoye varkens tatoeëerde. Ik wil graag nog andere werken van hem zien, niet alleen beelden maar ook schilderijen. In een schilderij zie je meer met welke emoties het is gebracht en wat het wilt meegeven.  Wim Delvoye heeft veel fantasie en is ook ruimdenkend. Voor ik naar de tentoonstelling ging in Bozar wist ik wel al een beetje welke stijf hij heeft. Maar ik was wel benieuwd naar zijn andere werken. Ik kijk er alvast naar uit. In mijn volgend verslagje lees je mijn ervaring.  

06-12-2010 om 16:04 geschreven door limelightje  

Mijn reactie op de recensie van Matthias Depoorter.

Mijn ouders zetten mijn zus en ik af in Brussel. Nadien zochten we de weg naar Bozar. Eenmaal aangekomen zochten we onze weg tussen de drukte. Het was al even geleden dat ik in Bozar was geweest. Na enkele minuten stappen door de drukte kwamen we eindelijk aan bij de locatie van Wim Delvoye’s tentoonstelling. De locatie was verdeeld in drie zalen. In de eerste zaal hing een grote panorama  TOUR 'Bruxelles', 2010.  Dit was oogverblindend. Het was een hele mooie compositie waarbij de gotische toren centraal stond. Deze gotische toren kon je ook in Brussel gaan bezichtigen. Dit hebben we ook gedaan. Maar nu eerst terug naar de tentoonstelling.  In de volgende zaal hingen schetsen aan de muur. De schetsen waar heel mooi uitgewerkt. Er hingen viertal schetsen onder elkaar. Op de schetsen was steeds hetzelfde waarnemen namelijk helixen van jezusfiguren. Maar er werd steeds wel gebruik gemaakt van andere kleuren en  andere compositie. Ik vond het heel mooi om ook eens schetsen te zien voor iets wordt uitgewerkt. Naast de schetsen stond er ook enkele bronzen beelden. Het waren bronzen beelden van gekruisigde Jezus, vervormd rond een kruis.  In de derde en laatste zaal stond een heel mooi gebouw die meteen mijn aandacht trok. Het was een hele mooie compositie waar ik uren kon naar kijken.  Toen ik al de drie zalen had bezichtigd, ging ik ook eens een kijkje nemen naar de toren.  De toren is 17 meter hoog en is gemaakt van staal. Ik vind dat de toren een meerwaarde heeft, het sprak me meteen aan. Bovenop het dak van Bozar heb je naast de toren een heel mooie skyline van Brussel.

Mijn mening over de tentoonstelling van Wim Delvoye. Ik had eigenlijk een dubbel gevoel nadat ik de tentoonstelling had gezien. Enerzijds heeft de tentoonstelling mij blij verrast mede door de prachtige toren. Nu heb ik een andere kijk op Wim Delvoye. Maar anderzijds was ik wel een beetje teleurgesteld. Ik vond de tentoonstelling nogal beperkt. Ik had verwacht dat ik nog meer werken en beelden van Wim Delvoye kon zien. 

Ik ga deels akkoord met de recensie van Matthias Depoorter. Maar als er nog eens een tentoonstelling van Wim Delvoye te zien is, zou ik er zeker naartoe gaan. Ik wil graag nog meerdere werken van hem zien!!

06-12-2010 om 15:57 geschreven door limelightje