In het vak podium koos ik voor een dansvoorstelling in
het vondel te Halle. Op vrijdag 25 februari ging ik samen met mijn zus naar de
voorstelling kijken daarnaast waren er ook nog andere leerlingen van mijn klas
aanwezig. De voorstelling begon om 20u30 en duurde ongeveer anderhalf uur. De
voorstelling heet Fabuleus en is van de groep Everland.
Een dansvoorstelling is één van de activiteiten waar
ik het meest naar uitkeek. Dit komt mede doordat ik namelijk zelf dans. Dansen
brengt je tot rust en laat je even al je zorgen vergeten. Ik dans al van toen
ik 8 jaar was. Vroeger danste ik en daarnaast turnde ik ook. Maar mijn passie
lag toch meer voor het dansen. Nu dans ik al zeven jaar bij balletschool
limelight. Mijn dansschool geeft een heel uitgebreid gamma van stijlen. Ik
dans o.a. klassiek, Jazz, tapdans, salondansen (tango,samba) en daarnaast wordt
er ook gewerkt aan de lenigheid. De lessen gaan door op woensdag, donderdag en
zaterdag. Naast het vele repeteren treden wij Limelight ook op voor mensen
o.a. in rusthuizen. Er is nog een andere reden waarom ik voor deze voorstelling
koos. Doordat ik zelf dans zie ik nooit geen anderen dansen. Dit vind ik wel
spijtig. Dus dit was de gelegenheid om andere dansers eens aan het werk te
zien. Hoe leven andere dansers zich in het verhaal van de muziek? Hoe
overtuigen ze het publiek van hun talent? Hierdoor stonden mijn verwachtingen
heel hoog!
Voordat ik naar de
voorstelling ging, had ik al eens een kijkje genomen op de cultuursite van het
vondel. Daar vernam ik dat de dansers zowel op hedendaagse als klassieke muziek
gingen dansen. Er stond ook vermeld dat de dansers op muziek van Michael
Jackson gingen dansen. De dansgroep die kwam optreden bestond uit 12
professionele dansers. In mijn dansschool dans ik ook op liedjes van Michael
Jackson. Maar verder wist ik nog niet zoveel over deze dansgroep. Mijn besluit
stond vast: ik was ervan overtuigd dat het schitterend zou worden!
Ik ben het volledig eens met de recensie van Els Van
Steenberghe. De dansprestaties van de dansers waren buitgewoon goed. Ze hadden
echt gevoel voor muziek. De dansers wouden meegeven dat dansen is iets waarin
je je helemaal kan in uitleven. Je kan
even tot rust komen en je zorgen vergeten Ze waren voor het dansen geboren! Dit
lieten ze ook zien in hun gelaat, ze
gaven uit wat ze voelden bij elk toon van de muziek.
Het decor op het podium was simpel maar toch gaf het een
bepaald effect. Er werd fel licht gebruik (een soort van spots) en ook een
soort van blazers (ventilators). Naast het decor was de kledij van de dansers
gevarieerd. Elke danser had een verschillende kleur van kostuum aan dit gaf een
mooi effect in de zaal. De dansers waren in totaal met 12: 6 jongens en 6
meisjes. De 12 dansers wisselde elkaar af,er was een mooie samenhang. Soms
dansten ze met twee of drie en kwam er telkens nog enkele dansers bij. Heel
opmerkelijk was ook dat de dansers steeds gelijk waren, ze dansten op het ritme
van de muziek.
Enkele hoogtepunten waren voor mij bijvoorbeeld een jong
meisje die een prachtige stem had. Naast het dansen kon ze ook prachtig zingen
en dit liet ze ook zien. Ze blies het publiek achterover met haar stem.
Het meisje verwoordde ook wat dansen voor haar is. Ze zei ook dat ze graag nog
meer tijd wou vrij maken voor het dansen. Omdat je tijdens het dansen helemaal
tot rust komt en je leeft je in op het ritme van de muziek. Na het meisje zei
een jongen ook even wat dansen voor hem betekende. Ten tweede was er het moment
waarin één van de jonge dansers Michael Jackson imiteerde. De spot werd op hem
gericht : hij stond in het middelpunt van de kijker. Ten derde dansten de
dansers op het einde allemaal samen op de muziek van Triller van Michael
Jackson. Dit vond ik heel goed mede doordat ik in mijn dansschool ook op dit
nummer van hem dans.
Mijnbesluit stond al
vast na het eerste nummer waarop de dansers dansten. Dit wordt echt een pracht
van een voorstelling. Uiteindelijk werd mijn gevoel ook bevestigd. Ik was echt
onder de indruk van de dansprestaties van de 12 jonge dansers. Ze zette elk
stuk voor stuk hun eigen talent neer..
Als er nog eens een dansvoorstelling van Everland komt, zou
ik dat voor geen geld van de wereld willen missen!
We hadden onze
Barbiepoppen net naar de zolder gebracht. Ineens verspreidde het gerucht zich
door de puberklas dat Lenny Kravitz dé Lenny Kravitz van het coole Are you gonna go my way? naar Flanders Expo zou
afzakken. Zouden we? We gingen! Een ganse klas pubermeiden zou zich samen en
voor het eerst naar het magische Flanders Expo begeven waar de (volgens ons)
groten der aarde (Rick Astely, New Kids On The Block, Take That, ) zich door
hun gillend publiek lieten bewonderen.
We vonden het
concert veel lawaai en weinig muziek maar even in een ruimte vertoeven met de
popster, bezorgde ons toen toegegeven de hartenklop in dekeel. Voor even.
Ferme heartbeat
fABULEUS dansvoorstelling Everland start met
zulk een (al dan niet puberale) hartenklop. Voor deze productie sloegen de
artistieke leider van fABULEUS Dirk De Lathauwer en choreografe
Natascha Pire de handen in elkaar. Beide delen ze een fascinatie voor Michael
Jackson én voor jongeren.
De Lathauwer profileert zich
vooral met stevige teksttheaterstukken waarin hij, samen met zijn jonge
acteurs, op zoek gaat naar de noodzakelijkheid en de actualiteitswaarde van een
historisch of repertoireverhaal. Met Wolfsroedel (2006) maakte hij een
van Floortje Zwigtmans boeken tot wervelend teksttheater. En samen met de
beginnende acteurs Johnny De Meyer en Roos Van Vlaenderen ensceneerde hij
Heiner Müllers beroemde Kwartet (2004). Die rijke tekst (Müllers vrije
bewerking van Pierre Choderlos de Laclos Les liaisons dangereuses) door
zulke jonge acteurs laten brengen, genereerde een heel andere lezing van de
tekst. De tekst ging plots (ook) over het ontdekken van en zoeken
naar liefde.
De Lathauwer slaagt er
geregeld in om de enscenering door jongeren tot een meerwaarde voor die
tekst te maken. Er wordt als het ware een nieuwe dimensie van de tekst
blootgelegd.
Met Everland slaagt
De Lathauwer er niet helemaal in om een extra dimensie van en visie op het
oeuvre van The King of Pop te ensceneren.
Dans is toch vooral de taal
van choreografe Natascha Pire. Everland ademt haar zwierige en
theatrale choreografische taal uit. Niettegenstaande de choreografie in dit geval een collagechoreografie is. De Lathauwer en Pire vroegen tijdens het
repetitieproces aan een aantal collegas (Sidi Larbi Cherkaoui, Koen De Preter,
Randi Devlieghe en Christophe Lequesne) om hen bewegingszinnen aan te reiken en
enkele uren met de jongeren te werken. Met dit materiaal ging Pire
vervolgens aan de slag.
Pires taal kenmerkt zich door
wervelende bewegingen die zich vaak in een vrij concreet decor ontplooien
en langzamerhand naar een climax toegroeien. Een mooi voorbeeld hiervan is haar
funky BBB & wasverzachter (2002) waarin een jonge Sandrine Van
Handenhoven haar eerste stappen op de bühne zette.
Teer body
Everland bezit, net als Jackson, een gepassioneerd hart in een
broos lichaam. Het is niet volledig duidelijk waar én waarom de dansers precies
dansen. Bevinden ze zich in een oefenruimte? Waarvoor oefenen ze? Reperteren ze
voor de show die ze op dat eigenste moment brengen?
De sterkste momenten zijn de
louter dansante momenten waarin enkele van de meest getalenteerde dansers op
klassieke muziek Jackons danstaal toepassen. Dit is overigens erg geslaagd
choreografisch stuntwerk van Pire.
Van zodra er moet
"geoefend" worden of de andere dansers hun dansende collegas
zogezegd aanmoedigen, ontstaat er een enigszins gekunstelde sfeer.
Naast de dansende jongeren is
er ook nog een droogkomische roadie die de moonwalk ten beste mag
geven. En, er is de rockgitarist die op zijn dooie eentje voor het meeste
integere moment zorgt: al zittend op een muziekbox zet hij die net volgroeide
vingers zo stoer en nonchalant mogelijk op de juiste gitaarsnaren. De
aandoenlijke concentratie onder de stoere haardos maakt hem opslag tot een
icoon van elke jonge generatie. Met het spreekwoordelijke tongpuntje uit de
mond uit alle macht proberen om de spelregels en technieken van de
volwassenheid onder de knie te krijgen. Zodat ze die volwassenen zo gauw
mogelijk kunnen tonen hoe het beter, sneller, gedrevener en schoner kan.
Ook Jackson straalde die
kwetsbaarheid én die honger om te imponeren uit. In Everland is het
willen imponeren en het durven kwetsbaar zijn iets te veel in verschillende scènes
verdeeld, terwijl het simpelweg kwetsbaar zijn terwijl je probeert te imponeren
zoveel sterker is.
Els Van Steenberghe
Everland, fABULEUS. Gezien op 27 maart 2010. Meer
info: www.fabuleus.be
