De nieuwe vrijwilligers, die oudere dames, zijn echte tetterkonten en staan vroeg op dus vrees ik dat ik vanaf nu ook elke ochtend vroeg wakker zal worden.
Vandaag heb ik eindelijk les kunnen geven over mijn kleurtjes, een les waar ik al zo lang op zat te wachten. Ik had gekleurde ballonnen en de Amarische namen vor de kleuren zaten ook al in mijn hoofdje. De kinderen waren dolenthousiast ! Bij KG 1 verliep het zoals gewoonlijk weer onrustig. Bij deze zijn er vele kinderen nog niet schoolrijp en blijven dus nooit op hun stoel zitten, snappen nooit wat er rondom hen gebeurt. Bij het feit dat deze lessen in KG1 altijd hectisch verlopen, zijn het wel schatjes, en ze zijn gemotiveerd (soms te) dus is het wel leuk om ook eens voor zo een klasje te staan.
Ik KG2 ging het heel goed. Zij waren er vrij snel mee weg, dus konden we ook spelletjes met de kleuren doen. De kinderen werkten super mee en stelden zelfs nog vragen naar nog andere kleuren.
Nadien was het tijd voor nog wat observatie in Layla House. Heb de lessen sport geobserveerd. Alle ja, lessen? De leerkracht (Biya) zet de leerlingen gewoon op een rij en laat ze een tijdje rond het plein lopen en daarna mogen zij gewoon voetballen. Dat is de inhoud van elke sportles. Achja, ze zijn dan toch met sport bezig, das al iets ;)
Het koppel dat 2 kinderen adopteren kwam langs samen met de biologische moeder van het jongste meisje. (maar de moeder had ook al voor die jongen gezorgd) De adoptiemoeder had het bijna even moeilijk als de biologische moeder van het meisje. Zij moest uiteraard afscheid nemen van haar kinderen met een bijna 100% zekerheid dat ze de kinderen nooit meer zou zien. Pff emotioneel zwaar moment voor iedereen in de buurt. De adoptiemoeder voelde zich zo schuldig. Maar ik heb haar ook gezegd dat dit een bewuste keuze, en de beste keuze was van die moeder, en dat deze een keuze gemaakt heeft voor het leven en de toekomst van haar kinderen. Dus dat dit moment voor haar pijnlijk zal zijn, maar dat zij ook weet dat achter dit pijnlijk moment voor de kinderen een heel goed leven met een toekomst weg gelegd is.
Na lunch afscheidsfeestje voor alle kindjes die weg gaan dit weekend en voor Haley, die maandag vertrekt :(
En dan een volgende fieldtrip: Ik en Haley gingen met groep 5 bij ons thuis koken. Ingera met de verschillende wat(sausjes). We hadden gelukkig wel Betty bij ons die dit al verschillende keren gemaakt had en ook wat kon vertalen voor ons. Het was super gezellig en zooooooooo lekker. Zelfs de afwas en kuisen wilden de leerlingen zelf doen. Ze hebben hier zon goede manieren, ik merk dat steeds weer. Zo super.
Nadien nog gaan babysitten bij Gails kinderen. Dat was wat minder, de 2de oudste dochter was ziek en moest steeds maar overgeven. De anderen lagen gelukkig al in bed, dus heb ik samen met de oudste dochter de andere was verzorgd en bijgestaan.
Pf, wat een dag vandaag. Ik ga er in mijn dagboek niet zoveel over opschrijven, het is meer informatie voor mijn officiële schoolverslagen. Ik ben alleszins samen met Fasil (leerkracht wetenschappen en aardrijkskunde) op zoek gegaan naar een andere school waar ik kan gaan observeren. Ik wist niet dat het zo een moeilijke zoektocht zou worden. De meeste scholen willen in het algemeen al geen stagiaire omdat ze denken dat ze gaan geëvalueerd worden enzo. Maar ze zijn voornamelijk bang voor politieke invloed. (Ik heb hierover met Gail gesproken en zei zegt dat dit een excuus is omdat ze gewoon niet willen dat buitenlanders zouden zien hoe slecht het wel niet is.) Alleszins zijn we dan verder blijven zoeken. We komen uiteindelijk bij een gouvernementschool. ( 3 soorten: gouvernement, public en private) Hier was het hetzelfde verhaal, maar ik heb hier toch een paar lessen mogen bijwonen. Buiten het feit dat de klassen veeeeeel te groot zijn, zijn de leerkrachten echt wel goed. Leuke en leerrijke lessen.
In die buurt was er ook een Don Bosco school (private school) Dit is uiteraard de enige school waar ik binnen geraakte. Ik mag daar in april dus een week komen observeren. Daar zijn ook nog 3 andere vrijwilligsters: Anna, Louisa en nog een andere. Louisa is van Duitsland, dus dit kan nog leuk worden. Het is een school die echt alles heeft. Is volledig voorzien van alle materiaal (labos voor chemie, fysica en biologie), een eigen bibliotheek,
Naast de gewone school is aan deze school ook een lepraschooltje verbonden. De mensen zijn daar ook heel vriendelijk, dus ik zie het echt wel al zitten om hier naartoe te gaan.
Dit was een fysiek zware dag en ik ben totaal verbrand op mijn rug, heel pijnlijk deze keer.
s Avond gaan eten met de hele groep hier in Abby Sinya. Het was gezellig.
Deze ochtend heb ik een zaaaaaalige ochtend gehad !! Eerst had ik les in KG1. Wiskunde. Op een gegeven moment zat ik met mijn handen in mijn haar. Het is zo moeilijk bij die kleinsten. Ik heb geprobeerd om hen de getallen juist te leren schrijven, maar bij sommigen was dit een ramp ! De drie was het moeilijkste. Er was er 1 bij waar ik echt een kwartier bij gezeten heb, en het nog steeds niet lukte.
In KG2 was het echter zalig. Het lukte echt. Ik kende de namen van de kinderen, ik wist hoe ik ze stil kon krijgen, ik wist hoe ik ze op hun stoel kon houden. Ze vonden de les zelf ook leuk denk ik.
Daarna kwam de post uit Amerika. De kinderen kregen brieven van hun adoptieouders uit Amerika. Daar zaten uiteraard ook veel fotos bij, maar ook brieven geschreven in het Engels die ik uiteraard moest vertalen.
Daarna ben ik nog een tijdje in Wanna House gebleven om 3 babys te observeren. We proberen een soort rapportje te maken over de kinderen om naar hun adoptieouders te sturen. Daar staat onder andere hun dagschema in, voeding, eventuele medische gegevens, data en observatiegegevens. Dat was wel leuk om te doen, maar niet altijd gemakkelijk omdat je er met de werksters ook moeilijk over kan praten vanwege de taalbarrière.
Daarna de laatste middag gespendeerd met de oudjes. We zijn naar Merkato gegaan, ik ben er dan toch eindelijk geraakt !! Al vond ik het niet zo spectaculair dan ik dacht, maar ik moet (volgens de anderen hier) gewoon met de juiste gids gaan. Dus dit komt zeker nog eens terug.
Het laatste avondmaal: best wel grappig, want aan de tafel naast ons zaten den andere vrijwilligers met een meisje van het weeshuis die de volgende ochtend samen met Carl zou vertrekken.
Het afscheid was vrij heftig, maar k heb me sterk gehouden aangezien Jemal erbij was. We moesten nog 2 nieuwe vrijwilligers ophalen. We hebben toch wel 2u !!!!!! in die luchthaven gezeten zeker. Ze bleven heel lang weg. En toen waren ze er, alle 3?? Ja, diegene die vrijdag pas kwam was toch al meegekomen. Dus toen ze er eindelijk waren hebben we ze meegenomen naar het Volenteer House. Nate sliep al want die moest Carl weg voeren, dus moest zelf alles regelen en beslissen. Aangezien het meisje bij ons sliep, moest er 1 van de drie vrouwen (ja het zijn 3 oudere vrouwen) in het ander huis gaan slapen. Maar daar moest ik nog op zoek gaan naar nieuwe lakens want die kamers waren nog niet gekuist aangezien mijn ouders pas vertrokken waren.
God, wat een moeilijke start van de dag. Voelde me zo slecht. Niet fysiek hoor, mentaal. Ik heb nog steeds heel veel heimwee en verlang op heel veel momenten naar huis. Soms is het zo erg dat ik gewoon op het vliegtuig wil stappen en naar huis komen. Ik hoop echt dat het betert want zo hou ik dit gaan 2 maand meer vol.
In het weeshuis aangekomen ben ik gaan kijken of alle leraars aanwezig waren in Wanne House, wat zo was, dus kon ik nog eens naar Layla House.
a) Wana House ( Kindergarden ) (+ keuken = in verbinding met Wana en Layla House)
b) Sportplein (beton)
c) Tuin en binnenplein in Layla
d) Aan de randen van het binnenplein vind je de kamers en de refter en administratief bureau van Layla
e) Klassen
Zo heb je ook eens een beeld van hoe het er ongeveer uitziet. (Als ik deze afbeelding op de site krijg tenminste).
In Layla House nam ik mezelf voor om in de voormiddag groep 4 te volgen. Ik ga jullie niet vervelen met allerlei termen die ik in mijn verslagen voor school zou gebruiken, ik zal deze wel apart maken, maar ik kan jullie wel vertellen dat het er anders aan toe gaat. Het is niet zo modern als bij ons. Dat de leerlingen veel leren uit ervaringen, veel doen, actief bezig zijn. Het is hier echt nog lesgeven zoals dit vroeger bekent stond. Het belangrijkste is echter wel dat de leerlingen echt wel dingen bijleren. En interessante dingen. Tijdens de les wetenschap leerden ze vandaag over de cellen. Van planten, van dieren, de grootte, de vorm, de opbouw, Sjieke dinges J
Daarna hadden zij les wiskunde. Die zeer goed begon met een aantal voorbeelden aan bord. Het ging over breuken vergelijken en een ontbrekende teller invullen. Wat hiervoor uiteraard belangrijk is, is de kennis van de maaltafels. Die kennis was de meeste leerlingen meer dan ondermaats, maar de leerkracht zag dit blijkbaar niet, of wou dit niet zien, ik weet niet. Ik weet alleszins wel waaraan ik kan werken als ik in deze groep nog eens wiskunde moet geven. Daarna kregen zij normaal gezien sportles, maar die ging niet door aangezien het regende, dus werd het maar video les.
De namiddag heeft mijn dag wel volledig goed gemaakt. Zalig gewoon, met groep 3 op klasreis naar het Nationaal Museum. Heel leuk om te doen. We hadden wel 2 uur vertraging aangezien Jemal een uitgebreide lunch nam en daarna eerst nog om benzine moest rijden. Uiteindelijk toch vertrokken samen met Biya. Sportleraar. Fantastische man. Zowel als persoon als leraar. In het museum was het leuk, maar ik vond het spijtig dat het zonder gids was want we liepen eigenlijk gewoon met de kinderen rond. Ze zagen veel, maar kregen weinig uitleg. Ik was blij dat mijn bezoek niet zo heel lang geleden was, zodat ik toch een beetje voor gids kon spelen, met Biya die mijn Engelse uitleg vertaalde in Amaric.
Na het museum gingen we met zen allen een ijsje eten. Zalige kinderen!! Zo beleefd, wachtend tot iedereen het ijsje had enzo. Echt leuk. En stralen dat ze deden !
Na deze ochtend dacht ik even dat ik gefrustreerd ging geraken. Ik had dit weekend heel veel tijd gestoken in het maken van mijn lessen om les te geven in KG (kindergarden) en dan kom je daar, wil je je les starten maar komen ze je uit Layla House halen omdat de wiskunde leraar weg moet (sterfgeval in de familie) Op zich geen probleem, maar wel heel frustrerend aangezien ik zoveel tijd (en spanning) in de voorbereidingen gestoken had. Die zijn gelukkig wel niet voor niks gemaakt, want dat zal er zeker nog wel eens van komen, maar je snapt het wel hé. Het is daar een beetje zoals in het secundair onderwijs: leraar per vak en niet per leerjaar zoals bij ons. Alle geluk eigenlijk, want ik denk dat het onderwijs er anders een pak minder efficiënt aan toe zou gaan. Ik heb dus wiskunde gegeven in G1a, G1b en G5 In groep 5 was dat heel leuk omdat zij ook goed Engels kunnen. Ik had eerst enkele oefeningen op seconden, minuten, uren, dagen, (invuloefeningen) en daarna heb ik de tafelkampioen gespeeld en de winnaar was echt wel een kampioen !! Abinet, deze jongen heeft een echt wiskundebrein ! In G1 was het heel wat moeilijker omdat het niveau bij de leerlingen heel verschillend was. Ik zette een aantal optel- en aftrekoefeningen aan het bord en liet de leerlingen deze oplossen. Sommige waren na 5 minuten klaar en hadden alles juist, maar anderen leken er uren over te doen, en hadden veel fouten. Zij verstaan ook bijna geen Engels, dus heb ik geprobeerd om hen te laten werken met de getalbeelden en het hen zo bij elke oefening te laten uitvoeren. Het is ook niet dat er in de klas zoveel materiaal aanwezig is dat je het met concreet materiaal kan voordoen. De andere, snellere leerlingen heb ik dan oefeningen gegeven op het vermenigvuldigen en dat ging wel goed.
Het derde lesuur had ik les in G3. Maar dit was geen wiskundeles, maar family. Klein probleem, normaal gezien krijgen zij deze les in Amaric, en groep 3 bevat ook nog geen krakken in de Engelse taal. Dit was dus extreem moeilijk. Ik heb aan de hand van mijn eigen voorbeelden dan toch nog een deftige les op poten gezet. Ik heb hen hun gezin aan mij laten voorstellen, naam van de mama, papa, broers, zussen, Het was allesinds een leuke en zeer leerrijke les.
En dan eindelijk was het middag en wie zag ik daar: de MAMA, jaja het was toch zalig om ze terug te zien ze, de avonturiers. We zijn dan samen gaan lunchen in Kaldis. Ik die dacht dat ik nood en zin had in dat eten besefte dat zij er nog wel meer behoefte aan hadden. Zij hebben bij elke dag hetzelfde moeten eten enzo. We hebben ons daar dus eens goed laten gaan J Daarna in Adams pavilion ( soort gaanderij waarin ook Kaldis zich bevindt ) beetje gaan shoppen, mama en Paul hebben daar wat souvenirs enzo gekocht.
Walter voelde zich niet zo goed, dus die was met Marina naar het Guest House terug gekeerd. Na het shoppen zijn wij ook terug gekeerd en hebben dan samen de fotos van hun trip bekeken. Pas dan besefte ik wat ik allemaal gemist had, en het was niet alleen de mama. Zo mooi allemaal. Echt waar, voor wie graag historische reizen maakt is dit wel een top reis denk ik. Prachtig prachtig. Wie wil moet me over een paar maanden J maar eens achter de fotos vragen. Dan kunnen jullie het zelf zien.
s Avond zijn we in Arcos gaan eten. Zaaaaaaaalig lekker.
Ok, eindelijk vind ik nog eens een beetje tijd om mijn dagelijkse verslagen te typen. Ze gaan wel niet zo uitgebreid zijn, aangezien ik er nu 3 te typen heb, en maar een half uurtje tijd heb ofzo.
Normaal gezien waren mijn plannen voor vandaag, naar Layla house gaan, maar voor de verandering was er weer een wijziging van de planning en ben ik samen met Nate en Haley naar de Loyal gegaan, een supermarkt. Zalig hoor, eindelijk allemaal westers eten :D Ik heb daar zelfs chips gevonden. Wat was ik blij (kindje bij de kerstboom). Voor de rest ook nog wat gezonder eten kunnen kopen. Pasta, tomaten, aardappelen, fruit, k Zal de eerst volgende dagen nog niet verhongeren.
Daarna zijn we naar een zijstraat van Churchill avenue gegaan. Daar waren allerlei souvenir winkeltjes. Mijn eerste Ethiopische inkopen dus J Juwelen natuurlijk, muziekinstrument, kledij, beelden, kaarten, Mooie dingen alleszins. We werden wel bestormd, in elke winkel uitgenodigd, Schattig om te zien. (denk ik dan)
We moesten zorgen dat we op tijd terug thuis waren want om 14 u ging ik samen met Haley en Carl op stap. We gingen rauw vlees eten. Alle, zij gingen eten en ik ging kijken J. Samen met Jemal reden we ergens naartoe en toen ik uitstapte voelde ik me net in de rue des bouchers Overal in deze straat waren open winkels waar je duidelijk de dode dieren (vol vliegen natuurlijk) kon zien hangen. Achter drie jaar vegetarisch geweest te zijn, viel dit toch niet mee om te zien. Jemal nam ons in 1 van de winkels mee naar achter, waar we in een kleine smalle plaats kwamen met kleine smalle tafels en banken om op te zitten. We kregen onze schotel met wat ingera, sausjes en uiteraars stukken rauw vlees, wat je dan nog zelf in kleine stukken moest snijden. Ik wou me daar toch niet laten kennen en heb ook een kleine stukje geproefd. GoBez !!! Jaja, ik kreeg zelfs applaus van de omzittenden.
De avond werd zoals meeste avonden lekker asociaal in de zetel, ieder met pc, boek, half slapend, .. alleszins zonder woorden doorgebracht.
En dan natuurlijk vol spanning gaan slapen want de mama en Paul kwamen de volgende ochtend weer aan in Addis na hun tocht door het Noorden van Ethiopia.
