De kinderen hadden niet echt les, maar er was een grote bijeenkomst van werksters en leerlingen aangezien de leerlingen de muren aan het verbouwen zijn en dit blijkbaar toch niet de bedoeling is. De kinderen die het deden worden gestraft en naar Wana House gestuurd. Naar horen zeggen wordt dit erger bestraft dan kindermisbruik enzo. Raar landje hoor.
De leerkrachten waren dan maar bezig met het maken van rapporten, dus heb ik daar maar bij geholpen.
In de namiddag zijn we naar een organisatie gegaan samen met Bea, de leerkracht sport. Het was een organisatie voor straatkinderen. In een soort dorp, waar we dan ook op bezoek zijn gegaan, zijn slaapplaatsen, een school, en een werkplaats (weverij) opgericht. Het is de bedoeling dat de leerlingen hier voorbereid worden op een echte school, inhoudelijk en kwestie van materiaal enzo, anderzijds is dit voor sommige kinderen ook opvang na de gouverment school.
Zaterdag eindelijk alles uitgepakt. Veel mailtjes gelezen en gestuurd. Veel gebeld J
Berichtjes zijn dus steeds welkom ;)
En het voornaamste natuurlijk: lessen gemaakt voor de komende week. Lessen Engels, sport, knutselen, wiskunde, muziek, om een week rond te komen bij de kleuters. Ik heb maar alles voorbereid, al weet ik niet welke leerkracht ik zal moeten vervangen. hehe nice
Alle, sorry dat dit zo kort is, maar dan kan ik het nu snel nog online zetten.
Hoi lieve schatten van me daar in het belgenland. Ik voelde me gisteren avond zoooooooooooo gelukkig (jaja, die gevoelens mogen er ook zijn) maar ik heb weeral eens een paar uur wakker gelegen. Maar goed nieuws: even gelukkig en met een volle dosis energie opgestaan en gaan werken. K Heb het eerste lesuur mee gevolgd met Logan en Carl die America class gaven aan de kindjes. Dit gebeurt 2 lesuren per week. Deze keer ging het over melting pot en WashingtonIk hoop dat ik kan lesgeven over Europa, want wat weet ik tenslotte nog meer over Amerika dan al deze Amerikanen. Het volgende lesuur heb ik samen met Carl en Logan Sports gegeven. Het was suuuuper !! Het was met de oudste groep. We speelden jongens tegen meisjes; volleybal. We waren goed aan het verliezen, maar kregen hulp van Betty, 1 van de werksters daar. Het enige probleem was dat we uiteraard in de zon speelden en dat het ongelooflijk warm was. Ik dacht op sommige momenten dat ik het niet ging kunnen volhouden, maar dat is toch gelukt. Overwinning voor mezelf. Ondertussen ben ik ook te weten gekomen dat Addis Ababa, nieuwe bloem betekent. Mooi hé.
Na snacktime ben ik naar de kleuters gegaan aangezien er daar een leerkracht afwezig zou zijn. Ik kwam binnen en de kindjes kenden me nog en riepen meteen Elisa! Elisa! zalig gewoon. KG2 had op dat moment normaal gezien geen les, maar de werksters zeiden dat ik KG2 mee moest nemen. Ik ben dus met die groep naar de klas gegaan en heb een verhaaltje voorgelezen. Nadien heb ik hen het liedje van 5 little ducks aangeleerd. Schattig hoor. Nadien hebben we ducks getekend. Het is echt moeilijk om aan deze kinderen les te geven. Zij kennen nog heel weinig Engels en hebben nog echt een kleutermentaliteit waardoor je ze eigenlijk constant aan het werk zou moeten kunnen zetten, maar ik moet alles zoveel keer proberen uitleggen dat dit echt veel energie vraagt. Voor de rest zijn dit wel schatten van kinderen, dus dat verlicht het werk wel wat.
Daarna gaf Cucu (muziekleraar) les aan KG1. Ik ging gewoon gaan observeren, maar elke keer als ik dat bij hem ga doen laat hij me hen liedjes aanleren. Ik heb hen Ai simpa simpa aangeleerd wat dankzij zijn hulp heel goed ging, aangezien hij kon vertalen.
Na lunch had ik mijn eerste bijles. Ongelooflijk moeilijk seg. Hier krijg je een duidelijk beeld op NT2. Hoe moeilijk het wel niet is om een tweede taal te leren wanneer de leraar de moedertaal van het kind niet genoeg kent om alles te kunnen vertalen. Soms lijken het gewoon wel aapjes die alles herhalen zonder begrip te tonen voor wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Het zou goed zijn dat ik zicht krijg op de problemen, dat ik eigenlijk een foutenanalyse kan maken. Maar wanneer ik bij de leerkracht vroeg wat het probleem was wist hij het zelf niet, dus zal ik er zelf door verschillende oefeningen zicht op moeten krijgen. Dit duurde ongeveer een uur een half. We hebben daarna met zn allen nog naar ene video gekeken; Pokémon. Daarna ben ik snel nog huis gegaan omdat ik moest gaan babysitten op de kinderen van Gail. Ze heeft 4 kinderen wiens naam ik niet kon onthouden J 2 grote dochters, een zoontje Zack, 3 jaar ofzo en dan een baby van 1 jaar. Zack is ongelooflijk mooi. Donkere huid van de papa en blonde haren van de mama. Echt mooi. Het was een rustige tv avond. In Ethiopia zit iedereen van zodra ze kunnen naar tv te kijken. Echt waar. En dan was het tijd om de 2 kleinsten in bed te leggen en verschoot ik me een bult toen ik zag dat de papa een linnen doek als luier aan had. Ik dacht dat Gail wel traditionele luiers zou gebruiken, maar ja. Voor de rest rustig en gezellig. Beetje bezinningstijd J
Ja, ik neem deze 2 dagen samen omdat er niet veel te vertellen valt. Maandagochtend vol goeie moed opgestaan om in Wana house ( Ja, alles gaat hier op auditief niveau, zoals de namen van de kinderen, dus soms hoor ik pas later de juiste uitspaak) te gaan helpen en de leerkracht te vervangen. Ik kom daar aan en probeer aan een van de werksters daar uit te leggen dat ik de leerkracht kom vervangen. Ze is dol enthousiast en begint een hele uitleg in Amaric. Ja, daar sta je dan.
Later wordt alles me wat meer duidelijk en wijst een andere werkster de weg naar het lokaal was ik sports moet geven. Leuk, denk ik dan. Ze dropt me met 15 nog redelijk onbekende kleuters in een soort rechthoekige veranda van 1,5 meter op 6 meter. Euhmmm, dacht ik toen. Ik ging er toch het beste van proberen maken, maar stuitte dan op het probleem dat er ook al niets van materiaal aanwezig was. Ik moest dringend mijn hersenen op dubbel actief zetten of er ging niet veel van terecht komen. Ik heb dan met hen eerst wat opgewarmd en gestretcht. Daarna wat kring-spelen, al konden we deze kring niet echt mooi vormen. Daarna nog wat reactiespelen en de put. Ik ben er echt verslaafd aan geworden. Hier is het de ideale gelegenheid om hun namen te leren kennen. Dit moest ik doen met KG1 en KG2 de 2 kleutergroepen. Ik kreeg bij beiden, maar vooral bij KG2 de ouderen, de gevorderden het gevoel dat ik een Engelse les aan het geven was. Ik denk dat er hier op de kinderen een enorme druk ligt op het leren van de Engelse taal. Bij alles wat ik zei wanneer ik het spel probeerde uit te leggen herhaalden ze wat ik zei. Best grappig en leuk, maar niet altijd even handig.
Ja, het educatief systeem, ik moet er toch aan wennen. Ik kan er nog niet goed aan uit, en ben nog steeds de positieve en negatieve punten aan het afwegen en natuurlijk het vergelijken met onze systemen. Ik heb het gevoel dat dit weeshuis, en de school ervan eigenlijk een beetje te vergelijken valt met de wollewei in Haasdonk (ik denk toch dat dit zo noemt). Het werken in leefgroepen enzo.
Daarna les wiskunde. Ze krijgen elke week meer dan 3 uur wiskunde. Wat zouden ze dan doen?? Ja, ook voor mij een vraagteken. Nergens geen hand- of werkboeken waarin staat wat ze doen. Ze werken wel met schriftjes, maar daarin staan alle vakken zo door elkaar dat je er eigenlijk niet aan uit kunt. Dus ik ging maar eens uittesten hoever zij stonden. Ik schreef de getallenlijn van 0 tot en met 10 op het bord en liet veel getallen open. De leerlingen konden ze mij allemaal opnoemen. Zowel in het Amaric als in het Engels. Ook van achter naar voor, enkel de even/oneven getallen, Daar zat het wel goed, dus wou ik proberen om wat optellingen te maken, maar dit hadden ze blijkbaar nog nooit gedaan. Ik heb dan gewerkt met ongestructureerd materiaal, pennen, gommen, En daarna ook aan het bord met getalbeelden die ik dan tekende (tot en met 10) en zij kleurden dan de som in. Na wat individuele begeleiding was een heel deel van de leerlingen er toch mee weg. Er was een meisje bij waarvan ik vond dat zij er een stuk jonger uit zag dan al de andere leerlingen, en ik ging bij haar zitten en schreef een oefening op en met een beetje hulp loste zij die perfect op. Dus ik bevestigde dit en zei: Gobez (slim, goed gedaan) en zij fleurde helemaal op en ging met haar schrift naar Haley en keek zo trots. Hier doen wet toch allemaal voor e !!!
Na de middag naar huis, in bed gekropen en er niet meer uitgekomen. Deze keer spreken we niet meer van misselijkheid, maar echt ziek ziek. Koorst, hoofdpijn, maagklachten, :S
Dinsdag heb ik meeste uren van de dag in bed doorgebracht. Het beetje energie dat ik had, heb ik gebruikt om te verhuizen. Ik moest uiteraard een paar keer opnieuw gaan, want kreeg niet alles meer in mijn koffer. Het is hier wel gezellig.
Ok, vandaag eindelijk een beetje uitslapen en kans gekregen om alles op het internet te zetten. Voor de rest weinig nieuwtjes. Ik ben in de namiddag met Nath naar Merkato gegaan. Althans, dat was het plan, maar aangezien het zondag was, waren veel winkels gesloten en hebben we op een piazza in de buurt gewoon wat rond gelopen. Weer heel veel arme mensen, veel bedelaars (vooral kinderen ). Zij komen zeggen dat hun mama en papa gestorven zijn. Soms weet je niet wat je moet doen, maar als je daar 1 kind iets geeft, dan moet je aan allemaal iets geven. Wel leuk om te zien dat de verschillende verkoopswaren samen smelten. Je krijgt plaatsjes waar de schoenverkopers staan, op een andere plaats kan je dan weer enkel zonnebrillen krijgen.
s Avonds zijn we in Abby-Sinnal gaan eten. Leuk café/restaurant in de straat. Het is waar we de eerste keer iets zijn gaan drinken , en ik met Haley ben gaan lunchen. De ober was toen al grappig, maar nu nog grappiger. Hij denkt dat hij goed Engels kan praten, maar dat is totaal niet zo, en hij moet zeker wel 3 keer over en weer gaan omdat hij ons verkeerde dingen brengt.
Terug in het huis gekomen is het stil, want ik ben nog steeds niet verhuisd en zit in het Guest House, alleen met Eric. We zetten ons in de zetel en slaan nog een babbel over Ethiopa, Amerika, Europa, Leerrijk.
Ok, al mijn moed bijeen geraapt in de hoop om vandaag toch nog eens iets goed te kunnen doen, in plaats van de hele tijd in mijn bed te liggen en ziek te wezen. Ik trok deze morgen naar Layla, met het doel te gaan observeren bij groep 1a. Plannen gewijzigd, wanneer ik daar aan kwam vroeger de werksters van Wana House om hen te helpen met de zieke kinderen naar het ziekenhuis te brengen. Manman, wat een opgave achteraf bekeken. Lezers met een zwakke maag haken hier maar al af. J
Het ging vooral om kindjes met een uitslag. Huiduitslag, haarschimmels :s, Maar er was ook en jongetje bij die , ook volgens mij, autisme heeft, en ik denk dat ze dit wouden laten onderzoeken. Het duurde ongelooflijk lang in de wachtkamer vooraleer ze bij een dokter konden komen. Op een gegeven moment zat ik alleen met 2 babys en de jongen met autisme in de wachtkamer. Alles ging goed tot 1 van de babys begon te wenen, want ik kon de jongen niet op de grond zetten, want hij had geen schoenen aan. Ik moest dus wat improviseren en wat met zijn mandje wiegelen. Ik was toch blij toen een andere werkster er aan kwam met een flesje zodat ik de baby zijn voeding kon geven. Daarna gebeurden er een heleboel onderzoeken waar ik niet aan uit kon, en ik denk dat we na 2 u eindelijk terug naar de auto gingen. Ik was zeer blij want voelde mij al zeer zwak, ook de geuren waren niet altijd even leuk, maar dit hoort er allemaal bij. Dit is voor mij nu 1 keer maar dit gebeurt voor de werksters daar waarschijnlijk wel meerdere keren per maand.
Alleszins, toen we in de auto stapten was ik dus heel blij maar er ontbraken nog 2 werksters waar we nog meer dan een uur op hebben gewacht, want zij waren de medicatie gaan halen. :s
Ik was kapot toen ik eindelijk weer thuis kwam en ben in mijn bedje gekropen.
