Vandaag wordt weer een spannende dag. Deel 2 van het voetbaltoernooi. Wanneer ik s morgens naar daar ga om de babys eten te geven zie ik dat ze al aan het oefenen zijn.
De rest van de ochtend houd ik me bezig met het hermaken van departure reports die 1 van de vrijwilligers gemaakt had. Ze waren niet zo goed, of alleszins niet volledig, dus heb ik ze herwerkt zodat deze ook verstuurd konden worden.
Ons voetbal toernooi is goed verlopen. Het was tegen Ahope ( zusterweeshuis voor kinderen met HIV ) Slik. Ik had als organisator/coach/assistent-coach/verpleegster veel werk deze keer. Onze meisjes hebben nipt verloren. Wat voor sommigen zwaar was om te verduren. Onze jongen hebben voor de tweede keer al hun wedstrijd niet kunnen uitspelen. Deze keer wegens zware regenval. Zelfs in onze refter stroomde het water binnen. We zaten allen omsingeld door plassen en stromend water. k Heb uiteraard een paar bengels koude douches en baden laten nemen ;)
Wanneer het eindelijk stopte met regenen ben ik iets gaan drinken en ik was zonder het te beseffen maar om 20u thuis. Waar ik godzijdank gevoed werd door de 3 vrouwen. Hoe schattig hihi
Zondag 9 april
Een burn out is niet ver weg, dus slaap ik uit. Allé ja, tot 7u (wat voor mij hier toch wel een beetje uitslapen is). Om 9u meeting. Goeie meeting, emotionele meeting. De dames kondigden aan dat hun vertrek niet ver weg meer is. Ze moeten hier weg, ze gaan voor een paar dagen op hotel voordat ze naar huis gaan. Ik kan hen dat absoluut niet kwalijk nemen, maar ik ga hen zo missen. Ze zijn zo lief voor me. Ze hebben zelfs tegen Merily (onze bazin, die hier nu is) een hele lofgang over mij begonnen tijdens de meeting over alles wat k hier doe. Ik zie ze graag.
Nadien heb ik mij de hele morgen bezig gehouden met Mimi, de blinde baby. Ik had allerlei informatie opgezocht op het internet en had ook info van Julie die ze voor mij achtergelaten had. De informatie ging om stimulatieprikkels voor kindjes met blindheid of slechtziendheid. Ik heb de hele ochtend die oefeningen met haar gedaan. De werksters vonden het best grappig en ik vroeg hen of ze het ook eens wouden proberen. Ik heb hen ook eens door de papieren laten neuzen, zo krijgen ze ook het gevoel hierbij betrokken te zijn, en kunnen ze dit ook verder zetten wanneer ik vertrek. Ik zie met deze oefeningen al een verschil tegenover vorige week. Hopelijk blijft dit zo verder evolueren.
Na lunchtijd (late lunch) zei ik tegen mezelf (maar vooral onder lichte dwang van de anderen) Elisa, kruipt in uw bed. Met zo een drukke week achter de rug leek me dit geen slecht idee. Nu is het hier 18u, bij jullie 17u dus, dus ik ga iets eten en ik twijfel om vanavond naar mijn kindjes te gaan voor het zingen, maar ik denk dat ik beter thuis blijf en nog wat bijslaap.
Ik verlang naar een vrije dag, maar die zit er nog niet aan te komen. Ik wou dat ik niet uit mijn bed was gekomen deze dag. Er waren hier mensen om 5 u wakker die me dus uiteraard ook wakker gemaakt hebben. Al het eten was op aangezien we hier nu met 8 mensen eten en ik had geen warm water in de douche. Je zou voor minder slecht gezind worden e.
Terwijl ik de babys eten gaf heb ik nog wat kindjes geobserveerd om de departure reports te kunnen schrijven 1 van de dagen. Er is een nieuw kindje geariveerd. Ik dacht dat hij amper een dag oud was en vroeg geboren was ofzo, zo klein en mager leek hij, maar de werksters vertelden me dat hij 5 maand oud was. Dat is zo erg. Ik hoop dat hij erdoor komt. Hij is gisteren vanuit het ziekenhuis naar ons gebracht.
Nadien was het weer werkdag, niet dat de babys voeden niet tot mijn werk behoort, maar je snapt het wel e. Sinds gisteren ben ik de officiële wiskunde leerkracht voor 2 weken aangezien Teklu met vakantie ofzo is. Bij de jongste groepen blijft het toch moeilijk, maar ik heb een aantal complimenten gekregen van mensen die naar mijn les kwamen kijken, dus ben wel tevreden van mijn lessen. Het laatste les uur had ik geen les meer, maar vroeg Gail me om les te geven in de plaats van Henak (leerkracht Engels) aangezien ze een meeting gingen houden. Ik heb dan een hele les met hen gewoon gebabbeld over zeedieren aan de hand van prentenboeken. Superleuk.
In de namiddag zijn we inkopen gaan doen aangezien er hier niets meer in huis is. Daarna had ik nog een heleboel zaken te regelen voor mijn voetbaltoernooi. (jihaaa, er zijn voetbalbroekjes, de kinderen gaan zo blij zijn).
Julie vertrekt vanavond terug naar Amerika en zal een baby escorteren naar zijn familie. Ik ben de baby op gaan pikken om hem naar ons thuis te brengen en hem een lekker warm bad te geven en hem schoon te schrobben. Hij huilde heel erg, dus ben ik met hem in een buggy gaan wandelen. Ik denk dat de mensen hier dit nog nooit gezien hadden. Ik had ongelooflijk veel bekijks. Nadien was hij heel onrustig, maar van het moment dat hij uit het bad kwam was hij weer in orde. In slaap gevallen in mijn armen en blijven slapen tot Julie hem overnam om naar het vliegveld te vertrekken.
Zware dag. Hij is nog vrij goed begonnen: Ik heb mijn America Class gegeven (aan de andere groep nu). Het ging weer vrij vlot. Deze keer was het aan groep 5, dus zij zijn wat ouder en kennen wat meer Engels, dus dat maakt het wat gemakkelijker.
Mijn planning voor de rest van de morgen was: wiskundelessen in groep 3, 4 en 5. Maar na mijn eerste les begon de crisis van vandaag. Ik werd uit de klas geroepen omdat er iemand aan de poort was. Abinet en Netsanets moeder was weer hier. Ze was totaal over stuur en zei dat ze gek werd zonder haar kinderen en dat zij hen terug bij haar wou. Ik heb dan meteen met Myriam (sociaal werksters) gebeld en zij ging zo snel mogelijk komen. Ik kan nog heel veel over deze situatie vertellen, maar het resultaat was dat de kinderen met haar mee gegaan zijn naar huis.
In de namiddag hadden we weer een fieldtrip: picknick. Ik was er niet bij van het begin omdat ik nog les aan het geven was aan groep 5, maar de tijd dat ik er toch bij kon zijn was gezellig en leuk.
Party voor de kindjes die vertrekken, waaronder mijn lieve Winshet.
Ochtendritueel: wassen en tandjes poetsen natuurlijk, mailtjes lezen en dagboek typen, eten en mijn liefste schatten eten gaan geven. Er waren weer een nieuwe babytjes. Best wel schattige, maar je merkt aan hen wel duidelijk dat zij je blanke gezicht nog niet gewoon zijn.
Nadien ben ik Rachel komen halen en heb ik haar een toer gegeven in het weeshuis. Ik heb haar daar Layla House, Wana House, de kantoren, getoond.
Daarna heb ik met Julie de leeraarskamer doorzocht en allerlei leuke dingetjes, die zij onder andere gedoneerd heeft, terug gevonden. Er zijn echt interessante dingen bij om te gebruiken bij de kleine kindjes enzo.
In de namiddag heb ik America class gegeven. Ik had het onderwerp vliegtuig gekozen. Ze waren heel geïnteresseerd. Ik wou de nadruk leggen op activiteit en interactie. En dat is zeker gelukt. Ik heb hen elkaar door de security laten gaan, ze hebben mijn paspoort bestudeert, vanalles geraden,
s Avonds ben ik naar het zingen gaan kijken en ik had een video voor hen meegebracht. Ik ben een tijdje blijven kijken en ze vonden het een goede film. Dus jihaaaa, geslaagde dag.
(Dit zou de perfecte dag geweest zijn, maar dat ik heb wel een deeltje weggelaten. Rachel, de nieuwe vrijwilliger hier, had het fantastische idee om hier een hond binnen te brengen. Betsy was totaal over haar toeren (ziektes, vlooien, ..) Nate reageerde weer zoals zichzelf, dus t was hier echt een crisis)
Ik heb het gevoel dat ik steeds in herhaling val, want ik begin elke morgen met hetzelfde liedje: het voeden van de babys. Het wordt wel elke keer leuker en leuker, aangezien je de babys echt wel leert kennen en ook de werksters natuurlijk. Elke dag ga je ook nieuwsgierig kijken of er weer nieuwe babys aangekomen zijn.
Nadien had ik een afspraak met alle gezinnen (ook Winshets nieuwe familie) om hen een toer te geven in het weeshuis. Sommige van hen zijn echt wel leuk en waren oprecht geïnteresseerd. Anderen waren echt niet geïnteresseerd, dus voor hen kon deze toer niet snel genoeg voorbij zijn. Winshets familie kwam zelfs niet opdagen.
Biya was niet aanwezig vandaag ( hij was naar het ziekenhuis om naar zijn knie eindelijk te laten kijken ). Dus heb ik zijn sportslessen overgenomen. Bij de oudere kinderen was dit geen probleem, maar bij de jongste groep was dit haast onmogelijk. Zij verstaan bijna geen Engels, dus is het al onmogelijk om hen stil in een rij te laten staan. Uiteindelijk was dit toch nog een vrij geslaagde les.
In de namiddag hadden we een fieldtrip gepland met groep 5, onze oudste groep. We gingen naar het etnologisch museum en daarna een ijsje gaan eten. Normaal gezien is deze fieldtrip een hemels geschenk met deze groep. Het kon zo gezellig worden, maar ineens zat ons busje MEER dan vol. De filmgroep, die hier voor 1 week is, had plotseling besloten om mee te gaan. Ook Julie en Winshets familie gingen mee. Ik had amper plaats om nog te zitten. Het was ook helemaal niet gezellig meer, er was geen groepsgevoel meer. Alle geluk was het toch nog leerrijk voor de kinderen.
Ik had zo een rot gevoel toen ik thuis kwam dat ik naar de kleutertjes gegaan ben om mezelf wat op te monteren, wat zeker gelukt is. Ze waren echt gezellig J
Ik geraakte moeilijk uit mijn bed, maar toch om half 8 de babytjes eten gaan geven. Julie was de hele tijd bezig over een blind meisje dat daar zou moeten zijn, maar wie hadden haar allemaal niet gezien. Maar ze was er zo zeker van dat ze hier zou zijn. Ik heb het deze morgen dus gevraagd aan de werkers en zij vertelden me dat ze verhuisd was naar een ander weeshuis.
Haha, wat een dag. Mijn planning was dat ik Julie een hele dag zou volgen. Ik heb met haar 2 lessen samen gegeven. Zij in het Engels en ik in het Amaric. Het waren 2 wiskunde lessen. Daarna heb ik fotos genomen van de nieuwe kindjes in Layle House voor onze fotomuur.
Na snacktime ben ik naar de kleuters gegaan. Zij zaten allemaal op de grond tv te kijken. Het was een soort muziekprogramma, dus ik heb ze allemaal recht gekregen en we hebben ritmespelletjes gedaan en gedanst enzo.
In de namiddag was ik Julie kwijt (zij was de hele tijd bij Gail bleek achteraf) dus heb ik Cucu geholpen bij de muzieklessen. Eigenlijk heb ik de lessen gegeven, want het waren liedjes uit mijn boek, en hij kende ze nog niet zo goed. Bij de kleuters was het een hele leuke en geslaagde les. Voor mij was de les geslaagd omdat ik het gevoel had dat ik iedereen mee had, iedereen had plezier en zong het liedje goed. Maar wat ik heel goed vond is dat ik een meisje mee kreeg dat niet echt mee deed en vrij verlegen was. Ik heb haar dan was gesteund en wanneer het haar beurt was om te dansen heb ik met haar meegedanst (wat heel lachwekkend was voor de andere kinderen). Dus ik heb weeral eens een zalige dag achter de rug.
Wow, ik zat gewoon al een dag achter met mijn telling seg. Bij deze is dit dus veranderd. Ik dacht dat ik deze dag al getypt had, maar blijkbaar niet.
Het is niet zo een interessante dag, dus het zal geen lang bericht worden. We hebben een meeting gehad die gelukkig al heel wat beter verliep dan de andere meetings. Nadien ben ik zwaar aan de slag gegaan met mijn administratieve job (hihi). Ik heb 6 andere rapporten geschreven over de kindjes en verstuurd naar mijn bazinnen. Mijn schema voor de eerste week van de nieuwe vrijwilligers is ook in orde en verstuurd.
Na mijn administratieve morgen had ik een fotografische namiddag. Ik heb fotos genomen van alle nieuwe kindjes voor onze mooie fotomuur. Daarna ben ik naar mijn lieve kleuters gegaan en hebben we wat gedanst en gezongen.
Zoals je ziet zijn mijn zondagen hier niet zoals mijn normale zondagen. Elke dag blijft hier een hele of een halve werkdag.
