In deze tijden dient samenwonen om een relatie te 'proberen'. Men is niet geneigd om zich ten volle 100% in te zetten voor die relatie omdat 'als het niet lukt' men de ander laat zitten voor een ander. En meestal blijft het daar niet bij en heeft men de zoveelste samenwonen-relatie. Er wordt gedaan alsof men al gehuwd is. Maar de eigenlijke zin van het kerkelijk huwelijk wordt vergeten. God staat op straat. En eigenlijk moet God in het huwelijk binnenkomen, nog voor het eigenlijke kerkelijke huwelijk als sacrament. Een huwelijk wordt aanzien als 'alledagensex' en 'IK WIL aan mijn trekken komen'. Het aantal orgasmes men kan krijgen is veel belangrijker dan liefde en steun geven in goede en vooral kwade dagen. 'Wat heeft liefde ermee te maken ?!'. Is de sex 'slecht' geworden, dan moet men zo vlug mogelijk scheiden. Kinderen ? Lastposten ! De man en de vrouw hebben geen tijd voor elkaar : werk - overwerkt - gestresseerd, - groot huis - huishoudelijke karweien - vrienden en vriendinnen - tv - computer - familie - bouwen/verbouwen - werkfeestjes... Geen onderlinge communicatie en duidelijke afspraken. De relatie verwatert en bloedt tenslotte dood.
Wat is nu echte LIEFDE ? Zelfopoffering - verdraagzaamheid - geduld - verantwoordelijkheidszin aan de dag leggen - eerlijkheid zonder weerwraak te moeten verwachten - de roze bril afzetten en de realiteit onder ogen zien - vergeving.
Dan pas komt 'de sex' !
Op welke plaats komt geld ? Geld moet je relativeren. Als je werkt en je hebt het elementaire om te leven, plus je kunt je kinderen een gewoon leven en opvoeding geven is dit voldoende. Als je hen een CHRISTELIJKE opvoeding geeft (bidden - waardenbesef) is dit het belangrijkste. Dat is voor God belangrijk.