Jezus draagt zijn kruis naar Golgota

Alles werd in gereedheid gebracht voor de optocht. Het eerste stuk van de optocht was de kruisigingsoptocht. Deze werd op enige afstand gevolgd door de optocht van Pilatus. Pilatus had namelijk zijn eigen optocht georganiseerd om mogelijke rellen in de stad te voorkomen. Slaven brachten het kruis tot bij Jezus. Als het kruis op de grond voor Jezus neerlag, knielde Hij, omhelsde het en kuste het driemaal, terwijl Hij zacht en stil tot zijn hemelse Vader een dankgebed richtte voor de Verlossing van het mensdom, die nu ging voltooid worden. Dit was het eeuwig altaar van zijn bloedig offer dienend als verzoening tot God.

Schriftgeleerde (tot Jezus) : Het is uit met uw schijnheilige woorden !

Schriftgeleerde (tot gerechtsdienaren) : Zorg dat we spoedig van Hem af zijn ! Voorwaarts ! Vooruit !

Een bazuinblazer blies de start van de kruisigingsoptocht. Deze moest op alle straathoeken op zijn bazuin blazen en het vonnis afkondigen. Na de bazuinblazer kwamen mannen die het materiaal (touwen, spijkers, wiggen) en gereedschap droegen. Dan volgden de sterkere kerels, die ladders, de middenpalen van de twee moordenaars, het voetstuk en het verlengstuk voor het opschrift van Jezus’ Kruis droegen. Na hen reden 28 Farizeeën en de 6 beambten van bij de Olijfberg op hun paarden. Dan volgde een jongen die het opschrift van Pilatus op de borst hield. Bovendien droeg hij op een stok de doornenkroon van Jezus. Dan volgde Jezus. Hij torste op zijn rechterschouder het grote kruis en greep de dwarsbalk met zijn rechterarm vast. Hij liep gebogen en wankelend onder het zware kruis. Twee gerechtsdienaren hielden met touwen het achtereinde van het kruis omhoog, zodat het niet over de grond sleepte. Jezus droeg ook nog de gordel met ijzeren pinnen was nog om Zijn middel bevestigd met 4 koorden die de beulen vasthielden. Na Jezus volgden de twee moordenaars. De beiden droegen elk hun dwarsbalken op hun nek. Hun handen hingen eraan vast. Ook zij hadden gordels met ijzeren pinnen aan, die door koorden door beulen werden vastgehouden. De ene moordenaar was zeer stil, de andere daarentegen lasterde en vloekte.

In de tweede optocht reed een trompetblazer voorop. Na hem kwam Pilatus met zijn paard op kop. Hij was in krijgsuitrusting. Hij werd gevolgd door officieren en andere ruiters. Hierna volgende een afdeling van ongeveer 300 soldaten te voet.

De meeste Joden keerden naar huis terug of gingen naar de tempel. Degenen die overbleven waren vreemdelingen, slaven, ambachtslieden, straatjongens, vrouwen en allerlei gepeupel. In de smalle straatjes waar de optocht langs kwam? werd Jezus gehoond en kreeg slijk en stenen op Hem.

Jezus viel plat voorover, omdat Hij achter een steen in een straat bleef haperen. Zijn kruis gleed van zijn schouder. De gerechtsdienaren en beulen vloekten, rukten, sloegen en schopten Hem. Er ontstond een gedrang rond Jezus. Hij strekte Zijn hand uit, maar niemand wou Hem helpen.

Jezus (zuchtend) : Ach ! Het is bijna voorbij !

Schriftgeleerden : Drijf Hem verder, anders sterft Hij nog in onze handen !

De beulen zetten Hem Zijn doornenkroon weer op het hoofd en legden Zijn kruis opnieuw op zijn schouder. Hij was genoodzaakt om Zijn hoofd naar de zijkant te buigen omdat het kruis anders op zijn doornenkroon zou duwen.

Joannes bracht Maria zo dicht mogelijk bij de optocht zodat ze Jezus nog kon zien. Haar vriendinnen volgden haar. Ze was onherkenbaar : bleek, roodgeschreide en ontstoken ogen, sidderend en bevend.

Maria (tot Joannes) : Wat zou Ik best doen ? Moet Ik getuige zijn van dat schouwspel of zou Ik beter weggaan ? Zal Ik de schok overleven ?

Joannes : Indien U nu niet hier blijft, zult U er later misschien veel spijt over hebben.

Bij het zien van de vele mannen die fier de talrijke marteltuigen droegen, begon Maria te beven, te jammeren en zich in de handen te wringen. Eén van de hen vroeg zelfs aan een ander wie die vrouw was, die daar zo’n spektakel maakte. Toen de dragers hoorden dat het Jezus’ Moeder was, beschimpten ze Haar. Eén ervan deed er zelfs nog een schep bovenop en zwaaide met de kruisnagels in zijn hand voor haar ogen. Daarna zag ze Jezus, haar Zoon. Onze Verlosser. Hij was bleek, bebloed, misvormd. Hij wierp met Zijn door straaltjes bloed bevuilde ogen, onder de brede doornenkroon, een blik vol medelijden en smarten op Zijn Moeder. Daarna viel Hij onder zijn kruis op handen en knieën. Maria stormde van liefde en smart gedreven op Hem af en viel op haar knieën en omarmde Hem. Er ontstond een opstopping.

Gerechtsdienaren : Vrouw, wat wilt u hier doen ? Had Hem beter opgevoed, dan was Hij nu niet in onze handen !

Joannes en de heilige vrouwen leidden haar weg. Daarna zonk Maria op haar knieën, als verdoofd door smart. De beulen hadden het kruis weer op zijn schouder gelegd.

Jezus moest nogmaals over een grote steen stappen. Hij struikelde en viel met zijn hele lengte neer. Het kruis viel naast Hem op de grond. Enkele voorname personen die op weg waren naar de tempel zeiden tegen elkaar : Ach ! De sukkelaar sterft ! De begeleiders slaagden er niet in Jezus terug recht te krijgen. De schriftgeleerden zeiden tot de Romeinse soldaten, die de orde moesten handhaven, dat ze iemand moesten zoeken die het kruis zouden helpen dragen. Het was de bedoeling dat Hij nog levend op de strafplaats zou aankomen. Er kwam juist een heiden af. Zijn naam was Simon van Cyrene. Hij was vergezeld van zijn drie zonen. Hij was een tuinier, een dagloner en kwam van zijn werk uit de tuinen nabij de oostelijke stadsmuur. Jaarlijks kwam hij met zijn vrouw en kinderen kort voor het paasfeest naar Jeruzalem om hier en daar bij de burgers de tuinen te snoeien. De soldaten grepen hem vast en dwongen hem Jezus’ kruis te helpen dragen. Eerst bood hij weerstand en protesteerde heftig tegen hun dwang. Maar toen hij zag dat hij zich er niet aan kon onttrekken, ging hij naar Jezus en het kruis toe. Zijn kinderen huilden, maar enige vrouwen, die de man kenden, namen ze met zich mee. Simon was in het begin niet erg opgezet met deze maatregel. Jezus zag er zo verschrikkelijk ontdaan en ellendig uit. Zijn kleren waren helemaal met slijk bedekt door het vallen. Hij weende en zag Simon met een erbarmelijke, indrukwekkende blik aan. Simon moest Jezus van de grond helpen opstaan. Hij droeg een losgekomen arm van het kruis op de schouder en volgde Jezus dicht op de voet. Zo drukte het kruis niet zo zwaar meer op Jezus’ schouder. Simon was een sterke man van rond de 40. Zijn drie kinderen hebben zich later allen aangesloten bij de leerlingen van Jezus. Simon kwam diep onder de indruk en was ontroerd.

Veel Joden trokken op hun paasbest gekleed naar de tempel. Sommigen gingen de optocht met Jezus uit de weg uit angst om onrein te worden. (zoals in de parabel van de barmhartige Samaritaan) Toen kwam er een vrouw met een meisje aan de hand uit een huis de stoet tegemoet. Deze vrouw heette Serafia en was de echtgenote van Sirach, een lid van de tempelraad. Ze kwam met een zweetdoek over haar schouders en gesluierd de straat op. Het was de gewoonte om een zweetdoek over de schouders te hangen om bedroefden, bedrukten, vermoeiden of zieken tegemoet te gaan en hun gezicht ermee af te drogen als teken van deelneming en medelijden. Het kleine meisje die een kruikje wijn bij had, hield Serafia’s hand vast. De soldaten probeerden haar tegen te houden, maar ze geraakte toch voorbij hen. De liefde, vriendschap en hulde die ze aan Jezus wilde brengen waren sterker dan haar angst. Ze was vastberaden om Hem troost te bieden in Zijn lijdensweg. Ze liet de gerechtsdienaars passeren en viel voor Jezus op haar knieën.

Serafia (het doek aanbiedend) : Laat mij toe dat ik het gelaat van mijn Heer en Meester afdroog !

Jezus nam het doek met zijn linkerhand en drukte het tegen Zijn bebloed gezicht. Daarna bracht Hij zijn linkerhand met doek naar zijn rechterhand, die het kruis vasthield, drukte het doek tussen beide handen samen en gaf het haar terug met een bedankje. Ze kuste het doek en stopte het onder haar mantel en stond op. Het kleine meisje hief het kruikje met wijn naar Jezus, maar de soldaten en de gerechtsdienaren verhinderden de goede daad. Veronika nam het kind bij zich en vluchtte naar huis. Serafia kreeg van toen af de naam Veronika. (vera ikoon = ware afbeelding) Toen ze thuis kwam legde ze de zweetdoek open en bemerkte de afdruk van het bebloede gezicht van Jezus. Ze viel knielend neer en riep : De Heer heeft mij een aandenken gegeven, nu wil ik alles verlaten.

De optocht naderde een stadspoort. De beulen gebruikten nog meer geweld. Bij de poort was een gedeelte van de weg oneffen en stukgereden. Er lag een grote modderpoel. Simon wilde errond gaan, maar daardoor viel het gewicht van het kruis op Jezus schouder. Hij viel onder het kruis en in de modderpoel. Simon kon het kruis met moeite tegenhouden.

Jezus : Helaas ! Helaas ! Jeruzalem ! Hoe heb Ik u bemind ! Als een hen die haar kuikentjes onder haar vleugels verzamelt. En u gooit Mij zo wreed buiten uw poorten.

Schriftgeleerden : Is die rustverstoorder nog niet getemd ? Hij verkoopt nog nieuwe onzin !

Ze sleurden Jezus uit de poel.

Simon (verontwaardigd) : Als het niet gauw met uw wreedheden gedaan is, dan gooi ik het kruis op de grond, zelfs al zou ik door u gedood worden ! 

De optocht ging naar de Kalvarieberg. Ze passeerden een talrijke groep van wenende en weeklagende vrouwen. De meesten kwamen uit Jeruzalem, maar er waren ook vrouwen uit Betlehem, Hebron en andere omliggende plaatsen bij. Zij waren gekomen om het paasfeest te vieren. Jezus zakte voor de vijfde keer ineen. Simon liet het kruis zakken. Hij liep op Jezus toe en ondersteunde Hem. Jezus leunde tegen zijn barmhartige helper. De vrouwen en dochters huilden en jammerden om Zijn lijden en ellende. Zij staken linnen doeken naar Jezus uit om Zijn gezicht af te drogen.

Jezus : Dochters van Jeruzalem (en omliggende plaatsen) ween niet over Mij, maar veeleer over uzelf en over uw kinderen. Want er zal een tijd komen, dat men zal zeggen : Zalig de onvruchtbaren en de lichamen, die niet gebaard, en de borsten die geen kinderen gevoed hebben. Dan zal men de bergen aanspreken en toeroepen : Bergen, val toch op ons en Heuvels, bedek ons toch ! Want als men dit doet met het groene hout, hoe zal men dan omspringen met het onvruchtbare en dorre hout ?

Pilatus keerde terug met zijn gevolg.

Jezus op Golgota : zesde en zevende val

Ze legden het kruis terug op Jezus’ schouder en dreven Hem vooruit. De optocht volgde een slingerpad dat naar de top van de berg liep. Jezus viel onder Zijn kruis voor de zesde keer. En boven aangekomen op de executieplaats viel Jezus met Zijn kruis nog een zevende keer. Deze plaats werd Golgota genoemd. Vanop deze heuvel kon men juist over de stadsmuur van Jeruzalem kijken. De namen Golgota en Kalvaria betekenen ‘schedel’, en ‘Calvariae locus’ betekent ‘schedelplaats’.  Anna Katarina Emmerich zei dat de schedel van Adam zich op dezelfde plaats bevond als het kruis van Jezus. De schedel was weliswaar veel, veel dieper in de aarde beland. Het paste dat het kostbaar bloed door de tweede Adam vergoten werd op de plaats waar de eerste Adam, die gezondigd had, met zijn schuld begraven lag.

Simon van Cyrene voelde een diep medelijden, niettegenstaande hij zelf vermoeid en mishandeld was. Vol verontwaardiging en droefheid wilde hij Jezus helpen opstaan, maar hij werd terug naar beneden gejaagd. Hij heeft zich nadien bij de leerlingen van Jezus aangesloten. Ook de dragers van het materiaal werden teruggezonden. De schriftgeleerden die te paard waren gekomen, stonden hoog op de heuvelrug. Een honderdtal Romeinse soldaten maakten deel uit van de wacht. Zij waren afkomstig van Zwitserland. Een grote menigte vreemdelingen, knechten, slaven, heidenen en vele vrouwen volgde de kruisiging. Zij moesten zich niet houden aan de reinheidswetten.

Toen Jezus voor de zevende en laatste keer viel was het ongeveer kwart voor twaalf. Ze legden al de stukken bij elkaar om het kruis ineen te zetten op de grond. Ze duwden Hem op de stukken.

Kruisigers : Wel koning der Joden, wij moeten de maat eens nemen van uw troon !

Ze strekten Hem uit op het kruis en tekenden zijn lengte aan op de plaatsen van zijn handen en voeten. Daarna trokken ze Hem terug recht en brachten Hem geboeid ongeveer 30 meter van de top van de Kalvarieberg naar beneden. Daar was een plaats in een rots gehouwen die op een put geleek. Ze deden de deur omhoog en gooiden Hem daarin. Hij kermde van de pijn. Ze sloten de deur boven Hem en lieten soldaten bij Hem achter. Ondertussen zetten de kruisigers de verticale stammen van de twee moordenaars recht in de daartoe voorziene kuilen. Later werden dan de dwarsbalken waar de moordenaars aan vast hingen horizontaal op de verticale stammen bevestigd. Er waren geen verlengstukken voor opschriften. Ze waren kleiner dan Jezus’ kruis en stonden in T-vorm.

Jezus’ kruis (= de verticale stam) legden ze bij de kuil waar het kruis moest neergelaten worden om het zo te kunnen rechttrekken. Ze voegden de dwarsbalken erin en nagelden het voetblok erop. Ze boorden de gaten voor de nagels en het opschrift van Pilatus. Onder de ingezette dwarsbalken werden spieën bevestigd. Ze zorgden ook voor uitdiepingen in de verticale stam om te zorgen dat het hele gewicht van zijn lichaam de handen niet zouden doen doorscheuren. Wij hebben altijd voor ogen dat Jezus het volledig ineengezette kruis droeg naar Golgota, maar dit is een verkeerd beeld. Het volledig ineengezette kruis zou onmogelijk door de nauwe straatjes kunnen en bovendien zou het heel onpraktisch zijn om de dwarsbalken overal rond en over te dragen. Het kruis bestond uit een lange en dikke stam (de verticale) en de dwarsbalken waren er rond gebonden. Er kwam tijdens de optocht één dwarsbalk los en het was die dwarsbalk die Simon op zijn schouder droeg.

Maria voelde de diepe liefde en het verlangen om bij haar Zoon te zijn. Ze wilde alles samen met Hem lijden. Hem gezelschap houden tot het bittere einde. Ze ging samen met de heilige vrouwen (en familie) de kruisweg, die Jezus had voorgegaan. Maria gaf de plaatsen aan ze geestelijk Jezus had zien lijden. De vrouwen die Haar vergezelden vereerden de plaatsen en Maria nam ze op in haar hart. Ze gingen ook bij Veronica binnen. Zij sloot zich bij de groep aan. De groep vertrok daarna naar Golgota. Er waren nog meer goede mensen die zich aansloten, waaronder ook meerdere mannen. De groep beklom de Kalvarieberg. De kruisstammen van de moordenaars waren reeds gezet en Jezus zat nog steeds opgesloten in de rotskuil. Veroordeelden mochten namelijk de voorbereidingen van hun terechtstelling niet zien en werden daarom tijdelijk opgesloten.

Jezus wordt van zijn kleren beroofd

De vier gerechtsdienaren gingen Jezus halen. Jezus had ondertussen tot Zijn hemelse Vader gebeden om sterkte. De zonden van zijn vijanden had Hij aan Zijn Vader opgeofferd. Opnieuw had Hij te lijden van mishandelingen en geweld. Ze gaven Hem wijn met alsem en mirre te drinken. Hij proefde, maar dronk er niet van. Deze drank werd gegeven aan veroordeelden om hen te bedwelmen tegen de pijn. Jezus weigerde die verzachting en was volledig bewust van het offer om Zijn leven aan God te geven. De gerechtsdienaren rukten Zijn mantel af. Ook zijn gordel, gordeldoek, wollen bovenkleed, halsdoek, bruine tuniek zonder naad en wollen schouderkleed werden afgedaan. De gordel met ijzeren pinnen werd afgenomen. Jezus had het meeste last van de wonde aan zijn rechterschouder die werd veroorzaakt door het dragen van het zware kruis. Ze namen ook nu weer de doornenkroon van zijn hoofd om Zijn kleding af te doen en zetten die met bruut geweld terug op Zijn hoofd. Ze boden Hem daarna een kruik aan met gal en azijn, maar ook dit weigerde Jezus te drinken.

Ook nu nog worden de zeven hoofdwonden die Jezus had te verduren, aanbeden : de grote hoofdwonde boven Zijn rechteroog, de schouderwonde, de 4 nagelwonden in handen en voeten en de lanswonde in zijde en hart.

De schouderwonde was de meest pijnlijke van al de wonden.

De beulen grepen Hem vast bij de armen waarmee Hij zijn naaktheid bedekte en hieven Hem op om Hem op het kruishout neer te werpen. Maar een luid protest van verontwaardiging weerklonk om het eerloos gedrag van de beulen. Een man drong tot bij Jezus door en reikte Jezus een doek aan om zijn middel te bedekken.

Jonadab (luid dreigend) : Belet deze arme mens zich te bedekken, als je durft !

Hij was een neef van de H. Jozef.

Jezus werd door de kruisigers op het kruishout uitgestrekt. Zij trokken zijn rechterhand tot boven het nagelgat in de dwarsbalk en bonden dan de arm met koorden stevig vast. Ze sloegen een lange, dikke driezijdige nagel in Zijn rechterhand met een ijzeren hamer. Het bloed spatte op de armen van de beulen. De Heer kermde van de pijn. Door het kruishout stak de nagel nog aan de achterkant uit. De linkerhand kwam niet boven het nagelgat en de kruisigers bonden koorden aan zijn linkerarm vast en trokken zijn arm uit tot de hand boven het nagelgat kwam. Zijn beide armen werden zo uit de gewrichten getrokken. Jezus kermde hartverscheurend. Zijn borst kwam omhoog en de knieën trokken zich krampachtig naar het benedenlijf toe. Na Zijn linkerarm met koorden te hebben vastgebonden, sloegen ze de tweede nagel door Zijn hand.

Beide armen waren nu in een rechte lijn zo uitgespannen, dat ze de schuin opgaande kruisarmen niet meer bedekten. Men kon tussen de kruisarmen en zijn okselholten doorzien. De beulen hadden daarna op de verticale stam een voetstuk geslagen. Het lichaam was door het uitrekken van de armen naar boven getrokken en zijn knieën waren opgetrokken. Daarom trokken de beulen de knieën naar beneden tot aan het kruishout, maar zijn voeten waren nog altijd te ver van het voetblok. De beulen vloekten en gaven Jezus er de schuld van. Dan legden ze een touw rond Zijn rechterbeen en trokken het tot aan het voetblokje en bonden Zijn been vast. Deze uitrekking was zo wreed, dat Jezus’ borstkas kraakte en zijn beenderen ontwrichtten. Jezus schreeuwde het uit : Ach, mijn God, mijn God ! Ze bonden daarna met evenveel geweld de linkervoet met koorden op de rechtervoet vast. Een enorme nagel werd eerst door de linkervoet en dan door de rechtervoet heen op het kruis geslagen.

Zijn Moeder leed alle folteringen mee en zachte klaagtonen weerklonken van Haar mond. Tenslotte viel Ze in zwijm bij het rekken en kraken van Zijn lichaam. De heilige vrouwen namen Haar mee op enige afstand van de kruisen. Gedurende het kruisigen en de kruisoprichting verhief zich hier en daar, vooral onder de vrouwen, een medelijdend protest op de beulen, maar deze werkten onverstoorbaar verder. Jezus’ verzuchtingen waren enkel klanken van pijn, die Hem ontsnapten, terwijl Hij bepaalde psalmen en voorzeggingen bad op het ogenblik dat Hij ze vervulde. Ook op heel zijn weg en tot aan zijn dood was Hij ononderbroken in zo’n gebed verzonken en in deze vervulling verdiept. Het opschrift werd op het kruis genageld.

Enige beulen hadden gekruide wijn, die bedoeld was voor Jezus, zelf uitgedronken. De heilige vrouwen hadden die meegebracht voor Jezus. De beulen voelden zich bedwelmd en het was alsof hun ingewanden brandden. Ze werden razend en scholden Jezus uit voor tovenaar. Bovendien waren ze woedend om Zijn zwijgend geduld.

Het kruis werd opgericht en in de opening gestoten. Het kruis daverde van de stoot en Jezus slaakte luide kreten. Door Zijn gewicht trok het lichaam naar beneden, wonden werden breder, het bloed stroomde uit de wonden en de ontwrichte beenderen stootten tegen elkaar. De beulen sloegen wiggen om het kruis loodrecht vast te zetten. Afgrijselijk ! Toen het kruis met een luide schok rechtop in de put op de harde rots neerplofte was er voor een ogenblik een algemene stilte. Iedereen voelde iets nieuws. Het Heilig Kruis stond in het midden van de aarde opgericht als een levensboom in het paradijs. Jezus zou de nieuwe Adam worden.

Op het ogenblik dat het kruis opgericht werd, weerklonk uit de tempel een luid bazuingeschal : het eerste paaslam was geslacht voor het Joodse Paasfeest. Het was kwart na 12 uur (volgens het zonneuur). De slachting van de lammeren duurde voort tot de avond. Het slachting van het echte paaslam, het Lam van God, Jezus Christus die alle zonden van de hele wereld op zich draagt, was ingezet. Daarna barstte het spot- en triomfgeschreeuw van de beulen, schriftgeleerden en gepeupel los. Maar ook andere stemmen verhieven zich tot Jezus : vrome, weeklagende, huldigende, bekommerde stemmen.

Beide moordenaars werden verdacht van een moord op een reizende joodse vrouw en haar kinderen. Ze hadden lang vastgezeten in afwachting tot het bewijs van hun schuld geleverd was. Ze maakten allebei deel uit van dezelfde roversbende. De misdadiger die nog enig goeds in zich had zei tot zijn maat verwonderd te zijn over zijn geduld van de Galileeër en zijn grote macht over alle mensen. De moordenaars kregen een mengsel van azijn en mirre te drinken. Bij het bestijgen van zijn kruis had de misdadiger met nog goeds in zich gezegd : Waren jullie met ons te werk gegaan zoals met die arme Galileeër, dan zouden jullie ons niet meer naar boven hebben moeten trekken. Daarna werden ze allebei naar boven getrokken. Hun armen waren over de dwarsbalken gespannen en hun benen door ingestoven stokken naar achter gespannen tot boven de knieën. De touwen werden daarna zo aangespannen dat hun beenderen kraakten. Ze brulden van de pijn.

De beulen verloten de kleren van Jezus onder elkaar. Dit was aanzien als hun ‘fooi’. Maar er kwam een afvaardiging van Nikodemus en Jozef van Arimatea tot bij hen. Deze groep mensen kocht Jezus’ kleren van de beulen. Deze groep bestond uit christenen. Zij hielden deze kleren als heilige relikwieën.

Jezus aan het kruis

De beulen klommen op ladders naar boven om de touwen aan de armen en de benen af te nemen. Jezus’ hoofd zonk op Zijn borst en Hij bleef zeven minuten lang zonder enig teken van leven. Het was precies alsof Hij dood was. Het was even stil rondom. Ondertussen stroomde Zijn bloed overvloedig uit al Zijn wonden. Later werd dat bloed bleek en waterachtig en Zijn lichaam werd steeds witter van kleur. Jezus’ kruis was hoger dan de andere twee. De boosaardige moordenaar hing links van Jezus. Hij was als een razende. Hij vloekte en schimpte. De andere moordenaar was stil.

Iedereen vertrok nu van de Kalvarieberg : de beulen, schriftgeleerden, de laatste 100 Romeinse soldaten. Ook het gepeupel ging uiteen, de show was afgelopen. De Romeinse soldaten werden afgelost door een andere groep van 50 soldaten. Ook de schriftgeleerden hadden 34 man als aflossing gestuurd. Ook enkele oudsten gingen naar de Kalvarieberg.

Jezushater 1 : Schande over U, leugenaar ! U breekt de tempel af en bouwt hem toch in drie dagen weer op ?

Jezushater 2 : Anderen heeft Hij altijd willen helpen, maar nu kan Hij niet eens zichzelf helpen ! Als U Gods Zoon bent, kom dan van het kruis af !

Jezushater 3 : Als Hij de koning van Israël is, dat Hij dan van het kruis afkomt. Dan zullen wij in Hem geloven ! Hij heeft zijn vertrouwen op God gesteld, dat God hem nu eens ter hulp komt.

Boosaardige moordenaar : Zijn duivel laat Hem in de steek !

Ondertussen stak een soldaat een met azijn gevulde spons op een stok en hield die tegen Jezus’ lippen en Jezus scheen er een weinig uit te zuigen. Dezelfde soldaat : Als U de Koning van de Joden bent, help dan Uzelf !

Het spotten en schimpen duurde nog altijd verder. Na een tijd richtte Jezus Zijn hoofd omhoog en zei :

Jezus : Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen!

De goedaardige moordenaar raakte onder de indruk door het gebed van Jezus voor zijn beulen. Hij bekwam door het gebed van Jezus een inwendige verlichting.

Goedaardige moordenaar (tegen de lasteraars) : Hoe is het mogelijk ? Jullie beledigen Hem, terwijl Hij voor jullie bidt. Geduldig en zonder één klacht heeft Hij jullie beledigingen verdragen, Hij bidt zelfs voor jullie en jullie lasteren Hem ! Hij is een Profeet, Hij is onze Koning, Hij is echt de Zoon van God !

De hoofdman van de Romeinse soldaten, Abenadar, moest tussenkomen, want ze wilden naar de moordenaar stenen gooien. Deze hoofdman was heel menselijk en liet ook Joannes, Maria en enkele vrouwen toe om bij het kruis te komen. Hij was arabier van geboorte.

Boosaardige moordenaar (woedend) : Als U de Messias bent, help Uzelf en ons erbij !

Goedaardige moordenaar (tegen de andere moordenaar) : Vrees jij, net zoals die anderen, God niet, terwijl jij toch dezelfde straf (zoals Jezus) ondergaat ? Wij ontvangen terecht loon naar werken, maar Deze (Jezus) heeft niets verkeerds gedaan. Bezin je in je laatste uur en bekeer je !

Goedaardige moordenaar (tot Jezus) : Heer, indien U me verdoemt, dan treft mij de straf die ik verdien, maar toch smeek ik U, ontferm U over mij !

Jezus : U zult mijn barmhartigheid ondervinden.

Deze moordenaar ontving nu de genade van een intens berouw.

In de voormiddag, als Pilatus het doodvonnis had uitgesproken, was er af en toe nog een hagelbui geweest. Maar om halféén (volgens zonneuur) was er een zonsverduistering. De hemel werd donker en de sterren straalden een rode gloed uit. De omstaanders stopten met beledigingen te uiten en ze werden bang. Velen sloegen op hun borst en riepen : Zijn bloed komt over zijn moordenaars ! Velen, zowel ver als nabij, wierpen zich nu op de knieën en baden rouwend om vergiffenis. Jezus richtte in zijn smarten nog een blik op hen. Jezus’ Moeder en zijn naaste vrienden waren de enigen die dichtbij en rond zijn kruis stonden.

Goedaardige moordenaar (berouwvol en vol vertrouwen) : Heer, laat mij in een plaats komen, waar U me verlost. Wees mij indachtig, wanneer U in Uw Rijk komt.

Jezus : Voorwaar, Ik zeg u : u zult nu nog met Mij in het paradijs zijn.

Jezus zag Zijn Moeder met diep medelijden aan en keek ook Joannes aan.

Jezus (tot Zijn Moeder) : Vrouw, ziedaar uw zoon ! Hij zal nog meer uw zoon zijn, dan wanneer U hem had gebaard ! Hij (Joannes) heeft altijd een eenvoudig, onwankelbaar geloof gehad en heeft zich slechts eenmaal geërgerd, namelijk toen zijn moeder hem boven de andere apostelen verheven wilde zien.

Jezus (tot Joannes) : Zie, dat is uw Moeder.

Joannes omhelsde onder het kruis Jezus’ Moeder, die nu ook zijn Moeder was geworden. Door verdriet getroffen werd Maria verder bij haar vriendinnen gebracht. ‘Vrouw’ is de waardigheid van Maria, die ‘de kop van de slang moet verpletteren’. Hier geeft Jezus Maria tot Moeder aan allen uit de hele mensheid die in Hem geloven en zo kinderen van God worden. Uit God geboren en niet enkel uit een vader en moeder. Maria heeft deze opdracht aanvaard bij de boodschap van de engel Gabriël : Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar Uw woord. Zij neemt hier alle kinderen van God aan als haar eigen kinderen. Zij zijn broers en zussen van Jezus.

Half twee : duisternis. Angst. Instortingen. Vluchtende mensen. Stilte rond het kruis. In zijn diepste verlatenheid, wanhoop en eenzaamheid bidt Jezus tot Zijn hemelse  Vader. Omstreeks drie uur weerklinkt zijn kreet.

Jezus (luid) : Eli, Eli, lama sabaktani ? (= Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten ?)

Omstaander 1 : Hij roept om Elias !

Omstaander 2 : We gaan eens zien of Elias komt om Hem naar beneden te helpen !

Er ontstonden twee groepen. De ene groep weeklaagde en morde misnoegd om de misdaad, de andere groep schimpte en raasde verder. In de stad  vreesden de schriftgeleerden voor onlusten. Daarom werd aan de hoofdman gevraagd om de orde te herstellen. Hij liet de spotters zwijgen en herstelde de rust.   Na drie uur werd de hemel terug helder.

Jezus : Ik word uitgeperst als de druif, die hier voor de eerste maal gestampt werd. Al mijn bloed moet Ik geven tot het water komt en de schillen wit worden. Hier zal er evenwel geen wijn meer geperst worden.

Jezus : Ik heb dorst. Had jij Mij geen teug water kunnen bezorgen ?

Joannes (met spijt) : Heer, wij hebben het vergeten !

Jezus : Ook mijn vrienden moesten vergeten om Mij een teug water aan te bieden, zodat de Schrift werd vervuld.

De hoofdman Abenadar die vol medelijden was, nam een spons, drenkte die in azijn, duwde een hysoprietje erin en stak die op zijn lans. Jezus kon op die manier door het rietje de azijn opzuigen.

Jezus : Als Ik geen stem meer zal hebben, zal de mond van de doden spreken.

Omstreeks drie uur geraakte Jezus in doodstrijd en het zweet brak uit over al zijn ledematen. Zijn Moeder die ondersteund werd door Maria van Kleofas en Salome, stond tussen Jezus’ kruis en dat van de moordenaar met de goede inborst. Ze keek op naar haar stervende Zoon.

Jezus : Het is volbracht !

Dan richtte Hij zijn hoofd op.

Jezus (met luide stem) : Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest !

Hij liet het hoofd zinken en gaf de geest.

Joannes en de heilige vrouwen vielen ter aarde neer. De aarde beefde en de rots spleet wijd open tussen het kruis van Jezus en dat van de slechte moordenaar. In de tempel scheurde het voorhangsel in twee stukken. Gebouwen stortten in, bergen verzakten. Uit de graven stonden vele doden op. Abedanar was diep onder de indruk. Hij wierp zijn lans weg en sloeg met zijn vuist op zijn borst.

Abedanar : Gezegend zij de Almachtige, de God van Abraham en Jakob ! Dit was een rechtvaardig man, Hij is zeker Gods Zoon !

Vele soldaten, getroffen door het voorbeeld van hun hoofdman, deden zoals hij en legden getuigenis af van Jezus. Hij was een nieuwe en verloste mens geworden. Hij bleef niet langer in dienst van Jezus’ vijanden. Hij gaf het bevel over aan Cassius, zijn onderbevelhebber. Ook onder het nog aanwezige volk en onder de laatst aangekomen schriftgeleerden legden velen getuigenis af voor Jezus. Ze sloegen zich rouwend op de borst en daalden vol wroeging de berg af. Anderen scheurden hun klederen en strooiden het stof van de weg op hun hoofd als teken van rouw. De bloedverwanten van Jezus, die rond het kruis stonden, treurden en weeklaagden. Maria schikte zich, ook nu weer, volkomen in Zijn wil. Alles wat was gebeurd, was gebeurd volgens Zijn wil en Zijn toestemming. De H. Geest had in Maria het lichaam van Jezus gevormd en Zijn ziel was zonder zonde in Zijn lichaam in de schoot van Maria. Wat hadden ze Zijn lichaam, waar schoonheid, waarheid en liefde gebundeld waren, toegetakeld !