Jezus voor Herodes Antipas gebracht

Herodes was door een bode van Pilatus op de hoogte gebracht en zat klaar op zijn troon. Hij was omringd door vele hovelingen en soldaten. Herodes voelde zich gevleid nu Pilatus hem het recht toekende het vonnis over een Galileeër te vellen. En dan nog wel voor alle hogepriesters, die hij hartsgrondig haatte. Hij was ook nieuwsgierig Jezus in levende lijve te zien. Joannes de Doper had het altijd over Jezus gehad, tot hij vermoord werd door deze Herodes.

Herodes (verwijtend tegen de hogepriesters) : Breng die persoon hier weg en reinig Hem ! Hoe durft u iemand zo bevuild en zo toegetakeld onder mijn ogen brengen.

Herodes (spottend tegen de hogepriesters) : Het is de Man aan te zien dat Hij in de handen van slachters is gevallen. U begint de slachting nu al !

Opnieuw regende het van klachten en beschuldigingen tegen Jezus.

Toen Jezus terug voor Herodes stond, veinsde Herodes Hem met grote hoffelijkheid te willen bejegenen en hij gaf het bevel Hem een beker wijn aan te bieden om zijn verloren krachten te herwinnen omdat Hij zich wel zwak moest voelen. Jezus schudde afwijzend het hoofd. Toen startte Herodes zijn verhoor en reeg een overvloed van vragen aaneen. Toen hij zag dat Jezus niets zei en zijn ogen neergeslagen hield, irriteerde het hem. Hij probeerde Jezus eerst te vleien dat men zoveel had verteld over Zijn grote wijsheid in gesprekken en onderrichtingen. Hij vroeg of Hij de verwachte Koning van de Joden was en de Zoon van God. Hij had al over de wonderen van Jezus gehoord en vroeg zelf om een teken of een wonder. Hij vroeg zich af hoe een triomftocht (Palmzondag) kon leiden naar zo’n dieptepunt. Maar Jezus reageerde niet. Toch weigerde hij Jezus te veroordelen omdat hij, bijgelovig als hij was, eigenlijk vreesde voor de invloed die Jezus had. Bovendien lag hij nog met zijn geweten overhoop door de moord op Joannes de Doper. Herodes had het ook niet begrepen op de hogepriesters omdat zij hem uit de synagoge hadden gebannen. Herodes werd op die manier ook beroofd van offeranden die ter zijner ere zouden worden opgedragen in de tempel. Deze ban werd ingesteld nadat Herodes echtbreuk had gepleegd met zijn minnares Herodias en ook de moord had gepleegd op Johannes de Doper. Pilatus had Herodes laten weten dat hij ‘geen schuld vond in die mens’. Dit zorgde er extra voor dat Herodes de mening zou volgen van Pilatus. Pilatus was landvoogd en Herodes had als viervorst minder macht dan Pilatus. Herodes wilde bij Pilatus in een goed daglicht komen te staan. Daarom wilde hij zeker geen veroordeling.

Herodes : Brengt die dwaas weg van hier en bewijst die belachelijke koning de eer die Hem past; Hij is meer een dwaas, dan een misdadiger te noemen.

Maar Herodes’ hofdienaren en lijfwachten namen het bevel heel ernstig en de mishandelingen waren ver buiten proportie. Ze namen Jezus mee en begonnen Hem te mishandelen en te bespotten. Ondertussen bleven de hogepriesters Annas en Kajafas aandringen op een veroordeling, maar Herodes zei hun dat het van zijn kant de grootste misdaad zou zijn, als hij Hem veroordeelde.

Een deel van de hogepriesters en aanklagers gingen nu naar de stadswijk Akra waar de schriftgeleerden zich altijd ophielden. Zij moesten nog tegenstanders van Jezus naar het paleis van Pilatus sturen. Ze kregen ook veel geld mee om door middel van het volk gedaan te krijgen dat het volk met geweld de doodstraf van Jezus van Pilatus zou eisen. Anderen moesten het volk bang maken : het zou hun schuld zijn als ze een godslasteraar zouden laten gaan. Anderen vertelden dat Jezus meeheulde met de Romeinen om Zijn Rijk te vestigen tegen de Joden en dat ze wachtten op het Joodse Paasfeest om toe te slaan. Ze lieten ook leugens verspreiden dat Herodes Jezus had veroordeeld en dat het volk dat nog eens moest beamen. Intussen deelden andere aanklagers geld uit aan de soldaten om Jezus dodelijk te mishandelen, want zij wensten dat Hij zou sterven vooraleer Pilatus Hem vrijsprak.

De goddeloze soldaten van Herodes sleurden Jezus het binnenplein van Herodes’ paleis op. Ze begingen de gruwelijkste mishandelingen en riepen Hem voortdurend beledigingen toe. De soldaten die geld hadden ontvangen om Jezus te mishandelen, sloegen met knuppels op Jezus’ hoofd. Onder wild gejoel en hoongetier, zakte Jezus drie keer neer door de zware knuppelslagen. Hier was hulp van boven nodig om te zorgen dat Jezus niet dodelijk gewond was onder al die knuppelslagen. De hogepriesters hadden niet veel tijd meer, want ze werden allemaal in de tempel verwacht om de voorbereidingen te treffen voor de slachting van de paaslammeren. Ze probeerden daarom nog een laatste maal om Herodes te overtuigen Jezus ter dood te laten veroordelen, maar deze zond Jezus in zijn spotkleed terug naar Pilatus.

De hogepriesters en de aanklagers kookten van woede, omdat ze terug naar Pilatus werden gezonden. Bovendien werd Jezus door Pilatus onschuldig verklaard en vrijgesproken. Jezus werd op de terugtocht opnieuw geslagen en bespot. Niet alleen door de gerechtsdienaren, maar dit maal ook door het toegestroomde volk dat was gehersenspoeld. Jezus bad om niet voortijdig te sterven en zo zijn lijden voor ons te kunnen volbrengen. Zijn Moeder, Maria Magdalena en Joannes hadden op een afstand de stoet gevolgd van Pilatus naar Herodes en terug. Bij de terugkomst op het forum voor het paleis van Pilatus, voegden zich nog andere heilige vrouwen en familie bij hen.

De bode van Herodes had zich bij Pilatus aangemeld om hem te verwittigen dat zijn meester Jezus niet had veroordeeld. Dit bericht verheugde Pilatus ten zeerste. Jezus werd terug voor Pilatus geleid. De aanklagers hadden de stenen zitplaatsen voor de scheidingslijn ingenomen. Het verzamelde volk op het forum kon Pilatus goed zien, omdat hij op een hogergelegen terras stond.

Pilatus (roept tot de aanklagers) : U hebt deze persoon als volksopstoker aan mij overgeleverd. In uw bijzijn heb ik Hem ondervraagd en ik heb Hem onschuldig bevonden aan de misdaden waarvan u Hem beschuldigt. Ook Herodes heeft in Hem geen schuld kunnen ontdekken, want ik heb Hem naar deze viervorst verwezen. En zie : Hij heeft geen doodsvonnis gekregen ! Ik zal Hem daarom een tuchtstraf laten toedienen en Hem dan in vrijheid stellen !

De schriftgeleerden schreeuwden uit protest tegen deze uitspraak. Ze hitsten het volk terug op en kochten hen met geld om.

Pilatus (misprijzend tot de aanklagers) : Zult u straks bij het slachten van de paaslammeren niet genoeg onschuldig bloed zien vloeien ?

Nu was het uur aangebroken waarop ieder jaar voor Pasen, volgens een oud gewoonterecht, een afvaardiging van het volk naar de landvoogd kwam om de invrijheidstelling van een gevangene te vragen. De hogepriesters hadden een delegatie gestuurd naar de stadswijk Akra om daar de vergaderde volksmenigte met geld te overhalen om zich te verzetten tegen de vrijspraak van Jezus en bovendien zijn kruisiging te vragen. Pilatus hoopte dat het volk Jezus zou kiezen om vrij te laten. Hij liet het volk kiezen tussen Jezus en een gevreesde moordenaar Barabbas. Deze was al ter dood veroordeeld en Pilatus dacht dat ze hem wel zouden kiezen om te laten terechtstellen.

Woordvoerder van een groep aanklagers die uit de menigte naar voor kwamen (roepend vanop het forum) : Pilatus, verleen ons de gunst die u ieder jaar met het feest verleent !

Pilatus : Inderdaad, uw gewoonterecht wil dat ik met het feest een gevangene vrijlaat. Wie wilt u dat ik vrijlaat ? Barabbas of Jezus, de Koning van de Joden, de Jezus, die de Gezalfde des Heren zou zijn ?

Er volgde een aarzeling in de menigte.

Enkel een paar stemmen weerklonken uit de menigte.

Een paar stemmen : Barabbas !

Ondertussen kwam de dienstbode van Claudia Procla bij Pilatus om hem eraan te herinneren dat hij haar had beloofd om Jezus niet te veroordelen. Een groot deel van de hogepriesters en schriftgeleerden mengden zich onder het volk en bedreigden hen. Maria, Joannes, Maria Magdalena en de andere heilige vrouwen stonden in een hoek van het plein. Maria wist dat Jezus zou moeten sterven omdat er geen andere manier was om de mensen te redden. Daarom had hij het menszijn aanvaard. Om de kruisdood te ondergaan. Toch onderging ze al de angsten en verdriet van een moeder die haar onschuldig kind zo’n wrede behandeling van een ondankbaar volk ziet ondergaan. Ze bleef hopen. Vooral nu Maria te horen kreeg dat Pilatus alle middelen aanwendde om Jezus vrij te kunnen spreken. Pilatus wilde zich aan de belofte van zijn vrouw houden.

Pilatus : Wie van beide moet ik vrijlaten ?

Nu schreeuwde het hele volk tesamen.

Menigte : Weg met Jezus ! Laat Barabbas vrij voor ons !

Pilatus : Wat zal ik dan doen met deze Jezus, van wie men zegt dat Hij de Christus, de Koning van de Joden is ?

Menigte (brullend) : Kruisig Hem ! Kruisig Hem !

Pilatus (met aandrang) : Maar welk kwaad heeft Hij dan gedaan ? Ik vind in Hem geen schuld die de dood verdient. Ik zal Hem dus de tuchtstraf laten toedienen en Hem dan vrijlaten !

Menigte (uitzinnig schreeuwend) : Kruisig Hem ! Kruisig Hem !

En ze bleven maar schreeuwen : Aan het kruis met Hem ! Pilatus stelde Barabbas in vrijheid en veroordeelde Jezus tot de Romeinse geselstraf. Gedurende Jezus’ geseling sprak Pilatus het volk nog verscheidene malen toe, maar uit de menigte steeg zelfs de kreet omhoog : Weg met Hem ! Hij moet weg, ook al zouden wij allen als gevolg daarvan moeten omkomen !

 Geseling

De beulen dreven Jezus door het razende en schreeuwend volk naar de geselzuil op het forum. Er waren 6 beulen. Het waren Egyptische misdadigers die door hun daden slavenwerk moesten verrichten. Ze hielpen Romeinse bouwwerken oprichten. Sommigen werden door hun gepleegde misdaden gebruikt om beulenwerk te doen. Ze trokken Jezus’ spotkleed af. Jezus viel neer. Daarna werd Jezus naakt en met de borst tegen de zuil geduwd. Zijn handen werden boven aan een ring (die bevestigd was aan de zuil) vastgebonden en de voeten aan de zuil vastgemaakt. Hij werd uitgerokken tegen de zuil. De Romeinse geselstraf was de ergste. Het aantal slagen werd niet geteld en hing af van de willekeur van de beulen. Er werden riemen en zwepen gebruikt die voorzien waren van stukjes been of hard hout. Daarnaast werden ook riemen gebruikt met loden ballen, die aan hun einde pinnen, prikken, stekels of ijzeren haakjes hadden. Eerst werd de rug gegeseld en daarna werd de beschuldigde omgedraaid om de voorkant te treffen. De massa rond de geselzuil bleef maar schreeuwen : Weg met Hem en aan het kruis met Hem ! Jezus zuchtte en kreunde onder de slagen. Het hulpeloos geblaat van de vele paaslammeren die werden gewassen en voorbereid voor de slachting was nog hoorbaar. De lammeren zouden op het menu staan voor het Joodse Paasfeest. De beulen losten elkaar per twee af. Gerechtsdienaren van de hogepriesters schoven hen nog wat zakgeld toe en gaven hun een kruik met dikke rode drank. Het derde paar beulen gebruikte de riemen met ijzeren haakjes. Daardoor werden bij Jezus vel en vlees van de ribben gescheurd. Daarna bonden ze Jezus met de rug tegen de geselzuil. Er was geen enkele plek meer aan Zijn lichaam dat niet gewond was.

Dit had ongeveer drie kwartier geduurd, toen een aanverwant van een genezen blinde, gewapend met een sikkelvormig mes vertoornd kwam aanstormen vantussen de menigte.

Aanverwant (roepend) : Hou op ! Sla die onschuldige mens niet helemaal dood !

Verrast keken de beulen op. De man sneed de koorden van Jezus door en keerde daarna terug. Hij verdween in de menigte. Jezus viel neer aan de voet van de zuil in een plas bloed. De beulen lieten Hem daar liggen. Na enkele minuten kwamen ze terug. Jezus greep moeizaam naar zijn lendendoek en kleed. Ook nu lieten ze Hem niet gerust. Bij het rechtstaan op Zijn wankele voeten en aankleden bleven ze slaan en schoppen. Jezus droogde het bloed op zijn gezicht af en veegde het bloed uit zijn ogen. Maria zag de geseling in haar geest en leed al het verdriet en pijn samen met Jezus mee. Haar ogen waren ontstoken van het wenen. Haar familie, Maria Magdalena en andere vrouwen stonden haar bij. Ze waren allen van angst en droefheid geslagen. Claudia Procla zond een pak grote doeken naar Maria. Maria zag haar Zoon met een verscheurd lichaam door de beulen voortgedreven worden. Jezus wiste opnieuw het bloed uit zijn ogen om Zijn Moeder te kunnen zien. Vol smart hief Zij haar handen naar Hem op en volgde met haar ogen zijn bloedige voetsporen. Wanneer het volk Jezus en zijn beulen volgden, gingen Maria en Maria Magdalena naar de geselplaats. Omringd door de andere vrouwen en enige vrienden van Jezus droogden ze met de ontvangen doeken Jezus’ heilig bloed op. Daarna verlieten ze het forum.

Jezus werd naar het soldatenplein binnen de kazerne gesleurd. Daar waren de gevangenissen. De twee moordenaars, die naast Christus zouden gehangen worden, zaten daar opgesloten. Er was daar een hoop gespuis bijeen : knechten van cipiers, gerechtsdienaren, boeven, slaven en geselbeulen. Ongeveer 50 man. Elk deden ze wel ergens actief aan de mishandelingen mee. Opnieuw rukten zij Jezus de kleren van zijn verwond lichaam en hingen Hem een korte, donkerrode gescheurde soldatenmantel om. Deze mantel diende om de gegeselde misdadigers te bespotten. Zo sleepten zij Jezus verder en duwden Hem op een met scherven bedekte steenblok om erop te zitten. Dan zetten zij Hem de doornenkroon op. Deze kroon was gevlochten uit doorntakken. Ze gaven Hem een rietstok. Dit was om Zijn koningschap belachelijk te maken : een troon, een scepter en een kroon. Daarna trokken ze de rietstok uit zijn hand en sloegen ermee op zijn hoofd. Dan knielden ze voor Hem neer, spuwden in Zijn gezicht en staken hun tong uit.

Gespuis (spottend) : Wees gegroet, Koning van de Joden !

Jezus had brandende dorst, want Hij had wondkoorts als gevolg van de vele geselingen. Bovendien deed de koorts Hem rillen over heel Zijn lichaam.

In zijn zijden kon je hier en daar zijn ribben zien. Het bloed vloeide van Zijn hoofd. De omringende Romeinse soldaten die de orde moesten handhaven, moedigden de beulen nog aan. De geseling duurde zeker een half uur.

Ze brachten Jezus naar Pilatus’ paleis. Hij had de doornenkroon op, de rietstengel in de geboeide handen en was met een spotmantel omhangen. Jezus was onkenbaar door het bloed, striemen, builen en wonden. Hij ging gebukt en wankelde op zijn voeten. Opnieuw stond Hij voor Pilatus, die een huivering van afschuw en medelijden niet kon onderdrukken. De hogepriesters en het volk bleven daarentegen maar roepen en honen. Pilatus kon het niet nalaten een opmerking over hun wreedheid te maken.

Pilatus : Indien de duivel van de Joden even wreed is, kan niemand het in de hel bij hem uithouden !

Jezus werd op het terras van Pilatus gesleurd. Onder bazuingeschal vroeg Pilatus nu om aandacht en stilte.

Pilatus : Zie ! Ik laat Hem nogmaals naar voor brengen, zodat u zou weten dat ik geen schuld in Hem vind !

De beulen leidden Jezus op de voorgrond van het terras zodat iedereen op het forum Hem kon zien. De menigte was geschrokken van deze afgrijselijke verschijning. Ze werden stil. Pilatus ging naast Jezus staan.

Pilatus : Daar hebt U de mens, bezie Hem maar !

Jezus droeg zijn rode spotmantel, die nauwelijks zijn naaktheid bedekte. Hij hield Zijn hoofd gebogen. Zijn ziel was door verdriet verpletterd en Zijn lichaam door pijn verbrijzeld. Toch ging er van Jezus eindeloze liefde en zachtmoedigheid uit. Ook nu nog. Hij zweeg. Hij was het echte Paaslam, het Lam van God. De hogepriesters en gerechtsdienaren waren nog altijd woedend, zelfs bij de aanblik van de verscheurde Jezus. Zij haatten Jezus hartsgrondig omdat Hij wist hoe slecht ze waren. Bovendien had Hij hun ontelbare keren met de neus op de feiten gedrukt. Dit was het moment van hun wraak.

Hogepriesters en aanklagers (hatelijk) : Weg met Hem ! Kruisig Hem !

Pilatus : Is dat nog niet voldoende ? Zijn jullie nog niet tevreden ? Hij is zo toegetakeld, dat Hij geen lust meer kan voelen om nog koning te worden !

Hogepriesters, aanklagers, menigte (schreeuwend en uitzinnig) : Weg met Hem ! Aan het kruis met Hem !

Pilatus liet terug met bazuingeschal de menigte kalmeren.

Pilatus : Wel, dan kunt u Hem nemen en kruisigen ! Ik vind hoegenaamd geen schuld in Hem !

Hogepriesters : Wij hebben een wet en volgens deze wet moet Hij sterven, want Hij heeft zich uitgegeven voor de Zoon van God !

Pilatus : Als volgens uw wet zulke mensen moeten sterven, dan wil ik echt geen Jood zijn !

Hogepriesters (doordrammend) : Hij heeft gezegd de Zoon van God te zijn!

Pilatus nam Jezus nogmaals terzijde en sprak onder vier ogen tot Jezus.

Pilatus : Vanwaar komt U ?

Jezus zweeg.

Pilatus : Antwoordt U niet ? Weet U dan niet dat ik de macht heb om U te laten kruisigen en ook om U vrij te laten ?

Jezus : U zou geen macht over Mij hebben, indien ze u niet van Boven gegeven was. Daarom begaan degenen, die Mij aan u overgeleverd hebben, een nog zwaardere zonde.

Claudia stuurde haar man nogmaals een dienstbode om zich aan de belofte te houden. Ze kende zijn wankel karakter maar al te goed. En inderdaad : Pilatus twijfelde. De hogepriesters en schriftgeleerden kregen lucht van de positieve houding van Claudia tegenover Jezus en lieten onder het volk de leugen verspreiden dat de aanhangers van Jezus de vrouw van Pilatus hadden omgekocht. Ze beschuldigden Jezus ervan mee te heulen met de Romeinen tegen de Joden. Pilatus twijfelde of deze man dan toch niet een god kunnen zijn ? Uiteindelijk kon hij zijn interesse en nieuwsgierigheid niet meer de baas en stelde Hem vragen.

Pilatus : Zeg me nu eens, bent U nu een god en meer dan alleen een mens ?

Bent U die door de Joden verwachtte Koning ? Hoever strekt Uw rijksgebied zich uit en van welke rang is Uw godheid ? Zeg het me en dan wil ik U loslaten !

Jezus gaf hem een waarheidsgetrouw antwoord op al zijn vragen. Hij toonde hem duidelijk aan, welk een koning Hij was en over wat voor Rijk het ging.

Hij openbaarde aan Pilatus al de verborgen misdaden die hij op zijn geweten had, de toestand van zijn geweten en voorspelde hem het lot, de ballingschap die hem te wachten stonden en zijn afschrikwekkend levenseinde. Tenslotte vertelde Jezus hem dat Hij eens zou komen om een rechtvaardig vonnis over hem uit te spreken. Pilatus was fel onder de indruk en begaf zich terug naar de menigte.

Pilatus : Ik vind werkelijk geen kwaad in deze man, daarom wil ik Hem in vrijheid stellen !

Aanklagers : Indien u deze man loslaat, bent u geen vertegenwoordiger meer van de keizer, want al wie zich als koning opwerpt, is een vijand van de keizer !

Hogepriesters : Wij moeten terug naar de tempel om de nodige voorbereidingen te treffen voor het Joodse Paasfeest. Indien u niet voortmaakt met de veroordeling en onze voorbereidingen belemmert, dan zullen wij u laten aanklagen bij de keizer ! 

Menigte (luid) : Weg met Hem ! Aan het kruis met Hem !

De volksmassa op het forum voor het paleis was zo opgewonden en kwaad dat een gewelddadige opstand kon uitbreken. Pilatus begreep dat er niet te onderhandelen viel. Ondertussen goot een dienaar water uit een schaal over Pilatus’ handen.

Pilatus (tot de menigte) : Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige. U mag het zelf verantwoorden !

Menigte : Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen !

Jezus had aan Anna Katarina Emmerich uitgelegd dat de vloek zijn uitwerking heeft als ze rechtvaardig en verdiend is. In dit geval hadden de Joden de redding door Jezus afgewezen en vervloekten ze zichzelf. Maar nog steeds verwerpen mensen Jezus’ redding. De vloek is dus niet bedoeld voor Joden alleen. Pilatus zocht zich een uitweg, maar streefde de waarheid niet na. Hij was besluiteloos. Zijn geweten geloofde in Jezus’ onschuld. En zijn vrouw had hem erop attent gemaakt dat Jezus heilig was. Aan de andere kant dacht hij dat Jezus zich als Godheid ging wreken op hem voor zijn ondergane mishandeling. Daarbij als Hij dood is, dan zou Hij zich niet meer kunnen wreken. Pilatus zag in Jezus ook een concurrent voor al zijn Romeinse goden die hij aanbad.

 Jezus wordt veroordeeld tot de kruisdood

Het was echter de angst om voor de keizer gedaagd te worden dat Pilatus zijn mening deed veranderen. Zijn angst voor een aardse keizer was groter dan de angst voor Jezus’ koningschap, wiens Rijk niet van deze wereld is. Door de angst voor keizer Tiberius, leverde hij Jezus toch aan de Joden over. Tegen alle verwachtingen en beloften in. Hij was verantwoordelijk. Hij noemde Jezus rechtvaardig en hij toch laat hij Zijn onschuldig bloed vergieten. Hij is de onrechtvaardige en gewetenloze rechter. Onschuldig bloed bedekte zijn ziel. De Joden waren niet minder schuldig. Het bloed van Jezus waar wij barmhartig om smeken om onze zonden te delgen, riepen de Joden als wraak over hen uit. Pilatus liet zijn ambtsgewaad brengen en aandoen. Zijn kroon werd opgezet. Alles was nu klaar om plechtig de uitspraak te doen. Omringd door soldaten, gerechtsdienaren en griffiers trok Pilatus uit zijn paleis naar het forum. Tegenover de geselkolom was een tribune gebouwd. Daar moesten vonnissen plechtig worden afgekondigd om geldig te zijn. Op deze tribune of Gabbata nam Pilatus met zijn gevolg plaats. Jezus werd in hun midden tussen twee moordenaars geplaatst.

Pilatus : Daar is nu uw koning !

Aanklagers : Aan het kruis met Hem !

Pilatus : Moet ik dan uw koning kruisigen ?

Hogepriesters (vleiend) : Wij hebben geen koning buiten de keizer !

Jezus stond terecht voor Pilatus aan de voet van de trap die naar de tribune leidde. Pilatus sprak het doodsvonnis over Jezus uit. De beide moordenaars waren al eens tot de kruisdood veroordeeld, maar de hogepriesters hadden hun executie uitgesteld. De kruisen van de moordenaars lagen naast hen klaar. De hogepriesters konden hun geluk niet op. Eindelijk waren al hun inspanningen bekroond. Maria had zich met enkele vriendinnen tussen de menigte begeven en deelde de diepe droefheid en angst met Haar terechtgestelde Zoon. Pilatus somde luidop de aanklachten tegen Jezus op : volksverleider, oproerkraaier, onruststoker. Schenner van de Joodse Wet, omdat Jezus zich Zoon van God en koning van de Joden liet noemen. Hij werd door de hogepriesters ter dood veroordeeld. En Zijn kruisiging werd éénparig door het volk geëist. Hij voegde er zelfs aan toe dat hij de veroordeling door de hogepriesters rechtvaardig bevonden had.

Pilatus : Daarom veroordeel ik Jezus van Nazaret, koning van de Joden, om aan het kruis genageld te worden.

De beulen gaf hij het bevel het kruis te halen. Hij brak een lange stok en gooide die voor Jezus voeten. Dit betekende dat het vonnis definitief en onherroepelijk was. Maria viel bewusteloos neer en Joannes, die er was bijgekomen, bracht haar samen met haar vriendinnen weg. 

Het vonnis werd door Pilatus op schrift gesteld en overgeschreven door zijn griffiers. Het was een totaal ander vonnis dan hetgeen hij mondeling had verklaard. Zijn geweten speelde hem terug parten. Hij was zo laf geweest om de onschuldige Jezus te veroordelen. In het vonnis stond dat hij werd gedwongen door de hogepriesters, de Sanhedrin en de dreigende opstand van de bevolking. Er stond ook in dat ondanks het ontbreken van enige schuld hij Hem toch ter dood veroordeeld had, omdat hij niet wenste aangeklaagd te worden als een willekeurige, partijdige en opstand uitlokkende rechter bij de keizer. Daarom had Hij hun eisen uiteindelijk ingewilligd en Hem als een misdadiger, schuldig aan de overtreding van hun wetten, ter kruisiging overgeleverd. Daarna schreef hij het opschrift voor het kruis : Jezus van Nazaret, koning van de Joden. Dit maakte de hogepriesters woedend. Zij wilden het opschrift laten veranderen in : Hij gaf zich uit voor een koning van de Joden. Maar Pilatus riep toornig : Wat ik geschreven heb, blijft geschreven. Op het bordje stond de veroordeling in het hebreeuws, grieks en latijn. Het was bij de Romeinen de gewoonte dat de veroordeling boven het hoofd van de terechtgestelde werd aangebracht. Daarom liet Pilatus de middenpaal van het kruis verhogen. Zeer tot ongenoegen van de hogepriesters die zo het opschrift wel moesten bevestigen.

Claudia Procla verklaarde zich na het uitspreken van het onrechtvaardige vonnis van haar man gescheiden en ze vluchtte dezelfde avond nog het paleis uit, naar vrienden van Jezus. Als christen zocht zij later de apostel Paulus op en werden goede vrienden.                           

Jezus werd van z’n spotmantel ontdaan en Hij kreeg zijn kleren terug van voor de bespotting bij Kajafas. Hij omgorde zich bevend met het lendendoek, deed Zijn wollen schouderkleed aan en duwde zijn hoofd door het naadloze bruine kleed dat Zijn Moeder voor Hem gemaakt had. Zijn doornenkroon kon echter niet door de halsopening, zodat ze Hem eerst de doornenkroon van het hoofd rukten en het nadien terug plaatsten. Daarna deden ze Hem zijn witte wollen tuniek (of bovenkleed) aan. In Zijn middel kreeg Hij zijn brede gordel terug en nog een mantel. Daarna deden ze Hem terug de gordel aan met ijzeren punten. Ondertussen hielden ze niet op Hem te stoten en te slaan.

De hogepriesters gingen vlug naar de tempel. Ze lieten het ware Paaslam, het verzoenende Lam van God dat genade brengt, in de steek. Zij zouden gereinigde, gewassen en gezegende lammeren slachten en nuttigen op het altaar. Ze waren zo op hun uiterlijke reinheidswetten gesteld, maar innerlijk waren ze rot. Jezus werd naar het altaar van het kruis gesleurd. Ze hadden het echte Lam toegetakeld, gelasterd, beschimpt, gehaat, veracht en vervloekt. Pilatus keerde naar zijn paleis terug. Hij was de hoogmoedige, laffe slaaf van de wereld. Bang van degene die op aarde nog machtiger zijn dan hem. Bang van God en zijn daarom zijn valse goden dienend. Bang voor de dood. Eeuwige twijfelaar. Altijd meedoend met de kant van waar de wind waait. Nooit kan iemand op hem rekenen. Bang om gezichtsverlies te leiden. Heiden die eigenlijk verstrikt zat in de wereldse genoegens en wereldse macht. Macht, eer, roem. Dat is het enige dat telt. Hij was gedoemd om voor eeuwig te sterven.