Pater Pio heeft een stempel gedrukt op het christendom. Hij is vooral een heilige die niet in de middeleeuwen leefde maar in modernere tijden.

Pater Pio werd op 25 mei 1887 te Pietrelcina (Italië, provincie Benevento) geboren, als zoon van Grazio Forgione en Giuseppa de Nunzio. Bij zijn H. Doopsel kreeg hij de naam Francesco. Toen hij 15 jaar oud was, trad hij binnen in het noviciaat van de paters Kapucijnen te Morcone, waar hij op 22 januari 1903 ingekleed werd.

Op 10 augustus 1910 werd hij in de dom van Benevento priester gewijd. Zijn eerste H.Mis vierde hij in de kerk waar hij gedoopt werd. Wegens zijn zwakke gezondheid verbleef hij lange tijd thuis.

In Piëtrelcina ontving hij op 20 september 1910 de onzichtbare stigmata en acht jaar later, op 20 september 1918 kreeg hij de zichtbare wonden van de Heer. Dit gebeurde tijdens zijn dankzegging voor het Kruis in het koor van de kleine kerk te San Giovanni Rotondo, na het opdragen van de H. Mis. Deze wonden droeg hij gedurende 50 jaar in zijn lichaam.

Heel zijn leven wijdde hij aan zijn ambt als priester en biechtvader. Hij stichtte de “Gebedsgroepen” en liet een ziekenhuis ter verzachting van het lijden, “Casa Sollievo della Sofferenza”, bouwen. Hij stierf in geur van heiligheid te S. Giovanni Rotondo op 23 september 1968. Hij werd heilig verklaard op 16 juni 2002.

Uitspraken van Pater Pio

Denk eraan, dat de liefde de kern van de volmaaktheid is. Wie in de liefde leeft, leeft in God, want God is liefde.

Bid en hoop, wind je niet op. De opwinding dient tot niets. God is barmhartig en zal je gebed verhoren. De gebeden van de heiligen in de hemel en van de rechtvaardige zielen op aarde zijn een parfum die nooit verloren gaat.

Heel je bestaan moet gericht zijn op Maria en Zij zal je leiden naar de veilige haven van het eeuwige heil.

Zalig de ziel die de schoonheid bezit die God van haar verlangt. Zij trekt niet alleen de aandacht van de Engelen maar ook die van Jezus.

Het kruis zal je niet verpletteren ! Wanneer de last te zwaar lijkt, zal juist de kracht van het kruis je oprichten.

Zoek geen troost bij de mensen. Welke troost kunnen ze u geven ? Ga naar het Tabernakel en stort uw hart uit voor Hem. Daar zult ge troost vinden.

Het hart en de armen van God openen zich wijder, naarmate we ons kleiner maken door het vertrouwen.

Net als Maria moeten we dicht bij het kruis rust zoeken. Dan zal ons aan troost niet ontbreken.

De Rozenkrans was mijn wapen.

Mijn verleden, Heer, vertrouw ik toe aan uw barmhartigheid, mijn heden aan uw liefde, mijn toekomst aan uw Goddelijke Voorzienigheid.

Het leven van de christen is niets anders dan een voortdurende strijd tegen zichzelf, en ontplooit zich slechts ten koste van het lijden.