Zuster Maria Faustina van het Heilig Sacrament (25 augustus 1905 – 5 oktober 1938)

Zuster Maria Faustina Kowalska is geboren op 25 augustus 1905 op een boerderij in het Poolse dorpje Glocowiec, als derde van tien kinderen. Ze ontving de doopnaam: "Helena". Haar ouders zijn Stanislaus en Marianne Kowalska. Ze zijn arm, maar gelukkig. Als klein meisje valt Helena al op door haar eenvoudige liefde tot de Heer en haar bekommernis om de armen. Als ze 3 jaar oud is, gaat ze al naar school. Op haar zevende wist Helena al waar ze voor bestemd was. Haar vrije tijd verdoet ze liever bij het Heilig Sacrament dan bij speelkameraadjes. Ze biecht wekelijks, vast streng. Haar ouders worden kwaad wanneer ze spreekt over de vreemde lichtverschijnselen die haar omringen. Verzinsels, inbeeldingen. Ze proberen haar af te houden van de nachtelijke gebedswaken waarmee ze voortdurend zichzelf ‘tergt’. Ze zien de vreemde schittering niet in Helena’s slaapkamer en die ervoor zorgt dat ze wakker blijft.

In dit gezin is de hulp van Helena hard nodig. In 1921 ging zij op 16-jarige leeftijd als dienstbode werken om haar ouders financieel bij te staan. Maar dan verschijnt de lijdende Heer aan haar en vraagt of zij zich helemaal aan Hem wil geven. Na een jaar gewerkt te hebben, maakt ze de wens om naar het klooster te gaan aan vader en moeder bekend. Deze wordt geweigerd. De Kowalski's zijn te gehecht aan hun lievelingsdochter. Helena reist vervolgens in haar eentje, met de kleren die ze aanheeft en zonder hun medeweten, naar Warschau. Bij talloze kloosters wordt ze afgewezen : geen geld of ontwikkeling, een verwaarloosd uiterlijk, en bovendien nog een dienstmeisje ook. Helena beschikt niet over de vereisten die indertijd van een intredende jonge vrouw gevraagd werden. Toch komt ze uiteindelijk binnen bij de zusters van O. L. Vrouw van Barmhartigheid. Helena treed op 1 augustus 1925 officieel in het klooster in.

Als werkzuster vervult de jonge vrouw die bij haar noviciaat op 30 april 1926 de kloosternaam Faustina ('gezegende') gekregen heeft, verschillende taken. Tuinierster, portier, bakker en veel keukendienst. Het eenvoudige, maar vrij zware werk, maakt haar gelukkig omdat ze het met liefde voor de Heer doet. Intussen blijven haar bovennatuurlijke ontmoetingen doorgaan. Op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis verscheen haar de H. Maagd, die haar mededeelde dat zij op verlangen van God op een geheel andere wijze haar Moeder zou zijn en leerde haar de weg naar volmaaktheid. Zij muntte vooral uit in de nederigheid, want Maria had haar gezegd: "Nederigheid, nederigheid en nogmaals nederigheid." Dikwijls genoot zij het gezelschap van engelen en verscheen haar het Goddelijk Kind. Zij doorleefde het lijden van Christus alsof zij er zelf bij tegenwoordig was en ontving verheven openbaringen omtrent het geheim der Drieëenheid. Ze bad veel voor de zielen in het vagevuur, vaak stond God de zielen toe haar hulp en verlichting te vragen en later haar bevrijding aan te kondigen. Nog meer ging haar echter het lot der stervenden ter harte. "Vandaag", schrijft ze, "zag ik Jezus in doodstrijd en Hij fluisterde mij toe: Mijn dochter, help Mij de zielen van de zondaars te winnen. Ik begreep hoe ik hen moest redden en bereidde mij voor op groter smarten. Mijn lijden nam toe en ik voelde de wonden in mijn handen en voeten en zijde. Ik voelde de haat van de zielevijand, maar hij kon mij geen kwaad berokkenen." Ze ontvangt onzichtbare stigmata. Lijden is voor Faustina een genade. "Dikwijls", schrijft ze, "had ik contact met de stervenden, soms met hen die op verre afstand waren en door het gebed ontving ik voor hen de genade van het geloof in Gods Barmhartigheid.

De eerste verschijning, die zuster Faustina van Jezus mocht ontvangen, was te Plock (Polen) op 22 februari 1931. Zij verhaalt als volgt:" Toen ik 's avonds in mijn cel was, aanschouwde ik Jezus, gekleed in een wit gewaad. De rechterhand had Hij opgeheven om de Zegen te geven, met de andere raakte Hij zijn kleed aan ter hoogte van Zijn Hart. Uit het kleed, dat bij het Hart een weinig was geopend, schitterden twee stralenbundels: de ene was rood, de andere wit. Stil schouwde ik op naar de Heer. Mijn ziel was beangst, doch tevens opgetogen van vreugde. Na enkele ogenblikken zei de Verlosser mij:" Vervaardig een beeld van Mij, gelijk gij Mij nu aanschouwt met het onderschrift:" Jezus, ik vertrouw op U! Ik wil dat dit beeld vereerd wordt, eerst in uw kapel en daarna in heel de wereld." Ze is zo bevlogen door Christus' woorden dat ze nog veel meer wil doen om zielen te redden. "Ik voel dat ik helemaal in vuur en vlam sta. Ik zal alle kwaad bestrijden met het wapen van de barmhartigheid. Ik trek door de wereld in haar lengte en breedte en waag me tot aan haar uiterste grenzen en onherbergzaamste landstreken om zielen te redden. (...) Ik wil dat ieder ziel de barmhartigheid van God verheerlijkt, want ieder ervaart de uitwerkingen van die barmhartigheid aan zichzelf."
Haar taak wordt het de barmhartigheid van Jezus over de hele wereld te verbreiden. Alle priesters moeten verkondigen hoe groot de barmhartigheid van Jezus is. Ook vraagt Jezus de bekering van de zondaars, zonder vrees mogen zij tot Hem komen. Deze zending van de eenvoudige zuster Maria Faustina begon in 1931 en is nu wereldwijd van grote betekenis. De tweede zondag na Pasen wordt de dag van de Goddelijke Barmhartigheid en in de hele Kerk gevierd.

Eind mei 1933 vertrekt zuster Faustina naar Wilno. Daar onmoet ze de eerwaarde Sopocko die haar geestelijk leidsman wordt. Na heel wat aarzelingen besluit deze de beeltenis van de barmhartige Jezus te laten schilderen, maar hij wil weten wat de betekenis is van de witte en rode lichtbundels die uit het Hart van de Heer stralen. Zuster Faustina ondervraagt de goddelijke Meester en deze antwoordt: "Zij betekenen water en bloed. Het water dat de zielen van schuld vrijspreekt, het bloed dat leven van de ziel is. Zij vloeien uit Mijn op het Kruis doorboorde Hart. Deze stralen beschutten de ziel tegen de toorn van Mijn Vader", d.w.z. tegen de terecht verdiende straffen voor onze tekortkomingen. In opdracht van Jezus en gesteund door pater Sopocko en de moeder-oversten van de verschillende kloosters waar Faustina heen gestuurd wordt, begint zij in 1934 haar dagboek met de mystieke ervaringen van het begin af aan op te schrijven. Het complete werk zal uiteindelijk ongeveer 400 (gedrukte) bladzijden omvatten. Daarnaast getuigt het van de mate waarop Faustina dag na dag, uur na uur, langzaam haar lichaam ziet wegteren. Ze kent de waarde van het lijden: "We moeten de gekruisigde Jezus in een lijdende ziel zien en niet een leegloper of een last voor de gemeenschap. Een ziel die (...) lijdt, trekt meer zegeningen op het hele klooster neer dan al de werkzusters." Zwarte gedaanten die Faustina herkent als demonen, vallen haar aan en gillen dat ze moet ophouden met dit werk omdat ze zielen aan hun heerschappij ontrukt. Vergeefs !

Op de zondag van het Paasoctaaf in 1935 wordt het icoon met de beeltenis van Jezus met de rode en witte stralenbundels uit Zijn Heilig Hart in het openbaar tentoongesteld in het heiligdom van O.L.Vrouw van Ostra Brama en terstond manifesteert de goddelijke Barmhartigheid zich door middel van talloze genaden van buitengewone bekeringen.

Op vrijdag 8 december 1937 voelde Zuster Faustina sterk de nabijheid van God gedurende de H. Mis. Na de H. Communie zag zij met een groot vertrouwen tot Hem op en vroeg Hem: "Jezus, ik smeek U om uw oneindige Barmhartigheid, laat alle zielen die vandaag zullen sterven voor het vuur van de hel gespaard blijven, zelfs al waren zij de grootste zondaars. Het is vandaag vrijdag, de dag van uw bitter lijden op het Kruis. Omdat uw Barmhartigheid oneindig is, zullen de engelen zich er niet over verbazen." En de goddelijke Meester drukte haar inniger aan Zijn Goddelijk Hart en zei: "Beminde dochter, gij begrijpt goed de afgrond van Mijn Barmhartigheid. Weet, dat wat gij vraagt een grote gunst is, maar Ik zal doen wat gij vraagt." In opdracht van haar geestelijke leider schreef zij een dagboek in zes delen.

In februari 1938, enige maanden voor haar dood, kreeg Maria Faustina een verschijning van de Heilige Maagd Maria. Zij verscheen haar in een groot licht, gekleed in het wit en omgord met een gouden ceintuur. Op Haar sluier droeg zij een gouden kroon. Op Haar arm droeg Zij het Kind Jezus. De Heilige Maagd keek haar aan en zei: "Ik ben de Moeder van het Priesterschap". Daarna legde Zij Haar Kind op de grond neer, hief Haar rechterarm ten hemel op, keerde zich naar Maria Faustina toe en zei: "Mijn God, zegen Polen, zegen de Priesters". Zij keerde zich daarna tot de kloosterzuster en zei: "Zeg tegen de priesters, wat je zojuist hebt gezien".

Tot aan het eind van haar leven heeft zuster Faustina werken van Barmhartigheid voor haar medemensen volbracht. Vanaf 1933 is ze door tbc aangetast. Haar meerderen zien niet onmiddellijk de ernst van het kwaad in dat de zuster in stilte verdraagt. In december 1936, terwijl de ziekte al ver is gevorderd, wordt ze naar het sanatorium gestuurd. Ze blijft daar vier maanden; vervolgens, in 1938, opnieuw vijf maanden. Ze bidt vurig voor de stervenden in haar omgeving waarin ze vaak bekeringen bewerkstelligt, zelfs onder menselijk gesproken wanhopige omstandigheden. Ze bidt tot hun intentie het "rozenhoedje voor de goddelijke Barmhartigheid" dat haar is geopenbaard op 14 september 1935.

Zuster Faustina overleed in geur van heiligheid op 5 oktober 1938 aan tuberculose in het moederhuis te Lagiewniki bij Krakau. Ze verklaarde op het einde : "Alles wat ik gedaan heb, was voor God en de zielen". Ze was toen 33 jaar oud. Net zo oud als haar goddelijke Vriend, toen Hij aan het Kruis stierf. Haar feestdag wordt gevierd op 5 oktober.