S.O.S. : Save Our Souls is een seincode van mensen, die in een noodsituatie verkeren, bijstand en hulp te vragen. ‘Red onze zielen’. Deze hulp is niet alleen in noodsituaties gevraagd, maar ook in het leven van alledag. Ons leven is een aaneenschakeling van noodsituaties. God wordt altijd vergeten en wij spelen altijd de baas. Tot we dan op het einde van ons leven aankomen en inzien dat God het allerbelangrijkst was. Als we zolang wachten om erachter te komen dat God ons doel in het leven moet zijn, dan kan het kwaad allang geschied zijn en hebben we verkeerd gekozen. Red onze ziel : dat vragen we dan in ons stervensuur, maar eigenlijk moeten we het iedere dag aan God vragen. Niet alleen voor ons, maar voor alle mensen. Wij zijn te zwak, lui, wispelturig, koppig, jaloers, schijnheilig (de rij is nog niet af) om onszelf te kunnen redden. We zijn mensen van vlees en bloed, en een offer van ons vragen vergt heel wat energie en inzet. Laten we maar toegeven, dat we Gods’ hulp meer dan nodig hebben om ons op het rechte pad te houden. Hij moet ons in gang duwen en ons de weg tonen. Wij moeten onze lauwheid en onverschilligheid met de grond gelijk maken. Voor de mensen die nog twijfelen : er staat Save Our Souls en niet Save Our Bodies of Save Our Money. Ons lichaam en onze aardse bezittingen stellen niets voor, het is de ziel dat telt.

Er was eens een land waar allemaal slakken waren. Ieder had een mooi gevormde schelp die ze als huis meedroegen. Toch was er een slak die geen huisje had. De slak voelde zich depri omdat iedereen met haar lachte als ze voor de zoveelste keer nat werd van de regen. De rest kon natuurlijk altijd schuilen. De slak richtte haar bede tot de Hemel, zeggend dat ze toch zo ongelukkig was. Ze geloofde ondanks haar miserie toch dat er een oplossing uit de bus zou komen. De Schepper had toch een reden om haar geen huisje te geven, niet ? Na een tijdje kwam er een duif recht uit de hemel en die vloog nu permanent over de slak. Nu had de slak een echte vriend en een permanente bescherming onder de vleugels. Wat waren die andere slakken nu jaloers, maar ze durfden toch niet meer met haar spotten !