Hola,

Oh mijn God, waar ben ik toch terecht gekomen??? Dit vraagt waarschijnlijk om een woordje meer uitleg.

De reis was echt vermoeiend! Sleuren met de koffers, wachten (dat is iets dat ik net zo goed kan), stress bij de douane…wanteuh, ze zijn daar allesbehalve vriendelijk, vooral in Atlanta! Schoenen uit, laptop uit de tas, handbagage controleren, pfff, allemaal teveel inspanning, als je weet dat ik volgens Belgische tijd al in mijn bedje moest liggen!

De eenzaamheid speelde me op bepaalde momenten echt parten, maja, das niet meer dan normaal denk ik?! De vlucht van Atlanta naar Lima verliep nogal winderig. Dit was niet zozeer te wijten aan de weersomstandigheden, maar die man die naast mij zat die had het blijkbaar goed te pakken…een echte Peruaan denk ik. Man man, ik was blij dat ik van die vlucht af was.

In Lima werd ik opgewacht door een chauffeur die me naar een hostal zou brengen. Hier begon het al: de linker rijstrook was niet goed genoeg, de rechter rijstrook evenmin, dan maar in het midden zeker. Nog goed dat ik hier niet al teveel van beseft heb, want het was al heel laat en er zat reeds zand in mijn ogen. Ik ging ervan uit dat die man wel wist wat hij deed. Uiteindelijk goed aangekomen in het hostal. Ik heb daar welgeteld een anderhalf uurtje geweest, aangezien ik vertraging had in Lima. Daar heb ik mijn ogen een half uurtje laten rusten.

De vlucht van Lima naar Cuzco verliep vrij vlot. Ik ben toen samen met andere studenten gevlogen. Was wel eens fijn, weg met het eenzame gevoel!

In Cuzco werden we opgewacht door ons gastgezin. Ik was al blij dat ik men naam op een bordje zag staan. Blijkbaar was ik niet alleen. Lizette, een Nederlands meisje, stapte samen met mij de taxi in. Het was nog een verrassing of we samen zouden zitten. Toen we ergens stopten en de man zei `mi casa', dan wisten we genoeg. We zouden samen in een gastgezin verblijven. Blijkbaar niet die met de drie jongens, dus ik moet geen schrik hebben van kijkgaatjes in de douche :0), maar wel een gezin met kleine kinderen: een jongen van 11, een meisje van 2 en een klein spruitje (meisje, alhoewel ge dat niet goed ziet) van 2 maanden. Mama en papa zijn 33 en 34 jaar. Beste nog een knap koppel, volgens de Peruaanse normen natuurlijk!

Ik heb nog geen last van PURE, tis te zeggen, althans niet letterlijk. Toch had ik bijna een `probleemje' gisteren. We mogen hier blijkbaar het wc papier niet in de wc gooien, lekker hygiënisch… Maja, als ge van niets weet…Ik mocht bijna met den ontstopper aan het werk gaan, maar kheb me van den dommen gebaard…hoe zout ge zelf zijn?!

Warm water, of beter water in het algemeen is hier blijkbaar een grote schaarste. Vreemd toch, als je weet dat we momenteel in het regenseizoen zitten. 's Morgens en 's avonds is het gebruik van water verzekerd, maar daarbuiten is het heel moeilijk om bvb eens de tanden te poetsen. Alhoewel, toen Lizette gisterenavond wilde gebruik maken van water, bleek er niks meer uit te komen. Een ander mogelijkheid kan zijn dat ze het gewoon af leggen voor ons. Pas op, op zich is het wel een vriendelijke familie, maar de communicatie is niet altijd wat het moet zijn. Op momenten krijgen we zelfs geen praat, maar we worden wel lekker bediend. Dit is wel eens fijn, maar doet soms vreemd hoor. Je wilt dan het bord in de keuken zetten, maar dit zou een belediging zijn voor de `huishoudster'. Jaja, die hebben we hier ook. Ze is 14 jaar oud. Toen we gisteren aan tafel zaten hoorde ik precies honden, die hebben ze hier natuurlijk ook (ja hoor mama, ze zijn echt schattig!), van een bord likken of zoiets. Het bleek de huishoudster te zijn, die op een krukje in de keuken, zat te eten. Echt wel erg he, en dat terwijl er nog plaats genoeg was aan tafel! Pfff, kzie het al, kga het mij hier allemaal niet teveel mogen aantrekken…

Gisteren, zaterdag, hebben we een rondleiding gehad in Cuzco. Dit is best een grote stad. Veel winkeltjes enzo. Geen Veldstraat of De Meir, maar toch niet slecht!

Morgen, maandag, start ik met de Spaanse les. Tzal nodig zijn, want de stilte in huis moet maar eens verbroken worden!

Voila, tot hier een korte schets van de voorbije 48 uur.

Ik hoop tot heel binnenkort!!!

Dikke dikke knuffel voor jullie allen!

Ik mis jullie, jaja nu al…

Beso Leila -x-