Mijn laatste weekje stage...
Het is niet omdat jullie de laatste week weinig van me gehoord hebben, dat ik de luiaard heb uitgehangen, integendeel, het was een heel druk weekje met nog een aantal leuke ontwikkelingen.
Ik heb een boom gemaakt voor de kinderen met autisme.
Deze kinderen hebben enorm nood aan structuur en in de therapieruimte is dit niet minder zo. Op de boomstam zijn er fotos aangebracht dat het kind visueel op de hoogte stelt wat van hem verwacht wordt. Er ontbreken op de foto wel twee afbeeldingen van de schoenen (want deze moeten ze aan het begin van de therapie uitdoen en aan het einde terug aandoen), doordat er een klein foutje was opgetreden bij het ontwikkelen, maar inmiddels heb ik dit in orde gebracht. Ik heb nog nieuw materiaal aangekocht, voornamelijk voor de kleinsten.
Dankzij jullie steun heb ik twee nieuwe tafels kunnen kopen, maar nu had ik nog steeds dat probleem met de stoelen. Ik heb er vier bijgekocht; twee gele en twee blauwe.
We hebben ook een strafhoek moeten introduceren, want soms liep het de spuigaten uit met de kinderen. Daar heb ik een mooie tekening voor gemaakt met Yo pienso op vermeld. Ik denk niet dat dit voor dubbele interpretatie vatbaar is ;0) Ik heb ook een klok gekocht met een huisventje op die zn oogjes van links naar recht beweegt. Als ik er te lang naar blijf kijken, voelt het aan alsof ik gehypnotiseerd word! Hopelijk heeft het dit effect ook op de kinderen, dan luisteren ze tenminste goed ;0) Het is nogal een saai hoekje, maar dit is ook de bedoeling. De kinderen worden met het aangezicht naar de muur toegedraaid waardoor ze onontvankelijk worden voor prikkels. Het heeft reeds resultaat opgeleverd hoor!
Af en toe koop ik ook wat snoepgoed voor de kinderen; een kind is geen kind als het geen dulces kan eten, toch? Ik heb voor de WC twee afbeeldingen gekocht. De kinderen lappen er echt hun laars aan en kiezen er willekeurig een toilet uit. Dit vind ik fout, er moet wat discipline zijn. Als ik op de lagere school zat mocht ik ook niet binnen in de toiletten van de jongens! En trouwens, de jongens plassen vaak op de bril ;o) Vandaar dat ik het een goed idee vond om een WC voor de meisjes te reserveren en eentje voor de jongens.
Naast men stage in de psicomotricidad heb ik ook nog stage gelopen binnen de school van San Juan de Dios (dit hoort bij la clinica) Dit moest ik doen omwille van men keuzeolod. Ik heb daar bij de verschillende groepen gestaan. Niet om hen op een saaie manier te onderrichten, maar a.d.h.v. activiteiten, ons ergotherapeutisch kenmerk! (De fotos van die ontwikkelingen krijgen jullie nog van mij te goed!) Zo heb ik een getallenlijn ontworpen met allerlei grappige figuurtjes, klinkers gemaakt met een bijhorende tekening, verschillende soorten fruit gemaakt met daarbij de passende naam, nogmaals lief klein konijntje uitgetekend (de kinderen zijn er gek op) en de plopdans. In de groep met de oudere kinderen die klaargestoomd worden voor de beroepswereld, heb ik een kookactiviteit gedaan. We hebben samen chocolademousse gemaakt. Dit was heel fijn om te doen! Ik heb wat materiaal aangekocht voor deze klas. Doordat ik zelf een activiteit heb gegeven, heb ik maar al te goed beseft dat ze echt geen materiaal hebben om mee te werken. Ik heb dan meteen ook een mixer gekocht, want dit is toch wel een must voor in de keuken, niet? Ik heb ook enkele potten aangekocht, zodat ze die niet altijd moeten gaan vragen in de keuken van de clinica!
Ik vond dat ik voor de kinderen van de clinica ook nog iets moest doen; ik heb versiering gekocht voor de kamers, zodat het er toch wat gezelliger gaat uitzien. Als je die bedden alleen al ziet dan denk ja dat ze in een gevangenis zitten. Hun knuffels zijn aan de plafond bevestigd, lekker onbereikbaar voor de kinderen
persoonlijk vind ik dat dit niet kan.
Ik heb ondertussen een schrijnwerker gevonden in Cusco die parallelle baren wilt realiseren voor in de psicomotricidad! Dit was echt wel een zoektocht hoor, zo zie je maar wie zoekt die vindt. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik wil dat dit in de psicomotricidad staat wanneer ik terug in Cusco kom, anders ziet hij geen cent!
Aangezien dat jullie zo massaal gesteund hebben kan ik deze kinderen echt heel veel geven, zowel materieel als niet materieel! Ik vind het ook belangrijk dat ze discipline krijgen en dat ze op een correcte, maar speelse wijze educatief onderwijs krijgen, ook al zijn het kinderen met beperkingen. Zij hebben hier juist heel veel nood aan! Ik hoop dat ik geslaagd ben in mijn opzet, mede dankzij jullie hulp. Ik ga nog twee dagen voor ik naar Lima ga, om mijn vliegtuigje huiswaarts te nemen, langs in Cusco. Ik wil zien hoe het met de kinderen gaat, of de methode die gehanteerd wordt nog steeds doeltreffend is en of Sidney niet hervallen is in een oude rol! Pas dan kan ik met opgegeven hoofd en gerust hart het project en Cusco voorgoed verlaten en kan ik zeggen dat ik men doel bereikt heb!
Na mijn drukke stageperiode, wat eigenlijk meer ontspannend moest zijn, maja mezelf kennende; ik moet altijd het onderste uit de kan kunnen halen ;O), verlaat ik Cusco voor een kort reisje. Eerst ga ik naar Bolivia. Daar zal ik eerst halt houden in La Paz, de grootstad! Nadien trek ik zuidwaarts, naar de zoutvlakten van Uyuni. Nadat ik de koude nachten daar getrotseerd heb, zoek ik wat verwarming op in Chili. Eerst ga ik naar San Pedro (Atacama Woestijn) en nadien keer ik terug noordwaarts, richting Arica: een surfstadje aan de grens met Peru. Dan ga ik naar Arequipa om er de Colcan Canyons te gaan bezoeken, dan terug naar Cusco. Hier eindigt men reisje
Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte!
Voor ik afsluit wil ik nog enkele mensen bedanken voor hun steun:
De buren: Martine, Rudy en Jennifer; Peter en Catoline; Christel: Enorm bedankt voor jullie bijdrage!
Roberto en Catherine: bedankt dat jullie men project wilden steunen!
De voetverzorgster van meme (Coen): bedankt dat ook jij de kinderen en mij gesteund hebt.
Christof, Els en kids (Lingerie Camille): jullie hebben zelf twee kapoenen, dus jullie weten wel dat het belangrijk is dat de kinderen zich kunnen ontwikkelen... mede dankzij jullie steun kan ik dit doel realiseren! Bedankt!
Martine en Pol: leuk dat ook jullie je steentje bijdragen. Ik ben blij dat ik de kinderen, mede dankzij jullie steun, hun levensverwachting kan verhogen!
Pascal en Lydia, Van Den Hove Didier , Roosemendt Victor: ook jullie enorm bedankt voor de bijdrage!
Nadine en Rolf: als ik me goed herinner, zijn jullie collega's van mijn ouders. Ik ben blij dat er toch nog chauffeurs (controleurs) zijn met een goed hart, want na mijn ervaringen in Latijns- Amerika begin ik hier toch wat aan te twijfelen... Bedankt voor het vertrouwen en de steun!
Liefste meme (Linda): bedankt voor je steun! Ik hoop dat we elkaar snel eens terug zien dan kan ik al men verhalen vertellen (kort samengevat dan), want het is al veel te lang geleden. Als je dat niet meer ziet zitten, geen probleem hoor... maar ik zou het wel jammer vinden! Dikke knuffel!
Melissa (Hairstyle): fijn dat ook jij me steunt! Een goede kapster kunnen ze hier trouwens wel gebruiken ;0) Ik kom meteen bij je langs als ik terug in België ben, tis nodig!
Pierre en Lena: jullie hebben een hart van goud! Bedankt voor de mooie bijdrage! Het betekent echt een wereld van verschil voor de kinderen hier... Nogmaals dank!
Begin maar af te tellen, over twee weken kom ik Merelbeke weer bevolken!
Dikke zoen
 
Deze kast werd voorzien van foto's, Een 'opbergkastje' en nog wat hoepels om
zo weten de kinderen wat waar hoort! de grove motoriek te oefenen; de meisjes zijn
er gek op, de jongens daarentegen...
05-05-2008 om 00:00
geschreven door dropje 
|
