Hier ben ik weer!

Voor de onwetenden onder jullie, en dit is geen verwijt, Puno ligt aan het Titicacameer. Het meer vormt de scheiding tussen Peru en Bolivia.

Op vrijdag zijn we met een groepje van zeven (6 Nederlanders en 1 Belg, ikke dus) vertrokken richting Puno. Het was niet altijd evident, want eerlijk 6 tegen 1 is toch niet meteen een eerlijke verhouding he? Maja, jullie die mij zo goed kennen, weten wel dat ik soms eens voor tien kan tellen (dit zegt jullie wel iets he mama en papa en pepe en meme) ;O) . Eensklaps was de verhouding in mijn voordeel! De taalbarrière zorgde soms ook voor wat onduidelijkheid. Maar dit is niks te vergelijken met het communicatieprobleem in het gastgezin. Als ik het had over mijn neusbeestjes, dan keek iedereen me vreemd aan. Kan ik toch niet aan doen dat ik men huisdiertjes overal meeneem he?! Tja, de weg uitleggen wat ook niet altijd gemakkelijk. Wanneer ik sprak over het rondpunt kreeg ik opnieuw die vreemde blikken. In Nederland spreekt men van een rotonde, wie gebruikt er nu letterlijke woorden?!

De busreis duurde 7 uren. Het was opnieuw een hel voor mij om zo lang stil te zitten. Naar Peruviaanse gewoontes is deze afstand slecht een vliegenscheet, of was het nu een muggenscheet? Ik weet het niet meer, ge ziet dat ik mijn moedertaal begin te verwaarlozen…

Ik moet jullie waarschijnlijk ook niet uitleggen hoe de wegen erbij lagen, of toch? Wel, deze zijn te vergelijken met een landwegje in België. Hoe meer putten en hobbels, hoe beter. Ik had het gevoel dat ik in een pretpark zat! Op zich viel de bus wel mee hoor, De Lijn is er niets tegen :O)

Na onze aankomst in Puno hebben we een taxi genomen naar ons hostal. Daar zou ik samen met twee andere meiden (das Hollands toch?) een kamer delen. Het stond reeds vast; dit zou een babbel hel worden! :0)

Op zaterdag zijn we een boottochtje gaan maken op Lago Titicaca. Dit was echt een fantastische ervaring. En plus was het nog eens prachtig weer ook! De zonnecrème is niet uit men buurt geweest.

Echt wel vreemd dat er daar mensen leven op een rieten eilandje??? De Uros eilanden zijn wel heel mooi om te zien. Alleen moet je niet teveel verwachten van de keuken (zie foto). De Uros stammen leiden hier echt wel een primitief leven…

   

Zalig van het zonnetje genieten!                                        De keuken van de Uros stammen.

 Punu, één groot feest! Ik kan dit in vijf woorden omschrijven: dansen, muziek, chaos, bier en schuim. Naar gewoonte wordt er in Puno feest gevierd ter ere van de Heilige Maagd Maria ( Virgen de la Candelaria). Zij zou de stad beschermen tegen het kwaad. Toch niet veel van gemerkt toen de camera van Jan gestolen werd en het tasje van Hester werd opengesneden. Weer iets dat bevestigt waarom ik niet geloof in dergelijke dingen (Sorry voor de gelovigen onder jullie…).

Geen paniek, ik ben heel alert geweest!

De mensen gaan al dansend door de straten, het bier wordt rijkelijk geschonken, steeds hetzelfde liedje met toch nog enkel variaties op het origineel en schuim, kortom één grote chaos in de straten van Puno.

Dat deze mensen zo gelovig zijn, daar kan ik alleen maar men hoedje voor afdoen!

Ik moet er geen tekening bij maken zeker dat deze mensen aan het einde van hun tocht volledig naar de *** waren. Mijn broertje weet hier alles van. Hij is ook nooit nuchter thuis gekomen van het Carnaval ;O)

Op zondag zijn we een kijkje gaan nemen in het voetbalstadium. Daar vond en grote danswedstrijd plaats. Te mooi om te verwoorden! Allerlei verschillende verenigingen kwam hun eer betuigen aan hun Heilige Maria. Dit door te gaan dansen in prachtige kostuums. De zon die  bleef maar branden. Soms kreeg ik zelfs het gevoel dat ik echt op het strand lag (zie foto). En dit tot verveling van sommige Peruviaanse oude stempels (vertaling: oude dozen).

Ik ben vandaag tot de ontdekking gekomen dat er heel wat mensen gereageerd hebben via men gastenboek. Enorm bedankt hiervoor! Nu ik niet langer ontwetend ben, kan ik dat wel wat vaker checken!

Hey Pyckjes,

Lente mijn lieve klein meid, oh neen, dit mag ik natuurlijk niet meer zeggen, want jij bent nu een grote meid. Ik ben niet met de brommer op vakantie. Dit was een heel klein beetje te ver weg. Maar speciaal voor jou, kom ik terug van vakantie met de brommer. Beloofd!

Manon en Wouter, hopelijk ziet jullie vloer nog niet blauw? :O)

Liselot en Jolan, zorg goed voor jullie kleine zusje!

P.s. Vandaag stonden er bonen op het menu. Om eerlijk te zijn denk ik dat er op dit moment ook sprake is van windhozen in Peru, meerbepaald in de buurt waar ik me bevind.

Tja, das weer iets dat ik heb leren eten he. Ik ben op de goede weg!

Tot heel binnenkort allemaal, en vergeet één ding NIET

HEB ELKAAR LIEF

(morgen meer hierover)

Muchos besos

leila

Ikke met Hester, genietend van een zakje chips en pepernoten!!!


   

Virgen de la Candelaria!                                               Dit ben ik na de transformatie.
                                                                                   Ik kan besluiten dat ik nu volledig 
                                                                                    geacclimatiseerd ben, hihi.

16-02-2008 om 17:50 geschreven door dropje