8 uur: De Minister van Sociale Zaken brengt een bezoek aan Moinho Juventud. Het fotomateriaal heb ik in het apparaat. De bespreking gaat over regularisatie, en de wijk Cova da Mourra staat als voorbeeld voor integratiebeleid en inschrijving van inwijkelingen. Er komen ook andere problemen aan bod als daar zijn mensenhandel en probleemwijken.
Verder in de namiddag brengen we vijf dames van de batoukgroep naar het vliegplein. Zij gaan optreden op de wereldtentoonstelling in Sarragoso.
Wij zeggen en schrijven zaterdag 19 juli 2008 Lieve geeft info welke afspraken ze gemaakt heeft voor de volgende dagen, waar ik bij kan en mag zijn, dit geeft een goed gevoel. We spreken concreet af en reeds op de middag worden we opgehaald door Juan om samen met Eduardo naar Villafranca te reizen, een dorpje met een lange geschiedenis en gelegen aan de Taag. En we pikken Annabel op wiens zoon een bakkerij heeft in Wilsele. Een mooie omgeving, eten in een fijn Italiaans restaurant, en we bezoeken een tentoonstelling met een geschiedkundig overzicht, en belangrijke feiten uit de Portugese geschiedenis. Een tweede tontoonstelling van het dorp met het leven uit het verleden op en aan de Taag.
Papa vertrekt om 16u met de trein, vanuit Santiago, naar Lissabon, om daar tante Lieve te gaan bezoeken. en te gaan uitrusten?
Vandaag nog een telefoontje gedaan, vol emoties, en veel verhalen, en de drang om al die verhalen te vertellen, maar ook de uitleg dat het allemaal zo moeilijk te beschrijven is.
Nog even geduld dus voor familie en vrienden, alvorens papa terug in Belgenland staat (als dat dan nog bestaat )
Iewat later uit het bed en slechts 10 km te gaan. Wat een verademing, rustig naar de stad en de kathedraal te kunnen stappen. Om 10 uur komen we aan. We stappen de Kathedraal binnen met een goed gevoel maar ook veel emotie, veel herinneringen van vorige bezoeken maar dan met de auto flitsen door het hoofd, een traan van geluk, vrede en zaligheid is hier niet te onderdrukken.
De stad is nog rustig en de kathedral is een pracht om te zien. Veel goud is is er in verwerkt, en het grote wierookvat, is midden boven het altaar opgehangen. Het groot wierookvat doet dienst om een goede geur te verspeiden, zodat de reuk van de zwetende lichamen destijds onderdrukt werd.
We stappen op naar een nabij gelegen gebouw, waar we ons document in ontvangst mogen nemen ter bevestiging dat we de 8oo km te voet hebben afgelegd.
Tegen 12 terug in de Kathedraal voor de viering van mis en dit dan vooral met met mensen die de viering mee wilden volgen. Bij begin van de viering is de lijst doorgenomen van het aantal pelgrims die het document hadden ontvangen die dag. Het aantal per land is ook opgegeven, voor België bleek dit 1 persoon te zijn!
Het verloop van de viering geef ik in een volgend verslag
Even nog een kort verslag van woensdag16-7-o8 Van Azua naar Pedrouzo Deze etappe is met 4 uur meer stappen dan voorzien, een lange caminoweg geworden van 33 km en aankomst in Monto de Gozo op 10 km vam Compostella.
De weg liep door een minder bergachtig gebied, maar de begroeiing is er schraler. Onze dagtocht zat er bijna op, maar we hadden de auberge waar we konden slapen voorbijgelopen, en hadden niet de moed om terug te keren. Dus de weg voort, wat weinig waterreserve en de energie was ook niet groot. Enige navraag gaf een bemoedigend antwoord, over 5 km zouden we onderdak vinden.
Ter plaatse gekomen, was er geen refugio (Lavecolla). Het is de plaats waar de pelgrims zich wasten, om dan naar Compostella te stappen. We zetten onze voettocht verder en stapten door tot SanMarcos Monte de Gozo. We stapten voorbij een regionaal tv station. San Marcos is een oud dorp waar voor het Pausbezoek in 1989 een groot complex en monument is gebouwd om de bezoekers onder te brengen, waar wij nu de nacht kunnen doorbrengend. Vrij vertaald is dit de berg van de vreugde en vanop deze plaats is bij goed weer de top van de Kathedraal in Compostella te zien.
Alles bijeen waren wij de aankomst zeer tevreden deze dag extra te stappen. We waren korter bij Compostella, en konden een uurtje langer slapen. Gezien de vele slaapplaatsen ontmoeten we hier dan terug veel bekende gezichten.
Ongeveer 25 km te gaan vandaag, en om 7 u 30 vertrokken, om 14 uur aangekomen.
Even vanop de Camino: Vandaag vertrokken van Palas De Rei naar Ribadiso. We passeerden de dorpen als Casanova, Leboreird, Santa Maria, Parrisbo, Rio, ....
Het landbouwgebeuren in deze streek is wel een boeiend. Je hebt hier industriële kippenbedrijven (60000 kippen), enerzijds een goed gerund bedrijf zoals bij ons in Vlaanderen, maar anderrszijds, zeer kleinschalige bedrijven met enkele runderen en een bedrijf dat in de voorbije 50 jaar niet evolueerde. Ik stel mij hierbij de vraag hoe de mensen hier met deze grote verschillen in bedrijfsvoering omgaan.
Het dorpgebeuren steek schril af tegen wat je langs de grote wegen te zien krijgt. Het gehele landschap is harmonisch, landbouw in afwisseling met bos, het straalt rust uit.
Onderweg kwamen we voorbij de uitbating van de twee Duitsers,een verposing voor de camino gaanders. We bezochten enkele kerken onder de weg, zoals in de voorbije dagen, in Furelos. De pastoor was in de kerk zegende de peligrinos. Een Romaanse brug siert het dorp. We passeerden in Santa Maria een stenen wasplaats, die vrij autentiek is.
Perx heeft een gedenkteken XAKOBEO 99 Naar aanleiding van het heilig jaar in 1999 is dit geplaatst
In Ribadisck is het hospitaal de san anton de ponte. Dit is gerestaureerd en hier nemen we onze intrek om te slapen, mooi, rustig een camino gevoel. Bij deze plaats ontmoeten we 2 Zuidkoreaanse dames, en een Columbiaans meisje. Twee Duitse koppels nemen hun intrek en verder volgt een jeugdig gezelschap. Ondertussen ontmoete ik Thijs en Wouter uit Vlaanderen. Een jongedame uit Amsterdam hoort mij toevallig Nederlands praten tegen Genaind en en spreekt mij aan, een voordeel eens ongedwongen te spreken zonder veel nadenken wat een luxe.
Het landschap dat we nu doorstappen verschraalt, tijd om te relaxen, om morgen de voorlaatste etappe aan te pakken van 20 km. Ook donderdag staat 20 km op de agenda.
Ieder is zich bewust dat Compostella vrij dicht komt, en dat heel het beleven een heel mandere dimensie zal aannemen, dus tempo en verwachtingen voor zich uitduwen, om nog met volle aandacht te kunnen beleven, wat al 31 dagen beleefd wordt.
Inderdaad de ganse weg die zal gegaan zijn is 790 km in een periode van 33 dagen, aangevat op 14 juni als een totaal ongekend gegeven, en we zullen hopelijk op donderdag 16 juli 2008 in Compostella zijn.
Met de nodige energie ons gegeven hopen we ook deze laatste twee dagen zonder extra zorg door te komen, een eindpunt van 33 dagen doorzetten, en een beginpunt om deze ervaringen te doorleven en dienstbaar om te zetten in ons verder leven, de weg is immers een bron, onuitputtelijk, en bruikbaar in al ons zijn en ondernemen.
Heel dankbaar om wat we reeds hebben mogen krijgen en delen Een warme groet vanop de Camino,sjaloom Laurent 2008
Maandag 14/07/2008 Op stap van Portomarin naar Palas De Rei (24 km) en een hoogte van 720 m en eindigen op 420 meter. De weersomstandigheden zijn goed. 's Morgens fris en mistig en vanaf 10 uur breekt de zon door. Het eerste deel van deze etape gaat over een bergrug van graniet, rotsen en heide, we hebben een uitzicht over het dal van de Mino. In Palas De Rei bereiken we het glooiend landschap van Galicie en vinden er de eerste cruzeiros, de stenen wegkruisen, en de Eucalyptusbomen.
We komen aan in Palas De Rei, wandelen naast de kerk en naast het gemeentenhuis vinden we de pelgrimsherberg te 14 uur. Zoals we al eerder vermeldden ben ik op stap met de Bretoen uit Frankrijk. Het is een bijzonder man, en we hebben wel wat met elkaar gemeen: zijn schoonzoon heeft een vrij groot varkensbedrijf, zijn dochter is architecte en zijn tweede dochter is actief in de verpleging.
Wat ik wel wist en nu krijg ik de bevesting dat het een Fransman is, die zegt wat hij gaat doen, maar naar eigen goeddunken bijsturingen doet, nl om de twee uur nemen we wat rust, wanneer het hem echter om een of andere reden goed uitkomt, wordt dit wel eens 4 uur. Ik mag kiezen, maar hij zegt wat wij gaand doen. In overleg zijn we hier toch goed uitgekomen. (dank u wel pa, ik organiseer in september een cursus met Franse collega's, en de ervaring leert mij ongeveer hetzelfde - op JINT noemen wij dat: intercultureel leren ) Ik geef aan dat ik ook meeloop, af en toe dien ik er even aandacht op te trekken, en dat geeft dan een beter gevoel voor beiden. Is dat een beetje wispelturigheid, een beetje eigenwijs?
De weg van vandaag is niet uitzonderlijk mooi. We hebben tijd voor ontmoeten en spreken onderweg met twee Duitse stapgenoten, de één is vertrokken in Hamburg, en al drie maand onder de weg, de tweede in Le PUY in Frankrijk, en 1, 5 maand op stap. Ze zijn respectievelijk 62 en 70 jaar. Marie Claire, vertrokken in Le puy raad aan de camino te lopen tussen LE Puy en Saint Jean Pied du Port.
In deze rustige stapperiode ontmoeten we een Nederlandse uit Amsterdam die op stap is met en Spaans meisje uit Toledo. wij besluiten het gesprek met te zeggen dat degene die je moet tegenkomen op de weg wel ontmoet. Even spreken we over compostella, dat het doel wel zeer kort bij is, maar dat we hopelijk nog een lange weg mogen gaan.
Bij deze gedachte, komt even de realiteit boven dat het einde in zicht is, en daar tegenover de angst het niet te bereiken..Het aftellen gaat immers snel, en donderdag als het God belieft, zouden we aankomen in Compostella We ontmoeten terug de Australische die in Saint Jean is vertrokken.
De camino is nu veel drukker, heel druk, de Refugio volzet, en zoals gisteren avond in Portomarin met veel jong en goed volk, het is immers vakantie.
Veel lieve groeten uit een met zon overgoten Spanje en een temperatuur van 35 graden Laurent
)
)
op JINT noemen wij dat: intercultureel leren 
