Najera - en alles wat je nog niet wist over wijnvelden
Hallo,
Ben ondertussen aangekomen in Santo Domingo De La Calzade. Gekend om het verhaal met De Kip en De Haan.
Terug naar zondag 22 juni 08. Van Logrono via Navarrette naar Najera.
De tocht is vlot verlopen, enkel wat pijn in de knie en rechts in de rib van de rugzak. Wat medicatie helpt wel mee, de medestappers zijn verwonderd dat ik, na de beschadiging van de knie, terug met hen op stap ben. (nvdr: ja pa, wij ook )
Zondag stapten we door een variërend glooiend landschap op wegen die smal zijn zonder verkeer, door de natuur en tarwe en gerstvelden , afwisselend met druiven die een stronk hebben van een halve meter, waarop dan een achttal dragende eenjarige takken staan, een heel andere technieck dan in Frankrijk (en onze pa die kent dat allemaal hé )
Naargellang wij het Riojagebied verder binnentrekken komen er steeds meer wijngaarden opdagen, die zeer goed onderhouden zijn door bewerking of door een onderzaai van gerst. Het vocht in deze wijngaarden wordt op niveua gehouden met bergwater door een eenvoudig kanaken systeem te laten vloeien. De wijn bekomen van de druif van deze streek heeft een bijzonder boeket, en fris zowel rood als wit is zeker te genieten.
In Navarrete kwamen we aan om 3 uur, we gingen tot aan de Refugio, maar bij de inschrijving heb ik besloten een hoel te nemen, in mijn boekje aanbevolen als goed tot zeer goed.
Ik dien af te sluiten want de tijd zit erop.Sluitingstijd!
"Vandaag was een "rustdag". We hadden 14 km gestapt en vonden dat wat te weinig, daarom hebben we er nog 16 km bij gedaan. Totaal dus weerom 30 km in de benen. Hiermee is etappe 14 van de tocht afgerond (goed om weten is dat ik met etappe 7 gestart ben en er in totaal een 30 tal etappes zijn)
Tocht was goed maar vermoeiend. Onderweg niet altijd eenvoudig om eten te vinden. 's Avonds is het pas mogelijk na 19.00 u te eten en dat is laat als je 's anderdaags om 5.30u uit bed sluipt om om 6.00u de eerste stappen te zetten. Maar al bij al alles goed.
Nog steeds op tocht met Jasmin die er de pas in houdt, vooral stappen en af en toe een een korte babbel.
Vandaag eens een hotel genomen, om eens goed te kunnen rusten. 't Is ten slotte een rustdag.
Hier nog vlug een late zending, de computer deed het niet maar ik heb het probleem opgelost.
Dank voor al deze berichten vanuit Vlaanderen!
Ik ben goed aangekomen in Logrono, een 10 km verder dan ik had voorzien,zoals naar gewoonte om 5 uur stilletjes het bed uit om dan om 6 uur te vertrekken, de ochtend was mooi! Ochtendzon kwam op die in de loop van de dag haar best deed en 30 graden en meer bezorgde.
We wandelen door een uitzonderlijk mooi gebied waar grote graanvelden afwisselen met druiven voor de Riojawijn, waar we af en toe een glaasje van meepikten.
Ik stapte in gezelschap van Do en Jasmin respectievelijk Nederlandse en Indiër. Onder de weg deden we de kleine dorpjes aan die meestal hoger gelegen zijn. Telkens een mooi panorama.
We passeerden een gans natuurgebied, werkelijk een gebied voor een uitstap voor 18-jarige student: sportief, educatief in combinatie met landbouw en geschiedenis van cultuur en erfgoed. De weg was steeds berg op en berg af over keiige wegen. Reeds veel medestappers kampen met problemen aan de voeten. Regelmatig dienen wij onze watervoorraad aan te vullen.
De kerk in Logroño is een mooi gebouw en er was een huwelijk. De feestvierders zijn mooi in pak. Vandaag is het feest en bij het binnenkomem van de stad werden we door een muziekgroep vergast op Bluesmuziek. Even zitten en genieten.
Gisterenavond was er een misviering waar de bedevaarders de zegen krijgen in de kerk.
In de stad op een terrasje vraagt een Nederlander (Veenstra) om er bij te mogen zitten. Een vrij intens gesprek over zijn vlucht op de fiets naar Compostella, en verhalen over wat hij onderweg beleefde.
Voor morgen moet ik nog uitkijken welke etappe ik zal afleggen. Ik stap in elk geval verder met Jasmin (de Indiër) die me zojuist op de schouder tikte om een slaapwel te wensen. Jasmin studeert in Rome en is reeds priester. Het is kort bij 10 uur en iedereen respecteert de slaaptijd en sluit af. Ik ook.
Nog een goede zaterdagavond en tot een volgend bericht. Dank je wel aan eenieder die in gedachte mee op stap gaat.
Los Acos - Refuge opengehouden door West-Vlamingen
Daag, Ik ben juist aangekomen in Los Acos, een Refugeo waar West-Vlamigen de ontvangst doen. Leuk terug Nederlands te praten!
Zoals elke dag vertrokken om 6 uur om dan een 25 tal km te lopen. Ondertussen hebben de werking van de Refugios onder de knie.
Een Refugio is een eenvoudige maar goede voorziening. Je meldt je aan met de geloofsbrief, je krijgt een bed toegewezen, je neemt een frisse douche, je wast je bezwete kleren en laat ze drogen in de volle zon. Dan ga je op zoek naar wat eten in het dorp en dan een nodige rust.
Het hele gebied is en blijft bergachtig, dus heel de dag door, berg op en berg af, met tal van vergezichten die wondermooi en verrassend zijn. Wij stappen op dit moment door een ruim landbouwgebied als in de Ardennen: uitgestrekte velden graan onderaan de berghellingen, hogerop druiventeelt voor de wijnproductie waar we ondertussen ook al van genieten, en bovenaan bebost gebied. WONDERMOOI!
Steeds komen we dezelfde mensen tegen, maar ook andere pelgrims komen we onder de weg tegen. De dorpen zijn schilderachtig en de mensen zijn zeer lief. We gebruiken al enkele woorden Spaans en een 'Bon dia' doet wonderen.
De dagtochten zijn zwaar, maar aankomen geeft steeds een goed gevoel Als de tocht op deze manier verder mag verlopen hoop ik tegen 25 juli te kunnen aankomem in Compostella, feestdag van Sint Jacob.
Maar we gaan niet te ver vooruitkijken en de nodige rust nemem om morgen terug om 6 uur te kunnen beginnen, we zien wel dag per dag op eigen tempo.
Hallo, hier zijn we dan,dag aan ieder in het bijzonder,
Vandaag gestapt van Puentae la Reine naar Estella. Het weer is sinds gisteren van slecht naar zeer goed tot zeer warm omgeslagen. Na de dagen van pijn en slecht weer is dit zeer deugddoende.
Zoals de vorige dagen vroeg uit de veren om 5 uur om ten laatste om 6 uur te vertrekken met pak en zak van zowat 17 kg. Deze morgen viel dit behoorllijk mee, een heldere hemel en een tocht op en af van een twintig km.
Bij het vertrek was het nog eens genieten van het mooie dorp en kerken. Het tempo lag vrij hoog, nog eerst de brug over, een mooi zicht in de ochtend en dan de berg op.
Ieder nam zijn eigen tempo en kwam in gesprek met een man uit India, Jasmim, die in Rome studeerde, samen stapten we een 14 km op en we spraken terug af op onze aakomstplaats. Ondertussen vervoegde ons een Nederlandse die zich verdiept in alles wat met ons denken te maken heeft, het niet materiele.
De weg was niet bijzonder: veel steenslag en losliggende stenen en verder opgedroogde sporen van onze voorgangers en af toe ook heel wat modder.Dit is er graag bijgenomem als je de kans hebt alleen luisterend en kijkend door dit berglanschap te trekken met enorme vergezichten. Kijken naar wat er bloeit in de omgeving, luisterend naar een variatie van vogelgeluiden. Vogels die fluitend een eind met je meevliegen, lijsters en vinken en merels.
De graanvelden staan er zachtgroen bij te wachten op de zon om over te gaan tot de rijping. Bij dit alles vergeet je regelmatig de pijn die in de knie knaagt, bergaf is dit meer pijnlijk ,en vraagt om de nodige voorzichtigheid bij de steile hellingen.
Regelmatig stappen we door nog vredig slapende dorpen. Ook hier voel je de rust en de seriniteit. Op de weg is er zeer weinig horeca en met enig geluk vinden we een bakkerij die brood en frisdrank aanbiedt.
Het is ondertussen 8 uur en hebben en 7tal km afgelegd, tijd om te stoppen en wat te eten. Water tappen we steeds in het begin aan de bron (telkens 2l), en komt zoals onder de weg ook nu goed van pas.
Onmiddellijk na deze stop moeten we de helling op en onder het gemeentehuis vinden we de controlestempel voor de stappers van deze tocht.
Met alle kracht stappen we onze tocht verder door dit uitzonderlijke lanschap, op de middag is het vrij warm en stoppen we onder schaduw van een boom.
We stappen door tot onze aankomstplaats, en vinden onderdak in een verzorgde gemeentlijke Refugeo. VEEL LIEVE GROETEN Laurent
Vandaag heb ik Pamplona bezocht na een toch moeilijke tocht gisteren met schade aan de minuscus. De tochten zijn geweldig berg op berg af, energie is belangrijk.
Het gezelschap is fantastisch: ondersteuning en aanmoediging van mensen van over heel de wereld: Australie, Zuid Afrika, Spanje, Italië, Frankrijk. Ook twee franstalige Belgen uit Eupen ontmoet. Een Frans-Italiaans jong koppel dat gaat huwen in augustus ondersteunde mij sterk via tolken.
Een enorm gevoel van samen onderweg zijn, samen een groep vormen, maar elk met eigen visie en eigen kracht.
DAT IS WAT HET LEVEN TE BIEDEN HEEFT, MAAR JE MOET HET KANSEN GEVEN Veel lieve groeten, Laurent vanuit Spanje
En voilà, onze pa zou onze pa niet zijn, mocht hij niet doorzetten. Dinsdagochtend opnieuw naar de dokter: miniscus......
Maar de beslissing is gevallen: Laurent neemt de bus naar Pamplona, en ziet dan wel! Proficiat!
Nog even met nonkel Marcel (dokter) gebeld, om te checken of dit wel een goed idee is, volgens nonkel Marcel niet, wegens veel pijn, maar echt iets misdoen met er op te stappen, nee, dat niet...
Blijkbaar vertelt de Spaanse dokter min of meer hetzelfde: dus: het wordt de bus.
Niet zo'n goed nieuws op maandag: onze pa door zijn knie gegaan, wegens zeer slecht weer en heel glad onderweg op de kasseien.... Veel heen en weer gebel, bezoek aan een Spaanse dokter, teleurstelling, verzekering gebeld voor eventuele repatriëring. Blijkbaar nog heel veel andere mensen gevallen, .... Het is waarschijnlijk niet voor niets een pelgrimsroute
Ik probeerde Laurent gerust te stellen, en het een nachtje aan te zien, en eventueel een stuk de bus te nemen, niet overhaast zomaar terugkeren. En dat hielp blijkbaar.
)
)
Dag vrienden en familie,
