Lara en Steven @ Cuba

En jawel we leven nog, we zijn nog niet uitgehongerd maar deze week hebben mijn darmen het dan toch laten afweten. Ik dacht dat het irritante probleem aan mij voorbij zou gaan maar het heeft mij niet overgeslagen. Vanalles geprobeerd om het te stoppen maar het wou toch niet lukken tot ik uiteindelijk een medicijn gebruikt van hier en uiteindelijk, na 6 dagen van ellende, hoop ik dat ik ervan af ben. Ze zeggen hier dat dat normaal is, iedere buitenlander heeft daar wel last van, maar ze zeggen ook dat zelfs de cubanen er nu last van hebben. Maar swat genoeg over mijn ellende laten we het over iets plezanters hebben: "Het Cubaanse leven". Ze hebben hier niet veel maar ze zijn toch gelukkig, vriendelijk en behulpzaam. Toch heb ik een aantal mensen gezien die volgens mij op straat leven en dat gaat dan als een mes door het hart. Volgens mij leefden ze in een bushalte en als de bus stopte kwamen ze bedelen voor een beetje water. Straks iets meer over de bus. Verder loopt er hier nog een man rond waarvan zijn schoenen nog amper te zien zijn. Hij heeft zon karretje waar hij al het afval oplegt dat hij nog kan gebruiken. En dan loopt ge daarlangs met uw jeans-broek aan en uw laptop. Dan denkt ge toch echt verdorie wat moeten die mensen hier niet van ons denken, niet moeilijk dat die van ons willen profiteren. Maar ze begrijpen zelf niet dat het in België superduur is. Ze denken allemaal dat als je naar België komt dat ze tvs, computers en allerlei kunnen kopen want iedereen heeft dat in Europa. Tot ze dan toch de prijzen voorgeschoteld krijgen en dan beseffen ze toch dat Europeanen weliswaar veel geld verdienen maar ook veel meer moeten uitgeven. Een brood in België kost bijna 2 euro, terwijl een gewoon brood hier amper 16 eurocent kost.

De steden zelf worden hier wel goed onderhouden. Er zijn mensen die de straten vegen maar als je dan net buiten de stad gaat dan zie je zo in het veld, al het afval opgestapeld liggen. Van tijd tot tijd wordt een deel van het afval opgestookt maar het merendeel wordt toch in de zee gedumpt. Ze kunnen dat hier niet verbranden want er is te weinig brandstof beschikbaar omdat te doen. De Cubanen zelf gooien veel afval gewoon op de weg en s avonds zetten ze dat dan in een gesloten plastieke zak langs de weg en wordt dat opgehaald. Het probleem is dat hier zoveel straathonden rondlopen die volledig vel over been zijn en die plastieke zakken uitkuisen op zoek naar voedsel en uiteraard wordt al het afval dan weer verspreid over de weg. Zelfs het toiletpapier wordt hier in de vuilbak gegooid ipv in het toilet, om verstopping tegen te gaan. Heel plezant als ge buikloop hebt. Ik heb hier toch mijn voeten aangeveegd en het in het toilet gegooid maar er voor gezorgd dat het niet verstopt. De honden van de mensen thuis mogen gewoon zo buiten rondlopen, zonder toezicht, zonder leiband. De hond komt wel terug wanneer hij zin heeft. Met als gevolg dat hier elk jaar meer en meer puppys op de wereld komen en meer en meer straathonden zijn die er echt zielig bijlopen en honger hebben.

Nog effe iets kort zeggen over de bus. De bus die naar de universiteit en terug rijdt is ongelofelijk. Als iemand aan de bushalte komt, vragen ze altijd wie de laatste is maar als de bus aankomt is het stormen naar de opstapplaats. De plaatsen respecteren zijn ze dan weer effe vergeten. Het is dan echt drummen om op de bus te geraken, geduw en getrek wat soms uitmondt in felle woordwisselingen waar ik dan geen jota van begrijp. Ik wring soms ook voor een plaatsje op de bus want anders moet je rechtstaan en dat is zoals sardientjes in een blik, letterlijk op mekaar geplakt, elke vierkante cm waar nog iemand kan staan, zal er iemand staan. Neem bij ons een bus en zet er meer dan drie keer de toelaatbare hoeveelheid mensen op en je hebt hetzelfde effect. En dan moet je er bij stilstaan dat die bus om het half uur komt. Een bus om het kwartier zou een oplossing zijn maar er, zoals eerder vermeld, niet voldoende benzine beschikbaar. Als je moet rechtstaan ga je best in de gemakkelijkste positie staan die mogelijk is want voor de rest van de bus rit kan je toch niet meer bewegen, dat is zon een dik half uur en dat reken je daar nog een temperatuur van 35°C bij en dan heb je zo wel een beeld van hoe het er op zon bus aan toegaat. De bus kost dan ook maar amper 0.8 eurocent.

Naast het harde werken op de universiteit is er natuurlijk ook tijd voor ontspanning nodig en gisteren, zaterdag 30/09, ben ik voor de eerste keer gaan dansen. 2 Belgische meisjes, die pedagogie studeren in gent en die hier hun stage komen doen, hadden mij meegenomen naar een leuke discotheek. Het is wel een holebi-tent zeiden ze maar het is best wel grappig. En een holebi-tent was het: mannen in spannende shirten, oorbellen, lang haar, gesminkt, een voor een vrouwelijke mannen. Ik was daar nog niet te goed binnen of er waren al mannen mij aan het bekijken. Uiteindelijk heb ik er geen last van gehad buiten 1 jongen die heel verlegen bij ons is komen staan en vroeg of we ook gay waren. We zeiden uiteraard van niet, en dan moest hij lachen. Hij zei dat dit eigenlijk wel een holebi tent was en vroeg of ons dat nog niet was opgevallen. Verder heel leuk mee kunnen babbelen tot hij uiteindelijk tegen van de meisjes heeft gezegd dat hij mij wel zag zitten maar dat ze het niet tegen mij mochten zeggen. Hij is vroeg doorgegaan. Gelukkig maar want ik had geen borden in mijn broek gestoken ;). Die avond was er nog drag-queen show (ik weet niet hoe je dat schrijft). De mannen begonnen dan geld in hun boezems te steken in ruil voor een zoen. Dan was er ook nog een Cubaanse vrouw, best een knappe, van 27 die de hele avond rond mij nek kwam hangen. Ze wou meer dan alleen maar dansen maar ik vertelde haar dan ik al iemand heb waar ik heel veel van hou. Dat begrijpen ze daar dus niet. Die is hier toch niet en die hoeft dat toch niet te weten. Hier is blijkbaar de gewoonte om niet trouw te blijven aan 1 partner. Ze is toch gefrustreerd naar huis gegaan denk ik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel eens leuk vond om te zien, maar ik voelde mij toch niet op mijn gemak en ga daar toch wegblijven in het vervolg. Het was trouwens een discotheek waar er hedendaagse muziek gedraaid en ik ben meer op zoek naar een gezellige Cubaanse Salsabar waar er gedanst kan worden zonder meer te willen. Ik hoop dat ik zoiets vind.

Gisteren, zondag 1/10 hebben we dan meer eens de toerist uitgehangen en ben ik samen met die 2 meisjes naar Cayo Las Brugas geweest, een eilandje waar alleen toeristen mogen komen. Echt fantastich, zo bijna een privéstrand met helder blauw water, gewoon geweldig. Ginder zijn dat allemaal van die kleine eilandjes waar geen Cubanen mogen komen en die allemaal via een weg over het water verbonden zijn. Aan het begin van die weg staat dan zon flik, die eigenlijk niet veel te doen heeft, de paspoorten te controleren. De mensen hebben hier inderdaad wel allemaal een job maar er zijn toch een aantal van die jobs waar mensen eigenlijk nen hele dag op een stoel moeten zitten en niks doen en dat in de middle of nowhere. Maar ja, zelfs na 3 weken is toch nog aanpassen geblazen.