Cienfuegos, is een prachtige stad vol lange rechte lanen en veel neoklassieke gebouwen. De stad heeft dan ook de bijnaam “Perla del Sur” of parel van het zuiden. Het ligt op de oevers van een prachtige baai, de Bahia de Jagua, is een van de belangrijkste industriesteden van Cuba. Het is een prachtige stad om in te wandelen, en je kan er gewoon niet verdwalen. De stad is verdeeld in calles (oneven nummer, Noord – Zuid) en avenidas (even nummer, Oost – West). Het heeft een prachtige “Búlevar”, met gezellige winkeltjes en restaurants, dat uitgeeft op het fantastische Parque José Marti, de plaats waar de stad gesticht is in 1819. Daar vind je het oude stadhuis met de koepel gebaseerd op deze van het Capitolio in Havana, het teatre Thomas Terry, de kathedraal met de 2 verschillende torens en nog zoveel pracht en praals. Overdag is het vrij rustig maar ’s avonds komt de stad tot leven en dit hebben we in levende lijven mogen meemaken. Na een dag te wandelen in de stad en lekker gegeten te hebben in een cubaans restaurant waar je betaalt in de nationale munt hebben we een paard en kar genomen en zijn we opzoek gegaan naar een plaats waar er goede muziek gespeeld werd en salsa gedanst werd. Een discotheek is echt niets meer voor ons. Tevens waren we gedurende die dag een Nederlander tegengekomen die in zijn eentje gedurende een maand Cuba aan het bezoeken was en ons vergezelde voor de nacht. In onze gids hadden we een leuke plaats gevonden dat beschreven wordt als volgt: “Costa Sur, aan zee, aan het begin van de Malecón (dijk). Voorstellingen (salsagroepen, dansers) rond 22h aan het eind van de week, daarna openluchtdisco. Nogal verhitte sfeer, geen aanrader voor toeristen (vooral niet voor vrijgezellen) die rustig willen dansen…Dit leek ons dus de ideale plek om te gaan dansen omdat daar waarschijnlijk niet veel toeristen zouden rondlopen en nogal veel gedanst werd. Maar volgens de Cubanen die met ons de kar deelden hadden we ons blijkbaar van richting vergist maar ze zeiden dat ze naar een fantastisch optreden gingen kijken en dat we zeker moesten meekomen. Zo gezegd zo gedaan en mag zeker zeggen dat we ons dat niet beklaagd hebben. Het zou een fantastische avond worden. Pedrito Calvo y la Justicia, een kale neger met een enorme hoed, kwam optreden met achter hem een enorme salsaband, tot violen toe. Man konden die gasten muziekspelen. Alhoewel ze vrij laat begonnen zijn zat de sfeer van in het begin er onmiddellijk in. Overal begonnen ze te dansen. Die Cubanen, van de kar met nog enkele vrienden, waren bij ons komen zitten, want we hadden plaats gehouden, dicht aan het podium, kochten met hun 4en een fles rum die al snel verdwenen was. Ze vroegen ons of we wouden bijleggen voor nog een fles rum en wat blikjes cola. Man, dat heb ik mij daarna toch beklaagd zenne. Maar allé al rum drinkend en al dansend de hele avond probeerden de cubanen, zowel de vrouwen als de mannen, hun slag te slaan bij de aanwezige toeristen. De Nederlander had onmiddellijk beet en vond het blijkbaar niet zo erg. Die Cubanen, waren mijn continue aan het koppelen met cubaanse meisjes. Maar die wouden niet alleen dansen en als ik dan zei dat ik een vriendin had, zei ze “en dan!!!” waarop ik antwoordde dat die daar 2 meter verder stond, zei ze “ja mijn vriend loopt hier ook ergens rond”. Daarna begon ze zo heel erotisch te dansen met mij waar de Cubanen natuurlijk heel veel plezier in hadden totdat ze me zei dat ze eigenlijk geen vriendje had en me vroeg of ik haar geen pintje wou betalen. Toen heb ik haar ook maar met een lang gezicht achter gelaten. Lara had niet zo echt veel problemen om de Cubanen af te schepen, vooral omdat ik de buurt was en ze wisten dat we een koppel zijn. Ze kwamen regelmatig vragen of ze met haar mochten dansen en dat het enkel was om te dansen waarop ik zei dat ze het aan haar moest vragen, dat ik daar niet veel over te zeggen heb. Dit begrijpen de Cubanen voor geen meter. Wanneer je samen bent met iemand mag niemand anders met je dansen of je vraagt de toestemming aan het vriendje waarop je toch meestal neen als antwoord krijgt. Ongelofelijk, maar het is wel zo dat de meeste Cubanen wel meestal meer willen. Op de dansvloer kreeg ik dan ineens een iets oudere Cubaanse voor mijn neus die heel uitbundig begon te dansen tot ze met haar handen onder mijn T-shirt ging en ik om hulp begon te roepen. Wat moet je aanvangen met zo’n beest. Lara was me volop aan het uitlachen en deed niks. Ze bedankte me daarna voor de fantastische dans. Om 2h was het feestje dan uiteindelijk gedaan waarna de Cubanen  aan het smeken waren of we nog meegingen naar een ander feestje. Spijtig genoeg moesten we vroeg op want we gingen de ochtend daarop nog naar Santa Clara samen met Cathy om in de namiddag terug te keren naar Havana. Ons bezoekje aan Cienfuegos was kort maar krachtig!!!

Cuba, 1 december 2006,

Mijn ouders zijn toen geland in Varadero voor een 2-weekse all-inclusive vakantie in Cuba. Ik kon haast niet wachten om hen weer te zien, want 3 maand is toch lang hoor. Maar we hebben ze nog een dag rust gegund vooraleer we ze gingen bezoeken. De dag erna was er een enorm groot defilé met een militaire parade, de grootste allertijde in Cuba, voor onze Fidel die jarig was. Normaal gezien was dat in juli of augustus denk ik maar toen was hij te ziek en daarom hebben ze het verzet naar 2 december, de dag waarop Fidel en Che Guevara geland is op Cuba vanuit Mexico, met de Granma, de oh zo befaamde boot. Er is week aan oefenen vooraf gegaan aan deze speciale dag want je wordt maar 1 keer 80 jaar. Gedurende die week werden heel veel straten afgesloten waardoor het transport een beetje ontregeld was. De dag zelf zijn wij naar Varadero vertrokken terwijl meer dan 300.000 Cubanen naar Havana trokken om de verjaardag van Fidel te vieren. Van sommige heb ik gehoord dat ze er naar toe moesten van hun bazen of ze kregen deze maand geen loon, wat hier al niet veel is. Of het waar is niet, Joost mag het weten, maar ik weet wel dat de meeste Cubanen niet akkoord gaan met het systeem maar er niets durven over zeggen uit vrees om levenslang in de gevangenis te belanden. Ze houden dus mooi hun moed en doen schijnheilig mee met wat hun leider hen opdraagt. Het grofste van al is dat hun leider zelf niet is komen opdagen, waarschijnlijk te ziek. Het zal het waarschijnlijk wel op TV gevolgd hebben maar toch. Maar genoeg hierover, aangekomen in Varadero waren mijn ouders daar niet te bespeuren maar ze hadden wel een berichtje achter gelaten waar een gsm-nummer opstond waarop ik moest bellen. Maar naar een gsm-bellen in Cuba is niet zo eenvoudig dus moesten we wachten tot we uiteindelijk elkaar met veel blijdschap konden omhelzen. Voor onze kerstmis en nieuwjaar en ook voor Lara haar verjaardag hadden ze ons 2 overnachtingen all-inclusive cadeau gedaan in hetzelfde hotel. Echt fantastisch, enorm groot buffer, 3 maal per dag, strandvakantie ten top. Het heeft ons echt deugd gedaan. Toen het weekend voorbij was moest Lara terug naar Havana en ik naar Santa Clara om te werken terwijl mijn ouders dan maar van de gelegenheid hebben gebruik gemaakt om Havana, Trinidad en Santa Clara te bezoeken. Het weekend daarop zijn wed dan terug naar Havana gegaan waar we dan in een casas particulares geslapen net buiten Varadero. Ondertussen was Cathy Coulon aangekomen voor een 2-weeks bezoek aan Cuba. Overdag bleven we dan in Varadero en ’s avonds vertrokken we dan met een Cubaanse taxi naar het dorpje dichtbij, wat niet altijd zo eenvoudig was. Na 3 dagen zijn Lara en Cathy teruggekeerd naar Havana en ben ik nog 2 dagen in Varadero gebleven. Spijtig genoeg was het weer niet zo schitterend. Daarna zijn mijn ouders dan nog 2 dagen meegeweest naar Santa Clara, om mijn cubaanse familie te bezoeken en het echte Cuba te leren kennen. Het was fantastisch. Mijn ouders hadden cadeautjes mee en ze waren in de wolken. Ze hadden voor ons dan een lekkere typische Cubaanse maaltijd klaar gemaakt. Op het einde van de week zijn ze dan met veel souvenirs teruggekeerd naar het koude België.