Het heeft eventjes (!!) geduurd, maar hier zijn we weer om onze blog aan te vullen... Er zijn ondertussen duizend-en-één dingen gebeurd, waardoor we eigenlijk nooit de tijd of de fut gevonden hebben om de blog bij te werken... Maar dat is geen excuus, het had al lang moeten gebeurd zijn. Mea culpa!! De werken aan het huis, de zwangerschap, onze actieve Otte en mijn nieuwe studies (leerkracht lager onderwijs) met bijhorende stageweek gaven me eigenlijk geen ademruimte... De werken zijn nog steeds volop bezig, Otte is nog even actief, maar de stageweek is achter de rug en de zwangerschap bijna... ik heb dus eindelijk de tijd gevonden om achter de PC te kruipen en jullie up to date te houden van onze werken.
Sinds de levering van het hout op het einde van augustus, hebben Jan en Martijn bijna de hele tijd doorgewerkt aan het houten skelet. We hebben immers geen gelamineerde balken gekocht, maar ruwe kleinere houten balken (5 op 10 cm) waarmee onze mannen de balken zelf lamineren. En ik moet zeggen, het is een verbluffend resultaat!! Het nadeel is misschien dat het iets langer duurt om alles op te bouwen, maar de voordelen wegen zeker door: je kan alles ter plaatse maken en hoeft geen bedrijf in te schakelen of grote kraan te huren om alles op zijn plaats te kunnen zetten! Het vraagt eigenlijk vooral veel durf om aan zo'n project te beginnen, maar is veel goedkoper dan elke andere werkwijze!
Ikzelf heb me tijdens de maand september moeten terugtrekken: 'gedegradeerd' tot huisvrouw, studente en mama. Maar misschien was dat wel eens goed voor het groeiende kleintje in mij... Daarentegen kregen we weer volop hulp van Otte...
... en van mijn broer Filip, die niet alleen interimkracht speelde maar ook een door Otte geliefde babysitter!
Ik heb het al geschreven, het resultaat is verbluffend: prachtige houten balken van een halve meter breed en 10 cm dik die onze mezzanine zullen ondersteunen en ons dak van stro zullen dragen. Zowel 'binnen' (wat je nog binnen kan noemen natuurlijk) in huis als buiten het oude dak, begint het nieuwe dak vorm te krijgen!
We hadden voor onszelf een deadline gecreëerd: het weekend van 24 en 25 oktober zou het stro voor het dak geleverd worden, dus dan moest de dakconstructie wel af zijn...!! ALLE middelen werden daarom ook ingezet, inclusief oma Marja...
Het dak tijdens die laatste week voor de deadline:
Niet af dus, maar toch voldoende om het stro te laten leveren en het vullen te beginnen!! Een felicitatie is hier toch wel op zijn plaats:
Proficiat Jan en Martijn voor jullie doorgedreven werkvlijt!!!!
Vandaag zijn we begonnen met het opdikken van de bestaande nokbalk. Deze is nu 22x7cm en moet 50x10cm worden. Hiervoor moeten we de opleg in de muren vergroten. Eerst hebben we twee stempels geplaatst voor de ondersteuning. Toen ben ik aan het kappen geslagen. Tot mijn verbazing kwam ik aan de eene kant uit in de schoorsteen, en kon ik ook naar buiten kijken. Aan de andere kant kwam ik tot mijn nog grotere verbazing, boven het plafont van de buren uit. We zullen het weer netjes dicht metsen.
Morgen gaan we hiermee verder, als alles goed gaat, en de buren niet boven hun plafont komen kijken.
Het heeft eventjes geduurd alvorens ik de tijd en de kans gevonden heb om onze blog aan te vullen, maar hier is het dan...
We hebben ondertussen de "helse week" al 2 weken achter ons gelaten, dus voldoende uitgerust om er even op terug te blikken.
Het doel bestond eruit om in die ene week (dat we toestemming kregen om onze bigbags op het voetpad te plaatsen), de muren op het 2e verdiep en de grote centrale muur op het eerste verdiep te slopen. Verder moest ook al het puinafval van het afbikken van de buitenmuren die blijven staan, afgevoerd worden... en in dit alles zijn we wonderwel geslaagd!!!
Al waren we op voorhand misschien toch wel wat optimistisch: we rekenden op een tiental bigbags in totaal... dat zijn er uiteindelijk 33 geworden Bedankt Jean de camionchauffeur dat je me die week niet bij de politie als stalkster hebt aangegeven !!
Als we eventjes een klein rekensommetje maken, dan komt het erop neer dat we met een gemiddelde van 3 werkers per dag in totaal zo'n 33m³ - oftewel ongeveer 50.000 kg - verzet hebben... dat komt neer op een gemiddelde van ongeveer 2000 kg per persoon per dag... Het resultaat is er dan ook aan te zien... al een geluk dat we voor de laatste stenen konden rekenen op de hulp van onze jongste medewerker!
Ben ik blij dat we die muur afgebroken hebben en niet opgebouwd!! Stel je voor dat je die rotsblokken - want over stenen kan je bijna niet meer spreken bij stukken van 60cm op 30cm - telkens opnieuw de trap moet opdragen!!
Enfin, de opengebroken ruimte is intussen leeggeruimd, geveegd en - toch een beetje - stofvrij gemaakt. Klaar dus voor de volgende stap in onze verbouwing: het opbouwen van het houten skelet voor het nieuwe dak. Op donderdag 27 augustus werd de hele stapel hout geleverd die zal dienen om de houten palen, de houten dakconstructie en de houten vloeren van de vide samen te stellen.
"Samenstellen" is wel degelijk het juiste woord: in onze tuin ligt een hele stapel balken die aan elkaar gelijmd zullen worden om zo de juiste afmetingen te verkrijgen die we nodig hebben voor de verschillende onderdelen in onze constructie. Het "gelamineerde" resultaat zal palen opleveren van soms zelfs 50cm dikte. Voordeel van deze werkwijze is dat je alles zelf kan doen zonder dat je een reusachtige kraan moet huren om de palen op hun plaats te zetten.
Niets weerhoudt ons op dit moment nog om er volop tegenaan te gaan om het dak te bouwen... Hoewel, daar is dat vervelende administratieve kantje weer... Onze aanvraag voor de bouwvergunning is nog steeds niet ingediend (het was grote vakantie voor iedereen hé, maar die is nu voorbij hoor, Peter ) en dus hebben we eigenlijk geen toestemming om een nieuw dak op ons huis te zetten.
Maar, nog 4 maand wachten is geen optie: het huidige dak lekt op 3 verschillende plaatsen. Nu gaat dat nog, maar eenmaal september en oktober achter de rug zijn en november eraan komt, lijkt het ons toch iets comfortabeler om een echt dak boven ons hoofd te hebben - zeker met een boreling erbij!
We wachten dus nog even in spanning het antwoord van onze burgemeester af die ons misschien toch officieus de toestemming zou willen geven om onze gevel en ons dak al te verbouwen... dan geef ik hem echt een dikke knuffel!!
Met deze verwachtingsvolle uitspraak, stop ik nu eindelijk met uitleggen en laat ik jullie nog genieten van nog 2 sfeerbeelden van de verbouwingen en de begeleidende omstandigheden...
De week van woensdag 12 augustus tot en met woensdag 19 augustus... slavenarbeid!!
Nadat we eind juli nog de zoldervloer eruit gesloopt hebben (waarbij we vergeten zijn om onze blog aan te vullen... ), was alles klaar om de muren op het eerste en tweede verdiep te slopen.
Alhoewel, alles klaar? Dat was buiten onze burgemeester gerekend...
Door een stom toeval met een cx (oude citroën van Martijn die foutief geparkeerd stond...), kregen we begin augustus de politie aan onze voordeur... of we die dus wilden verplaatsen voor de grote brocante en of we wisten dat we eigenlijk voor grote bigbags een autorisatie nodig hadden om die op de stoep te plaatsen? Euhm, misschien diep in ons hart wel, maar die kennis hadden we natuurlijk zoveel mogelijk proberen onderdrukken
Geen onderuitkomen meer aan, we moesten nu wel naar het gemeentehuis een autorisatie gaan aanvragen (vooral omdat de komende weken het aantal van 1 bigbag naar 10 bigbags zou oplopen...)
Een simpele administratieve kwestie - dachten en hoopten we - maar niets is minder waar, zeker niet met een burgemeester die elke dag voorbij je huis-in-verbouwing rijdt...
"Te gevaarlijk, geen toestemming!" - zo klonk het vonnis.
En wat nu? Hoe zouden wij in godsnaam ons huis kunnen verbouwen als we ons bouwafval niet kwijt kunnen??!! Enfin, gelukkig wilde de burgemeester even ter plaatse de situatie komen bespreken. We hebben eens lief gelachen, onze dikke zwangere buik vooruitgestoken (alé, ik dan toch en Jan ook een beetje hoewel ik denk dat hij daar niet in trapte ) en vooral honderduit verteld over de toekomstige plannen met de chambres d'hôtes en hoe verwaarloosd het huis er nu uitziet en blablabla...
We kregen toestemming, maar slechts voor 1 pietluttige week. Dat is heel weinig als je rekent dat de grote muur die we moeten afbreken op zich al 14m3 aan puin beslaat... Dus, travakken, travakken en nog eens travakken! Dankjewel aan de goede zielen die ons tot hier toe al een hand zijn komen toesteken!!!
Het is nu zondagavond, 16 augustus... Al het puin is geruimd, de kleine muur op het tweede verdiep ligt eruit en de grote dikke muur - halve meter dik - is voor meer dan de helft afgebroken. We zitten dus ruim op schema.
En toch zitten we nog steeds met problemen: wij kunnen het tempo net aan - zelfs met een kromme rug (Martijn), reumatische handen (Jan) en een bijna 7 maand zwangere buik (ikke), maar de Jean, onze camionchauffeur, heeft zelf zoveel werk dat hij er niet op tijd in slaagt onze bigbags op te halen!
Op dit moment zijn er al 13 bigbags opgehaald, maar er staan er nu nog 11 voor ons huis!! Met morgen erbij worden dat er dus ongeveer 16... dat zijn voor hem in feite 3 ritten... Dit feit op zich daar valt wel mee te leven (als alle bigbags maar op tijd van de straat zijn vóór het verlopen van de autorisatie), maar het vraagt van ons wel heel wat vindingrijkheid om oplossingen te bedenken om nog bigbags te kunnen plaatsen en vullen
Ach ja, we zien wel wat er morgen komt. Wij hebben er alvast goede hoop in dat we woensdagavond voorlopig klaar zullen zijn met het sloopwerk en dat het hout - dat ondertussen besteld is - geleverd kan worden. Dat zou betekenen dat we misschien toch nog voor de winter het nieuwe dak erop kunnen hebben... het blijft spannend!
We troosten ons bij al dit zware werk dat er toch eentje is dat er niet van wakker ligt...
Vermoeid maar tevreden laat ik jullie nu gerust en we laten weer van ons horen als deze helse week achter de rug is,
Gisteren zijn we bij Peter (onze architect) geweest om de constructie van het dak door te nemen.
Blijkbaar zijn er niet veel mensen die zelf de constructie zetten, laat staan de balken ook zelf maken. Wij gaan de balken opbouwen uit 10x5cm balkjes, die samen een balk van 10x50 cm worden (gelamineerd). Haal de lijm maar boven!! Rekenen ... berekenen ... herrekenen. Kortom, een hele avond en dag hersengekraak. Tussen al dat gereken door heeft Katrien zich vandaag bezig gehouden met de afbraak van de oude badkamermuur. Ik heb een waterkraan aangelegd aan de buitenkant van de garage, zo hoeven we geen water meer uit de kelder te halen als we beton of leem moeten aanmaken (of om Otte zijn zwembad te vullen ). Ook is het koud water van de wasbak in de provisoire badkamer eindelijk aangesloten, dat is wel zo gemakkelijk...
Internet is toch een uitkomst als je op zoek bent naar bouwmaterialen. Jan heeft zich vandaag verdiept in deze kwestie. Nog meer hersensgekraak dus... en soms meen ik zijn hersens echt te horen kraken!
Oma Nederland heeft zich alweer om Otte bekommerd. Volgens mij is dat nog de zwaarste job van allemaal!!
Hoewel er in ons huis al muren en plafonds zitten met stro en leem maar die erg slecht zijn, bikken we deze er allemaal uit. Dit geeft de nodige troep.
We willen dit door de ramen via stortkokers afvoeren, daarom hebben we er zelf tien tweedehands gekocht. Nu zijn we niet afhankelijk van gehuurd materiaal. Ik heb al een proefopstelling gemaakt van twee kokers, en ze blijven -voorlopig- hangen!!!
Morgen gaan we langs de buren om de plannen te laten zien, zo zijn ze op de hoogte van wat wij allemaal gaan uitspoken. Een goede buur is nog altijd beter dan een verre vriend.
PS: We hebben bij een stroboer ook onze eerste strobalen opgehaald... het begint hier al (echt) te kriebelen!!
Maandag 20 en dinsdag 21 juli... Wat een werkje van een dag zou moeten worden, bleek in werkelijkheid minstens twee dagen in beslag te nemen!
De badkamer die zich op het eerste verdiep bevond, moest naar beneden verhuisd worden zodat we op het eerste verdiep alles kunnen slopen voor het nieuwe dak... Op zich lijkt dit een tamelijk eenvoudige klus, ware het niet dat echt alles in dit huis gebricoleerd is door een ware amateur (wat Martijn ook wel is, maar dan wel eentje met 2 rechterhanden en een uitermate goed inzicht - wat een verafgoding van mijn partner, niet?) Maandagochtend dus begonnen... dinsdagavond laat pas konden we ons eindelijk weer wassen. Hoe we maandagavond in ons bed zijn gekropen dat wil echt niemand weten, want een hele dag slopen en je dan niet kunnen wassen, dat geeft niet echt mooie resultaten!!
De tijdelijke badkamer wordt geplaatst in het 'sas' tussen de keuken en de tuin (ideaal is het niet, maar het is toch een echte badkamer). De leidingen liggen er niet, dus moeten aangelegd worden...
Niet zo'n eenvoudige klus want de deur moet omzeild worden en de oude leidingen moeten op de nieuwe passen natuurlijk... Enfin, na de aankoop van wat nieuw materiaal (wat hier in de Ardennen ook wat tijd in beslag neemt aangezien de dichtsbijzijnde doe-het-zelf-winkel ook al op enige afstand ligt) en het zoeken naar alternatieve oplossingen omdat er op 21 juli geen winkels open zijn , is Martijn er uiteindelijk toch in geslaagd om de leidingen klaar te stomen. Al werd hij er af en toe horendol van...
Maar als hij dacht dat hij er dan was, dan zat hij er toch ver naast... Probeer maar eens een douchecabine aan te sluiten in een ruimte die maar net zo breed is als de cabine zelf... De beelden zeggen genoeg.
Gelukkig kreeg Martijn regelmatig de hulp van Otte... een carrière als loodgieter is nog een mogelijke optie voor hem!
Maar waar blijft bij dit alles moeder de vrouw? Zat zij dan gezellig in haar zeteltje te genieten van de zwangerschap en de vakantie?
Neen dus...
Na al dit zware werk hebben we nu wel een rustdag verdiend... morgen dus geen zware arbeid maar een beetje opruimen en wat rommelen en vooral: een hele dag spelen met Otte!!
Elektriciteit op zijn waals, vanaf de jaren vijftig tot nu.
Vrijdag bik-dag. Vandaag gaat Katrien de laatste muur op het bovenste verdiep afbikk(el)en. Toch wel zwaar werk met een 6 maand zwangere buik (even voor de duidelijkheid: ze moet niet, ze mag)!
Zelf ben ik met mijn vader begonnen om een elektriciteitsleiding te verwijderen uit de muur. Deze muur moet eruit, dus de leiding ook. Nu bleek dat deze leiding nogal 'niet ok' was. - In de kamer van Otte zat er een doos waar de draden aan elkaar gedraaid zaten en met een tape waren 'afgewerkt' !!!! - Bij de hedendaagse elektriciteit zijn de kleuren bruin, blauw en zwart gekend ; ook een draad in groen en geel, maar die ontbreekt gewoon bij ons. Hier en daar komen er daarentegen grijze en rode draden uit de muur en in een hoekje vind je dan ook nog de 'jaren vijftig'-stijl (een ijzerdraadje met stof omkleed). - Ook vonden ze het blijkbaar kunnen om een draad met twee aders te voorzien van een derde en die er gewoon aan te tapen en dan in de verdeeldoos op een andere kleur aan te sluiten!!! Na veel speurwerk en kopzorgen (bij het loskoppelen van een draad op het eerste verdiep, was er geen stroom meer in de kelder?) is het toch gelukt om alles weer compleet en veilig te krijgen.
Oma Nederland heeft zich vandaag ontfermd over Otte (net zoals voorgaande dagen). De vorige eigenares had een kast vol behangpapier achter gelaten (met prachtige dolfijnen en zo...) Mooi schilderpapier voor Otte dus.
Filip en Saskia, de broer met vriendin van Katrien, zijn ook nog op bezoek geweest. Ze waren op terugtocht van hun vakantie in Luxemburg. De mobilhome die Filip gekocht had, heeft hem nog niet met rust gelaten. Bij het vertrek bleek dat de brandstofleiding was doorgeschuurd. Na een bezoekje aan de plaatselijke citroëngarage van Poulseur, konden ze hun terugtocht voortzetten.
Na een tweede seizoen hard gewerkt te hebben op de camping, hadden we mijn ouders uitgenodigd voor een weekendje weg. Aangezien ikzelf geïnteresseerd ben in alles wat te maken heeft met ecologie, ben ik uitgekomen bij Casa Calida. Dit leek mij een uitstekende mogelijkheid om eens zelf te 'voelen' hoe het is om in een ecologisch huis te wonen.
In deze periode woonden wij (in de winter) nog in het hartje van stad Gent en waren we op zoek naar een huis in de buurt van de camping (Poulseur). Tijdens ons verblijf in Millen, kregen we bericht van de notaris dat in die week de laatste bezichtiging was van het huis waarnaar we geïnformeerd hadden. Dus wij vanuit Millen naar Poulseur gereden om het huis eens grondig te doortasten (letterlijk dan: met de schroevendraaier in de hand...). Er moest nog veel gebeuren in het huis - zo niet alles- , maar de prijs was er dan ook naar en het huis had veel mogelijkheden en een goede ligging. Op 12 maart 2008 hebben we de uiteindelijke verkoopsakte getekend.
Via Casa Calida heb ik samen met mijn vader de cursus strobaalbouwen gevolgd en zijn we in contact gekomen met architect Peter Vos. Het klikte goed tussen ons en en het was eigenlijk Peter die met het idee kwam om een ruimte als B&B in te richten. Aangezien wij met de camping gestopt waren en het toerisme toch moeilijk konden loslaten, was dit een mooie combinatie.
Ondertussen zijn we een goed jaar verder en zijn we al begonnen met afbreken. Het wordt een driejarenplan(volgens Martijn ) en vierjarenplan (volgens Katrien)... de waarheid zal ergens in het midden liggen.
Na drie jaar in vakantiesfeer te hebben gewerkt en onze dagen gevuld te hebben met het entertainen van gasten, kunnen wij de toeristische sector niet definitief vaarwel zeggen. Daarom hebben we ons op een nieuw project gestort...
LA PAILLE Doel: ecologisch gastenverblijf in ons huisje in Poulseur Werkwijze: eigen energie en veel doorzettingsvermogen Duur: hopelijk maar 3 jaar
Het is juli 2009, we zijn gestart met de werkzaamheden... Op de tweede verdieping is ondertussen het plafond onderuit gehaald en de muren staan geduldig te wachten om hetzelfde lot te ondergaan... (zie foto's)
Het doel van al dat werk is niet alleen het opknappen van ons eigen huisje ; we willen daarnaast zoals al aangegeven ook 2 gastenverblijven bouwen: La Paille of op zijn Vlaamsch 'De Strohalm'. Zoals de naam al doet vermoeden, gaan we niet zomaar bouwen in steen, maar in leem, hout en stro. We zullen 2 kleine ecologische appartementen hebben voor elk 4 personen. Voor wie interesse heeft in ecologische technieken, is een bezoek aan onze kamers zeker de moeite waard: niet alleen de muren zullen ecologisch opgebouwd worden, maar ook de verwarming, het dak, ...
Maar dat alles is natuurlijk nog wel even toekomstmuziek... wie echter zeker wil zijn van een reservatie, kan zijn plaatsje op de lijst natuurlijk altijd proberen te verzekeren door een handje te komen toesteken Kost en inwoning in ruil voor arbeid
We houden jullie regelmatig op de hoogte van onze vorderingen,
Martijn, Katrien, Otte en de 2 illegale seizoensarbeiders Marja en Jan
) en dus hebben we eigenlijk geen toestemming om een nieuw dak op ons huis te zetten.
) en vooral honderduit verteld over de toekomstige plannen met de chambres d'hôtes en hoe verwaarloosd het huis er nu uitziet en blablabla...
).
