Eindelijk is het zover... het langverwachte strobalenweekend.
Deel 1 van onze ecologische verbouwing neemt nu pas echt vorm aan: het strodak van ons eigen huis. In een volgende fase bouwen we ook nog onze nieuwe garage en de chambres d' hôtes in hout en stro, maar laten we ons eerst op dit onderdeel concentreren...
We hebben afgesproken met de boer dat het hout op zaterdagochtend 24 oktober geleverd wordt, tussen 10u en 11u. Tenminste, als het geen pijpenstelen regent natuurlijk! Om 8u 's ochtends is al ons fantastisch werkvolk - waarbij nogmaals duizendmaal onze dank aan David, Karen, Els, Els, Tjorven, Tatiana, Jan, Marja, Kitty en Timo - al op post. De laatste werkzaamheden kunnen zo nog verricht worden voordat het stro geleverd wordt.
En gelukkig, prachtige zonneschijn krijgen we niet echt, maar regenen doet het niet (op enkele verloren druppeltjes na)!
Een laatste bakje koffie of frisdrank en dan op naar het stro...
Als ik zulke gezellige taferelen in mijn keuken zie, krijg ik zoveel goesting in een groot gezin!! Opgelet dus Martijn!
En dan is de boer daar... Ik vraag me soms nieuwsgierig af wat de mensen hier in het dorp denken bij dit spektakel...
Aankomst van de tractor met stro.
In mijn hoedanigheid van zwangere mama mag ik gelukkig nog het verkeer regelen.
Iedereen, inclusief Otte, staat klaar om uit te laden.
In een eerste fase wordt al het stro uitgeladen en onder de tent in de tuin gestapeld. Daarna verplaatst de mensenslang zich en stelt zich op langs de stelling tussen de tent en het platte dak. Zo ligt al het stro vrij snel boven, klaar om in het dak geschoven te worden.
Stro stapelen is ook voor Otte een leuke activiteit natuurlijk!
Nu alles de hoogte in, Els!
Hup hup hup, zou Otte zeggen.
Stro, stro en nog eens stro... je zou van minder doordraaien...
Tjorven heeft iets teveel in het stro gekeken.
En ook bij Martijn slaan de stoppen door.
De aanhangwagen is leeg, het vullen van het dak kan beginnen!
De boer kan waarschijnlijk aan een iets hoger tempo terugrijden richting Limburg...
De schuine vlakken van het dak zijn opgebouwd uit rechtopstaande planken waartussen de strobalen zullen geschoven worden. Deze planken zijn ongeveer even hoog als de strobalen zelf. Onderaan zijn ze afgewerkt met een horizontale plank waarop de balen zullen steunen. Met behulp van een heggenschaar - een spiksplinternieuwe waarvoor onze reuzedank aan mijn ouders - worden de balen die wat te breed zijn, bijgeschoren.
Het vullen van het dak begint.
Let op, oma paparazza duikt overal op!!
De nok van het dak met op de achtergrond de Tour Reinarstein
De helft van het dak is bijna gevuld.
We hebben ervoor gekozen om deze werken uit te voeren door het oude dak heen. Dit vergemakkelijkt het werken aan het dak: geen ingewikkelde stellingen nodig, je kan gewoon lekker gezellig onder het nieuwe dak heen lopen over het oude dak.
Els geniet van onze tijdelijke strozolder...
Maar af en toe is het wel nodig extra te beveiligen...
Zo zot als een mus, maar wel goed beveiligd...
Het weekend loopt ten einde, er is massa's werk verzet!! Om iedereen nog eens te bedanken, zorgt de cateringploeg nog voor een laatste lekkere maaltijd: PANNENKOEKEN!!!
Een laatste kiekje van de dag: romantiek op het dak...
Het heeft eventjes (!!) geduurd, maar hier zijn we weer om onze blog aan te vullen... Er zijn ondertussen duizend-en-één dingen gebeurd, waardoor we eigenlijk nooit de tijd of de fut gevonden hebben om de blog bij te werken... Maar dat is geen excuus, het had al lang moeten gebeurd zijn. Mea culpa!! De werken aan het huis, de zwangerschap, onze actieve Otte en mijn nieuwe studies (leerkracht lager onderwijs) met bijhorende stageweek gaven me eigenlijk geen ademruimte... De werken zijn nog steeds volop bezig, Otte is nog even actief, maar de stageweek is achter de rug en de zwangerschap bijna... ik heb dus eindelijk de tijd gevonden om achter de PC te kruipen en jullie up to date te houden van onze werken.
Sinds de levering van het hout op het einde van augustus, hebben Jan en Martijn bijna de hele tijd doorgewerkt aan het houten skelet. We hebben immers geen gelamineerde balken gekocht, maar ruwe kleinere houten balken (5 op 10 cm) waarmee onze mannen de balken zelf lamineren. En ik moet zeggen, het is een verbluffend resultaat!! Het nadeel is misschien dat het iets langer duurt om alles op te bouwen, maar de voordelen wegen zeker door: je kan alles ter plaatse maken en hoeft geen bedrijf in te schakelen of grote kraan te huren om alles op zijn plaats te kunnen zetten! Het vraagt eigenlijk vooral veel durf om aan zo'n project te beginnen, maar is veel goedkoper dan elke andere werkwijze!
Ikzelf heb me tijdens de maand september moeten terugtrekken: 'gedegradeerd' tot huisvrouw, studente en mama. Maar misschien was dat wel eens goed voor het groeiende kleintje in mij... Daarentegen kregen we weer volop hulp van Otte...
... en van mijn broer Filip, die niet alleen interimkracht speelde maar ook een door Otte geliefde babysitter!
Ik heb het al geschreven, het resultaat is verbluffend: prachtige houten balken van een halve meter breed en 10 cm dik die onze mezzanine zullen ondersteunen en ons dak van stro zullen dragen. Zowel 'binnen' (wat je nog binnen kan noemen natuurlijk) in huis als buiten het oude dak, begint het nieuwe dak vorm te krijgen!
We hadden voor onszelf een deadline gecreëerd: het weekend van 24 en 25 oktober zou het stro voor het dak geleverd worden, dus dan moest de dakconstructie wel af zijn...!! ALLE middelen werden daarom ook ingezet, inclusief oma Marja...
Het dak tijdens die laatste week voor de deadline:
Niet af dus, maar toch voldoende om het stro te laten leveren en het vullen te beginnen!! Een felicitatie is hier toch wel op zijn plaats:
Proficiat Jan en Martijn voor jullie doorgedreven werkvlijt!!!!
Aankomst van de tractor met stro.
In mijn hoedanigheid van zwangere mama mag ik gelukkig nog het verkeer regelen.
Iedereen, inclusief Otte, staat klaar om uit te laden.
Stro stapelen is ook voor Otte een leuke activiteit natuurlijk!
Nu alles de hoogte in, Els!
Hup hup hup, zou Otte zeggen.
Tjorven heeft iets teveel in het stro gekeken.
En ook bij Martijn slaan de stoppen door.
De boer kan waarschijnlijk aan een iets hoger tempo terugrijden richting Limburg...
Het vullen van het dak begint.
Let op, oma paparazza duikt overal op!!
De nok van het dak met op de achtergrond de Tour Reinarstein
De helft van het dak is bijna gevuld.
Els geniet van onze tijdelijke strozolder...
Zo zot als een mus, maar wel goed beveiligd...
