De foto's zeggen voldoende, veel uitleg is niet nodig...
Gerrit, een vriendelijke lassende Nederwaal, is de uitdaging aangegaan om onze voorstellen en wensen in realiteit "om te buigen" ... en het resultaat mag er wezen! Bedankt Gerrit dat je zo goed begrepen hebt wat we precies wilden!
Maandag 15 augustus zijn we begonnen met de voorbereidingen om het raam te maken, dat verticaal over de twee verdiepingen komt, Nu alles van de verwarming naar de kelder is verhuisd, kan het dak van de garage eraf om de stelling te plaatsen tegen de buitenmuur waar de ramen in komen.
Een eerste gaatje naar buiten onder de nokbalk is er al, morgen verder.
Dinsdag zijn we verder gegaan met het uitbreken van de muur. Tegen de avond was het gat klaar: 120x5000cm en een hoop stenen en gruis in de tuin erbij.
Woensdag zijn we aan de houten dragende constructie begonnen. Na wat problemen met het kromme hout, zijn we er toch in geslaagd om het raamwerk van 1m20 breed en 5 m hoog waterpas te krijgen (in alle richtingen). Het uiteindelijke raam wordt 0,90 m breed en 2m30 hoog en dat dan twee keer.
Nu rest alleen nog het terug opmetsen van de natuurstenen muur, glas bestellen en de muur aan de binnenkant isoleren en afwerken met leem.
Dondergag 25 augustus: CO² neutraal.
Maarten, onze loodgieter is komen helpen om de mazoutbrander om te bouwen tot pelletbrander.
Zelf heb ik deze brander die op de plaats van de mazoutbrander kan geplaatst worden in Zweden gekocht. Verder hoeft er niks aangepast te worden.
Als alles naar wens werkt, ga ik deze branders verkopen in België.
Het oude kolenkot in de kelder heb ik verbouwd tot pelletopslag.
Vanaf vandaag zijn wij niet meer afhankelijk van fossiele brandstof voor de verwarming van ons huis.
lang geleden, te lang geleden... zoals een vriendin van me vandaag zei 'les excuses sont là pour s'en servir'... en toch, ik kan hier aandraven met het excuus dat ik het voorbije jaar 2 halftijdse jobs combineerde met 2 jonge actieve kinderen en een huis in verbouwing en dat alles op meer dan 150km van ouders en schoonouders. Maar , DIKKE maar, het praat het niet goed! Wie een blog begint, moet het ook bijhouden en afwerken.
Dus, daar ben ik dan eindelijk. Ik kom hier vertellen dat na een jaar hard werken, onze bovenverdieping en mezzanine (weliswaar wat later dan gepland) eind deze zomer eindelijk in gebruik zullen genomen worden. Het zal nog niet perfect zijn (we laten waarschijnlijk de oude trap en het oude trapgat nog even zitten), maar het zal wel gezellig en ruim zijn!!!
Onze laatste berichtjes tonen hoe we vorig jaar het dak aan het lemen waren... goh, dat is al lang geleden... We hebben het voorbije jaar eigenlijk de hele tijd doorgewerkt aan het huis, al was dat de ene maand al wat meer dan de andere natuurlijk
Een korte samenvatting van wat er tijdens die voorbije maanden zoal gebeurde...
januari 2011
Een huis zou geen huis zijn als het niet geïsoleerd zou zijn. De zoektocht naar de juiste isolatie bracht ons bij Tonzon, een folie (gemaakt van aluminium) die de lucht in lagen vangt en de warmte weerkaatst. Tenminste, dat is mijn simpele uitleg ervoor. Voor meer uitleg wijs ik jullie graag door naar mijn schoonvader of wederhelft die jullie daar meer over kunnen vertellen (of kom een kijkje nemen op de Ecobeurs 'Eco en zo' in Riemst op 28 augustus 2011). Soit, het leek mij niet zo ecologisch, maar (na dus die uitleg van mijn schoonvader en wederhelft aanhoord te hebben) dat is het dus blijkbaar wel: de hoeveelheid aluminium voor de isolatie van ons huis komt overeen met slechts een viertal blikjes cola... Tonzon weegt bovendien bijna niks, waardoor ook de uitstoot voor het transport te verwaarlozen valt.
Alles goed en wel, maar het deed toch een beetje vreemd, zo'n aluminiumen huizeken...
Daarbovenop kwamen dan de rieten matten (als ondergrond voor de leem)...
En tenslotte nieuwe vloerbalken...
Dat was even hard doorwerken, want 'madam Katrien' , ikzelf dus, wou deze klus koste wat kost op 1 week geklaard hebben. EN DAT HEBBEN WE DAN OOK GEDAAN! PROFICIAT AAN ONSZELF!
Tussen januari en april Blijven werken en werken en werken en werken en... Enfin, gedurende deze maanden hebben we de muren verder geleemd, de isolatie verder afgewerkt en platen tegen de muren geplaatst waar dat nodig was. Hierbij moet ik wel eerlijk toegeven dat we toch ook een kleine winterstop gehouden hebben... het was even genoeg geweest en we hebben onze batterijen weer opgeladen. En dat was nodig want er zat nog zwaar werk aan te komen
april 2011 Warmtemuren. Het onderwerp van deze maand! Op drie plaatsen hebben we onze muur voorzien van buizen zodat ons huis geen radiatoren zal hebben, ook geen vloerverwarming, maar een heerlijke muurverwarming! Stel je voor: komende winter kan ik aan mijn bureau zitten (jaja, ik zal gewoonweg een bureau hebben ) met mijn voeten tegen de muur om warm te blijven! Heeeeeeerlijk!
van april tot augustus 2011 Eenmaal de buizen hangen, moet er een dikke laag leem opgeplakt worden zodat er voldoende massa is om de warmte op te nemen. En lemen, dat is een klusje voor de dames (weet Martijn steeds zo vriendelijk aan te kondigen) Dus ben ik beginnen lemen (met de schitterende hulp van Emilie, waarvoor natuurlijk mijn dank!)... en lemen en lemen en lemen... en ik ben nu EINDELIJK klaar (op 3 kleine plekken in het plafond na waar de laatste laag nog moet aangebracht worden maar het vochtige weer van de voorbije weken helpt niet echt )
Martijn die heeft ondertussen van alles en nog wat gedaan (want er moet natuurlijk niet alleen met modder gespeeld worden): waterleidingen geplaatst, de schoorsteen gemaakt, een berging en WC gemaakt,... Kortom, niemand heeft stilgezeten!
AUGUSTUS 2011
Het is nog niet klaar, maar de foto's mogen er toch wezen...
de mezzanine
met de geleemde muren en ramen
zicht vanuit het bureau
de deur naar het terras
de grote ramen (nachtfoto )
de living op het 1e verdiep
met de lambrisering
de tijdelijke - nog niet afgewerke - badkamer
en de - nog niet afgewerkte - berging met klapdeur
En tenslotte onze 2 buitenlandse gastarbeiders, Otte en Finn
Voila, in vogelvlucht de werken van het voorbije jaar.
Volgende week komt de man van de verwarming (de chauffagist, maar geen flauw idee wat het correcte woord is) onze brander verplaatsen en aanpassen aan pellets... Eenmaal dat gedaan is, kunnen we nog 2 grote nieuwe ramen steken in de blinde muur waar op dit moment onze schoorsteen doorheen loopt. En dan... verhuizen? Ik hoop het... de houtkachel aan, een boek op de schoot en de kinderen rustig spelend in de mezzanine... aan dat beeld klamp ik me nog even vast en ik hoop dat het deze winter realiteit zal worden...
Het lijkt eeuwen geleden dat we de blog nog eens aangevuld hebben... en inderdaad, het IS ook eeuwen geleden!!! Onze oprechte excuses!! Maar het is hier ook zo vreselijk druk en er is altijd wel iets te doen... Een bevalling (november 2009) met de bijhorende drukke 3 maanden (en de rest...gelukkig is Finn een rustige jongen), examens (januari 2010), stage (februari 2010) en nog eens examens (juni 2010): het is misschien niet echt een goed moment geweest om er een opleiding bij te nemen, zo volop in kindjes en verbouwing, maar ja, het is nu te laat om op de beslissing terug te komen We hebben dus afgelopen maanden eigenlijk zo telkens tussendoor wat verdergewerkt, maar het is pas tijdens deze grote vakantie dat we weer volop in de race zijn.
juli 2010
De binnenkant van het dak wordt voorzien van houten latten waarop dan achteraf ook rieten matten worden geniet. Dit wordt de hechtbasis voor onze leem. Dit is een ideale karwei voor mezelf (Katrien) zodat Martijn en Jan zich ondertussen kunnen verdiepen in de elektriciteit (een waar kluwen waar ikzelf de kriebels van krijg alleen al als ik er nog maar naar kijk...)
augustus 2010
Werken op stellingen met kinderen in huis blijkt niet echt eenvoudig. We besluiten om de kinderen 2 weken elders onder te brengen, Otte een weekje grootouders in Vlaanderen en een weekje Nederland, Finn 2 weken grootouders Nederland. Moeilijk voor de mama, maar toch beter zo. Bedankt bomma, bompa, oma en opa!!!
Nu kunnen we 2 weken serieus doorwerken: het plafond van de mezzanine wordt een eerste keer geleemd (behalve de voorkant want daar moet nog een isolatielaag in) en kan dan een weekje drogen. De toekomstige keukenhoek wordt recht getrokken en voorzien van wanden. Hierbij ben ik eindelijk tot het inzicht gekomen dat een nieuw huis zetten zoveel eenvoudiger is dan een verbouwing... dan BEGIN je immers met het plaatsen van RECHTE muren! Wij moeten nu niets anders doen dan scheve muren recht maken!
En tenslotte hebben we deze avond nog een binnenwand opengebroken... nu hebben we echt een duidelijk zicht op onze eetplaats/living/keuken... het wordt gewoon prachtig! Hopelijk halen we de deadline die we onszelf gesteld gesteld hebben: we willen tegen 21 december het eerste en tweede verdiep (de mezzanine) af hebben zodat we vanaf deze winter niet meer in het stof wonen (de verdere verbouwingen zijn dan immers beneden en buiten)
Na een oponthoud door de afgekeurde vergunning, hebben we besloten om de tuin in afwachting al 50 cm te laten afgraven. Hiervoor is immers geen vergunning nodig en onze Otte heeft dringend nood aan een echte tuin om in te ravotten (eentje waar we niet de hele tijd op onze hoede moeten zijn dat hij nergens zou afdonderen ) . De Jean is afgekomen om de klus te klaren:11 grote en 4 kleine vrachtwagens (zuivere aarde!)hebben onze tuin verlaten. Nu kunnen we de oppervlakte van onze kleine tuin tenminste optimaal gebruiken. Er is ook een pad aangelegd zodat we met de auto naast de garage kunnen rijden. Maar nu nog even twee weken wachten tot het gras opkomt
Donderdag 8 april 2010
Katrien en ikzelf hebben het laatste stukje oud dak in stukken gezaagd. Morgen kunnen we aan de muur beginnen.
Vrijdag 9 april 2010
Super jurjen is komen helpen. Vandaag moest immers de achtermuur eruit. De Jean was nog bezig in de tuin, dus we konden mooi de stenen die we niet meer nodig hebben in de tuin gooien en dan kon Jean ze direct afvoeren. Jurjen en Katrien hebben ook ongeveer 1000kg cement en betonmix de trap opgesleurd Jurjen bleek daarbij een ware gentleman (voor uitleg moet je bij hem zijn)
In ons huis is het vanaf nu elke dag openmuurdag gelukkig zijn de temperaturen buiten niet meer zo schrikwekkend laag!
Zondag 10 april 2010
Vandaag heb ik de betonbalk gegoten waarop de staanders komen die het dak dragen. Katrien is onze twee spruiten gaan ophalen in Nederland bij mijn ouders. Morgen komt ze terug naar huis en mijn vader komt ook weer mee om ons te helpen de komende week.
Maandag 11 april dinsdag 12 april 2010
Nonkel Fliki (naar de woorden van Otte), Filip dus, is ons twee dagen komen helpen, deels als arbeider, deels als kinderoppas. Otte heeft fantastische dagen beleefd! Op maandag zijn we verdergegaan met het gieten van de betonbalk en vanaf dinsdag hebben mijn vader en ik ons weer gestort op het schaven van het hout om de gelamineerde balken te maken. Katrien en Filip hebben de tuin omgespit, platgeharkt en gras gezaaid. En Otte, goh, die heeft overal wat geholpen. Hij is er trouwens schitterend voor uitgerust
Woensdag 13 april 2010
Tegenslag gehad er zat een vijs in één van de balken en die heeft de messen van de vandiktebank beschadigd. Een langdurige zoektocht (6 winkels) heeft jammer genoeg geen resultaat opgeleverd. We zitten even vast
Gelukkig hebben David en Katrien wel wat bereikt vandaag: we hebben nu een kleine oprit naast het huis waar de auto en zelfs de camionette - kan staan zonder weg te zakken.
Vrijdag 14 april 2010
De nieuwe messen zijn gevonden!!
Zondag gaan we verder met schaven en kan het middelste deel van de middenstaander rechtgezet worden. Jan heeft deze al geschuurd en gelakt.
Nadat de datum allang verstreken was, dat de gemeente ons moest laten weten of de vergunning al dan niet toegekend was, is Katrien zelf maar eens gaan aankloppen bij urbanisme.
A, u komt voor die afgekeurde vergunning! Ja ik heb nog geen tijd gehad. Dit was drie weken na datum. Blijkbaar krijgt de helft van de mensen die een vergunning indient geen antwoord
AFGEKEURD!
Hier de argumenten:
De uitbouw en de B&B wilde wij met leem afwerken aan de buitenkant.
De gemeente dacht dat het crepi was ooit al eens van een legenda gehoord?
De uitbouw waar de kinderkamer komt ,mogen we met hout afwerken, de B&B moet in natuursteen.
Wat ze bij de gemeente niet berijpen, is dat wij de slaapkamers beneden gaan hebben, en op het eerste en tweede verdiep gaan wonen. Ook het feit dat de kinderkamer een deur naar de tuin heeft, is een argument die nergens op slaat.
Dan de garage. Deze is te groot en moet ook in natuursten. Eigenlijk vinden ze dat we geen garage mogen hebben. Maar we hebben een garage, en de buren ook, en die daarnaast ook?
Ze vinden het veel te gevaarlijk.Voor ons deur is het een nationale weg. Ok, dat is waar. Maar heel Poulseur is zone 30km! Maar volgens de gemeente houdt niemand zich daaraan. En wie zijn verantwoording is dat dan???????????????????????????????????????????????????????? precies.
Dus geen garage. Belachelijk. Deze onzin verchten we later aan.
We gaan nu de vergunning zo indienen dat we verder kunnen met verbouwen, want op dit tempo is er zo weer een jaar voorbij.
In de tweede week van de paasvakantie gaan we het laatste stuk van het oude dak afbreken, en de muur uitbreken. Daarna kunnen we de balken plaatsen waar de ramen tussen komen en de deur naar het terras. Waar de gemeente ook een opmerking over had. Maar de buren hebben ook een dakterras, en die behoren tot een bekende invloedrijke famillie.
Wordt vervolgt.
En voor een ieder die zich geroepen voeld om de tweede week van de vakantie te komen helpen, altijd welkom.
Ondertussen is het hier flink koud geweest is den Ardennen. ( en de rest van het land) Aangezien het stro in het dak zit, was het tijd voor de dakbedekking. MAAR eerst moest de zonnecollector nog gelegd worden. Deze maken we zelf, van vloerverwarmingsbuis, en komt tussen de panlatten, net onder de leien te liggen.
Voor de leien hebben we gekozen voor een nieuw concept. De leien zijn gemaakt van gerecycleerd materiaal. De levering heeft wat op zich laten wachten, maar nu hebben we alles.
De achterkant van het dak is af, nu de voorkant nog. Even afwachten op een dag of twee goed weer, en dan kunnen we er tegenaan voor het laatste stukje.
Binnen heb ik de voorkant van het dak al voorzien van een 5 cm laag rockwool. Hier gebruiken we geen stro, omdat het dak dan te laag zou komen en we teveel binnenruimte zouden verliezen. De rockwool wordt nog aangevuld met andere isolatie, maar dat is voor later.
Beging februari komt de Jean de tuin afgraven.
Dan kunnen we tenminste met de auto naast het huis staan i.p.v op straat. Ook gaat het oude atelier tegen de vlakte. Op deze plaats komt de B&B en onze badkamer.
Eindelijk is het zover... het langverwachte strobalenweekend.
Deel 1 van onze ecologische verbouwing neemt nu pas echt vorm aan: het strodak van ons eigen huis. In een volgende fase bouwen we ook nog onze nieuwe garage en de chambres d' hôtes in hout en stro, maar laten we ons eerst op dit onderdeel concentreren...
We hebben afgesproken met de boer dat het hout op zaterdagochtend 24 oktober geleverd wordt, tussen 10u en 11u. Tenminste, als het geen pijpenstelen regent natuurlijk! Om 8u 's ochtends is al ons fantastisch werkvolk - waarbij nogmaals duizendmaal onze dank aan David, Karen, Els, Els, Tjorven, Tatiana, Jan, Marja, Kitty en Timo - al op post. De laatste werkzaamheden kunnen zo nog verricht worden voordat het stro geleverd wordt.
En gelukkig, prachtige zonneschijn krijgen we niet echt, maar regenen doet het niet (op enkele verloren druppeltjes na)!
Een laatste bakje koffie of frisdrank en dan op naar het stro...
Als ik zulke gezellige taferelen in mijn keuken zie, krijg ik zoveel goesting in een groot gezin!! Opgelet dus Martijn!
En dan is de boer daar... Ik vraag me soms nieuwsgierig af wat de mensen hier in het dorp denken bij dit spektakel...
Aankomst van de tractor met stro.
In mijn hoedanigheid van zwangere mama mag ik gelukkig nog het verkeer regelen.
Iedereen, inclusief Otte, staat klaar om uit te laden.
In een eerste fase wordt al het stro uitgeladen en onder de tent in de tuin gestapeld. Daarna verplaatst de mensenslang zich en stelt zich op langs de stelling tussen de tent en het platte dak. Zo ligt al het stro vrij snel boven, klaar om in het dak geschoven te worden.
Stro stapelen is ook voor Otte een leuke activiteit natuurlijk!
Nu alles de hoogte in, Els!
Hup hup hup, zou Otte zeggen.
Stro, stro en nog eens stro... je zou van minder doordraaien...
Tjorven heeft iets teveel in het stro gekeken.
En ook bij Martijn slaan de stoppen door.
De aanhangwagen is leeg, het vullen van het dak kan beginnen!
De boer kan waarschijnlijk aan een iets hoger tempo terugrijden richting Limburg...
De schuine vlakken van het dak zijn opgebouwd uit rechtopstaande planken waartussen de strobalen zullen geschoven worden. Deze planken zijn ongeveer even hoog als de strobalen zelf. Onderaan zijn ze afgewerkt met een horizontale plank waarop de balen zullen steunen. Met behulp van een heggenschaar - een spiksplinternieuwe waarvoor onze reuzedank aan mijn ouders - worden de balen die wat te breed zijn, bijgeschoren.
Het vullen van het dak begint.
Let op, oma paparazza duikt overal op!!
De nok van het dak met op de achtergrond de Tour Reinarstein
De helft van het dak is bijna gevuld.
We hebben ervoor gekozen om deze werken uit te voeren door het oude dak heen. Dit vergemakkelijkt het werken aan het dak: geen ingewikkelde stellingen nodig, je kan gewoon lekker gezellig onder het nieuwe dak heen lopen over het oude dak.
Els geniet van onze tijdelijke strozolder...
Maar af en toe is het wel nodig extra te beveiligen...
Zo zot als een mus, maar wel goed beveiligd...
Het weekend loopt ten einde, er is massa's werk verzet!! Om iedereen nog eens te bedanken, zorgt de cateringploeg nog voor een laatste lekkere maaltijd: PANNENKOEKEN!!!
Een laatste kiekje van de dag: romantiek op het dak...
Het heeft eventjes (!!) geduurd, maar hier zijn we weer om onze blog aan te vullen... Er zijn ondertussen duizend-en-één dingen gebeurd, waardoor we eigenlijk nooit de tijd of de fut gevonden hebben om de blog bij te werken... Maar dat is geen excuus, het had al lang moeten gebeurd zijn. Mea culpa!! De werken aan het huis, de zwangerschap, onze actieve Otte en mijn nieuwe studies (leerkracht lager onderwijs) met bijhorende stageweek gaven me eigenlijk geen ademruimte... De werken zijn nog steeds volop bezig, Otte is nog even actief, maar de stageweek is achter de rug en de zwangerschap bijna... ik heb dus eindelijk de tijd gevonden om achter de PC te kruipen en jullie up to date te houden van onze werken.
Sinds de levering van het hout op het einde van augustus, hebben Jan en Martijn bijna de hele tijd doorgewerkt aan het houten skelet. We hebben immers geen gelamineerde balken gekocht, maar ruwe kleinere houten balken (5 op 10 cm) waarmee onze mannen de balken zelf lamineren. En ik moet zeggen, het is een verbluffend resultaat!! Het nadeel is misschien dat het iets langer duurt om alles op te bouwen, maar de voordelen wegen zeker door: je kan alles ter plaatse maken en hoeft geen bedrijf in te schakelen of grote kraan te huren om alles op zijn plaats te kunnen zetten! Het vraagt eigenlijk vooral veel durf om aan zo'n project te beginnen, maar is veel goedkoper dan elke andere werkwijze!
Ikzelf heb me tijdens de maand september moeten terugtrekken: 'gedegradeerd' tot huisvrouw, studente en mama. Maar misschien was dat wel eens goed voor het groeiende kleintje in mij... Daarentegen kregen we weer volop hulp van Otte...
... en van mijn broer Filip, die niet alleen interimkracht speelde maar ook een door Otte geliefde babysitter!
Ik heb het al geschreven, het resultaat is verbluffend: prachtige houten balken van een halve meter breed en 10 cm dik die onze mezzanine zullen ondersteunen en ons dak van stro zullen dragen. Zowel 'binnen' (wat je nog binnen kan noemen natuurlijk) in huis als buiten het oude dak, begint het nieuwe dak vorm te krijgen!
We hadden voor onszelf een deadline gecreëerd: het weekend van 24 en 25 oktober zou het stro voor het dak geleverd worden, dus dan moest de dakconstructie wel af zijn...!! ALLE middelen werden daarom ook ingezet, inclusief oma Marja...
Het dak tijdens die laatste week voor de deadline:
Niet af dus, maar toch voldoende om het stro te laten leveren en het vullen te beginnen!! Een felicitatie is hier toch wel op zijn plaats:
Proficiat Jan en Martijn voor jullie doorgedreven werkvlijt!!!!
Vandaag zijn we begonnen met het opdikken van de bestaande nokbalk. Deze is nu 22x7cm en moet 50x10cm worden. Hiervoor moeten we de opleg in de muren vergroten. Eerst hebben we twee stempels geplaatst voor de ondersteuning. Toen ben ik aan het kappen geslagen. Tot mijn verbazing kwam ik aan de eene kant uit in de schoorsteen, en kon ik ook naar buiten kijken. Aan de andere kant kwam ik tot mijn nog grotere verbazing, boven het plafont van de buren uit. We zullen het weer netjes dicht metsen.
Morgen gaan we hiermee verder, als alles goed gaat, en de buren niet boven hun plafont komen kijken.
Het heeft eventjes geduurd alvorens ik de tijd en de kans gevonden heb om onze blog aan te vullen, maar hier is het dan...
We hebben ondertussen de "helse week" al 2 weken achter ons gelaten, dus voldoende uitgerust om er even op terug te blikken.
Het doel bestond eruit om in die ene week (dat we toestemming kregen om onze bigbags op het voetpad te plaatsen), de muren op het 2e verdiep en de grote centrale muur op het eerste verdiep te slopen. Verder moest ook al het puinafval van het afbikken van de buitenmuren die blijven staan, afgevoerd worden... en in dit alles zijn we wonderwel geslaagd!!!
Al waren we op voorhand misschien toch wel wat optimistisch: we rekenden op een tiental bigbags in totaal... dat zijn er uiteindelijk 33 geworden Bedankt Jean de camionchauffeur dat je me die week niet bij de politie als stalkster hebt aangegeven !!
Als we eventjes een klein rekensommetje maken, dan komt het erop neer dat we met een gemiddelde van 3 werkers per dag in totaal zo'n 33m³ - oftewel ongeveer 50.000 kg - verzet hebben... dat komt neer op een gemiddelde van ongeveer 2000 kg per persoon per dag... Het resultaat is er dan ook aan te zien... al een geluk dat we voor de laatste stenen konden rekenen op de hulp van onze jongste medewerker!
Ben ik blij dat we die muur afgebroken hebben en niet opgebouwd!! Stel je voor dat je die rotsblokken - want over stenen kan je bijna niet meer spreken bij stukken van 60cm op 30cm - telkens opnieuw de trap moet opdragen!!
Enfin, de opengebroken ruimte is intussen leeggeruimd, geveegd en - toch een beetje - stofvrij gemaakt. Klaar dus voor de volgende stap in onze verbouwing: het opbouwen van het houten skelet voor het nieuwe dak. Op donderdag 27 augustus werd de hele stapel hout geleverd die zal dienen om de houten palen, de houten dakconstructie en de houten vloeren van de vide samen te stellen.
"Samenstellen" is wel degelijk het juiste woord: in onze tuin ligt een hele stapel balken die aan elkaar gelijmd zullen worden om zo de juiste afmetingen te verkrijgen die we nodig hebben voor de verschillende onderdelen in onze constructie. Het "gelamineerde" resultaat zal palen opleveren van soms zelfs 50cm dikte. Voordeel van deze werkwijze is dat je alles zelf kan doen zonder dat je een reusachtige kraan moet huren om de palen op hun plaats te zetten.
Niets weerhoudt ons op dit moment nog om er volop tegenaan te gaan om het dak te bouwen... Hoewel, daar is dat vervelende administratieve kantje weer... Onze aanvraag voor de bouwvergunning is nog steeds niet ingediend (het was grote vakantie voor iedereen hé, maar die is nu voorbij hoor, Peter ) en dus hebben we eigenlijk geen toestemming om een nieuw dak op ons huis te zetten.
Maar, nog 4 maand wachten is geen optie: het huidige dak lekt op 3 verschillende plaatsen. Nu gaat dat nog, maar eenmaal september en oktober achter de rug zijn en november eraan komt, lijkt het ons toch iets comfortabeler om een echt dak boven ons hoofd te hebben - zeker met een boreling erbij!
We wachten dus nog even in spanning het antwoord van onze burgemeester af die ons misschien toch officieus de toestemming zou willen geven om onze gevel en ons dak al te verbouwen... dan geef ik hem echt een dikke knuffel!!
Met deze verwachtingsvolle uitspraak, stop ik nu eindelijk met uitleggen en laat ik jullie nog genieten van nog 2 sfeerbeelden van de verbouwingen en de begeleidende omstandigheden...
De week van woensdag 12 augustus tot en met woensdag 19 augustus... slavenarbeid!!
Nadat we eind juli nog de zoldervloer eruit gesloopt hebben (waarbij we vergeten zijn om onze blog aan te vullen... ), was alles klaar om de muren op het eerste en tweede verdiep te slopen.
Alhoewel, alles klaar? Dat was buiten onze burgemeester gerekend...
Door een stom toeval met een cx (oude citroën van Martijn die foutief geparkeerd stond...), kregen we begin augustus de politie aan onze voordeur... of we die dus wilden verplaatsen voor de grote brocante en of we wisten dat we eigenlijk voor grote bigbags een autorisatie nodig hadden om die op de stoep te plaatsen? Euhm, misschien diep in ons hart wel, maar die kennis hadden we natuurlijk zoveel mogelijk proberen onderdrukken
Geen onderuitkomen meer aan, we moesten nu wel naar het gemeentehuis een autorisatie gaan aanvragen (vooral omdat de komende weken het aantal van 1 bigbag naar 10 bigbags zou oplopen...)
Een simpele administratieve kwestie - dachten en hoopten we - maar niets is minder waar, zeker niet met een burgemeester die elke dag voorbij je huis-in-verbouwing rijdt...
"Te gevaarlijk, geen toestemming!" - zo klonk het vonnis.
En wat nu? Hoe zouden wij in godsnaam ons huis kunnen verbouwen als we ons bouwafval niet kwijt kunnen??!! Enfin, gelukkig wilde de burgemeester even ter plaatse de situatie komen bespreken. We hebben eens lief gelachen, onze dikke zwangere buik vooruitgestoken (alé, ik dan toch en Jan ook een beetje hoewel ik denk dat hij daar niet in trapte ) en vooral honderduit verteld over de toekomstige plannen met de chambres d'hôtes en hoe verwaarloosd het huis er nu uitziet en blablabla...
We kregen toestemming, maar slechts voor 1 pietluttige week. Dat is heel weinig als je rekent dat de grote muur die we moeten afbreken op zich al 14m3 aan puin beslaat... Dus, travakken, travakken en nog eens travakken! Dankjewel aan de goede zielen die ons tot hier toe al een hand zijn komen toesteken!!!
Het is nu zondagavond, 16 augustus... Al het puin is geruimd, de kleine muur op het tweede verdiep ligt eruit en de grote dikke muur - halve meter dik - is voor meer dan de helft afgebroken. We zitten dus ruim op schema.
En toch zitten we nog steeds met problemen: wij kunnen het tempo net aan - zelfs met een kromme rug (Martijn), reumatische handen (Jan) en een bijna 7 maand zwangere buik (ikke), maar de Jean, onze camionchauffeur, heeft zelf zoveel werk dat hij er niet op tijd in slaagt onze bigbags op te halen!
Op dit moment zijn er al 13 bigbags opgehaald, maar er staan er nu nog 11 voor ons huis!! Met morgen erbij worden dat er dus ongeveer 16... dat zijn voor hem in feite 3 ritten... Dit feit op zich daar valt wel mee te leven (als alle bigbags maar op tijd van de straat zijn vóór het verlopen van de autorisatie), maar het vraagt van ons wel heel wat vindingrijkheid om oplossingen te bedenken om nog bigbags te kunnen plaatsen en vullen
Ach ja, we zien wel wat er morgen komt. Wij hebben er alvast goede hoop in dat we woensdagavond voorlopig klaar zullen zijn met het sloopwerk en dat het hout - dat ondertussen besteld is - geleverd kan worden. Dat zou betekenen dat we misschien toch nog voor de winter het nieuwe dak erop kunnen hebben... het blijft spannend!
We troosten ons bij al dit zware werk dat er toch eentje is dat er niet van wakker ligt...
Vermoeid maar tevreden laat ik jullie nu gerust en we laten weer van ons horen als deze helse week achter de rug is,
Gisteren zijn we bij Peter (onze architect) geweest om de constructie van het dak door te nemen.
Blijkbaar zijn er niet veel mensen die zelf de constructie zetten, laat staan de balken ook zelf maken. Wij gaan de balken opbouwen uit 10x5cm balkjes, die samen een balk van 10x50 cm worden (gelamineerd). Haal de lijm maar boven!! Rekenen ... berekenen ... herrekenen. Kortom, een hele avond en dag hersengekraak. Tussen al dat gereken door heeft Katrien zich vandaag bezig gehouden met de afbraak van de oude badkamermuur. Ik heb een waterkraan aangelegd aan de buitenkant van de garage, zo hoeven we geen water meer uit de kelder te halen als we beton of leem moeten aanmaken (of om Otte zijn zwembad te vullen ). Ook is het koud water van de wasbak in de provisoire badkamer eindelijk aangesloten, dat is wel zo gemakkelijk...
Internet is toch een uitkomst als je op zoek bent naar bouwmaterialen. Jan heeft zich vandaag verdiept in deze kwestie. Nog meer hersensgekraak dus... en soms meen ik zijn hersens echt te horen kraken!
Oma Nederland heeft zich alweer om Otte bekommerd. Volgens mij is dat nog de zwaarste job van allemaal!!
Hoewel er in ons huis al muren en plafonds zitten met stro en leem maar die erg slecht zijn, bikken we deze er allemaal uit. Dit geeft de nodige troep.
We willen dit door de ramen via stortkokers afvoeren, daarom hebben we er zelf tien tweedehands gekocht. Nu zijn we niet afhankelijk van gehuurd materiaal. Ik heb al een proefopstelling gemaakt van twee kokers, en ze blijven -voorlopig- hangen!!!
Morgen gaan we langs de buren om de plannen te laten zien, zo zijn ze op de hoogte van wat wij allemaal gaan uitspoken. Een goede buur is nog altijd beter dan een verre vriend.
PS: We hebben bij een stroboer ook onze eerste strobalen opgehaald... het begint hier al (echt) te kriebelen!!
Maandag 20 en dinsdag 21 juli... Wat een werkje van een dag zou moeten worden, bleek in werkelijkheid minstens twee dagen in beslag te nemen!
De badkamer die zich op het eerste verdiep bevond, moest naar beneden verhuisd worden zodat we op het eerste verdiep alles kunnen slopen voor het nieuwe dak... Op zich lijkt dit een tamelijk eenvoudige klus, ware het niet dat echt alles in dit huis gebricoleerd is door een ware amateur (wat Martijn ook wel is, maar dan wel eentje met 2 rechterhanden en een uitermate goed inzicht - wat een verafgoding van mijn partner, niet?) Maandagochtend dus begonnen... dinsdagavond laat pas konden we ons eindelijk weer wassen. Hoe we maandagavond in ons bed zijn gekropen dat wil echt niemand weten, want een hele dag slopen en je dan niet kunnen wassen, dat geeft niet echt mooie resultaten!!
De tijdelijke badkamer wordt geplaatst in het 'sas' tussen de keuken en de tuin (ideaal is het niet, maar het is toch een echte badkamer). De leidingen liggen er niet, dus moeten aangelegd worden...
Niet zo'n eenvoudige klus want de deur moet omzeild worden en de oude leidingen moeten op de nieuwe passen natuurlijk... Enfin, na de aankoop van wat nieuw materiaal (wat hier in de Ardennen ook wat tijd in beslag neemt aangezien de dichtsbijzijnde doe-het-zelf-winkel ook al op enige afstand ligt) en het zoeken naar alternatieve oplossingen omdat er op 21 juli geen winkels open zijn , is Martijn er uiteindelijk toch in geslaagd om de leidingen klaar te stomen. Al werd hij er af en toe horendol van...
Maar als hij dacht dat hij er dan was, dan zat hij er toch ver naast... Probeer maar eens een douchecabine aan te sluiten in een ruimte die maar net zo breed is als de cabine zelf... De beelden zeggen genoeg.
Gelukkig kreeg Martijn regelmatig de hulp van Otte... een carrière als loodgieter is nog een mogelijke optie voor hem!
Maar waar blijft bij dit alles moeder de vrouw? Zat zij dan gezellig in haar zeteltje te genieten van de zwangerschap en de vakantie?
Neen dus...
Na al dit zware werk hebben we nu wel een rustdag verdiend... morgen dus geen zware arbeid maar een beetje opruimen en wat rommelen en vooral: een hele dag spelen met Otte!!
Elektriciteit op zijn waals, vanaf de jaren vijftig tot nu.
Vrijdag bik-dag. Vandaag gaat Katrien de laatste muur op het bovenste verdiep afbikk(el)en. Toch wel zwaar werk met een 6 maand zwangere buik (even voor de duidelijkheid: ze moet niet, ze mag)!
Zelf ben ik met mijn vader begonnen om een elektriciteitsleiding te verwijderen uit de muur. Deze muur moet eruit, dus de leiding ook. Nu bleek dat deze leiding nogal 'niet ok' was. - In de kamer van Otte zat er een doos waar de draden aan elkaar gedraaid zaten en met een tape waren 'afgewerkt' !!!! - Bij de hedendaagse elektriciteit zijn de kleuren bruin, blauw en zwart gekend ; ook een draad in groen en geel, maar die ontbreekt gewoon bij ons. Hier en daar komen er daarentegen grijze en rode draden uit de muur en in een hoekje vind je dan ook nog de 'jaren vijftig'-stijl (een ijzerdraadje met stof omkleed). - Ook vonden ze het blijkbaar kunnen om een draad met twee aders te voorzien van een derde en die er gewoon aan te tapen en dan in de verdeeldoos op een andere kleur aan te sluiten!!! Na veel speurwerk en kopzorgen (bij het loskoppelen van een draad op het eerste verdiep, was er geen stroom meer in de kelder?) is het toch gelukt om alles weer compleet en veilig te krijgen.
Oma Nederland heeft zich vandaag ontfermd over Otte (net zoals voorgaande dagen). De vorige eigenares had een kast vol behangpapier achter gelaten (met prachtige dolfijnen en zo...) Mooi schilderpapier voor Otte dus.
Filip en Saskia, de broer met vriendin van Katrien, zijn ook nog op bezoek geweest. Ze waren op terugtocht van hun vakantie in Luxemburg. De mobilhome die Filip gekocht had, heeft hem nog niet met rust gelaten. Bij het vertrek bleek dat de brandstofleiding was doorgeschuurd. Na een bezoekje aan de plaatselijke citroëngarage van Poulseur, konden ze hun terugtocht voortzetten.
Na een tweede seizoen hard gewerkt te hebben op de camping, hadden we mijn ouders uitgenodigd voor een weekendje weg. Aangezien ikzelf geïnteresseerd ben in alles wat te maken heeft met ecologie, ben ik uitgekomen bij Casa Calida. Dit leek mij een uitstekende mogelijkheid om eens zelf te 'voelen' hoe het is om in een ecologisch huis te wonen.
In deze periode woonden wij (in de winter) nog in het hartje van stad Gent en waren we op zoek naar een huis in de buurt van de camping (Poulseur). Tijdens ons verblijf in Millen, kregen we bericht van de notaris dat in die week de laatste bezichtiging was van het huis waarnaar we geïnformeerd hadden. Dus wij vanuit Millen naar Poulseur gereden om het huis eens grondig te doortasten (letterlijk dan: met de schroevendraaier in de hand...). Er moest nog veel gebeuren in het huis - zo niet alles- , maar de prijs was er dan ook naar en het huis had veel mogelijkheden en een goede ligging. Op 12 maart 2008 hebben we de uiteindelijke verkoopsakte getekend.
Via Casa Calida heb ik samen met mijn vader de cursus strobaalbouwen gevolgd en zijn we in contact gekomen met architect Peter Vos. Het klikte goed tussen ons en en het was eigenlijk Peter die met het idee kwam om een ruimte als B&B in te richten. Aangezien wij met de camping gestopt waren en het toerisme toch moeilijk konden loslaten, was dit een mooie combinatie.
Ondertussen zijn we een goed jaar verder en zijn we al begonnen met afbreken. Het wordt een driejarenplan(volgens Martijn ) en vierjarenplan (volgens Katrien)... de waarheid zal ergens in het midden liggen.
Na drie jaar in vakantiesfeer te hebben gewerkt en onze dagen gevuld te hebben met het entertainen van gasten, kunnen wij de toeristische sector niet definitief vaarwel zeggen. Daarom hebben we ons op een nieuw project gestort...
LA PAILLE Doel: ecologisch gastenverblijf in ons huisje in Poulseur Werkwijze: eigen energie en veel doorzettingsvermogen Duur: hopelijk maar 3 jaar
Het is juli 2009, we zijn gestart met de werkzaamheden... Op de tweede verdieping is ondertussen het plafond onderuit gehaald en de muren staan geduldig te wachten om hetzelfde lot te ondergaan... (zie foto's)
Het doel van al dat werk is niet alleen het opknappen van ons eigen huisje ; we willen daarnaast zoals al aangegeven ook 2 gastenverblijven bouwen: La Paille of op zijn Vlaamsch 'De Strohalm'. Zoals de naam al doet vermoeden, gaan we niet zomaar bouwen in steen, maar in leem, hout en stro. We zullen 2 kleine ecologische appartementen hebben voor elk 4 personen. Voor wie interesse heeft in ecologische technieken, is een bezoek aan onze kamers zeker de moeite waard: niet alleen de muren zullen ecologisch opgebouwd worden, maar ook de verwarming, het dak, ...
Maar dat alles is natuurlijk nog wel even toekomstmuziek... wie echter zeker wil zijn van een reservatie, kan zijn plaatsje op de lijst natuurlijk altijd proberen te verzekeren door een handje te komen toesteken Kost en inwoning in ruil voor arbeid
We houden jullie regelmatig op de hoogte van onze vorderingen,
Martijn, Katrien, Otte en de 2 illegale seizoensarbeiders Marja en Jan
) met mijn voeten tegen de muur om warm te blijven! Heeeeeeerlijk!
)
Aankomst van de tractor met stro.
In mijn hoedanigheid van zwangere mama mag ik gelukkig nog het verkeer regelen.
Iedereen, inclusief Otte, staat klaar om uit te laden.
Stro stapelen is ook voor Otte een leuke activiteit natuurlijk!
Nu alles de hoogte in, Els!
Hup hup hup, zou Otte zeggen.
Tjorven heeft iets teveel in het stro gekeken.
En ook bij Martijn slaan de stoppen door.
De boer kan waarschijnlijk aan een iets hoger tempo terugrijden richting Limburg...
Het vullen van het dak begint.
Let op, oma paparazza duikt overal op!!
De nok van het dak met op de achtergrond de Tour Reinarstein
De helft van het dak is bijna gevuld.
Els geniet van onze tijdelijke strozolder...
Zo zot als een mus, maar wel goed beveiligd...
) en dus hebben we eigenlijk geen toestemming om een nieuw dak op ons huis te zetten.
).
