Gisteren was ik op weg om mijn lijstje met boodschappen af te werken. Ik was in gedachten de gebeurtenissen van de afgelopen dagen aan het overlopen, toen ik met mijn teenslipper achter een stoeptegel bleef haken. Hierdoor ging ik zwaar tegen de vlakte, eerst op mijn knieën, dan op beide handen en daarna gleed ik met mijn hele lengte over het voetpad. Mijn hoofd landde net voorbij de stoeprand op het wegdek en dat op een heel druk kruispunt. Er schoot me maar 1 gedachte te binnen : "Nu geen auto's" en dat terwijl ik rechts van mij een 10-tal wagens zag aankomen op minder dan 3 meter. Door de klap kon ik het eerste moment niet bewegen. Het duurde meerdere seconden eer ik de kracht had om me recht te duwen en op mijn knieën te gaan zitten. En net op dat moment raasde het verkeer weer voorbij. Het leek of de tijd even was stil gezet zodat er een groter leed werd voorkomen. Met dank aan mijn beschermengel en de Goddelijke Voorzienigheid.
