Dagelijks gemiddeld 20 km stappen, pijnlijke gewrichten, blaren en ander ongemak gecombineerd met onrustig slapen op slaapzalen in gezelschap van snurkende medemensen, late aankomers en vroege vertrekkers ... Iedere pelgrim op weg kan je zulke verhalen vetellen. Iedereen heeft er mee te maken gehad, behalve diegenen die iedere nacht kozen voor een hotelkamer.
Ik blijk nu al aan de proef blootgesteld. Terwijl ik bijna dagelijks 10 uur werk en daarbij gemiddeld 13 km (te voet!!!) afleg wordt mijn nachtrust danig gestoord door Lowie (poes van dochterlief). Dat beest loopt de hele nacht rond, krabt, miauwt, loopt over me heen ... ik doe amper een oog dicht. Nog 2 lange dagen te gaan. En hopelijk kan ik van oververmoeidheid ondertussen toch beter slapen. Maar vanaf maandag doe ik 's middags een siesta-ke.
Er is me nu al 1 ding duidelijk geworden : ik wilde graag een kitten in huis en liefst van alles een rosse kater. Ik ben nu van het tegendeel overtuigd. Ik hoef echt geen poes die me dagelijks opwacht, die gezellig bij mij op de bank komt, die kopkes geeft en blij is met vrouwtjes aandacht. Nee, ik blijf nog liever alleen.Al was het alleen maar om de zalige nachtrust.
Sinds deze namiddag heb ik een logé. Lowie, de poes van mijn jongste, blijft 10 dagen bij me. Mijn kleinste gaat voor het eerst op reis zonder mama. Dat doet me iets. Het is een nieuwe stap in het loslaten. Mijn meisje gaat voor het eerst met haar vriend op reis. En het werd gelijk een avontuur nog voor ze het land kon verlaten.
Lowie werd "afgeleverd" om 17.25. Wij, dochterlief en ik, dronken nog een aperitiefje, aten samen een slaatje met scampi's en het werd veel te vlug !laat!. Nu ja, de volgende trein naar het vriendje kon ook nog. Ik vergezelde haar naar het station, we dronken samen een "Froffy", bleven babbelen en op die manier merkten we te laat dat de trein - zonder aankondiging - vertrok vanaf een ander perron. Geen zorg, ik ben lid van Cambio dus ik besliste dat ik onmiddellijk een autootje reserveerde en haar wegbracht. Er bleek geen autootje beschikbaar ter plaatste. Geen erg, dan koos ik toch een andere standplaats. Samen op de fiets, was weer eens een ervaring en op de aangegeven plaats stond het autootje te blinken. Door de hele commotie vergiste ik me 3x van pin-code en werd ik vriendelijk verzocht het autootje weer af te sluiten. Niet getreurd, even doorlopen naar de bushalte en daar namen we de bus opnieuw naar het station.
Ondertussen kreeg ik via sms de boodschap dat ze bij haar vriendje is. En ik weet zeker dat ze morgen zonder problemen op Corfu landt.
Mijn kleine meisje, 24 is ze al, en toch blijft het op momenten moeilijk om haar als een volwassen en onafhankelijke vrouw te zien.
Vandaag doe/deed ik dienst als kinderoppas. Na een vreselijk druk werk-weekend had ik liever een dagje-niets gehad, maar mijn kleindochter (bijna 2) bleek als mini-vrouwtje plots heel onverwacht uit de hoek te komen. Na een licht ontbijt wilde ze vandaag graag shoppen. We deden het in stijl : we lieten ons rijden (met de bus) naar het Kortrijks Shop Walhala. Naast window-shopping en kaas proeven, kozen we voor een Chiwawa (in pluche) inclusief draagmand, liepen we winkel in en uit, pasten we ontzettend veel nieuwe outfits en daar werden leuke foto's van gemaakt. We raakten het eens over welke kleedjes we kochten en dat meisjes beter staan met rokjes dan met broeken. We hadden een discussie over de duur van een elektrisch autoritje en ook mannelijk schoon bleek niet ongevoelig voor de charmes van little miss - een papa kwam zijn jongste telg kordaat terug halen. Nu slaapt ze en krijg ik de kans om ook even op adem te komen. Wie weet gaan we over 16 jaar nog wel eens samen op weg naar .... Mmmmm moet kunnen.....
Geen zorg, ik ben lid van Cambio dus ik besliste dat ik onmiddellijk een autootje reserveerde en haar wegbracht. Er bleek geen autootje beschikbaar ter plaatste.
Geen erg, dan koos ik toch een andere standplaats. Samen op de fiets, was weer eens een ervaring en op de aangegeven plaats stond het autootje te blinken.
Door de hele commotie vergiste ik me 3x van pin-code en werd ik vriendelijk verzocht het autootje weer af te sluiten.
Niet getreurd, even doorlopen naar de bushalte en daar namen we de bus opnieuw naar het station.
