Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb en daar is een reden voor. Ik heb namelijk niet zo goed nieuws gekregen, hoewel ik het eigenlijk zelf al wist. De oogarts zei me dat ik met mijn rechteroog nog maar 3/10 zie. De cataract is veel erger geworden en zit ook nog op de slechtste plaats. Een operatie is dus onafwendbaar . Wat een complicaties mijn reuma met zich meebrengt... Mijn echte lens die troebel geworden is door het veelvuldige en langdurige gebruik van cortisonedruppels, moet vervangen worden door een kunstlens. Dan ben ik met mijn linkeroog bijziend en met het rechteroog verziend. Dat worden dus 2 brillen met aan één kant een gewoon glas erin.

Maar de oogarts zei dat het in Leuven moest gebeuren omdat zij niet genoeg ervaring heeft. Twee problemen: ik heb niemand die me kan brengen (er horen ook 2 à 3 vooronderzoeken bij plus controle achteraf) en er zou een opname aan vasthangen en ik heb niemand die mijn diertjes kan verzorgen. Dus daarom ga ik voor een second opinion naar Hasselt. Daar zijn 2 chirurgen gespecialiseerd in cataractoperaties met druppelverdoving, dus ik hoop dat ik daar kan geopereerd worden. Dan kan ik tenminste zelf naar de vooronderzoeken rijden, hoewel ik eigenlijk alleen nog maar met mijn linkeroog kan zien . 

Normaal schrijf ik niet veel over mezelf, maar hierdoor zou ik wel eens een paar dagen tot een paar weken uit de running kunnen zijn. Vandaar deze melding, ik weet natuurlijk nog niet wanneer het zal gebeuren. Mijn oog moet ontstekingsvrij zijn (wat bijna nooit is) en bovendien kan de operatie op zich al een uitlokkende factor voor een nieuwe ontsteking zijn.

Over ogen gesproken: per toeval ben ik erachter gekomen dat Snowy die vreemde vlek al veel langer op zijn oogje heeft dan ik dacht. Alleen als er veel licht op zijn oogje valt, is het zichtbaar. Een foto uit een filmpje van juli 2012.

Enkele weken geleden bemerkte ik ook iets in zijn rechteroortje. Hij was zo hard aan het krabben (doet hij altijd tijdens de rui), dat ik besloot toch maar eens te kijken. Ik kijk regelmatig zijn oortjes na maar het is niet dat ik het iedere week doe of zo. Anyway, ik zag "iets" maar door mijn slecht zicht, wist ik niet wat het was, het leek op een wrat. Ik probeerde het uit zijn oortje te halen en er brak een stukje af. Waar het afbrak, bloedde het een beetje. Het leek op een korstje maar jammer genoeg was Inge (mijn DA en werkgever) net met vakantie dus ik kon hem niet laten controleren. Ik besloot er vanaf te blijven en zag het "iets" met de dag verschrompelen. Eergisteren was het weg. Nu zit er nog een uitstulpinkje in zijn oortje, wat vermoedelijk een litteken van het krabben is. Omdat hij er verder geen last van lijkt te hebben, hou ik het gewoon zelf in de gaten.

Anderhalve week geleden had hij weer enkele dagen last van haartjes in zijn mondje/keel. Gelukkig duurde het maar 2 à 3 dagen en tot nu toe (hout vasthouden!) gaat het goed. Hoewel hij vanmorgen weer iets trager brokjes at dan normaal en ik hem lichtjes hoorde smakken. De rest van de voormiddag heeft hij bijna continu hooi gegeten dus ik hoop dat ik het in de kiem heb gesmoord. Ik pluk hem iedere dag, hopelijk is dat genoeg om het probleem te kunnen voorkomen.

Omdat ik al zo lang niks meer geplaatst heb, komen er heel veel foto's aan van het allermooiste ventje van heel de wereld  .

Hij zit nog altijd graag in Fluffy's oud huisje, en zeker als de zon binnen schijnt.

Slapen in het zonnetje.

Zelfs zijn schaduw is mooi .

Met zijn hartje .

Close up van dat lekker snoetje met die lieve hangwangen, zijn sip lipje en wonderlijke oogjes (en bijnaam Snorremans ).

Als hij 's avonds bij me ligt, ligt hij onder zijn eigen dekentje...

Of bij mij onder de fleece (ik ben even weggeglipt om deze foto te kunnen maken ).

Als mijn manneke maar geniet . Wie ook geniet, is Chica. Eindelijk een foto kunnen maken waar ze geen knuffel van het toestel wilde . Zij is ook een beetje in de rui. En telkens als de zon schijnt, neemt ze een badje in haar drinkbak. Ik probeer er binnenkort een filmpje van te maken.

Sinds vorige week maandag liep het weer fout met Snowy. Hij verloor ineens heel veel vacht en hoewel ik hem regelmatig plukte, moet hij toch aardig wat haren hebben ingeslikt. Hij begon weer te niezen en dan stopt hij met eten. Alsof hij dat soort eten dan associeert met een onaangenaam gevoel. Het ging elke dag wat slechter, hij at alleen nog maar lekkere dingen zoals snoep, hamstervoer, knabbelrol enz. (Tja, je probeert alles natuurlijk, om toch maar niet meteen te moeten dwangvoeren). Vreemd genoeg heeft hij geen plakpoep ervan gekregen! Hij at thans maar heel weinig hooi, groenten moest ik met de hand voeren en zelfs dan, at hij niet alles op.

Vannacht liep het echt de spuigaten uit. Net voor ik ging slapen had ik nog een spuitje dwangvoer gegeven en hij panikeerde en brak het kot echt af. 's Nachts begon hij te graven in zijn handdoek, ik weet dat hij enkel uit frustratie graaft. Dus voor alle zekerheid nog maar een pijnstiller en Rescue Remedy gegeven. Weer dat gegraaf... Maar rond 4u. hoorde ik hem eindelijk hooi knabbelen! Wel 20 minuten aan een stuk! 's Morgens at hij dan meteen zijn ontbijt (droogvoer) op aan hetzelfde tempo als gewoonlijk. En tot nu toe heeft hij ook regelmatig hooi gegeten. Ik hoop dat ik het lot weer niet tart door te schrijven dat het goed lijkt te gaan. Hopelijk gaat de groenteschotel straks ook weer goed en komt er weer een rustige tijd aan. 

De weegschaal baart me nu wel zorgen, hij weegt nog maar 796g, ipv de gewone 850 . Ben bang dat zijn weerstand weer zal afnemen en de EC zal toeslaan. Maar hij heeft net een kuur Panacur achter de rug, ik kan het niet blijven geven.

Hij heeft dit probleem al toen Fluffy nog leefde. Ik weet alleen niet waarom hij vroeger geen last leek te hebben van zijn haartjes en de laatste jaren wel. Nou ja, ik blijf mijn best doen om mijn lief ventje er telkens weer doorheen te helpen.

Nog enkele schattige foto's van een schattig manneke .

Heeft hij geen heerlijk kontje en lieve spillebeentjes ?

Knuffels van mammie .

Languit luieren: wat een lekker snoetje en buikje!

Genieten van het zonnetje (waar blijft de lente??? Het sneeuwt verdorie weer! )

Wat ik hier nog wil toevoegen is een foto van haar urntje. De andere hamsters liggen helaas samen in 1 urn omdat er in die tijd geen kleine urntjes bestonden. Ik ben 'blij' dat ik Mika een aparte rustplaats in dit engelendoosje kan geven. 

Bij de dierenarts maken we altijd pootafdrukjes van overleden dieren. Om voorbereid te zijn, had ik zelf klei gekocht.

Dit zijn de afdrukjes van haar mooie handjes en voetjes die ik gemaakt heb. 

Heb ze daarna ook ingekleurd en in een diepe fotolijst geplaatst. Maar omdat ik slecht zie, denk ik dat het inkleuren niet helemaal goed gelukt is. Ik zag niet goed tot waar ik kon gaan, maar ik heb een tastbare herinnering en daar ging het mij om.

Het gedenkplekje ziet er nu zo uit: 

Hier wil ik ook nog een filmpje met haar mooiste foto's neerzetten, wat was ze toch een fotomodelletje!

En om haar herinnering levend te houden: 4 van mijn favoriete filmpjes die haar actieve, slimme en lieve persoonlijkheid benadrukken.

Om toch met een iets vrolijkere noot af te sluiten: Snowy doet het behoorlijk goed na een 2-tal weken kwakkelen. Hij verloor erg veel haartjes waardoor hij weer begon te niezen. Eerst stopte hij met eten, maar daarna leek het hem ineens niet meer te deren en at hij gewoon door na een niesbui. Hij genoot van de eerste prille zonnestralen.

Tegen alle verwachting in (maar denk nu niet dat ik dit erg vind!) is Mika er nog. Ze loopt wel steeds moeilijker, raakt niet meer op haar huisje of verdieping en heeft zelfs moeite om in haar wc of eetbakje te kruipen. Nochtans zijn ze slechts een cm hoog. Haar achterhand wordt stijver met de dag en haar kontje raakt de grond helemaal. Haar oortjes blijven nu ook plat tegen haar hoofdje liggen. Daarom verbaast het mij dat haar oogjes nog steeds zo helder, alert en open staan. Mijn ervaring is dat oude hamsters ze tot spleetjes knijpen. 

Ik zie haar nauwelijks nog en kan haar ook niet meer aaien, laat staan vastnemen. Ze reageert wel nog als ik tegen haar praat, maar dan valt me op hoe "trekkerig" haar huidje geworden is. Ik zie dat aan haar onderlipje, wat een beetje sullig naar beneden lijkt te hangen als ze naar mij (naar boven) kijkt. Donkey had dit ook, hij was kaal en daardoor zag ik zijn droge, gerimpelde huid heel goed.

Maar ik bewonder mijn slim meisje hoor! Hoe erg ik het ook vind: ik maak haar slaaphuisje niet meer schoon omdat het teveel moeite kost om een nieuw nestje te bouwen. Gisteren zag ik haar terwijl ze alle keuteltjes naar buiten aan het graven was. Is dat niet slim? Toegegeven, dat kost ook moeite. Ik weet echt niet wat ik het best kan doen in haar geval . Ik denk dat ik haar maar zoveel mogelijk met rust laat. Daarom maak ik ook geen foto's meer want daarvoor heb ik altijd een flits nodig.

Nu over naar de beloofde foto's. Snowy doet het vrij goed, ik ben na een maand gestopt met Panacur en hij loopt ook nergens meer tegenaan. Zolang ik hem kan blijven plukken - en gelukkig laat hij dat beter toe dan vroeger! - niest/smakt hij niet en blijft hij ook goed eten. Toen vorige week de zon eindelijk scheen, kon ik wat mooie foto's maken.

Met het weiderolletje kreeg ik hem weer aan het eten na een episode van niezen/smakken.

Snowy ruikt iets .

Genieten van de zon.

Op de volgende 2 foto's vind ik dat je aan zijn vachtje ziet dat hij ouder wordt. Rond zijn oogjes en oortjes krijgt hij wat ik een "oude teddybeer"-vacht noem.

Maar deze foto verontrustte me, ik zag het pas toen ik hem op de pc bekeek. Hier lijkt het alsof zijn pupil uitgelopen is! Op internet vind ik dat dit bij mensen wijst op een beschadiging van de iris. Is dit de oorzaak van zijn slechte zicht? Of een gevolg ervan, omdat hij ergens tegenaan gebotst is en zo zijn oog heeft beschadigd? Al deze vragen heb ik naar een oog-dierenarts gemaild met de achtergrond info van EC enz. Ik hoop dat ze mij een antwoord kan geven.

Op dit moment ziet zijn oog er weer normaal uit dus het is niet iets wat permanent is.

Chica mag natuurlijk niet vergeten worden! Ze heeft gelukkig nog geen eieren gelegd en wilt graag een knuffel van de fotocamera .

Tot slot nog een mooi beeldje dat ik bij Maryo's Bunnystuff heb gekocht. Is dit engeltje dat een konijntje in haar armen heeft niet schattig?

Nu weet ik het met grote zekerheid: Mika is aan haar laatste tijd hier op aarde bezig . Ze komt al weken niet meer uit de kooi, die heb ik dus ook niet meer kunnen schoonmaken. Gelukkig is ze nog altijd zindelijk, plasjes liggen nog steeds netjes in de wc. De keuteltjes probeer ik 1x/week uit haar huisje te scheppen als ze toevallig wakker is. Maar ik wil haar nestje daarbij niet teveel afbreken want het kost teveel moeite om het opnieuw te maken, dat zie ik gewoon. 

Ze ademt vrij zwaar, haar vacht is nog dunner geworden, ze beweegt moeizaam, vooral haar achterhand heeft problemen. Ik schrok dat de ouderdom zo plots kwam en dacht daardoor dat het niet meer lang zou duren. Maar mijn kranig meisje geeft niet op en gaat door tot de laatste snik. Ze eet, drinkt en plast nog altijd zoals normaal. Maar verder zie ik haar niet meer, ze vervult alleen nog haar basisbehoeften. Af en toe komt ze nog voor haar deurtje zitten en dan aai ik haar vlug enkele keren. Misschien egoïstisch van mij maar dat is het enige contact dat ik nog met haar heb. 

Op 7 februari was het exact 2 jaar geleden dat ik haar bij de fokker ben gaan halen. Ik ben blij dat ze die mijlpaal nog gehaald heeft. Wat me ook verbaast, is dat haar oogjes zo open, helder en alert blijven staan. De rest van haar lichaamstaal spreekt immers boekdelen. Zolang ze blijft eten en rond hobbelen, grijp ik niet in en laat ik de natuur haar gang gaan. Als ik zie dat ze niet meer kan van de pijn of naar adem zou happen, ga ik de natuur uiteraard wel een handje helpen. Ik houd haar zo goed als het kan in de gaten.

Dit is een foto van 1 februari, haar oortjes staan niet meer mooi recht en haar vacht is duidelijk lichter van kleur.

Dit zijn foto's van gisterenavond. Haar vachtje ziet er verfomfaaid uit, vooral op haar hoofdje, ik denk niet dat ze zich nog wast. Haar oortjes staan nog platter en zoals je ziet, zet ze haar achterpootjes wijd uit elkaar en wat naar voren om haar evenwicht te bewaren. Hier heeft ze juist iets in haar wangzakken gestoken, vandaar de rare houding.

Dit zijn filmpjes van ongeveer een week geleden. De situatie is niet veel veranderd. Ondanks alles komt ze af en toe nog hamsteren en doet ze nog pogingen om te klimmen.

Ik probeer te genieten van de enkele minuten dat ik haar nog zie. En iedere dag is er eentje, probeer ik maar te denken.

Snowy gaat dan weer goed, dan weer minder goed. Om de paar dagen begint hij weer lichtjes te verharen en dan gaat het mis. Niezen, smakken, stoppen met eten. Vanmorgen was ik er om 5u al uit om hem weer aan het hooi eten te krijgen. Op dit moment eet hij weer normaal maar het niezen is nog niet voorbij. Hij verstopt zich af en toe ook in zijn huisje, een teken dat hij zich niet lekker voelt. Ik doe mijn best en pluk hem zo goed als ik kan.

Hij krijgt nog steeds panacur en het goede nieuws is dat hij nergens meer tegen aan botst. Dus ik denk dat ik er op tijd ben bij geweest. Ik weet nog niet of ik na een maand zal stoppen of nog 2 weken zal doorgaan.

Wegens tijdgebrek geen foto's of filmpjes van hem. Hopelijk kan ik dat de volgende keer goed maken.

Chica gedraagt zich ronduit vervelend en schreeuwt veel. Maar tot op heden nog geen eitjes. Hopelijk gaan de hormonen wat liggen, want juist nu ik Mika rust wil gunnen, is gekrijs het laatste wat ik wil horen.

Even een heel kort berichtje. Snowy krijgt nu een week panacur en zoals gewoonlijk doet het wonderen voor zijn spijsvertering. Zijn keutels worden groter (bijna Fluffy formaat) en hij lijkt honger als een paard te hebben. Het effect zag ik pas na 5 dagen dus daarom denk ik dat de panacur niet werkt als een darmstimulerend middel, maar dat het probleem weer effectief in zijn hersenen zit. Omdat ik effect zie, zal ik nog 3 weken doorgaan met de behandeling ipv 1 week. Hij is inmiddels 24g aangekomen.

Gisteren morgen zag ik ook iets wat hij al heel lang niet meer deed: rennen en binkies maken . Hij voelt zich weer duidelijk beter in zijn velletje. Hij loopt ook niet meer tegen grote dingen aan, wel nog tegen stoelpoten maar dat kan ook uit enthousiasme zijn omdat hij eten krijgt. Sowieso ziet hij slechter sinds hij EC kreeg in 2009.

Mika is al 2 dagen niet meer uit haar kooi geweest . Ik zie haar enkel nog af en toe als ze komt eten/drinken/plassen. Hopelijk is het maar een winterdipje en wordt ze wat actiever door het zachter wordende weer. Natuurlijk hou ik er rekening mee dat ze al 2 jaar oud is. Verschillende broertjes en zusjes van haar zijn al overleden. Toch hoop ik dat zij een uitzondering mag zijn!

Chica gedraagt zich de laatste weken heel broeds en is 15g aangekomen. Meestal betekent dit dat er eieren gaan komen. Ik hoop zo dat ik het fout heb !

Mijn mooi, lief mannetje werd eigenlijk vrij plotseling ziek. Ik zag dat hij langer deed over zijn eten dan normaal. Hij is ook weer heel lichtjes in de rui en nieste en smakte weer. Maar zijn keutels bleven wel gewoon goed. En plots werden ze piepklein, grillig van vorm en wilde hij niet meer veel eten. Hij at nog een beetje (zelfs krant) dus ik dacht aan een beginnende verstopping. Daarom gaf ik geen biks meer, maar dat leek het erger te maken. Zijn keutels werden nog kleiner. Groenten en kruiden wilde hij nog eten, maar hooi niet meer echt. Sowieso merk ik al enkele maanden dat hij 's nachts geen hooi meer eet. Is dit omdat hij Fluffy niet meer hoort knabbelen? Ik weet het niet.

De laatste weken verloor hij ook een klein beetje gewicht (10 à 15g) maar wat me vooral verontrustte: hij botste tegen dingen aan! Een dunne stoelpoot, daar kan ik nog inkomen. Konijnen hebben een blinde vlek voor hun neus en dat hij zo een dun ding niet ziet: akkoord. Maar de bank?... En Chica's kooi?... Toevallig donkere dingen. Met zijn kooi en dingen met lichte kleuren heeft hij weinig of geen problemen. Sowieso heb ik al jaren de indruk dat hij door de EC minder goed ziet. Is dit nu een nieuwe opstoot of een ouderdomsverschijnsel? Ik merkte de laatste dagen dat hij soms zijn evenwicht verloor bij het krabben aan zijn oortje bv.

Ik gaf allerlei darmstimulerende middelen maar ze leken niet te helpen. Dus met spoed naar mijn dierenarts/werkgever waar de vervangster een foto heeft gemaakt. En die liet zien dat er helemaal geen verstopping of obstructie zat. Net het tegenovergestelde: zijn darmen waren vrij leeg. Ze raadde me aan om de darmstimulerende middelen af te bouwen en weer biks te geven. Ik vroeg of ik opnieuw met Panacur mocht starten en dat mag. Ik was van plan in het voorjaar een preventieve kuur te geven, maar dan moet het maar wat eerder.

Het eerste wat ze zei trouwens, was dat hij mager was. Tja, dat voel ik zelf ook wel, maar hij wordt binnenkort 9 jaar. Ik vermoed dat de leeftijd ook een rol speelt, want ik krijg hem al een jaar niet meer op zijn 'oud' gewicht.

Ze keek ook in zijn mondje omdat ik de indruk heb dat zijn haartjes blijven 'kleven' in zijn mondje of keel. Wat ze toen zei, liet me schrikken. Hij heeft beginnende haakjes aan de linker bovenkant. Ze hebben nog geen wondjes gemaakt maar volgens haar kon het alleen maar erger worden. Ik zie het niet zitten om preventief die haakjes te laten verwijderen omdat hij daarvoor onder narcose moet. En hou ouder, hoe meer risico . Eerlijk gezegd hoop ik (misschien dom van me) dat de haakjes stabiel blijven of zelfs verdwijnen als hij weer beter gaat eten.

Op dit moment (ik durf het bijna niet te schrijven), lijkt het weer de goede kant op te gaan. Hij eet en drinkt weer en zijn keutels worden groter. Hij eet nog niet zoveel en zo vaak hooi als voordien, maar hopelijk komt dat nog. Zijn spijsvertering moet natuurlijk weer langzaam op gang komen. Ik geef zijn biks nu verspreid over 4x per dag, in de hoop dat zijn maag dan niet overladen raakt. 

Het enige wat me nu nog stoort, is dat hij zich in zijn huisje verstopt en niet meer veel beweegt. Maar dat doet hij iedere winter, ook toen Fluffy nog leefde. Misschien speelt dit ook wel een rol in zijn minder goede darmwerking.

Ik hoop alleszins dat ik hem terug op de rails krijg en dat ik verbetering zal zien door de Panacur. Duimen jullie mee?

Ook Mika is de laatste dagen niet meer zichzelf. Ze zit wat sufjes voor haar deurtje en ik heb de indruk dat ze zwaar ademt. Maar misschien beeld ik me dat in omdat ik haar niet vaak (eigenlijk nooit) zie stilzitten en nu wel. Haar oortjes staan hierbij ook een beetje als een "zadeldak" en haar vachtje is echt dunner aan het worden. En plots maakt ze een klik, begint ze te klimmen en is ze weer het energieke diertje als vanouds. Hebben de dieren hier zoveel last van de koude of is het toch ouderdom?

Met Chica lijkt alles goed te gaan. Hoewel ze zich af en toe broeds gedraagt, komt ze niet aan in gewicht en lijken er geen eieren meer te komen. Houden zo!

Na een lange periode van afwezigheid, volgt uiteraard een lange blog met veel nieuws. Eindelijk heb ik wat dingen voor mezelf kunnen doen. Ik wil hierbij ook de mensen bedanken voor de talrijke kaartjes, ik had bijna geen plaats meer op de kast .

Ik zal deze blog aftrappen met het nieuws dat ik - een half jaar na Fluffy's overlijden - haar gedenkplekje eindelijk in orde heb kunnen maken. Het is inderdaad al 6 maanden geleden dat Fluffy het tijdelijke met het eeuwige wisselde, wat gaat de tijd snel . Ik was een manier aan het zoeken om haar pootafdrukjes in een 3d fotolijst te bevestigen maar het mocht niet permanent zijn. Toen kwam een vriend van mij op de proppen met het idee van velcro, ideaal! Beneden heb ik nog een lapje paarse velours stof gedrapeerd. Mochten de afdrukjes toch loskomen, dan vallen ze zacht. Je ziet ook glazen (snoep)potjes staan met de vacht en snorharen van Fluffy en Snowy er in. Bovenaan staat het urntje met de assen van de hamsters (die helaas allemaal samen liggen, het kon destijds niet anders). Eerst was ik van plan om Fluffy's assen later over te gieten in een urn die ik mooier vond. Maar om redenen die ik liever voor mezelf houd, blijft ze in deze urn, het is perfect zo. Je ziet ook een engeltje staan, daar heb ik lang naar gezocht. Ik wilde per se een engeltje dat op haar rechterzijde sliep omdat dit ook de favoriete zijde van Fluffy was. Nu ben ik gerust, het gedenkplekje is compleet nu. (Let niet op de rommel onderin, dat is van mijn ex die nog moet verhuizen).

Chica heeft zo een schattige manier om haar staartveertjes te poetsen. Gelukkig bleef ze deze keer doordoen terwijl ik filmde. Ze zit wel op zo een onhandige plaats (op de ronde hoek van haar kooi) maar dat is typisch Chica .

Met kerst zijn de diertjes hier natuurlijk ook weer verwend geworden (mede dankzij enkele konijnenvriendinnen van wie ik zoveel cadeautjes heb gekregen).

Snowy vindt het grastunneltje fantastisch .

Toen Mika jarig was, heeft hij ook nog een speeltje gekregen maar meer dan eraan snuffelen, doet hij niet, jammer. Hij heeft overigens weer even spijsverteringsproblemen gehad toen hij enkele dagen verhaarde. Weer het gewoonlijke scenario: niezen, smakken, bijna plakpoep enz. Zo plots als het begint, stopt het ook altijd.

Mika is in 1 week tijd erg verwend geweest, bij Kerst en op oudejaarsavond. Op 31 december is mijn klein beertje 2 jaar geworden. En zoals mijn vriendin het zo mooi verwoordde: nog geen haartje ouder geworden .

Eerst liet ik haar kennis maken met het pluchen rendier dat Fluffy zo graag aflebberde.

Dan kreeg ze haar kerstcadeautje. Let op dat lief klein voetje als ze naar binnen gaat .

Een weekje later was mijn zacht molletje dan jarig. Ik was ervan overtuigd dat ze verzot zou zijn op dit speeltje maar niets was minder waar. Tot nu toe wordt het alleen maar besnuffeld, wat jammer.

Gelukkig kon het verjaardagstaartje dit ruimschoots goedmaken, hoewel het eenvoudig was. Ik was even in paniek toen ze het hele koekje in haar wangzak propte. Ten eerste omwille van de omvang, ten tweede omdat het nogal zoutig is. Goddank maakte ze haar wangzakken leeg, zodat ik het grote stuk toast uit haar kooi kon halen.

Omdat ik vanaf 22/12 vakantie neem, is dit normaal gesproken mijn laatste blog voor dit jaar. Tenzij er nog noemenswaardige veranderingen gebeuren . Ik ben niet echt met vakantie, moet nog gewoon gaan werken maar ik wil even 2 weken tijd maken voor mezelf en dingen die ik al lang uitgesteld heb. Bv. filmpjes maken, website updaten, een fotoboek maken enz.

Het was een erg bewogen week. Vorige keer schreef ik nog dat alles prima ging met Mika, en de volgende dag werd ze maar niet wakker. Ik denk dan meteen het ergste natuurlijk. Ze stond alleen maar op om te eten, drinken en plassen en voor het overige heeft ze 2 dagen aan een stuk gemaft! Ze wilde zelfs niet in haar wiel lopen. Na die 2 dagen was ze weer zo fris als een hoentje en hing ze weer als vanouds aan de tralies om 20u30. Het waren toen net hele koude dagen dus misschien is dit een licht winterslaapje geweest? Hoewel ik de verwarming 's nachts speciaal voor haar op 18° houd. Vorig jaar heeft ze hetzelfde gehad dus ik zal me maar niet teveel zorgen maken zeker?

Ook met Snowy ging het ineens slecht. Ik ben bang dat hij op mij reageert, ook met mijn gezondheid ging het even minder goed. Snowy begon weer lichtjes haren te verliezen en daardoor te niezen en te smakken. Zijn keuteltjes werden iets kleiner maar niet om mij grote zorgen te maken. Voor alle zekerheid gaf ik hem minder droogvoer maar de dag daarna had hij zelfs overloopdiarree! Dat is jaren geleden en ik heb geen idee waarom hij nu zo heftig reageert. Misschien omdat ik hem opnieuw wilde overschakelen naar gewone SSS ipv junior? Anyway, ik heb hem 1 dag helemaal geen brokjes gegeven maar in plaats daarvan kruiden om de spijsvertering/eetlust te stimuleren. Ik probeer het altijd eerst liever op een natuurlijke manier op te lossen dan met medicijnen aan de slag te gaan. En het hielp meteen! Zijn keutels werden groter, hij at weer als voorheen en vreemd genoeg stopte hij ook met niezen.

Na deze pech was ik heel blij dat alles weer op rolletjes liep en daarbovenop vond ik ook nog leuke verrassingen in de bus! O.a. al veel kerstkaartjes (waarvoor dank), maar ook een cadeaubon van Karina's Dierenwebshop die ik van Petra kreeg. Dank je wel hiervoor, zo kan ik mijn lieverdjes nog meer verwennen ! Dan vond ik ook nog een kaartje van mijn Amerikaanse vriendin, in dit kaartje had ze 2 bijzonder mooie hangers gedaan om mij te steunen, zo lief. En alsof dat nog niet genoeg was, heeft een konijnenvriendin een prachtige ster gemaakt om Fluffy's gedenkplekje te vervolledigen. Aan de ene kant staat haar mooie foto, aan de andere kant (die ik ben vergeten te fotograferen) de kaarsjes en het gedichtje dat op haar 'verjaardagsfoto' staat. Woorden schieten tekort om je te bedanken, ik vind het zo ontzettend lief! Dit zijn niet zomaar cadeautjes, hier is over nagedacht en juist daarom betekenen ze zoveel voor mij.

Vorige keer schreef ik nog dat Chica niet naar haar Sint-speelgoed omkijkt. En plots is er dan toch interesse. Het duurde niet lang maar het is een begin .

Tot op heden heeft ze nog steeds geen eieren gelegd, ze gedraagt zich er ook niet hormonaal dus ik hoop dat het zo blijft.

Ondertussen heb ik ook de kerstboom gezet. Door alles wat er het afgelopen jaar gebeurd is, had ik er aanvankelijk geen zin in. Maar ik mag Chica, Mika en Snowy geen gezelligheid ontnemen omdat ik me niet zo goed voel. Bovendien moet ik het ook een beetje voor mezelf doen. Toch valt het me zwaar, kerst zonder Fluffy en alleen zijn op wat een 'familiefeest' zou moeten zijn. Omdat ik Fluffy er toch erbij wilde hebben, heb ik kerstballen met foto laten maken. De kerstboom staat ook op de plek waar haar kooi heeft gestaan. Ik had geen andere plaats meer vrij en het voelde aan alsof ik haar plekje afpakte. Maar mijn vriendin liet me er anders naar kijken, op deze manier betrek ik haar er juist bij en maak ik haar plekje extra gezellig. 

Om af te sluiten wil ik iedereen van harte bedanken die me dit jaar zo hard gesteund heeft. Dankzij jullie voelde ik me niet meer zo eenzaam en verdrietig. Dank je wel! Ik wens jullie allemaal hele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! 

Dat 2013 beter mag worden dan 2012 .

Een maand geleden had ik een bestelling geplaatst bij Bunnybin, maar ik was aan het wachten tot de roze kussensloop binnen zou komen. Toen ik de factuur gestuurd kreeg, was mijn verbazing groot want iemand had een gedeelte van die factuur al betaald. Maar wie? Paula wilde het een verrassing houden en ik moest eerst de enveloppe opendoen. En toen ik alle namen van de konijnen las, wist ik het! Dank je wel Kristien! Zo lief dat je dit voor mij gedaan hebt .

De diertjes zijn blijkbaar braaf geweest dit jaar want ook zij kregen cadeautjes. Chica bekijkt haar speeltje nog steeds niet (typisch...). Maar Mika en Snowy hebben plezier . 

Ik heb ook nog leuke filmpjes van hen kunnen maken. 

Hoewel Mika op oudejaarsavond 2 jaar wordt, ziet ze er nog schitterend uit. Haar vachtje vertoont nog geen kale plekjes en ze is nog steeds héél snel en actief, heerlijk hoor !

En mijn Sneeuwballetje is zo een heerlijk, lief, wollig, pluizig knuffelmanneke. Ik vraag me af wie van ons beiden het meest geniet . Aan zijn maalbewegingen te zien, geniet hij alleszins met volle teugen (en ik ook ).

Snowy was weer even aan het niezen, hij verliest ook weer een beetje haartjes op zijn kontje. De laatste stuiptrekkingen hoop ik... Gelukkig bleef zijn eetlust goed. Ook zijn gewicht blijft vrij stabiel rond 875g. Toch wil ik hem opnieuw overschakelen naar gewone SSS omdat ik enkel meer eiwitten (junior voer) wil geven als het écht nodig is. Bv. bij de vachtwissel.

Maar Snowy was het er niet mee eens . Hij liet die brokjes tot het laatst liggen en plaste er vervolgens op . Ik blijf echter volharden, hij krijgt nu 3 brokjes SSS per dag (voor het overige nog junior) en als dat goed gaat, bouw ik op. Junior voer is blijkbaar lekkerder, het is niet zo hard en niet zo dik. Dingen die mijn Spekje wel aanspreken .

's Avonds komt hij me nog altijd "helpen" om het juiste hooi bij te vullen .

En hij komt ook lekker luieren bij mij, vaak ook onder een dekentje . Wat is hij toch een klein lekker ventje .

Bij Inge heb ik nog een leuk doosje gevonden, het leek me ideaal te zijn voor Mika. En zij was het ermee eens .

Volgende keer hopelijk meer (goed) nieuws. Ik ben bezig met de websites aan te vullen, oude filmpjes te maken en natuurlijk mensen te helpen met konijnen/hamster-vragen. En... een mooi plekje te maken voor Fluffy. Binnenkort meer hierover. Dit alles neemt veel tijd in beslag.

Halloween is voorbij maar ik wil toch nog enkele mooie foto's delen van Mika op een pluchen pompoen .

Snowy is eindelijk door zijn rui heen, oef! Het vergde enorm veel van mijn klein ventje. Sinds hij niet meer verhaart, niest/smakt hij niet meer en... komt hij gestaag flink aan. Zojuist woog hij zomaar even 878g., dat is bijna zijn oude gewicht. Daarom overweeg ik om terug over te schakelen naar de gewone Science Selective of hem een mengeling te geven van junior en gewoon. Voor de vachtwissel hebben zoogdieren en vogels o.a. veel eiwitten nodig, eiwit is immers de bouwstof van o.a. de spieren en vacht. Het junior voer heeft hem duidelijk geholpen om sneller door de rui te komen en niet teveel gewicht te verliezen. Nu moet ik natuurlijk wel opletten dat hij geen dikzakje wordt . 

Geloof het of niet: ik voel wel iedere dag of hij - net als Fluffy destijds - geen vocht vasthoudt. Dat was in de laatste weken de oorzaak van haar gewichtstoename en ik wil niet weer iets over het hoofd zien.

Voor het overige is hij lekker vrolijk en aanhankelijk. Gisteren verraste hij me zelfs nog. Ik was in de keuken met zijn groenteschotel bezig. Als hij al in de keuken komt, is het enkel 's morgens om een frisse neus te halen. Maar plots staat hij dus naast mij om 17u30! Een kleine hint om te vertellen dat ik moet opschieten omdat hij grote honger heeft . 

Wat kan dit klein mannetje bergen voer verzetten seg! Daarbij horen ook bergen keutels . Hij eet nu dezelfde hoeveelheid groenten als Fluffy en hij doet er minder dan een uur over, het vreetzakje .

Ik had een nieuw wollen bedje gekocht maar blijkbaar de verkeerde maat besteld (te klein). Hij kan dus niet languit liggen maar past hij er niet mooi in ?

En omdat hij zo mooi is: prachtige close ups van zijn lieve dikke wangen, zijn snorharen, lipje en wonderlijke oogjes .

En wat ik al zo lang beloofde: een heel oud filmpje van Fluffy. Het dateert uit de tijd dat er nog geen betaalbare digitale videocamera's bestonden. Er komen in de toekomst nog van deze filmpjes aan maar ik weet niet wanneer precies. Het is een erg traag en moeilijk proces om analoge beelden naar digitaal om te zetten.

De kwaliteit is daarom verre van schitterend maar de mooie herinneringen maken dit ruimschoots goed! Ik herinnerde dit zelf niet meer. Maar toen ik het terug zag, kwam er onmiddellijk een grote glimlach op mijn lippen en bij 1 fragment blijf ik zelfs telkens in de lach schieten. Jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel .

Tenslotte nog dit. Ik heb al veel cadeautjes gekregen tijdens de konijnendag (waarvoor dank!) en nu bracht mijn vriendin Samyra ook nog een heel pakket! Ik heb zelfs zoveel dat ik zelf geen inkopen meer hoef te doen voor mijn diertjes bij sint en kerst . Samyra heeft letterlijk aan iedereen gedacht: het tunneltje is voor Snowy, het grote grasnest voor Mika, het houten speeltje voor Chica, het kaartje en de kalender voor mij en wat me het meest trof: ze heeft zelfs aan Fluffy gedacht. Voor haar zat er een prachtig doosje bij met theelichtjes zodat ik kaarsjes voor haar kan branden. Dank je wel Samyra, ik vind jou sowieso heel lief maar nu extra lief .

Wel goed nieuws over Snowy: de rui is zo goed als voorbij en hij weegt weer 854g !!! Ik ben zo blij dat hij weer aankomt! Toen Fluffy nog leefde, viel hij samen met haar af. En sinds haar dood komt hij eindelijk aan. Ik blijf het gevoel hebben dat hij haar té goed aanvoelde en bewust ruimte maakte voor haar.

Het is fijn om hem nu te knuffelen: een stevig wollen bolleke .

Gezien hij een grote hooi/kruiden eter is, kreeg hij weer een lenterol van mij .

Hoewel Mika op Halloween 1 jaar en 10 maanden wordt, is ze nog altijd vroeg wakker en zeer snel . Ik hoop dus dat ze net zo oud mag worden als haar papa (bijna 2 jaar en 9 maanden).

En als ik haar lief snoetje zie, kan ik haar niets weigeren. Kan ze niet ontzettend lief smeken om eruit te mogen?

Ze is ook een kei in nesten bouwen, af en toe bouwt ze er eentje achter haar wiel. Dit is wat ik dan tegenkom als ik de kooi ga verschonen. Toevallig zijn het net de hamsters wiens naam begint met een M die zulke nesten maken. Daarom noem ik dit nest Mount Mika. Naar de "traditie": Mount Mocca en Mount Misty .

Tot slot: 3 dagen te vroeg maar ik wens jullie alvast een leuke Halloween avond!

Het zijn drukke en zware weken geweest. Full time moeten werken met een chronische ziekte is niet aan te raden, maar soms heb je geen keuze. Daar kwam de konijnen infonamiddag nog bovenop (veel stress! ) en afgelopen donderdag zou Fluffy jarig zijn .

Daarom weer een korte blog, gezien ik geen tijd heb gehad om filmpjes van Fluffy te maken. Ook nieuwe foto's van Snowy, Mika en Chica zijn er nog niet. Wel goed nieuws over Snowy, zijn rui lijkt eindelijk te gaan stoppen en hij blijft vrij stabiel in gewicht met ca. 840g. 

Maar laat ik bij het begin beginnen. Vorige zondag was er de konijnen infonamiddag. Zoals gewoonlijk was ik een super-stress-konijn maar dat was er blijkbaar niet aan te zien. De deelnemers hebben genoten en vonden de sfeer heel relaxed. De reacties waren overweldigend positief en dat stemt me blij natuurlijk .

Mijn vriendin Samyra heeft foto's genomen (dank je wel !), in dit foto-album kunnen jullie alle foto's bekijken. Ik heb ook superleuke cadeautjes gekregen van enkele vriendinnen, die zie je ook in het album. Hartelijk dank lieve meiden, Snowy en Mika zullen er héél blij mee zijn .

Op de konijnendag gebruikte ik ook foto's en filmpjes van Fluffy. Best moeilijk, dat geef ik toe, maar ik heb het droog kunnen houden . De hele tijd heb ik in mijn achterhoofd gehouden dat ook Fluffy tot de laatste dag kranig geweest is. Als zij het kon, moet ik het ook kunnen. Bovendien is ze nog altijd bij me en dat geeft me kracht.

Toegegeven: afgelopen donderdag (18/10) was een moeilijke dag. Op die dag is Fluffy 11 jaar geleden bij me komen wonen. Ik mis haar nog steeds en zeker die dag wilde ik dat ze er nog was. Toch heb ik er meer en meer vrede mee dat ze nu rust gevonden heeft. Want haar lichaampje was echt op. Ik wil graag alle mensen bedanken die op 18 oktober aan haar gedacht hebben, een kaarsje gebrand hebben en die zoveel reacties op facebook hebben gezet.

Ik wilde echter toch iets bijzonders doen voor haar die dag en heb onderstaande foto bewerkt.

Hoewel het hier iedere dag dierendag is, werden ze op 4 oktober nog extra verwend . De foto die ik vorige keer plaatste met hun cadeautjes, klopte onverwachts niet helemaal. Ik verwissel het konijnenspeelgoed wekelijks om telkens opnieuw de hersenen te prikkelen. Zo besloot ik een mandje te zetten wat ik al jaren heb en waar noch Fluffy noch Snowy ooit naar omkeken. En nu... interesse vanaf de eerste seconde. Dus werd dit Snowy's dierendagcadeautje, hij vond het alleszins leuk . En hij past er zo mooi in .

Ik ben ook nog wat aan het oefenen geweest met close ups van zijn betoverende oogjes .

En bij verwennerij op dierendag hoort natuurlijk ook lekkers. Toevallig vond ik in de groentewinkel al boerenkool. Snowy is er dol op en dat werd natuurlijk smullen !

Ook Chica kreeg een nieuw speeltje maar omdat zij zo een bang vogeltje is, moet ik dit altijd voorbereiden. Dus eerst moest het speelgoed naast haar kooi op de tafel liggen, zodat ze het van op een veilige afstand kon bekijken. Vervolgens legde ik het op haar schotel, om de één of andere reden is ze minder bang van iets wat ligt dan iets wat hangt. Zoals jullie op de foto's kunnen zien, komt ze nieuwsgierig maar op haar hoede een kijkje nemen.

Hier lijkt ze te zeggen: "is dit echt voor mij?" 

Momenteel hangt het in haar kooi en de eerste minuten was ze inderdaad bang. De angst is nu weg maar voorlopig doet ze er ook niets mee. Jammer want die witte dingen zijn kalkblokjes en dat kan ze goed gebruiken. Ik denk immers dat ze binnenkort weer eitjes gaat leggen.

Ook van haar een close-up van haar mooie wangen .

Mika mocht uiteraard ook niet vergeten worden. Ondanks haar gevorderde leeftijd, is ze nog steeds kwiek en actief. Wat me wel opviel (en haar fokker zag het ook op de foto's), is dat haar bovenvacht dunner aan het worden is. Mika heeft een beige ondervacht en die zie je in bepaalde houdingen duidelijker door haar donkere bovenvacht komen. Aanvankelijk maakte ik me zorgen omdat ik dacht dat ze mijt kon hebben. Maar het blijkt gewoon bij haar leeftijd te horen, ze is 1 jaar en 9 maanden. Het is de eerste donkere hamster die ik heb, dus daarmee had ik nog geen ervaring. Mocca (mijn 3de hamster, driekleur goud) had een donkere ondervacht en haar kleuren werden wat valer toen ze ouder werd. Weer wat geleerd dus.

Maar nu terug naar Mika en haar cadeautje .

Dierendag komt er weer aan en hoewel iedereen hier dagelijks rotverwend wordt, krijgen ze die dag nog een extraatje . Ik val wellicht in herhaling maar het blijft raar om een cadeautje minder te kopen. Ik denk dat ik het bij Kerstmis nog extra moeilijk zal hebben. Anyway, de cadeautjes liggen al klaar. Van links naar rechts: een nieuw wollig bedje voor Snowy, een hanghuisje van gras voor Mika en een knaagspeeltje voor Chica met kalkblokjes.

Van de week was ik even bang dat Mika niet meer zou kunnen genieten van haar cadeautje. Ten eerste is ze van iets geschrokken toen ik haar uit de speelbak wilde nemen. Ze glipte uit mijn handen en viel een meter naar beneden ! Hamsters vallen altijd met hun rugje naar beneden maar gelukkig landde ze in Snowy's wc-tje! Ze is dus zacht terecht gekomen en veerde meteen weer recht. Ik ben me natuurlijk rot geschrokken en heb haar nog lang geobserveerd daarna maar alles was in orde.

Ten tweede hoorde ik enkele nachten geleden een heleboel herrie uit haar kooi komen maar ik dacht dat ze met knaagstaaf aan het gooien was. Toen ik opstond, merkte ik echter dat haar wiel was omgevallen en zij zat eronder gevangen! Ook dit keer mankeerde ze niets maar ze heeft wel een hele dag lopen niezen. Waarschijnlijk heeft ze bodembedekking in haar neusje gekregen door in paniek te zijn.

Ik denk dat ik bij het minste piepje of geluidje bij haar ga kijken vanaf nu . 

Jullie weten dat Snowy en ik almaar closer worden nu we ons vriendinnetje kwijt zijn. Vroeger hield hij niet echt van aanrakingen maar nu kan ik hem zonder veel problemen plukken. En dat is ook nodig want hij blijft maar haren verliezen. Van de week had hij weer even een dipje door niezen/smakken maar dat is gelukkig weer voorbij. Hij weegt nu 832g en voelt ook weer steviger aan, mooi zo !

Wat hij altijd haatte, waren aanrakingen aan zijn pootjes. Nagels knippen was dan ook een hel. Maar ook dat gaat beter. Hij heeft vorige week een manicure/pedicure gehad, zijn geurkliertjes zijn weer schoon en zijn droge oortjes zijn behandeld met etherische olie. Kortom, mijn mooi mannetje is nog mooier dan ooit .

Ik ben al bijna een jaar aan het trainen dat hij zijn pootjes beter laat aanraken, o.a. met ttouch. En tegenwoordig doet hij daarom hetzelfde wat Fluffy deed: een pootje in mijn hand leggen, zo lief!

Hier kwam de fotograaf van dienst iets de dichtbij, daarom kijkt hij wat angstig .

En om hem bezig te houden, gaf ik hem weer eens een reuzenwilgenbal, dat was lang geleden. Dan valt het pas op hoe klein mijn kaboutertje is .

Zoals beloofd in de vorige blog, komen hier nog 2 oude filmpjes van Fluffy. Ze dateren van maart 2011, toen begon de spondylose al lichtjes. Je ziet haar af en toe een klein beetje scheef zitten, maar huppelen ging nog vlot, zelfs zonder matten. Ik krijg een dubbel gevoel bij het zien van deze filmpjes. Enerzijds fijn om te zien hoe speels en vrolijk ze toen nog was. Anderzijds, wat is mijn klein mooi meisje toch afgetakeld het laatste jaar .

Het aftakelen kon ik al moeilijk aanvaarden, haar verlies aanvaarden/verwerken gaat erg moeizaam. 

Ik geloof niet in toeval. En bij de kattencursus die ik volgde op 2 september, heb ik een vrouw ontmoet die een boek heeft geschreven dat ik nu heel goed kan gebruiken. "Afscheid van mijn liefste dier" van Sara Swenden (Klik hier voor meer info). Ik ben nog maar net beginnen te lezen en de tranen kwamen al. Deels door herkenning van wat ze schreef, deels doordat het verdriet weer naar boven komt. Maar misschien is dat net goed. Ik hoop er alleszins tips in te vinden die kunnen helpen bij mijn rouwproces. Ze schrijft o.a. dat niemand kan/mag bepalen hoe lang dit proces duurt. Het is een opluchting om te lezen dat iemand hetzelfde denkt als ik.

Een heel kort blogje vandaag.

Op 30 augustus ll. was mijn ondeugend vogeltje jarig . Of beter: die dag woonde ze alweer 5 jaar bij ons, maar ze is/wordt 12 dit jaar. Bij Chica duurt het altijd even voordat ze gewend is aan nieuwe dingen. Die dag had ze van mij een nieuwe zitstok gekregen, een natuurlijke tak. En een nieuwe wilgenbal om stuk te bijten. Pas enkele dagen geleden begon ze met de bal te spelen. Maar als ze eenmaal begint, is ze niet meer te stoppen .

Ik heb helaas geen tijd gehad om foto's/filmpjes van Snowy en Mika te maken. Die zijn voor een volgende keer. Heb ook nog oude filmpjes van Fluffy gevonden die ik nooit online heb gezet. Ook die komen er nog aan, het zijn mooie herinneringen die ik niet wil kwijtraken .

Met Snowy gaat het jammer genoeg weer niet goed. Hij niest/smakt weer en daarbij hoort altijd een slechte eetlust, kleine keutels en gewichtsverlies. Ik vind het zo jammer dat ik hem niet stabiel kan houden. Want een week geleden at hij als een bootwerker, waren zijn keutels van Fluffy-formaat en voelde hij zich uitstekend. En er is niets veranderd, ook toen was hij stevig in de rui. Waarom hij soms wel en dan weer geen last heeft, is mij een raadsel. 

Op dit moment lijkt het weer de goede kant op te gaan. Gelukkig blijft hij wel actief en gaat hij elke morgen een frisse neus halen op het terras . Het is heerlijk om mijn sneeuwballetje weer te zien rennen en binkiën in de buitenlucht.

Twee weken geleden merkte ik dat hij naar de keuken wilde springen, daar is een opstapje van pakweg 16 cm. Maar hij durfde niet goed met die gladde tegels. Dus ik legde vlug 2 matjes neer en nog geen minuut later hoorde ik zijn kleine voetjes achter mij trippelen . En hupsakee, meneer liep ook maar ineens naar het terras waar hij jaren niet meer wilde komen. Ik was tegelijk ontroerd en trots op hem!

Waarschijnlijk wilde hij er niet meer komen omdat zijn vriendinnetje niet meer mee kon. Ik zag hem vroeger vaak in de keuken rondjes draaien, alsof hij Fluffy wilde aansporen om hem te volgen. Maar ja, ze wilde het niet meer en vooral het laatste jaar kon ze ook echt die afstand niet meer lopen.

Toen het zo warm weer werd, lag Snowy hier voor pampus. Er zat geen spatje energie meer in ocharme. Hij kreeg ook weer moeite met zijn spijsvertering en at niet meer goed. Brokjes, natte groenten en zelfs kruiden konden hem niet bekoren. Ik ben blij dat die hitte voorbij is! Zoals jullie zien is hij flink in de rui en heeft hij een mooi 'rokje' .

Ook dat is een verandering t.o.v. vroeger: hij laat zich nu - gelukkig! - veel beter plukken.

(let niet op de gele plekken, jullie weten dat hij niet meer helemaal zindelijk is )

En 's avonds zitten we nog altijd gezellig samen .

Hoewel mijn lief wollig pluizebolleke er dus alles aan doet om me te troosten, heb ik het nog vaak moeilijk met het verlies van Fluffy. Ik mis haar aanwezigheid, haar karakter, haar knuffels...

Maar het leven gaat door en ook Chica en Mika vragen aandacht. Vooral Mika kan er wat van . Ondanks haar gevorderde leeftijd bruist ze nog altijd van energie. Ik hoop dat ze dit nog heel lang mag blijven doen ! Zij had gelukkig helemaal geen last van de warmte.

Ik wilde al een hele tijd een filmpje maken van mijn mooiste herinneringen aan Fluffy. Maar hoe kies je uit duizenden foto's de meest unieke? Ze hebben allemaal wel een speciale betekenis voor mij. Toch heb ik er 60 kunnen vinden die eruit sprongen. Omwille van haar schoonheid of omwille van de herinneringen die eraan vast hangen. Met gemengde gevoelens heb ik het filmpje gemaakt. Enerzijds mis ik haar nog altijd zo hard... Ik had geen idee dat die pijn zo lang kon aanhouden. Ik vind het nog steeds zo onwerkelijk dat ze er niet meer is. Anderzijds moest ik af en toe ook glimlachen. Om haar olijke bolle toet waar ik zo dol op was, haar mooie lange wimpers, haar donker snoetje, haar blik die de ene keer zacht en de andere keer ondeugend kon zijn, haar streken, het veelvuldig luieren in allerlei posities, hoe mooi ze paste bij Snowy (Duo Penotti bestaat niet meer ), onze band die sterker werd naarmate ze ouder werd...  Zucht... Ik mis mijn mollige knuffel... . 

Begrijp me niet verkeerd: dat ik Fluffy mis, wil niet zeggen dat ik minder van Snowy houd. Integendeel, onze band wordt nu ook sterker. Hij is heel aanhankelijk geworden en geniet van de vele knuffeltjes. 

Wat het is met de rui dit jaar, weet ik niet. Maar hij blijft gewoon verharen, veel konijnen hebben er last van. En heel vreemd: een plek die al verhaard is (bv. zijn rugje) begint gewoon opnieuw. Ik overdrijf niet, gisteren haalde ik een handvol haren uit hem . Plukken laat hij nu gelukkig veel beter toe dan vroeger. Vandaag weegt hij 801g.

Vorige week heb ik trouwens een plasje kunnen opzuigen maar alles was normaal. Behalve de geur dus .

Toch barst hij van de energie en hij kan zich ook prima alleen amuseren. Ik heb hem het laatste jaar zelden zo vrolijk gezien, nu zie ik het bijna dagelijks. Lief van hem om mij zo om te beuren .

Van de week zei ik nog tegen een vriendin dat het zo goed als onmogelijk is om zijn racebuien op film vast te leggen. Nu is het me per toeval toch gelukt. Als je de beperkingen van de camera negeert tenminste, de lens kan gewoon niet focussen op zo een snel voorbijzoevend konijntje . Eigenlijk hoeven de matten er niet meer te liggen. Die lagen er zodat Fluffy makkelijker kon lopen. Maar nu gebruikt hij ze om te rennen omdat hij er meer grip op heeft. Ach, dan laat ik ze ook maar liggen. Het is veel te leuk om mijn kaboutertje zo te zien genieten !