Omwille van complicaties van mijn reuma (gerupteerde bakers cystes in beide knieën), een heel kort logje. Ik kan namelijk nauwelijks lopen, laat staan foto's/filmpjes maken of aan de pc werken.

Maar ik wil hierbij wel iedereen bedanken voor de talrijke kaartjes, ecards, mailtjes en andere vormen van steunbetuigingen! Jullie hebben mij allemaal een hart onder de riem gestoken en dat waardeer ik zeer! Eén konijnenvriendin heeft me aangenaam verrast door een grote, mooie bos bloemen te laten bezorgen. En toevallig ook nog 1 van mijn lievelingskleuren! Als je dit leest: heel veel dank daarvoor .

Met Snowy gaat alles prima. Zijn 4 weken panacur zitten erop maar hij is jammer genoeg niet aangekomen in gewicht. Ergens een opluchting nu ik weet dat het geen EC is. Dan kan het alleen maar de rui zijn, en daar zit hij nog volop in. Ik pluk iedere dag zoveel onderwol weg en het probleem is dat die onderwol ca. 4cm lang is, langer dan bij een "gewoon" konijn dus. 

Maar hij eet geweldig goed, zijn keutels zijn goed en hijzelf is al lang niet meer zo vrolijk geweest . Ik slaag er jammer genoeg maar niet in om zijn binkies en race-buien op film te krijgen. Zodra ik de camera haal, stopt hij . Hij is ook superaanhankelijk geworden, volgt me overal en ligt vaak aan mijn voeten. Nu ik veel moet rusten, val ik vaak in slaap op de bank met mijn hand op zijn lichaampje. Da's voor ons beiden genieten .

Wat me wel opvalt, is dat zijn urine sterker ruikt sinds Fluffy's overlijden. Zodra hij eens op de grond plast, zuig ik het op en laat ik het nakijken, voor alle zekerheid. Misschien ruik ik de panacur? Ik heb geen andere aanwijzingen dat er iets mis zou zijn met zijn urine/blaas/nieren.

Gisteren lag hij heerlijk van het zonnetje te genieten .

Vroeger was hij al dol op hoogtes en dat is hij nog steeds. Wat een lekker smoeltje heeft hij toch hè ?

Om af te sluiten nog een filmpje van Chica. Ik heb haar bewust nooit laten kortwieken omdat ik vind dat een vogel moet kunnen vliegen. Uiteraard zorg ik wel dat ze veilig kan vliegen en niet kan ontsnappen!

Hoe hard het ook klinkt, het leven gaat inderdaad door. Na Fluffy's overlijden leek ik tijd teveel te hebben en tegelijk wist ik niet wat te doen. De leegte die ze achterlaat is nog altijd immens groot en er gaat geen dag voorbij zonder moeilijke momenten. Vooral 's avonds - wanneer ik iedereen slaapwel wens - zeg ik hetzelfde tegen haar urntje en dan komen de tranen.... Ik hoop dat de intense pijn en wanhoop stilaan zullen wegebben. Nochtans lukt het me af en toe ook om te glimlachen bij bepaalde foto's of filmpjes.

Van een konijnenvriendin kreeg ik onderstaand gedicht. Ook hierbij houd ik het niet droog... De auteur is anoniem maar het lijkt wel geschreven te zijn voor mij en Fluffy.

Laat dat je troost zijn als ik ga…..

Snowy is wel lichtjes veranderd van gedrag sinds Fluffy er niet meer is. Hij is veel actiever, vrolijker en speelser. Zou hij zich bewust rustig gehouden hebben voor haar? Of paste hij zich simpelweg aan haar ritme aan? 

Nog een voorbeeld: normaal gezien lagen ze samen te slapen van 12-18u en bewogen ze nauwelijks. Als ik nu thuis kom van het werk, komt hij me tegemoet gelopen voor een aai over zijn bol, dan gaat hij - net als 's morgens - alles besnuffelen en markeren, en gaat dan pas weer rusten.

Omdat zijn gewicht onder 800g kwam, heb ik hem voor alle zekerheid weer op panacur gezet. Hij krijgt het nu 2 weken maar tot hier toe helpt het helemaal niets aan zijn gewicht. Hij blijft in de rui en als hij niest/smakt, valt hij telkens een klein beetje af. Op dit moment blijft hij gelukkig 'steken' op 795g. Laten we hopen dat er echt geen grammetjes meer afgaan. Hij eet immers als een paard!

Ik was bang dat hij minder hooi zou eten als ik Fluffy's kooi zou wegnemen. Daar zat hij immers uren hooi te knabbelen tijdens de voormiddag. Helaas had ik gelijk. Dus ik haalde alles uit de kast om zijn kooi en andere plekken aangenaam te maken om hooi te eten. Ik richtte die plek als speelhoek in maar dat hielp slechts beperkt. Tot ik besefte dat hij bang was van de donkere vloer! Ik heb de indruk dat hij niet meer goed ziet en mogelijk ziet hij een donkere vloer als een gat of holte. Met een hennepmat was dit euvel vlug verholpen en nu speelt hij naar hartelust én hij eet weer veel hooi. 

Morgen neem ik de zwarte rubber matten weg. Ik wil de veranderingen geleidelijk aan brengen, zodat hij niet teveel van slag is. Hopelijk past hij zich ook hiermee goed aan. Ik heb nog even getwijfeld of ik hem Rescue Remedy zou geven maar tot nu toe lijkt het niet nodig te zijn.

Hij is nog altijd dol op het versleten grashuisje van Fluffy waar hij regelmatig een dutje doet. 

Ook het wollig bedje gebruikt hij daarvoor.

En nog een schattig filmpje van een dikke wangen die genieten van wortelfrietjes (met heerlijke knabbelgeluidjes)! 

Om af te sluiten leuk nieuws over Mika. Zij is eind juni anderhalf jaar geworden, voor mij een goede reden om te vieren. Ze heeft niet 1 maar 2 cadeautjes gekregen. En ze vond het allemaal reuze interessant! Vooral de tiki bar vind ik zo schattig . Eigenlijk is dit speelgoed geschikt voor dwerghamsters maar Mika laat zich door haar grote gestalte niet tegenhouden .

Nog een close-up omdat ik het niet kan laten. Is ze niet wondermooi? 

Ik kan niet geloven dat ik dit bericht moet schrijven, het lijkt zo onwerkelijk. Mijn mooi speciaal meisje, mijn baby, mijn vriendinnetje, mijn toverballetje, mijn moppie, mijn truffel, mijn poffertje, mijn steun en toeverlaat, mijn alles... is niet meer. Iedereen weet dat ze wat sukkelde met haar achterhand door spondylose maar daarmee redde ze zich prima, ze vond steeds opnieuw oplossingen om ermee om te gaan. Op 10 maart 2012 schreef ik op mijn blog dat ik bang was dat ze een hart/longprobleem had omdat ze soms rare piep/knorgeluiden maakte als ik haar oppakte of bij bepaalde bewegingen die zij maakte. Toen maakte ik me ook zorgen om haar ogen die soms leken uit te puilen, ik dacht toen nog dat het haar derde ooglid was. Mijn dierenarts kon echter niets verdacht vaststellen. Had ik toen maar naar mijn intuïtie geluisterd.... 

Ze is een jaar aan een stuk geleidelijk aan afgevallen maar dankzij junior voeding heb ik haar weer kunnen laten bijkomen. En plots kwam ze explosief aan. Helaas was dit geen vet maar oedeem (vocht) en dit wijst op een hartprobleem. Op 24 juni stond ik met spoed bij de dierenarts van wacht omdat haar hoofdje plots begon te zwellen. Hij stelde inderdaad hartfalen vast en gaf haar een injectie met een vochtafdrijvend middel. Dit hielp meteen en ik moest verder gaan met tabletten die hetzelfde deden, aangevuld met hartmedicijnen. Helaas leken ze niet aan te slaan, Fluffy verloor geen gewicht meer dus ik dreef de dosis wat op. Toch bleef ze een prima eetlust behouden maar zelfstandig bewegen kon ze niet meer door de grote hoeveelheid vocht in haar achterwerk en benen. 

En op dinsdagmorgen 3 juli zag ik dat ze de strijd begon op te geven. Ze trok haar hoofdje terug toen ik medicijnen wilde geven en at haar brokjes maar voor de helft op. Daarna begon haar hoofdje weer te zwellen en begon ze zichtbaar en hoorbaar zwaarder te ademen. Ze zakte ook door haar voorpootjes. Een duidelijker signaal kon ze niet geven. Ik mocht niet egoïstisch zijn en moest mijn klein meisje laten gaan. Ik voelde het zelf ook en Inge (dierenarts) bevestigde het: haar onderlichaampje was al koud aan het worden. Dat kwam natuurlijk deels door het oedeem maar volgens mij was ze ook al langzaam aan het wegzinken. Daarom kon ik de beslissing niet langer uitstellen. De dierenarts is gekomen en om 11u45 is ze zachtjes ingeslapen in mijn armen. Na de eerste injectie begon ze zelfs maalgeluidjes te maken, alsof ze dankbaar was om geen pijn meer te hebben. 

Ik weet dat ik - voor haar - de beste beslissing heb genomen, haar lichaampje was op. Maar ik... mijn hemel, ik mis haar zo hard. Haar lieve dikke ondeugende snoet met dat mooi mondje, haar warm troostend vachtje, die lieve oogjes met de mooie wimpers, die zachte oortjes, haar heerlijke geurtje, ik begroef zo graag mijn neus in haar vacht. Maar ik mis niet alleen de uiterlijke dingen, ook haar aanwezigheid, haar karakter, haar persoonlijkheid... ik was stapelgek op haar en hield zoveel van haar. Ik zal altijd van haar blijven houden, ze neemt zo een grote plaats in mijn hart in. 

Nooit zal ik nog zo een bijzonder konijntje hebben. Want dat was ze, speciaal van kop tot teen! Ze was zo intelligent... iedereen vindt natuurlijk zijn/haar konijn de mooiste, beste enz. Maar zij was écht speciaal! Ze kon situaties voorzien en inschatten, ze leerde enorm snel en ze kon mij beter lezen dan ik haar. Wat heb ik veel van haar geleerd! Niet alleen op gebied van gedrag en gezondheid maar ook op diepere vlakken liet ze zien wat er allemaal kon en bestond. Mijn inspiratiebron op zoveel vlakken... 

Onze vertrouwensband was er eentje uit duizenden. Werkelijk àlles kon ik met haar doen, ze vertrouwde me volkomen en ik haar ook. Ik ben zo blij dat ik nog T-Touch geleerd heb zodat ze hier nog van heeft kunnen genieten tijdens het laatste jaar van haar leven. In de laatste maanden van haar leven, begon ze me zelfs likjes op mijn huid te geven, iets wat ze nooit deed. Ze heeft me ontelbare mooie herinneringen gegeven. Teveel om op te noemen, gelukkig heb ik er veel vastgelegd op foto en film. 

Zelfs op hoge leeftijd heeft ze geen spatje van haar pit verloren. Bij het eten was ze nog steeds de dominante. Ze kon soms ondeugend zijn maar ik vergaf haar alles, ook omdat ik begreep waarom ze deed wat ze deed. 

Ze is net geen 11 jaar mogen worden. Hoewel iedereen zegt dat dit een heel mooie leeftijd is, had ik niets liever gedaan dan nog jaren voor haar gezorgd. We hebben samen heel lang gevochten om zo lang mogelijk gezond te blijven. 

Bij de dierenarts heb ik nog pootafdrukjes laten maken van de voor- en achterpoot. Ook heb ik vacht bewaard die ze tijdens de ruiperiodes verloren is. Naast talrijke foto's en filmpjes heb ik dus ook nog iets tastbaar van haar en daar ben ik blij om. Op 6 juli werd ze gecremeerd, ze is weer bij mij maar dan in een andere vorm. Haar zieltje zal voorgoed in mijn hart blijven... En was dit toeval, symboliek of een 'boodschap' van haar? Maar net bij het ophalen van de urne, begon het 30 seconden te regenen. 

Maar nu besef ik pas hoe ik mijn leven naar haar heb ingericht. Eigenlijk stond alles in het teken van haar. Zij slorpte een groot stuk van mijn tijd en energie op, maar begrijp me niet verkeerd. Ik heb het met heel veel liefde gedaan en had het graag nog jaren gedaan. Het voelt zo raar aan dat ik nu ’s nachts niet meer moet opstaan voor haar. Ik schiet nog steeds om het uur wakker. 

Het is ook vreemd dat ik nu nog maar voor 1 konijntje groenten, kruiden en brokjes moet klaarmaken. Ik weet dat ik nog 3 andere diertjes heb, maar mijn hart voelt zo leeg en het lijkt wel alsof ik tijd teveel heb. Uit automatisme kijk ik nog vaak naar de plaatsen waar ze vaak zat. De laatste maanden controleerde ik altijd of ze niet op de verkeerde zij in slaap was gevallen enz. En dan plots weer dat besef dat ik haar nooit meer zal zien… 

Ik weet niet hoe het verder moet, ik kon me geen leven zonder haar voorstellen en nu moet ik wel… Ik moet verder; voor Snowy, Chica en Mika want zij zijn er wel nog en hebben mijn aandacht nodig. 

Fluffy en Snowy waren zo een mooi en lief koppeltje, ik noemde hen altijd mijn Duo Penotti, Huppie (Snowy) en Hompie (Fluffy). 3 jaar lang is Fluffy enig konijntje geweest en dat was zo leuk. Ze volgde mij overal, zelfs in de badkamer en op het toilet lag ze tussen mijn voeten. Wij twee waren één, 2 handen op 1 buik en we zullen altijd verbonden blijven. En dan kwam Snowy in ons leven. Na een moeilijke start – waarbij ik veel over koppelen leerde – werden zij een innig koppeltje. Fluffy nam wat afstand van mij maar toch bleven we die speciale vertrouwensband houden. Door Snowy bloeide ze open en werd ze minder schuw. Oh, wat hadden ze toch pret samen. Samen spelen, samen eten, samen luieren. Tot Snowy het soms beu werd, hij had af en toe echt behoefte aan privacy. Het laatste jaar werd het samenzijn minder doordat Fluffy minder goed kon bewegen. Snowy had daardoor ook minder vrolijke momenten, hij leek maar niet te begrijpen waarom zijn vriendinnetje niet meer volgde en hem niet meer zoveel likjes gaf. Gelukkig heeft ze zijn 8ste verjaardag nog mogen meemaken. 

Net voor de dierenarts kwam, heeft Snowy haar nog likjes gegeven, zo lief, alsof ook hij afscheid kwam nemen. Na het inslapen heb ik hem ook nog even afscheid laten nemen en hij kwam aan haar oortjes snuffelen. "Gelukkig" was hun band de laatste maanden al niet meer zo intens. Fluffy spendeerde veel meer tijd met mij dan met hem. Hij was het al een beetje gewend om zijn eigen gang te gaan en ik heb nu ook niet de indruk dat hij haar mist. Hij neemt nu Fluffy's plaats in aan mijn voeten. 

Veel mensen zullen het niet met me eens zijn maar ik haal geen nieuw vriendinnetje voor hem. Hij is er ook “al” 8 en is altijd een beetje een eenzaat geweest. Hij wilde ook per se alleen slapen en raakte in paniek als de gezamenlijke kooi werd gesloten. Vooralsnog lijkt hij zich prima te redden. Hij krijgt nu meer aandacht van mij en hopelijk is dat genoeg. Ik hoop dat we troost vinden bij elkaar want de leegte en pijn die ik voel, zijn onbeschrijflijk… 

Mijn lief speciaal babymeisje... ik zal je voor altijd blijven missen maar je blijft in mijn hart. Ik hoop dat je nu weer gezond en wel op de regenboogbrug aan het spelen bent. Ik weet dat je op me wacht en kijk uit naar de dag dat ik je weer in mijn armen kan sluiten...

Een foto van onze laatste avond samen. Voelde ik het onbewust aan?

Een mooie/grappige herinnering die ze achterlaat. Ze was dol op mijn nieuwe sloffen en sabbelde 1 van zijn tandjes helemaal stuk.

De pootafdrukjes die ik bij mijn dierenarts/werkgever heb laten maken. Er hoort ook altijd een kaartje bij.

Haar laatste rustplaats, ik heb voorlopig voor een sober urntje gekozen, maar wil in de toekomst graag eentje dat mij echt aanspreekt. Het urntje in de achtergrond is van de hamsters. Haar foto is een 'baby'foto, zo komt begin en einde samen. De regenboogbrugfoto komt hier ook bij te staan, zodra hij afgedrukt is.

Haar spulletjes opruimen deed al pijn, haar kooi ga ik straks wegnemen. Dit zal ook moeilijk zijn voor Snowy want hij at en speelde er altijd in. Op die plek ga ik een speelhoekje maken voor hem, hopelijk geeft dat genoeg afleiding.

Bij Snowy ben ik opnieuw een Panacur-kuur gestart. Hij valt nu al bijna een jaar af en ik vertrouw het voor geen meter. Ik ben zo bang dat hij opnieuw EC gaat krijgen en ik wil niet nog een konijntje verliezen! Hij heeft nochtans in februari al een kuur gehad die niets hielp aan zijn gewicht. Het helpt wél zijn spijsvertering vooruit want door Panacur krijgt hij altijd grotere keutels. Momenteel krijgt hij ook alleen nog maar junior voer dus hopelijk komt hij vlug weer aan in gewicht.

Hij is nog steeds in de rui en niest/smakt veel, de ene dag al wat meer dan de andere.

Een maand geleden viel het me al op dat hij mijn gezelschap opzocht als Fluffy niet bij mij in de buurt was. Alsof hij haar alle ruimte en aandacht bewust wilde toebedelen. Hij verstopt zich ook niet langer in zijn grashuis, iets wat hij heel vaak deed de laatste tijd.

Nu komt hij gezellig aan mijn voeten zitten en zo vinden we toch een beetje troost bij elkaar.

Enige tijd geleden schreef ik nog dat ik nu net moest opletten dat Fluffy niet te zwaar werd. Ik schroefde geleidelijk aan het junior voer terug en dreef het gewone Science Selective voer op. Maar dat bleek niet genoeg te zijn. Fluffy bleef ca. 100g per week aankomen (!) en ze weegt nu 2,5 kg!!! Veel te veel en zeker voor een konijn met pijnlijke gewrichten. Haar oude gewicht was 2,1 kg en ik probeer haar opnieuw naar dat niveau te brengen. Daarom geef ik haar nu minder voer in totaal. Ze kijkt wel beteuterd en begrijpt er niets van, maar het is voor haar bestwil. Haar groenteschotel is binnen 15 minuten op en ook hooi verdwijnt met ganse proppen.

Natuurlijk ben ik blij dat haar eetlust zo goed is. Maar ik kan niet verklaren waarom ik een jaar lang tegen gewichtsverlies moest vechten met haar en nu het tegenovergestelde probleem heb. Een mogelijke theorie zou kunnen zijn, dat ze sinds enige tijd 3x/dag pijnstilling krijgt i.p.v. 2x. Dat is de enige grote verandering die onlangs in haar leven gekomen is. Als dit de oorzaak is, kan ik alleen maar concluderen dat ze al die tijd pijn heeft gehad en daardoor nodeloos energie heeft verloren. En dat bezorgt me een gigantisch schuldgevoel, zucht...

Ik bouw de pijnstilling overigens nog steeds langzaam af, ze krijgt nu 3x 0,1 ml Loxicom (hond) per dag.

Het is trouwens overduidelijk waar haar gewicht is bijgekomen. Haar wam is weer gevuld met vet en ook op haar kont en buik heeft zich een "vetrok" afgezet. Ik heb geen idee waarom ze net op die laatste plaats zo explosief bijkomt en waarom het vet niet verdeeld is over haar hele lichaam. Eender hoe: vet is niet ideaal, ik hoop dat het zich - mits wat meer beweging - nog zal omzetten in spiermassa. 

Een bijkomend probleem van haar overgewicht is dat ze soms in haar plas blijft zitten. En daardoor begon ze urinebrand te krijgen . Mijn eigen gebrekkige gezondheid zorgde ervoor dat ik haar met moeite de nodige zorgen kon geven. En ook dat geeft me een schuldgevoel. Maar we komen hier wel door, haar kontje/geslachtsdeel heeft er slechts 1 dag rood en geïrriteerd uitgezien en toen had ik het al onder controle. Maar ik heb nu wel aanpassingen in haar kooi gemaakt. Zo ligt er niet meer overal hooi, vooral dat blijft lang nat. Ik zorg ervoor dat ze overwegend op aubiose zit zodat haar kontje droog blijft.

Haar achterwerk die bewuste avond dat ik het ontdekte:

Met Snowy heb ik het tegenovergestelde probleem. Ondanks een goede eetlust, blijft hij afvallen. Sinds begin dit jaar is hij 80g kwijt en voor zo een klein mannetje is dat veel! De kuur met Panacur in het voorjaar bracht geen verandering in zijn gewicht dus een EC-terugval was het niet. Met 8 jaar is hij zeker ook een senior maar het zou niet zo bepalend voor zijn gewicht mogen zijn. Gelukkig voelt hij niet dun aan, zijn ribben zijn nog goed gevuld. Het enige dat bij hem ontbreekt is een dik buikje, dat had hij vroeger altijd. 

Ik gaf hem al een mengeling van gewoon en junior voer maar net zoals bij Fluffy, ga ik hem volledig overschakelen naar junior. Hopelijk helpt het hem ook om sneller door de rui te komen, want het blijft maar duren.

Verder merk ik dat hij het toch wel moeilijk heeft met het ouder worden van Fluffy. Vroeger waren ze altijd samen, waar de ene was, zag je de andere. Maar nu zij hem niet meer kan volgen, heeft hij ook nog maar weinig zin om te spelen. Af en toe heeft hij nog vrolijke buien maar die worden schaars en ook dat vind ik bijzonder spijtig. Hij begrijpt ook niet waarom zijn vriendinnetje bijna geen tijd meer besteed aan wederzijdse knuffels en likjes. Ik vind het zelf ook jammer om te zien dat de innige band die ze vroeger hadden er niet meer is. Maar zij heeft er doodgewoon de energie niet meer voor. Nu valt het leeftijdsverschil van 2,5 jaar sterk op.

Dus àls er zich van die zeldzame taferelen afspelen, is het genieten voor alle partijen .

Gelukkig is het hier niet al zorgen wat de klok slaat.

Sommige mensen vinden hamsters maar domme dieren en zijn stomverbaasd als ze zien dat ook die kleine diertjes met hun kleine hersentjes dingen kunnen aanleren. Kijk maar eens hoe wel opgevoed en getraind Mika is . Dit is geen toevalstreffer, zo verloopt het ritueel iedere dag.

Ik vind haar een fantastisch mooi en intelligent diertje en kan zo van haar genieten!

We eten hier niet zo vaak bloemkool maar gisteren heeft ze weer lekker kunnen meesmullen.

Tot slot had ik nog een filmpje van Chica beloofd. Jullie weten dat ik T-Touch toepas bij al mijn dieren. Ook bij Mika maar bij haar kom ik niet verder dan 3 cirkeltjes. 

Chica daarentegen kan blijven genieten. Als het aan haar ligt, mag ik de hele dag doorgaan en nooit meer stoppen .

Een lief filmpje van een schattig genietend valkparkietje .

Op 30 mei j.l. is mijn wattenbolleke 8 jaar geworden! Of beter: woont hij 8 jaar bij ons, zijn geboortedatum is wellicht ergens in februari/maart. Wat vliegt de tijd toch...

Zo begon het liefdesverhaal tussen Fluffy en Snowy 8 jaar geleden. Hij is nog altijd een klein schattig manneke maar kijk wat een mini-ventje hij toen was . (En Fluffy te dik, ik weet het).

En toch klikte het tussen hen, zij was de dominante en hij bedeelde haar die rol graag toe. Zolang hij ook maar likjes kreeg . Volgens mij wist hij meteen dat ze diep van binnen eigenlijk onzeker was en dat die dominantie maar een houding was. Maar als galante echtgenoot speelde hij het spelletje mee . Hij wist (en weet nog steeds) perfect op welke momenten hij zich koest moet houden en wanneer hij op de voorgrond kan treden.

Ik zal beginnen met de kleinste van de familie: Mika. Met haar gaat alles goed maar minder goed nieuws over haar mama Laisa, zij is overleden aan het Papova virus . Meer kun je lezen op de site van Sanne, de fokker van Mika: klik hier. Ik vind het bijzonder jammer dat zo een bijzondere dame op die manier moet heengaan. Gelukkig lijkt Mika als 2 druppels water op haar mama, dus zij zet de herinnering voort. Ze begint ietsje rustiger te worden (volgende maand wordt ze ook al anderhalf jaar) maar toch is ze de meest actieve en snelle hamster die ik al gehad heb. En ze lijkt met de dag mooier te worden .

Zoals beloofd: een filmpje van mijn kleine beer. Als ik dit vergelijk met de snelheid waarmee mijn vorige hamsters naar de keuken klommen... Niemand was ooit zo snel!

Over Chica komt ook nog een filmpje maar dat zal voor een volgende keer zijn. Hier zie je hoe ze op het hoogste punt gaat zitten om alles goed te overzien.

Nu over naar het knijnen-nieuws. Worstelde ik een tijd geleden met Fluffy's lage gewicht: dat probleem is verdwenen. Nu moet ik net oppassen dat ze niet te zwaar wordt! Haar gewicht schommelt rond de 2 kg en daarmee zit ze bijna op haar oude gewicht. Ze voelt ook voller aan en durft daardoor weer op haar zij liggen. 

Maar nu sukkelt Snowy met een laag gewicht. In het begin van het jaar woog hij nog 880g. Ik ben gewend dat hij in de winter meer weegt dan in de zomer maar ik zie zijn gewicht naar 860, 840, 820 en nu 812g zakken. Enkele maanden geleden heeft hij al een kuur Panacur gekregen omdat ik bang was dat EC opnieuw de kop opstak. Dat heeft toen niets geholpen aan zijn gewicht. Hij voelt zich nochtans goed en laat dit zien door bijna dagelijks te racen en binkies te maken. 

Ik moest toch naar de dierenarts om hun nageltjes te laten knippen dus heb ik hem meteen uitgebreid laten onderzoeken. Het rare is dat hij helemaal niet dun aanvoelt en dat was Inge met me eens. Hij is wel nog steeds flink in de rui en dat al gedurende enkele maanden. Misschien vergt het veel van hem? Voor de zekerheid ben ik begonnen met een kuur echinacea. 

Of zou het toch verlies van spiermassa zijn? (spieren wegen zwaarder dan vet). Hij is tenslotte al 8 jaar en beweegt beduidend minder nu Fluffy ook een stuk rustiger geworden is.

De laatste dagen heeft hij ook wat minder goed gegeten omdat hij door de rui soms niest, smakt en zich wat suffer gedraagt.

Ik slaag er gelukkig in om een verstopping en/of gas te weren. Af en toe zie ik wel een keutelketting, zelfs eentje van blindedarmkeutels die ik uiteraard wegneem! Ik wil niet dat hij dit opnieuw opeet.

Een tijdje geleden kreeg ik van mijn vriend een nieuw fototoestel dat prachtig kan filmen en uitstekende macro-opnames kan maken. En wie beter om dit te testen dan mooie Snowy met zijn betoverende oogjes ?

Voor degenen die weten dat ik T-Touch geef aan konijnen: ook Snowy vindt het heerlijk! Bij Fluffy kan ik bv. moeilijk oortouches doen omdat het jeukt en ze niet meer goed kan krabben. Snowy vindt de 'regenworm' en de 'tarantula' ook leuk maar omdat ik daar 2 handen voor nodig heb, kan ik ze niet filmen . Misschien in de toekomst als ik het toestel op een statiefje zet.

Hij geniet jammer genoeg niet meer zoals vroeger van buiten spelen maar enkele minuutjes wil hij er wel voor uittrekken .

Voor Fluffy moest ik een andere oplossing bedenken want zij kan niet meer goed op tegels lopen. Toevallig (?) verkochten ze bij Blokker een grasmat van 1 x 3 m, ruim voldoende voor haar om de pootjes te kunnen strekken. Zoals je ziet, is haar 2de ruiperiode dit jaar nog 'in volle bloei' .

Een filmpje van de boefjes die de grasmat verkennen. Fluffy blijft dichtbij mij voor steun (mentaal en fysiek ).

Dan wil ik nog één ding vertellen. Fluffy speelt misschien niet meer zo veel als toen ze jong was, maar 1 ding kan haar nog altijd verleiden: knabbelen aan het grashuis. En om het helemaal interessant te maken: 's nachts! 

Leuk als je ernaast probeert te slapen  .

Weet iedereen nog hoe een gloednieuw grashuis eruit ziet?

Dit is wat er van overblijft na Fluffy's nachtelijke (vr)eetbuien. Indrukwekkend, toch? 

Van de week merkte ik dat ze 's nachts knarsetandde, wellicht van de pijn. Ik heb de dosis pijnstilling niet verhoogd maar wel verspreid over 3 dosissen per dag (iedere 8 uur). Zo blijft de bloedspiegel stabiel en het helpt. Ook haar rechteroogje traant nu maar dit reageert gelukkig wel nog op Euphrasia druppels. Bejaarde nijntjes vereisen wat extra zorgen maar zolang zij geniet van het leven, geniet ik mee!

Dit keer geen nieuws over mezelf maar heel verdrietig nieuws over Paula (de beheerder van het Bunnybin webwinkeltje). Haar man vocht al 1,5 jaar tegen een hersentumor en hoewel de behandelingen eerst leken aan te slaan, heeft hij afgelopen vrijdag het gevecht verloren. 

Ik ken hen niet persoonlijk maar gedurende de voorbije 4 jaren hadden we veel mailcontact en ik leef dan ook ontzettend met Paula mee. Ik vind het zo oneerlijk, zo onrechtvaardig... Ton was een hele lieve man en veel te jong om nu al te gaan.

Er zijn geen woorden die nu troost kunnen bieden. Langs deze weg wil ik Paula en de familie nogmaals heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. 

Hier kunnen jullie meer lezen, foto's bekijken en reacties plaatsen: Bunnybin weblog.

Het is enkele weken stil geweest op de blog maar dit wil niet zeggen dat ik heb stilgezeten, integendeel! Het was (en is nog steeds) heel druk. Mijn oogontsteking gooit jammer genoeg nog altijd roet in het eten waardoor ik minder snel kan werken dan verwacht.

Zoals jullie weten (of nu te weten komen ) werk ik bij mijn dierenarts (www.dapdemol.be). De voorbije maanden ben ik bezig geweest met het bouwen van de webshop en daar kroop heel veel tijd in, ook privé-tijd. Maar het resultaat mag er zijn (als we zo vrij mogen zijn ): www.dapdemolwebwinkel.be

In de toekomst zullen er nog meer artikelen en betaalmethodes bijkomen.

De afgelopen zondagen heb ik meegewerkt aan 2 workshops van T-Touch voor katten en knagers (www.ttouch.be). Het waren hele leuke, leerrijke en ontspannende namiddagen. Het was ook leuk om nieuwe dierenvrienden te leren kennen. Of mailvriendinnen die ik eindelijk in levende lijve heb kunnen ontmoeten. We hebben veel goede reacties gekregen dat zowel de diertjes als de baasjes ervan genieten! In de onderstaande links kunnen jullie de fotoalbums van de betreffende datums zien.

Fotoalbum 15-04-12 en fotoalbum 22-04-12

Met de dieren had ik het eveneens druk. Met Fluffy bleef alles gelukkig een klein beetje stabiel. Ik ben nog altijd bezig om de pijnstiller/ontstekingsremmer af te bouwen. Momenteel zit ze op 0.2 ml (2x daags). Ondanks dit (of dankzij?) is haar eetlust zelfs nog toegenomen. 

Net zoals vorige keer voelde ik het voordat ik haar op de weegschaal zette: een dikke poep . En jawel, mijn poffertje weegt alweer 1935g, 100g meer dan 2 weken geleden .

Het was even wennen aan het zomeruur. Ondertussen geniet ze met volle teugen van de nieuwe ttouch-bewegingen die ik geleerd heb. En nu kan ik ook een bandage op de aangeleerde manier aanbrengen . Ze heeft de bandage nog geen halve minuut aan en ze gaat er al bij liggen .

Geloof het of niet: ze is opnieuw beginnen te verharen! Een jaar niets en dan 2x in korte tijd. En toch haar gewicht behouden... Het is een taai hummeltje hoor!

Soms heeft ze een vies kontje of vieze beentjes omdat ze in haar blindedarmkeutels gaat zitten. Dan moet ik haar een beetje wassen en om haar niet te hard te laten afkoelen, leg ik dan een dekentje over haar. Niet lang daarna valt ze in slaap .

Van hummeltjes gesproken: mijn lief wollig pluizig manneke had het de afgelopen weken erg moeilijk. Telkens als het niezen/smakken erger werd, verloor een beetje zijn eetlust. Maar zelfs als ik helemaal geen brokjes meer gaf, bleef hij een heel moeilijke vertering hebben. Dus alle zeilen bijgezet. Naast Prozyme (dat hij sowieso preventief krijgt), gaf ik ook Cisaral, Metocloral en Laxatract. Het had niet het verhoopte effect, zijn spijsvertering bleef traag en moeilijk. Bovendien kreeg hij diarree van de Laxatract. Dus de dosis gehalveerd en de diarree was meteen verdwenen. Van een vriendin had ik een staaltje gekregen van het nieuwe voer van Supreme, speciaal voor de spijsvertering. Hij lust het niet altijd, alsof hij voelt op welk moment hij het nodig heeft.

Net zo plots als zijn problemen begonnen zijn, zijn ze ook (voorlopig althans) verdwenen. Hij maakt weer goede keutels en kan weer 20 brokjes eten. Gelukkig heeft het bijna niets aan zijn gewicht gedaan. In totaal is hij 9g kwijt.

Vorige week vond ik heel veel van deze dingen.

Ondanks die problemen geniet hij van het prille lentezonnetje en zijn vriendinnetje.

Zij ligt weer wat vaker op haar rechterzij te luieren en geniet ook alleen van de warme zonnestralen.

Niets is zo lekker als vers hooi! Maar om de een of andere reden zijn de lekkerste strootjes altijd weer goed verstopt .

In de volgende blog hopelijk een filmpje van Mika.

Het lijkt wel een gewoonte te worden: veel te weinig tijd om een uitgebreid bericht te plaatsen.

Maar het loopt hier niet zo lekker en het is erg druk, mede door de workshops t-touch van de komende 2 zondagen.

Zelf heb ik al 2 weken last van een ernstige oogontsteking. Omdat ik voorlopig maar uit 1 oog kan zien, is PC-werk heel vermoeiend. Sommige mensen moeten daardoor langer op antwoord wachten dan gewoonlijk.

Ik durf bijna geen goed nieuws meer posten want daarna lijkt het altijd fout te gaan. Na mijn positief bericht van vorige keer, verloor Fluffy ineens 130g in gewicht. Dit gebeurde in de week na de omschakeling naar het zomeruur. Ze zijn hier erg klokvast dus wellicht had ze veel last van het veranderde (voer)schema.

In de loop van de afgelopen weken, is ze weer gestaag bijgekomen en ze weegt nu 1828g. Ik heb haar behandeld met Rescue en daardoor zijn de derde oogleden en rare geluiden zo goed als verdwenen. Blijkbaar dus toch stressgerelateerd.

Verder heb ik haar dosis pijnstilling dagelijks afgebouwd met 0,01 ml. I.p.v. 0,35 krijgt ze nu nog maar 0,25 ml en ik zie geen verschil in gedrag, eetlust of wat dan ook. Wel ben ik overgeschakeld naar de generische versie van Metacam, namelijk Loxicom. Het werkt even goed maar het prijskaartje is zomaar even 8€ lager. Dat scheelt in een chronisch medicijn.

Van de week kreeg ik likjes op mijn arm toen ik haar knuffelde . Niet haar gewoonte want zij likt normaal gezien alleen maar mijn mouw, sloffen e.d. Genieten dus!

Ook met Snowy ging het helemaal fout. Vorige keer schreef ik al dat hij spijsverteringsproblemen had maar dat ik ze op een natuurlijke manier kon oplossen. Dit keer helaas niet. Hij begon weer verschrikkelijk veel te niezen en te smakken. Nochtans verliest hij niet zoveel haren maar ze zijn zo lang en 'kleverig'. Hij bleef wel eten (wel minder dan gewoonlijk) maar produceerde hele kleine, harde keuteltjes. Enkel Cisaral geven was niet genoeg, ik had ook een laxeermiddel nodig. Maar Laxatract heb ik niet standaard in huis en kun je in België ook niet zomaar kopen. Dus meteen een online bestelling gedaan en ondertussen behandelde ik hem met paraffine olie. Het mag niet langdurig gebruikt worden en is zeker geen ideaal middel maar in noodgevallen kan het wel. Gelukkig hielp het bijna meteen. Er kwamen weer mooie ronde keutels en zijn eetlust werd weer als vanouds. En het beste bewijs dat hij zich goed voelt: hij rende weer rondjes in huis met hier een daar een binkie ertussen .

Vreemd genoeg (maar gelukkig maar!) deed het vrijwel niets aan zijn gewicht, hij is slechts 5 grammetjes kwijt.

Ik hoop dat we het nu gehad hebben met de gezondheidsproblemen en dat ik volgende keer beter nieuws kan brengen.

Vorige week hebben we eindelijk mogen genieten van de eerste lentedagen. En hoewel iedereen hier binnen woont, hebben ook zij genoten van de zonnestralen.

 

Ook de nijntjes genoten met volle teugen van de warmte, soms alleen, soms samen.

Over Fluffy kan ik alweer goed nieuws brengen, ze is nog enkele grammen aangekomen en weegt nu 1928g, 200g meer dan haar laagste gewicht ooit . Wellicht zal ze nooit meer haar 'oud' gewicht (2100g) halen maar het is fijn om te weten (en voelen) dat ze weer wat reserves heeft. Ze huppelt ook weer enkele toertjes rond het bankstel. Waarom ik dan af en toe nog haar derde oogleden zie, is me niet duidelijk. Ondertussen weet ik dat konijnen hun 3de oogleden laten zien als gevolg van stress. Ik vermoed dat Fluffy pijnstress heeft. Bij bepaalde bewegingen en bij optillen, merk ik aan haar ogen en knor/piepgeluiden dat ze het moeilijk heeft.

Snowy blijft een mysterieus geval. Van de week ging het weer helemaal mis met zijn spijsvertering en snel ook. Zijn keuteltjes werden niet langzaam kleiner, ze waren dat ineens. Hij wilde bijna niet meer eten, ook geen groenten meer. Hij had erg veel last van het zomeruur en de veranderde routine. Omdat hij in de stress schiet bij medicijnen, probeerde ik het op de natuurlijke manier op te lossen. Kruiden wilde hij wel nog eten en ik haalde alle variaties boven die ik maar kon bedenken. Zo heeft hij 5 kommetjes (!) naar binnen gewerkt in 1 keer! Hij kreeg ook zijn favoriet hooi (wortel/echinacea) en hij genoot van buikmassage. Na enkele uren voelde hij zich duidelijk beter en kwamen ook de eerste keuteltjes tevoorschijn. De volgende dag voelde hij zich opvallend beter. Hij rende weer door het huis en maakte gekke rondjes in de hondenmand .

Ik vind het wel jammer dat ook hij de interesse kwijt is om buiten te spelen. Zo een grote ruimte (7 x 7 m) in de buitenlucht en ze maken er geen gebruik meer van. Tja, ik kan hen niet dwingen...

Er was een hamsterspeeltje dat ik al meer dan een jaar kwijt was. Blijkt dat ik het gewoon veel te goed heb weggeborgen en per toeval kwam ik het weer tegen. Dus meteen aan Mika gegeven en die ging natuurlijk onmiddellijk op verkenning.

Mika heeft ook voor de eerste keer mogen kennismaken met een walnoot in de dop en beviel haar erg goed.

Zo goed dat ze het ding de hele nacht door de kooi gesleurd heeft om het toch maar een veilig plekje te geven .

Tot slot nog een kiekje dat me nooit meer zal lukken, zo een lucky shot maak je maar 1 keer in je leven . Jammer genoeg stond Mika achter plexiglas dus de foto is niet glashelder. Maar dat maakt de herinnering niet minder mooi. Hoe vaak kun je het kleine tongetje van een wassende hamster zien? Mijn beertje maakt haar Indiaanse naam waar: was-beer .

Sinds vorige week bespeur ik lichte beterschap bij Fluffy. Ik moet er ook wel bij vertellen dat ik nog meer inspanningen lever om haar te helpen. Het viel me namelijk op dat ze niet meer vlot at, omdat ze steeds maar zat te wriemelen om een goede houding te vinden om te eten. Dus nu hou ik haar heupjes vast zodat ze recht zit en dan gaat eten een stuk vlotter. Sindsdien is haar houding algemeen ook verbeterd, zelfs als ik haar niet vasthoud. Het knarsen en de rare piepgeluiden zijn ook een stuk minder. En die derde oogleden zijn ook nog maar sporadisch zichtbaar. Tevens valt ze niet meer zo vaak op haar linkerzij in slaap.

Nog meer goed nieuws: ik voelde het al, maar de weegschaal leverde het bewijs. Fluffy is flink aangekomen en weegt nu 1904g! Ze heeft weer wat "vlees" op haar ribben en heupen en ik hoop dat liggen hierdoor ook minder pijnlijk zal zijn.

Snowy blijft een raadsel. Ik ben inmiddels gestopt met Panacur omdat het nu wel duidelijk is dat hij geen E. cuniculi heeft. Pinwormen zijn hierdoor ook meteen uitgesloten als oorzaak. 

Zijn keutels werden in de loop van de week weer zwart, klein en hard. Af en toe vond ik ook een keutelketting. Hij is in de rui en heeft langere haren dan een gewoon konijn. Dat had natuurlijk als resultaat dat zijn gewicht weer maar 846g was.

Maar Snowy vreet hooi, krijgt 3x/dag Prozyme, minder brokjes dan gewoonlijk, lekker natte groenten en hij drinkt zoals gewoonlijk. Waarom zijn darmwerking dan zo traag wordt... ik weet het niet. Net toen ik wilde beginnen met allerlei darmstimulerende en laxerende middelen, deed ik een nieuwe zak hooi open. Blijkbaar was dit genoeg want zijn keutels zijn weer groter en groen.

Die hooizak viel ook in de smaak bij Fluffy. Ze komt niet meer dagelijks uit de zak eten zoals vroeger, maar hier bleef ze toch even voor staan .

Van de week kreeg ik van Els nog een leuke verrassing van het Bunnybin winkeltje. (Als dank voor mijn hulp bij een kattenprobleem).

De kruiden vallen hier altijd in de smaak maar ook de weidehooibal kan hen bekoren. Nogmaals hartelijk dank Els!

Hier drukte ik net te laat af , want Fluffy draaide zich net om:

Bij mooie Snowy met de mooie oogjes was ik wél op tijd :

Om af te sluiten nog een fotootje van de kleinste van de familie. Heel af en toe blijft ze stilzitten  en zoals een echte vrouw, heeft ze nog steeds een grote fascinatie voor allerlei schoeisel . Ze wordt op 31 maart alweer 1 jaar en 3 maanden. Hoog tijd om binnenkort nog wat foto- en filmmateriaal van haar te maken.

Als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het wel vage symptomen waarover ik me zorgen maak. 

Bv. van Snowy begrijp ik helemaal niets meer. Ik ben nu bijna 3 weken bezig met panacur en zijn gewicht blijft schommelen maar gaat zeker niet de hoogte in. Hij is van 860g naar 855 en 848 gegaan. En vandaag weegt hij weer 860. Hij begint wel weer te verharen maar toch... Ik ben er niet gerust in. EC kan het niet zijn volgens mij, zou het dan toch ouderdom zijn? Op deze leeftijd (8 jaar) begon Fluffy ook dunner te worden. Of is er iets anders aan de hand wat nu nog niet zichtbaar is? Want voor het overige doet hij het prima: goede eetlust en spijsvertering, niet supervrolijk maar rent wel rond. Wat ik wel zie, zijn vuurrode hielen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Hij voelt wel nog goed aan, zeker niet te dun. 

Afgelopen donderdag ben ik met Fluffy nog naar mijn dierenarts geweest. Oorspronkelijk om haar nagels te knippen en oortje te laten schoonmaken. Haar oortje was trouwens prima, Inge vond dat we het zelf goed schoonmaakten. 

Maar de laatste dagen maakte ik me zorgen omdat ze piepte/knorde bij bewegingen die zij maakte en als ik haar optilde. Bovendien waren haar 3de oogleden soms zichtbaar waardoor haar ogen leken uit te puilen. Vooral als ze haar rug/nek strekt, alsof dat "trekt" aan haar spieren/huid. Tja, ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen. Ook hoor ik haar soms 1 of 2x knarsen tussen haar maalgeluiden, ik weet niet wat dat betekent. 

Ik was bang voor een hart/longprobleem of een tumor waardoor ze benauwd was. Inge hoorde niets abnormaal, een foto heb ik daarom niet laten nemen. Ze heeft/doet het ook niet altijd. Weer iets wat ik niet begrijp en waarover ik me ongerust blijf maken. Haar gewicht gaat gelukkig wel goed, ze komt gestaag bij en weegt nu 1866g. Bij de dierenarts vond iedereen haar er stralend uitzien, haar nieuw vachtje glimt ook en ze is weer wat voller op haar ribben.

Bovendien heb ik haar al 3x "betrapt" dat ze eigenhandig overeind komt als ze op haar linkerzij in slaap gevallen is. Dat zijn dan weer opstekers.

Een foto van haar derde ooglid:

Haar explosieve rui is even stilgevallen, momenteel gaat het traag vooruit. Enkele weken geleden had ik per ongeluk teveel geplukt waardoor ze een kaal plekje had. Gelukkig is dat goed gekomen.

Ik ben blij dat de nijntjes ook nog veel samen tijd doorbrengen. Snowy likt Fluffy's ruiplekjes zelfs als ze ligt te rusten .

En hij profiteert vaak van haar scheve houding . Voordat jullie denken dat ik nooit keutels opruim: het vetbed was diezelfde morgen nog schoongemaakt, 's avonds lag het alweer vol. Wat die keutelfabriekjes kunnen produceren... Je houdt het niet voor mogelijk . Omdat Fluffy door haar stramme botjes niet meer de moeite neemt om naar de wc te gaan, doet Snowy het ook niet meer.

Van Mika heb ik ook proberen foto's te maken maar ik heb veel kontjes en halve hamsters gefotografeerd. Tjonge, nog nooit zo een snelle hamster gehad... Die foto's hebben jullie dus nog te goed.

Met Chica blijft alles voorlopig rustig. Hoewel ze zich af en toe broeds gedraagt, is het eieren leggen achterwege gebleven. Haar rust- en slaaphouding zeggen alleszins dat ze zich goed voelt.

Ik hoop dat mijn volgende blog wat meer positief nieuws mag hebben.

Wegens nog altijd (veel te) druk en griep: een heel korte update. Helaas zonder foto's want ook daar ontbreekt me de tijd voor.

Fluffy's rui was de afgelopen week niet meer zo explosief maar lijkt nu weer die kant op te gaan. Gelukkig blijft ze - ondanks dit hoge energieverbruik - netjes op gewicht. Ze weegt nu 1838g. Natuurlijk zou ik haar liever weer ca. 2kg zien worden maar wellicht is dat voorgoed verleden tijd. Jammer genoeg mis ik bij haar de laatste dagen ook weer die vrolijkheid. Maar ik weet dat deze ziekte met ups en downs komt. Toch laat ze soms zien dat er nog pit in dat lichaampje zit, door bv. te tralieknagen als ze opgesloten wordt (als ik weg moet) en door af en toe aan een doos te knabbelen.

Snowy krijgt nu al 2 weken Panacur (preventief tegen EC). Het lijkt alleszins te helpen met zijn spijsvertering. Hij knabbelt weer de hele dag (en nacht) hooi en zijn keutels zien er mooi groot en rond uit. Ook het niezen/smakken is verdwenen, hoewel hij zelf terug begint te verharen. Hij is ook weer een stuk vrolijker, rent meer en maakt meer binkies en hij springt beter.

Raar is wel dat deze beterschap totaal niet aan zijn gewicht is af te lezen. Hij blijft ca. 860g wegen, ondanks het feit dat ik hem nu ook deels junior SSS en Trovet brokjes geef.

Daarom ga ik voor alle zekerheid nog 2 weken door met Panacur, ik wil die parasiet helemaal de kop indrukken en niet in een half wakkere toestand houden.

Chica is nog steeds ei-vrij maar alles wijst er op dat ze binnenkort toch weer zal beginnen. Ik hou het in de gaten.

Mika begint eindelijk weer aan te komen! Ze was niet ongezond maar wel klein en aan de dunne kant. Wat ik ook deed, welk voer ik ook gaf... madam was ontzettend kieskeurig, ook in haar keuze van dierlijke eiwitten. Ik heb al zovele merken droogvoer geprobeerd en nu lijkt het erop dat ik eindelijk iets gevonden te hebben dat in de smaak valt maar ook bijdraagt in calorie-opname: Select van Aveve voor kleine knaagdieren.

Vreemd, terwijl ik bijna iedereen hoor klagen dat ze moeite moeten doen om hun dieren te laten afvallen, heb ik net het tegenovergestelde probleem. Zo baasje, zo beestje? 

Chica vertoont sinds enkele dagen compleet geen interesse meer in haar eitjes. Ze is nochtans maar ca. 2 weken aan het broeden maar ja. Straks ga ik haar kooi schoonmaken en de eieren wegnemen. Ze gedraagt zich tot nu toe nog niet broeds dus ik hoop dat het eieren leggen voorlopig weer even voorbij is.

Fluffy lijkt weer even in een "up"-periode te zitten. Vanmorgen liep ze 2 rondjes rond het bankstel. Ik zorg ervoor dat ze veel tussen mijn voeten kan slapen of met een bandage aan. In het begin van de week was ze erg moe en dat zag ik ook toen ik thuis kwam van mijn werk. Ik zag al van ver dat er bodembedekking, hooi en keutels buiten haar kooi lagen. Van ver zag ik ook al de berg bodembedekking en hooi in haar kooi en dat kan maar 1 ding betekenen. Ze lag weer in een diepe kuil op haar linkerzij en had alles weggetrapt en -gesparteld. Maar wat ik veel erger vond: ik zag dat haar resterende brokjes onaangeroerd waren. Ze moet dus vlak na mijn vertrek in slaap gevallen zijn op haar linkerzij . Dat betekent dus dat ze niet heeft kunnen eten/drinken gedurende 4 uren! Haar linkeroog was helemaal nat van het tranen en ze had zichzelf ondergeplast .

Ik zette haar natuurlijk meteen recht en ze begon te eten alsof er niets aan de hand was. Gelukkig leven dieren in het nu!

Haar gewicht blijft ook vrij stabiel boven de 1800g, hoewel ze nog steeds flink aan het verharen is, dus dat is goed.

Bij Snowy kan ik alleen maar constateren dat hij zich prima voelt als ik thuis ben. Maar dat hij verschrikkelijk gefrustreerd is als ik weg ben. Volgens mij eet hij geen hooi als ik er niet ben. En omdat hij zo laag in gewicht blijft (870g), denk ik eraan om hem opnieuw preventief te behandelen voor EC. Het zou best kunnen dat zijn gewicht aan zijn ouderdom te wijten is, Fluffy verloor ook wat gewicht rond de leeftijd van 8 jaar. Maar bij zo een klein mannetje valt het natuurlijk heel hard op én hij heeft al zo weinig reserves.

Vanmorgen was hij weer aan het binkieën als vanouds en dan weet ik niet wat te doen: wel/niet behandelen met Panacur.

Hij krijgt nu gewone en junior SSS en Trovet brokjes. Die laatste vallen heel erg in de smaak en ze zijn blijkbaar goed voor zijn spijsvertering want zijn keutels zijn groter dan de afgelopen tijd. Misschien heeft hij - net als Fluffy - meer voer nodig? 

Ik probeer eerst dit langzaam op te voeren zonder plakpoep te veroorzaken. Mocht dit niet helpen, dan moet ik wel beginnen met Panacur.

Heb ik ooit verteld hoe de knijntjes gezellig bij mij onder een deken komen liggen? Het bewijs :

Na een heerlijk dutje, wil Fluffy zichzelf - liggend - wassen .

Er zijn nog heel wat mensen die op een mail-antwoord wachten. Ik probeer jullie zo snel mogelijk van een antwoord te voorzien. Deze week zijn er heel veel spoedgevallen geweest, vandaar dat sommigen even moeten wachten. 

Ik zou ook mijn website willen updaten maar de tijd ontbreekt me voorlopig...

Vorige keer schreef ik dat ik bang was dat Chica opnieuw eieren zou leggen. En ja hoor, inmiddels liggen er alweer 3 nieuwe exemplaren die ook deze keer een goede schaal hebben. Ik hoop dat de lente er snel aankomt. Niet alleen ben ik het koude weer beu, de nijntjes ook en dan stopt Chica met leggen; iets om naar uit te kijken dus!

Na mijn vorige blog liep het opnieuw fout met Fluffy en Snowy. Toen de eerste koude doorzette, verloor Fluffy in enkele dagen tijd bijna 70g! Ze leek nog meer voer nodig te hebben en dat gaf ik dus ook. Ze eet nu tussen 30 à 40g biks! Geen gewone maar geëxtrudeerde, eigenlijk eet ze dus 2x zoveel als in normale omstandigheden zou mogen maar haar lichaam geeft aan dat ze het nodig heeft. Gelukkig had het ook snel effect, de grammen die eraf gegaan waren zijn er nog niet allemaal terug bij, maar ze weegt alweer meer dan 1800g, oef!

Het is ook ontzettend veel voor haar: ouderdom, koude, rui... Dat ze het allemaal goed doorstaat, is een opsteker en een teken dat ze sterker is dan ik dacht. En vertelde ik van de week nog tegen een vriendin dat Fluffy's lichaampje nog niet in de rui is... zo snel kan het dus veranderen .

Ook met Snowy ging het weer bergaf. Weer begon hij te niezen en smakken. Ik hoopte dat het met Fluffy's rui te maken had en dat de haartjes in zijn neus/mondje kriebelden. Maar ik zag dat zijn borst ineens ook weer wat losliet. Dat was niet alles, hij stopte ook ineens met eten en toch had hij geen verstopping of gasaanval, heel vreemd hoor. Ik masseerde zijn buikje en vond het al vreemd dat hij dit toeliet. Normaal houdt hij er niet van. Enkele uren later kwam er een vreemde keutel naar buiten: groot, hard, grillig en puntig van vorm. Die obstructie had hem dus dwars gezeten. Vlak daarna begon hij weer te eten als een bootwerker en binkies te maken.

Maar de oorzaak van die vreemde keutel is mij een raadsel, hij heeft zeker niets verkeerd gegeten. Ik vraag me af of het een samengekoekte soort keutelketting of kleine verstopping geweest is die door zijn darmpjes moest. Helaas heeft hij door dit voorval weer gewicht verloren. Hij zou nu op zijn wintergewicht van meer dan 900g moeten zitten maar hij weegt nauwelijks 860g .

Hij wordt ook al 8 jaar en zijn leeftijd zal wel meespelen, dan neemt de weerstand wat af. Maar het stoort me dat ik het niet voor elkaar krijg dat de nijntjes zich goed voelen gedurende een langere periode. Heel frustrerend! Daarom krijgt ook hij nu SSS junior bij.

Ik wilde hem overigens ook een grashuis geven in zijn kooi maar het grote formaat neemt teveel ruimte in. Dus heb ik een kleintje besteld maar dat is wel écht klein. Te klein dus, heel jammer . Maar het maakt toch leuk knaagmateriaal.

Omdat het zo koud geworden is, besloot ik hen de snugglesafe te geven. Vooral Fluffy met haar oude stramme spieren had last van de koude. Ze maakte er dankbaar gebruik van .

Maar dan komt er een stout boefje die via manipulatie (lees: likjes geven), ervoor zorgt dat Fluffy weggaat en er zelf tegen gaat liggen! 

Zeker nu ze in de rui is, verzorgt hij haar veel. Zelfs als ze gedeeltelijk 'ingepakt' is .

Samen eten en spelen is altijd leuk .

Ik vond hier nog een huisje waarvan ik dacht dat het kon dienen voor Snowy. Maar ook dat was te klein. Dan mag de kleinste van de familie ermee spelen en zoals jullie zien: het is een succes, Mika is er dol op .

Hopelijk is het warmer weer als ik mijn volgende blog schrijf en zal er hier sprake zijn van blijvende gewichtstoename. We blijven er in geloven! 

Door de problemen met mijn modem, volgt er nu weer een lange blog, omdat ik enkele weken niets geplaatst heb. 

Om te beginnen met Chica: enkele uren na mijn blog van 8 januari legde ze weer een ei . Netjes 2 dagen later kwam het volgende ei tevoorschijn. Deze twee hadden gelukkig wel een goede schaal. Nu zit ze al bijna 3 weken op 3 eitjes te broeden en zoals verwacht begint ze langzaam haar interesse te verliezen. Dat werd ook tijd want de voorbije weken heb ik haar kooi niet kunnen schoonmaken. Jammer genoeg begint ze zich alweer broeds te gedragen dus ik ben bang dat het nog niet gedaan is met eieren leggen.

Met Snowy bleef het lange tijd goed gaan totdat... de technieker hier in huis kwam om de internetverbinding te herstellen. Mijn mannetje was doodsbang, vluchtte, stampte enz. Fluffy bleef er heel cool onder en trok zich niets van de vreemde man aan. Ongelooflijk, het lijkt wel alsof die twee van karakter geruild hebben... Vroeger was Fluffy de angsthaas en Snowy de koele kikker, nu is het andersom.

Snowy was die morgen nog lekker aan het rennen en binkies maken maar na het bezoek van die man, werd hij suf, begon hij te niezen, smakken, werd zijn eetlust minder en had hij last van zijn spijsvertering. Eindelijk weet ik nu dus heel zeker dat het symptomen zijn van stress. Stress die hij anders ondervindt als hij in zijn kooi wordt opgesloten voor enkele uurtjes. Het duurde enkele dagen voor ik Snowy weer op de rails had maar nu is hij weer een vrolijk ventje zonder klachten. Ik weet nu wat hem stress bezorgt, ook het feit dat Fluffy meer aandacht kreeg dan hij, kon hij niet goed verdragen. Maar nu ik er rekening mee hou, gaat het weer stukken beter met hem .

Ook over Fluffy valt goed nieuws te melden. Vlak na mijn vorige blog, begon ze weer af te vallen, ze was dan ook flink in de rui gegaan. Toen kreeg ze nog 1/2 gewone Science Selective en 1/2 junior selective. Gezien verharen ook enorm veel energie vergt - zeker voor een konijntje op leeftijd - besloot ik de verhouding voer te veranderen. Ze krijgt nu 3/4 junior voer en kijk... de weegschaal geeft nu 1847g aan . Je ziet dat het haar ook meer kracht en energie geeft. Ze speelt meer, huppelt vaker rond en legt daarbij langere afstanden af. Haar houding is ook verbeterd en ze wil niet meer iedere avond ingewikkeld worden. Ook bij het medicijnen geven, begint ze opnieuw tegen te stribbelen. Een tijd geleden nam ze alles heel gedwee, zowel van mijn vriend als van mij. Maar hoe beter ze zich voelt, hoe ondeugender ze wordt. Ze ging zelfs op de loop toen ze weer in haar kooi moest . Ze slaapt niet meer zo vaak op de linkerzij en raakt soms bijna zelf recht. Ik hoop zo hard dat het op deze manier vooruit blijft gaan!

Genoeg tekst, tijd voor mooie beelden .

Geen kat maar een konijn in de zak .

Elkaar wassen.

's Avonds heeft Fluffy ook weer energie om te komen "helpen" met de kooien te verschonen .

En tot slot nog dit leuk filmpje. Mijn vriend en ik zijn beiden metal-fans, we houden van harde muziek. De dieren zijn er hiermee opgegroeid en worden er niet nerveus van. Sterker nog: hoe luider de muziek staat, hoe relaxter Fluffy erbij gaat liggen en vaak valt ze gewoon in slaap. Eén van mijn favoriete cd's aller tijden is Star One van Ayreon en ook bij Fluffy valt die in de smaak .

Omdat het even geleden is, wordt dit een lange blog dus ga er maar voor zitten .

Ik zal beginnen met het spannende gedeelte. Voor Kerstmis gedroeg Chica zich erg broeds. Dat deed ze wel vaker dus ik zocht er aanvankelijk niets achter. Toen ze wel érg fanatiek werd en ook begon te scharrelen op de bodem en begon te blazen, werd ik ongerust. Haar ontlasting werd ook wateriger en ze kwam aan in gewicht, alles wees erop dat er een ei zat aan te komen.

En jawel, na precies 1 jaar volledige rust legt Chica op Kerstdag een eitje! Als dat geen kerstwonder is... . Het lachen verging me kort daarna want ze weigerde nog te eten, zat met geknikte staart en voelde zich duidelijk niet goed. Ik zag het scenario van vorig jaar weer helemaal terugkomen en met een bang hartje legde ik alvast het telefoonnummer van de vogelarts klaar. Ik probeerde van alles om haar weer aan het eten te krijgen maar ze wilde enkel nog kracker en pompoenpitten.

Toen het 2de eitje na een dag kwam, kwam ook haar eetlust terug, oef! Het duurde even voordat ik het ei kon controleren want ze beschermde haar "nest" heftig. Maar waar ik bang voor was, kwam ook uit. Het eitje had maar een halve schaal, de andere helft was een windei met alleen een vliesje. Ik nam het weg omdat dit een broeihaard van bacteriën kan zijn. 

Maar nu zat ik wel met een probleem! Want valkparkieten broeden pas vanaf het 2de eitje en het was duidelijk dat er geen 3de meer zou komen. En inderdaad, Chica was heel nerveus en wist niet of ze dit ei moest uitbroeden of niet. Ze zit er verschillende uren per dag wel op maar echt fanatiek is ze niet. 

Toen ik vorig jaar op het punt stond om kunsteitjes te kopen, heb ik het niet gedaan omdat het leek alsof er geen eitjes meer zouden komen. Dus nu alle winkels gebeld maar noppes, niemand verkocht kunsteieren van dat formaat. Totdat ik per toeval een hengelsportwinkel  tegenkwam die ze wel in huis had. De laatste plaats waar ik aan dacht maar ik was wel blij! Mocht er na deze episode nog een ei-leg-periode volgen, dan ben ik nu tenminste voorbereid! 

Maar ik hoop dat dit echt de laatste stuiptrekkingen waren want met een leeftijd van 12 jaar is Chica toch ook bejaard te noemen...

Tot zo ver de bange tijden, nu volgt er niets dan goed nieuws !

Laat ik beginnen met de kleinste van de familie: Mika. Zij is op oudejaarsavond één jaar geworden, het was dubbel feest hier! Haar fokker vertelde me dat haar mama nu anderhalf jaar is en haar oma zelfs 2 jaar en 3 maanden! Haar papa is 2 jaar en 9 maanden oud geworden dus met zo een genen, hoop ik op een lang leven voor Miekje .

Als kerstcadeautje heeft ze een eetbaar huisje gekregen en op haar verjaardag een gezond en lekker hapje van kracker, sla en papaya.

Sinds kort is ze haar naam als knaagdiertje aan het waarmaken en maakt ze extra gaten in haar spoetnik . Ik ben al blij dat ze de knaagsporen niet opeet...

Ook de konijntjes kregen cadeautjes bij Kerst natuurlijk. Het is geen 'waw'-succes maar ze vinden dit wilgennest af en toe toch wel leuk.

Met Snowy blijft het zo-zo gaan. Hij is gelukkig aan het bijkomen en weegt nu bijna 900g. De dagen dat hij niet niest, worden goddank wel talrijker en de niesdagen minder. Soms lijkt hij wat moeite te hebben om te springen. Ik begin dan altijd met dingen uit te sluiten en ik liet zijn nageltjes knippen door mijn dierenarts. Zoals gewoonlijk vond iedereen hem superschattig . Het heeft niet echt verbetering gebracht dus ik vermoed dat hij ook wat last begint te krijgen van ouderdom. Bij Fluffy begon het ook rond die leeftijd en binnen enkele maanden wordt ook Snowy al 8 jaar.

Gelukkig blijft hij een vrolijk en enthousiast ventje en zijn nieuwste obsessie is Fluffy's grashuisje geworden. Hoewel hij zelf een grashuis heeft, lijkt hij dit veel leuker te vinden.

Ook over Fluffy niets dan goed nieuws. Ik had het zelf niet meer verwacht en ook mijn dierenarts kon het nauwelijks geloven. Maar sinds ik junior voer bijgeef, is Fluffy gestaag beginnen bij te komen. Het ging van 1742g naar 1756, dan 1776, 1785, 1797 en 1803 en nu naar 1818g 

Daar blijft ze al een weekje op hangen maar stiekem hoop ik dat er toch wat gewicht zal bijkomen. Hoewel ik al héél blij ben met dit resultaat. Ze voelt steviger en voller aan en... kan beter lopen. Het lijkt wel alsof er inderdaad spiermassa aan het bijkomen is want ze zakt niet meer door die poot en "hangt" ook niet meer op die bil.

Dat is niet het enige, ik was stomverbaasd en dolgelukkig toen ik zag dat haar hoofdje, wangen en kontje plots flink beginnen te ruien! Voor mij is dit een teken dat haar lichaam weer sterk genoeg wordt/is om dit aan te kunnen. De dagelijkse massages, ttouch en bandage dragen ongetwijfeld bij in deze positieve evolutie.

Ze kan nog steeds niet zelfstandig overeind komen als ze op haar linkerzij ligt maar het heeft wel een ander voordeel. In die positie kan ze haar rechter-achterpootje vlot wassen en zou ze zelfs aan haar oor kunnen krabben. Ze beseft dit echter nog niet helemaal.

Wij proberen haar rechteroor zo goed mogelijk schoon te maken. Maar toen ik haar met haar hoofd zag schudden, rook ik even aan haar oortje en dat rook naar oorsmeer. Dus weer een ritje dierenarts om het goed te laten schoonmaken. Wij durven blijkbaar niet diep genoeg te gaan en ook niet genoeg tegen de wand. Maar wij hebben dan ook geen speciaal lampje om in de oren te kunnen kijken .

En maakte ik me enkele weken geleden nog zorgen omdat ze niet meer van haar fles dronk: op een nacht werd ik wakker van het getik van haar tuitje . Ze ligt ook minder vaak op die linkerzij, ze ligt vaker op haar buik of rechterzij.

Andere positieve dingen: ze springt vaker zelf uit de kooi; heeft weer zin om langere afstanden af te leggen, om te knabbelen enz. Zelfs korte ren-beurtjes kunnen er vanaf! De eerste keer gebeurde dit om 2u30 's nachts  Hoewel het een vreselijk vroeg uur was, was ik ontzettend blij om haar het grashuis zien in en uit te stuiven .

Ze laat steeds vaker haar oud, pittig karaktertje zien. Zoals hier bv. in dit filmpje:

Maar wat me vooral blij stemt, is dat mijn 2 schatteboutjes elkaar weer gevonden hebben. Ze liggen heel vaak samen en dat levert erg schattige beelden op .

Ik kan me geen mooier begin van het nieuwe jaar wensen .

Dat het een vreugdevol jaar mag worden waarin al jullie wensen en dromen mogen uitkomen!