Ik had niet verwacht dat ik deze week weer een blog zou schrijven. En al zeker niet over Dotje... Het enige oudje dat nog steeds klachtenvrij was.

In de nacht van dinsdag op woensdag heeft ze wellicht een beroerte o.i.d. gekregen . 

Ik zet haar 's nachts in de badkamer omdat ze nog steeds veel herrie maakt 's nachts, ondanks haar hoge leeftijd.

Toen ik woensdag opstond, liep ze niet in haar wiel. Komt nog wel eens voor, zeker als ze - zoals de vorige dag - vroeg wakker is. Als ik haar terug draag naar de woonkamer, komt haar snuitje meestal al uit het huisje piepen omdat ze weet dat ze zonnebloempitjes krijgt. Nu bleef het echter angstvallig stil . Ik woelde met mijn hand door de bodembedekking, riep haar naam, maar niets kon haar wakker maken. Ze kwam heel even uit haar huisje maar wilde geen zonnebloempitjes. Hoewel ik haar maar enkele seconden zag, vond ik haar er moe uitzien en het leek alsof ze waggelde.

Ik zeg al langer dat ze er oud begint uit te zien, dus het zou perfect kunnen dat haar gedrag nu ook dit patroon volgde.

Woensdagavond sprongen de tranen me echter in de ogen . Ze waggelde, wankelde, viel soms om, tolde af en toe, haar rechter achterpootje werkte niet mee en ze ademde zwaar. Er lag ook een grote plas in de wc. Ik zag Sproet voor me en was bang dat ook Dotje een lijdensweg tegemoet ging. Toch at ze haar groenten op. Ze ging weer slapen en ik besloot de kooi niet weg te zetten zodat ik haar 's nachts kon horen.

Maar het bleef akelig stil. De volgende morgen verwachtte ik het ergste, ze werd weer niet wakker. Ik legde wat zonnebloempitjes neer en na een kwartier waren ze weg. Toen werd ze onrustig en ze begon een nestje naast haar wc te graven. Ik vond het zo zielig dat ze zonder papiertjes zat, dus ik gaf haar een tissue die ik in stukjes had gescheurd. Ik moest helaas weg en kon dus niet dadelijk naar de dierenarts.  Ik verwachtte me aan het ergste toen ik thuis kwam. Maar ze had een nestje gemaakt, haar wangen volgepropt en zat te eten. Ik kreeg hoop, want Sproet wilde absoluut niet meer eten.

Donderdag zag ik haar door de dag soms ook rondlopen en dat ging al vrij snel, hoewel het nog wat houterig was. Donderdagavond kwam ze een stukje appel en ei halen, maar ging dan weer dadelijk slapen. Ook die nacht is het stil gebleven.

Vrijdagochtend kwam ze op het gewoonlijke uur bedelen voor zonnebloempitjes die ik met veel plezier gaf . Ze bewoog alweer beter dan gisteren, alleen het rechterpootje bleef soms wat achter. Met het lopen in het wiel, had ze moeite om het ritme te vinden, maar ze doet het fantastisch !

Het lijkt wel alsof ze ook het dag/nacht ritme wat kwijt is, want ze was weer druk bezig met haar nestje te verhuizen. Hier zie je ook dat ze haar rechter achterpootje niet dadelijk bij trekt (ca 0:25).

Maar wat bewonder ik haar kracht! Wat een vechtlust heeft mijn bolleke van 4 cm! Ik ben zo trots op haar !

Vrijdagavond kreeg ze een stukje galia meloen en een havermoutpapje, daar is ze gek op. Haar kapseltje was wel nog wat in de war .

Ik besluit haar ook vrijdagnacht bij me in de woonkamer te laten, met als resultaat dat ik regelmatig wakker ben geworden door haar. Maar het was het helemaal waard om haar voetjes weer in haar wiel te horen. Ik hoorde haar ook graven en zelfs klimmen!

Zaterdagmorgen probeerde ze zelfs weer uit te breken aan het slotje van de kooi. Haar pootjes lijken weer krachtiger te zijn en ze kan weer rechtop staan zonder om te vallen.

Zaterdagnacht blijft het weer stil, maar zondagmorgen is ze weer superactief als de gordijnen open gaan en ze mij hoort. Het lijkt echt alsof haar dag/nachtritme verstoord is. Ik weet zelfs niet of ze hier wel volledig van zal herstellen.

Vandaag zou ik eigenlijk haar kooi moeten schoonmaken, maar ik ga haar met rust laten. Ik ga wel gauw overal de vuile plekjes wegnemen (ze is onzindelijk geworden), wat ander speelgoed geven, maar daar laat ik het bij. Ze kan haar rust nu goed gebruiken.

Ik ben me ervan bewust dat ze op leeftijd is en dat een eventuele volgende beroerte wel fataal kan aflopen. 

Maar voor nu geniet ik met volle teugen van dit klein wondertje !

Ik had zo gehoopt te kunnen schrijven dat Chica weer helemaal beter was. Woensdag leek het daar ook op. Ze at en dronk goed en haar ontlasting was normaal. Ze was actief, liet haar stemmetje weer horen en begon - helaas - ook alweer te masturberen. Daarna werd ze stil en viel het me op dat ze vaak nieste.

Eerst dacht ik dat ik weer spoken zag, maar donderdag nieste ze nog vaker en meer en was haar rechter neusdop gezwollen en haar neusgat rood. Maar alles bleef droog.

Vrijdag zag ik echter wel nattigheid uit haar neusje komen . Na overleg met de DA toch gestopt met de antibiotica. Want als het een luchtweginfectie zou zijn, had de antibiotica daar ook tegen geholpen. We hopen dat het een irritatie is van bv. braaksel. Ze krijgt al vitaminen en pre- en probiotica om haar weerstand op te krikken. Dit weekend afwachten en maandag weer overleggen met de DA. En zo sukkelen we weer verder .

Gisteren heb ik samen met een vriend - want ik ben niet sterk genoeg - de hele kooi grondig schoongemaakt en ontsmet. Hopelijk gaat het niezen vanzelf over en mag ze daarna eindelijk weer een hele tijd gezond zijn.

Ze eet nog altijd goed, maar is weer 20 g gewicht verloren en weegt nu 105 g. Dat zie je ook aan haar ingevallen buikje. Ze slaapt afwisselend op 1 of 2 pootjes. Maar het filmpje is zo schattig, ook al is de kwaliteit niet zo geweldig. Ik vind het heerlijk om die gezellige knarsgeluidjes te horen, dan weet ik dat ze zich ontspannen en goed voelt.

Snowy is ook hevig aan het verharen en heel af en toe hoor ik hem weer die smakgeluidjes maken en is zijn eetlust wat minder. Maar tot nu toe kan ik het goed bijhouden. De laatste weken had hij hele droge, schilferige oortjes aan de binnenkant. Nu kwamen de schilfers los en ook de haren boven op zijn oortjes kon ik er zo afhalen . Zijn oortjes voelen nu weer heerlijk zacht van binnen, maar ik hoop dat de haartjes nog zullen terug groeien. Fluffy kreeg op latere leeftijd ook kale oortjes. Op zich niet zo een ramp (hoop ik), maar nu heeft hij wel hele roze oortjes . Ik vraag me af of hij zijn temperatuur nu nog goed kan regelen...

Als de hooikar voorbijkomt, moet je erbij zijn .

En hier kon ik niet aan weerstaan toen ik het in de winkel zag. Is het niet superschattig ?

Je zult dit setje verderop in de blog nog tegenkomen .

Deze foto vereist misschien wat uitleg.

Mijn vriendin en ik hadden elkaar dit jaar nog niet gezien omdat we allebei verschillende operaties hebben ondergaan. Daarom hadden we achterstallige cadeautjes voor elkaar. Zij had dus deze leuke spulletjes voor mij, het blauwe is een brillenkoker .

Hij geniet intens als hij mijn hand op zijn hoofdje/lichaampje voelt . Als ik even stop met knuffelen, wordt hij onrustig.

Hij heeft de laatste weken soms moeite om in en uit zijn kooi te springen. Dan help ik hem natuurlijk, op zo een leeftijd mag dat wel. Gelukkig heeft hij buiten zijn kooi ook alles wat hij nodig heeft.

Zomaar wat lieve foto's van mijn mannetje .

Ik zei al dat het picknicksetje nog zou voorbij komen . Een seconde na deze foto ging Indy ermee aan de haal, dus heb ik het maar vlug weer weggenomen, voor ze het zou slopen .

Wat hebben konijnen toch met slapen in wc's? Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat Indy er niets in doet. Ze huppelt netjes naar haar kooi die binnen staat .

Welke geheimen fluistert ze in het oor van mijn nieuw tuinvrouwtje ?

De afgelopen week was het af en toe te warm om buiten te spelen. 's Middags doet ze sowieso een dutje binnen .

Nu ze buiten op tegels durft lopen, begint ze binnen ook haar territorium uit te breiden . De knaagschade dateert nog uit de tijd van Fluffy en Snowy trouwens . Indy gaat de klus afmaken .

Vorige keer schreef ik dat ze een kattenkussen had gekregen in het rekje naast haar kooi. Wat een lol heeft ze met dit ding !

Ik heb trouwens met een lamp licht bij gegeven, want het is een hele donkere hoek.

En wat schreef ik ook alweer van dit setje? Natuurlijk kan ik Dotje niet uitstoten .

Niet te geloven, maar Chica is weer ziek . Ze is nog maar 2 maanden hersteld van de vorige bacteriële darminfectie of ze heeft opnieuw eentje . Ik begrijp het niet. Is haar weerstand zo slecht of is ze misschien niet 100% genezen geweest?

Ze krijgt nu 2x per dag 5 druppels Synulox (antibiotica) en ik moet haar 3x per dag dwangvoeren. Maar ze slikt nauwelijks en het is thans vers dwangvoer dat lekker ruikt en smaakt.

Ik hoop maar dat ze - ook hier weer - door zal komen, want ze heeft al heel veel te verduren gehad. Ze is een taai en sterk vogeltje, maar hoe lang zal haar lichaam dit blijven aankunnen?

Ik zie overigens zojuist dat ze haar papje heeft uitgebraakt, ze slingerde met haar kopje en het spetterde in het rond. Misschien ook een kropontsteking erbij, net zoals de eerste keer in 2010?

Dus laat de duimpjes weer draaien voor mijn poppeke...

Foto van het scherm bij de vogelarts (wazig sorry). Dit is stoelgang onder de microscoop, de staafjes zijn de bacteriën, de bolletjes voedsel.

Eergisteren (31 juli dus) was het weer feest want Dotje werd 2,5 jaar ! Tja, zo gaat dat met knaagdiertjes die niet lang leven, dan vier je ook halve verjaardagen . Natuurlijk werd ze nog meer verwend dan anders.

Dit is eigenlijk een sponshoudertje voor op het aanrecht, maar zoals je ziet, is het multifunctioneel .

Lekkers hoort natuurlijk ook bij een verjaardag .

Een knaagdierendonut.

En een garnalenknaagstaaf.

Chica is weer wat kalmer geworden op hormonaal gebied. Dus durf ik weer knuffeltjes geven .

De warmte vond Snowy maar niks, maar de afgelopen tijd was het duidelijk te fris naar zijn zin. Hij had geen zin om op te staan.

Hij slaapt zo lief en vast als ik mijn hand op hem leg, ik voel zijn lichaampje dan schokken en zijn oogjes knipperen .

Snowy ligt al zijn hele leven in rare houdingen. Maar van de week heb ik toch even gecontroleerd of hij nog wel ademde toen hij zo lag !

De laatste week springt hij niet meer in zijn kooi, hij eet, drinkt, plast en doet alles erbuiten. Ik vermoed dat springen moeite kost en/of pijn doet .

Toch is hij actiever dan gewoonlijk, het viel zelfs Nancy op toen ze hier op bezoek was.

Hoe diep kan ik mijn neusje hier in steken ?

Enkele dagen geleden vond hij het blijkbaar echt té fris en toen zocht hij voortdurend de zon op. Hij schoof ook netjes mee op als de zon draaide .

Omdat het misschien moeilijk voor te stellen is hoe een oud, blind konijntje loopt: een filmpje.

Indy vond het druilerige weer ook maar niks. Ze had geen zin om naar buiten te gaan, dus probeerde ik haar binnen wat bezig te houden. De grasbal vond ze in eerste instantie leuk, tot ze tegen hem duwde en merkte dat er een belletje in zat. Indy en geluiden... het zal nooit samen gaan.

Ze springt nog regelmatig op het rekje naast haar kooi, maar het is plastic en ze krijgt er geen grip op. Ik besloot dan maar een kattenkussen te leggen. Het is te klein om te liggen, maar dan kan ze zich alleszins niet bezeren.

Luilekker in het mandje liggen met haar sexy beentje .

Hier was het de bedoeling om een foto te maken van de mooie houding waarin ze lag, maar ze stond op en het werd dit .

Toen eergisteren het zonnetje weer scheen, zoefde ze meteen naar buiten en maakte ze de ene binky na de andere. En net dan heb ik natuurlijk geen camera bij de hand .

Ik kon wel deze intelligente blik vastleggen .

Mooi poseren .

Mammie's sloffen wassen .

En wat doen we bij beter weer? Kamperen !